Assassin's Creed
G. Slurink | 4 reacties | 12-08-2014| 12:53
Vraag
Ik ben een 14-jarige jongen en ik speel nu het spel Assassin's Creed III. Maar kun je dat eigenlijk wel spelen als christen zijnde? Ik wordt er niet extreem gewelddadig van ofzo... Ik ben ook niet verslaafd. Ik speel het ongeveer 3 uur per week.
Antwoord
Beste 14-jarige,
Goed dat je je dit afvraagt en de vraag stelt. Het is goed als we als christenen -volgelingen van de Heere Jezus Christus- nadenken en onderzoeken hoe te leven als christen, ook in deze dingen.
Ik kende het spel alleen van naam en heb dus maar even nagevraagd bij mensen die het beter kennen en heb het een en ander bekeken. Ik zag dat het spel een aanbevolen minimum leeftijd heeft van 18 jaar wegens gewelddadige scenes en grof taalgebruik. Dat zegt al iets, denk ik. Maar naast het moorden en het geweld, merkte ik dat er nogal eens een loopje genomen wordt met dingen uit de Bijbel. In het bijzonder in de delen I en II gebeurt dat erg openlijk. In deel I zegt een wetenschapper bijvoorbeeld: “Iedereen kan wel een boek schrijven en zeggen wat hij wil, dat de wereld plat is, dat de landing op de maan bedriegerij is. Er is zelfs een boek dat zegt de aarde in zeven dagen geschapen is, heb ik gehoord!” In deel II wordt de zondeval tot een mythe gemaakt. Dergelijke dingen komen keer op keer terug.
Op een bepaald moment kreeg ik door dat dit niet zomaar losse opmerkingen waren maar onderdeel van het verhaal. Zoals je weet spelen de 'voorwerpen uit Eden' een belangrijke rol. Van de Assassin's Creed Wiki website begreep ik dat dit voorwerpen zijn uit de tijd van de 'eerste beschaving'. De goden hadden mensen geschapen om hun slaven te zijn. Deze voorwerpen gaven hen macht over de mensen en werden gebruikt om hen te manipuleren. Toen de goden en de mensen zich gingen vermengen kwamen de eerste 'hybriden': Adam en Eva. Deze stalen zo'n voorwerp, een appel, en ontsnapten uit 'hun gevangenschap in Eden'. Door de geschiedenis heen gebruikten slechte mensen deze voorwerpen om anderen te manipuleren en macht te krijgen. In deel I wordt dit op een bepaald moment spottend 'het woord van God' genoemd. Dit verkondigt illusies want, zo wordt er gezegd: “de rode zee is nooit in tweeën gespleten en het water is nooit in wijn veranderd.” Want wat blijkt: Mozes gebruikte zo'n voorwerp, een staf, om de illusie te geven, door geestescontrole, dat de rode zee spleet. En Jezus gebruikte zo'n voorwerp, een ring, om de suggestie van wonderen te wekken als een soort van illusionist.
Zie je hoe er allerlei dingen uit de Bijbel worden gelicht en verdraaid? In deel II vecht Desmond als Ezio tegen een paus die zegt dat hij weet dat de Bijbel een boek vol fantasie is en dat hij het slechts heeft gebruikt om macht voor zichzelf te krijgen. En zo worden er allerlei mensen uit de geschiedenis genomen in een verhaal waar de 'goeden' (degenen die 'vrij' zijn en 'zelf denken') strijden tegen de kwaden (degenen die mensen willen controleren door hen ergens in te laten geloven).
Je kent ook vast wel de creed, de geloofsbelijdenis, waar de hoofdpersoon naar leeft. Deze luidt volledig: “Waar andere mensen blindelings de waarheid te volgen, bedenk: niets is waar. Waar andere mensen worden begrenst door moraal of wet, bedenk: alles is toegestaan. Wij werken in het donker om het licht te dienen. Wij zijn sluipmoordenaars.” Ik denk dat dit kenmerkend is voor de gedachte achter de verhaallijn van het spel. In deze zienswijze is de mens vrij en moet hij zich door niemand de wet laten voorschrijven, maar doen wat hij zelf denkt dat goed is om zo te komen tot een betere wereld. Dit staat haaks op wat God ons leert door de Bijbel en is in feite juist de oorzaak van alle ellende. Het is de leugen van de satan vanaf de dag dat hij Adam en Eva daarmee verleidde. Al met al zie ik, en ik niet alleen, achter deze serie een sterk atheïstische gedachtegang.
Nu zullen sommige mensen zeggen: het is maar een spelletje, een fantasieverhaal, ik weet dat het niet waar is en ik laat me er niet door beïnvloeden. Maar ik vind dit toch heel wat anders dan een schietspelletje waar je ballonnen of poppetjes neerschiet. Een spel zoals Assassin's Creed is erg realistisch gemaakt. Je neemt toch allerlei onbijbelse zaken in je op. Er worden allerlei historische gebeurtenissen nagespeeld, waarvan de indruk wordt gewekt dat die een bepaalde mate aan waarheid bevatten. En er zijn ook inderdaad allerlei feitjes die (deels) kloppen, maar het wordt vermengd met leugen en fantasie en je kunt vaak niet meer zien waar waarheid ophoudt en fantasie begint. Er is een strijd van 'goed' tegen 'kwaad', maar is het 'goede' wel echt goed? Het is een wereld waarin God geen plaats heeft. Het gezichtspunt van God, Zijn gerechtigheid en het eeuwige leven komt er niet in voor. Ook het geloof, de hoop en troost van een christen komt er niet in voor, hoogstens als iets wat dom en achterhaald is.
Ik denk dat dit zeker op de duur je denken zal gaan beïnvloeden. Misschien niet direct volledig met dit ene spel op zichzelf, maar het is de verzameling van dingen waarmee je dagelijks bezig bent: de spelletjes die je speelt, wat je kijkt op de tv of computer, de (strip)boeken die je leest, de websites die je bezoekt, de muziek die je luistert, de gesprekken of chats die je voert, de vrienden waar je mee omgaat, enzovoort. Al deze zaken dragen bij aan je denken en doen. En dergelijke dingen komen voor in heel wat spelletjes, boeken en films en daarmee ook op websites en overal waar deze zaken verheerlijkt worden.
Ik moest denken aan wat Paulus schrijft aan de christenen in de brief aan de Kolossenzen. Je kunt het nalezen in je bijbeltje. Deze mensen waren verloren zondaren. Paulus zegt dat ze vervreemd waren van God en Hem vijandig gezind, zoals bleek uit hun slechte daden. Maar Epafras had hen het evangelie verteld: dat God Zichzelf met hen verzoenen wilde door vrede te maken door het bloed van de Heere Jezus, door Zijn sterven aan het kruis, waarin we deel hebben door het geloof in de Heere Jezus. Via deze weg kan God ons met al onze slechte daden en gewoonten toch heilig en smetteloos voor Zich plaatsen. En hiermee krijgen we de hoop op het eeuwige leven bij Hem. Zo waren de Kolossenzen tot geloof gekomen en hadden ze de Heere Jezus aangenomen. Zo waren ze christenen geworden. Paulus is hier heel blij over en zegt dat hij voor hen bidt, dat ze nog meer vervuld zullen worden met de kennis van de wil van God (=dat het nog meer hun gedachten gaat bepalen), zodat ze leven op een wijze die de Heere waardig is en Hem in alles behagen en groeien in de kennis van Hem.
In het tweede hoofdstuk schrijft hij: “Zoals u dan Christus Jezus, de Heere, hebt aangenomen, wandel in Hem, geworteld en opgebouwd in Hem”. En in het derde hoofdstuk schrijft hij: "Richt je op de dingen die boven zijn, waar Christus is, Die aan de rechterhand van God zit. Denk aan de dingen die boven zijn en niet aan die op de aarde zijn, want u bent gestorven en uw leven is verborgen met Christus in God.”
De christenen uit Kolosse moesten, net zoals wij, leren hun gedachten te richten op de Heere Jezus en leren beseffen wat we hebben ontvangen en wie we zijn door Hem en van daaruit leven. In de verdere brief geeft Paulus dan aanwijzingen hoe dit uitwerkt in het leven van een christen hier op aarde. Door de Heere Jezus centraal te stellen kunnen we, met vallen en opstaan, een veranderd leven gaan leiden waarin we de verkeerde dingen afleggen (zoals hebzucht, zedeloosheid, woede, slechtheid, laster en vuile taal) en ons leren richten op de goede dingen (zoals ontferming, vriendelijkheid, nederigheid, zachtmoedigheid en geduld).
Dat is een totaal andere boodschap dan die in spelletjes zoals in Assassin's Creed naar voren komt. Het leven zoals dat wordt afgebeeld in AC is een onbekeerd leven, het leven van een niet-christen. Alhoewel ik de verlokking begrijp, het spel is mooi gemaakt en vast leuk om te spelen, denk ik toch dat een christen zich helemaal niet met dergelijke dingen moet inlaten en zich op andere dingen moet richten. Dat begint ook al als je 14 bent.
Ik hoop dat dit antwoord je helpt om keuzes te maken, niet alleen voor dit spel, maar ook voor al het verdere waarmee je je (vrije) tijd in de komende tienerjaren wilt vullen.
Een hartelijke groet
Gerard Slurink
Dit artikel is beantwoord door
G. Slurink
- Geboortedatum:12-02-1963
- Kerkelijke gezindte:Reformatorisch
- Woon/standplaats:Lahti, Finland
- Status:Actief
Bijzonderheden:
*Voormalig popmuzikant
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Efez. 5: 15 Let er dan op dat u nauwgezet wandelt, niet als dwazen, maar als wijzen, 16 en buit de geschikte tijd uit, omdat de dagen vol kwaad zijn. 17 Wees daarom niet onverstandig, maar begrijp wat de wil van de Heere is.
Jammer dat mortlach het spel verdedigt.
God wil dat wij dichtbij Hem zijn. Dan moet het ook ons doel zijn om alles te vermijden wat ons van God wegleidt. Het kan dan zelfs dat we goede dingen moeten weglaten om betere dingen te doen.
Bijvoorbeeld: als iemand graag paddestoelen zoekt in het bos om die dan te bakken, dan is dat op zich nicht slecht. Maar als hij dat de hele tijd doet en geen tijd heeft om in de bijbel te lezen, dan is het slecht om paddestoelen te zoeken. Dit voorbeeld laat zien dat we keuzes moeten maken en zelfs goede dingen moeten weglaten.
Maar als er dus dingen zijn die in zichzelf al slecht zijn, hoe veel te meer moeten we ze dan laten! Computerspellen helpen ons niet om dichter bij God te komen. Ze helpen ons ook niet om andere mensen lief te hebben en dat is juist wat Jezus ons wil leren.
Daarom maken zulke computerspellen de mens kapot. In plaats daarvan kun je doen wat in deze tekst staat:
Rom. 12: 1 Ik roep u er dan toe op, broeders, door de ontfermingen van God, om uw lichamen aan God te wijden als een levend offer, heilig en voor God welbehaaglijk: dat is uw redelijke godsdienst. 2 En word niet aan deze wereld gelijkvormig, maar word innerlijk veranderd door de vernieuwing van uw gezindheid om te kunnen onderscheiden wat de goede, welbehaaglijke en volmaakte wil van God is.
Ons lichaam moet een heilig offer aan God zijn. Dat betekent dat al onze gedachten, woorden en daden Hem welbehagelijk moeten zijn. En we moeten zijn volmaakte wil doen.
Reageer gerust. Ik communiceer er graag over: emaildfj1@gmail.com
De bewering dat spelletjed niet helpen anderen lief te hebben, wil ik wel eens onderbouwd zien. Ook de opmerking 'de hele tijd' is niet van toepassing, de vraagsteller heeft het over 3 uur per wéék.
Dan wat wel en niet verantwoord is aan ontspanning. Kan me persoonlijk niet aan de indruk onttrekken dat de vraagsteller heel goed weet, waar de schoen wringt. Niet zelden, wordt de vraag "Maar kun je dat eigenlijk wel spelen als christen zijnde?" gesteld, terwijl het antwoord reeds bekend is. Toch is daar niet alles mee gezegd. Om vast te stellen wat een christen is, grijp ik dit keer eens terug naar de Heidelbergse Catechismus (Zondag 12 vr./antw. 32).
"<i><b>Maar waarom wordt gij een Christen genaamd?</b></i>
Omdat ik door het geloof een lidmaat van Christus en alzo Zijner zalving deelachtig ben, opdat ik Zijn Naam belijde, en mijzelf tot een levend dankoffer Hem offere, en met een vrije en goed geweten in dit leven tegen de zonde en den duivel strijde, en hiernamaals in eeuwigheid met Hem over alle schepselen regere."
Niet zelden wordt er gedacht, dat iedereen die naar kerk automatisch christen is. Het zou mooi zijn, als het zo zou zijn, maar zo is het niet. Het is een nobel streven om te doen wat God van ons vraagt en de verkeerde dingen te laten. Echter, zonder ontvangen genade vervalt dit al snel in een wettische levenstijl (of zoals u wilt een sterke nadruk op de heiliging van het leven). Zeg ik hiermee, dat we dan maar er een beetje erop los moeten leven? Nee, maar iemand die God niet kent kan Hem ook niet dienen. Het dienen is niet om iets te zijn of te worden voor God, maar uit dankbaarheid. Als we God niet kennen, leven we nog in een verbroken werkverbond en alles wat we dan doen of proberen, is uiteindelijk alleen maar een poging om daar iets mee te bereiken of God te bewegen Zijn genade te schenken.
Nogmaals, ik zeg niet dat je er maar op moet los gaan leven, maar vraag je af met wat voor intentie je het misschien wel of niet zou willen spelen. Doe je het daadwerkelijk, omdat je het niet aan God kan verantwoorden en Hem er pijn meedoet. Of is het enkel en alleen, omdat anderen het niet goed vinden. Als het laatste het geval is, wil ik niet vervelend doen, maar dan is het erg lastig vol te houden om het bij wijze van spreken niet meer te spelen. Wellicht lukt het wel, maar uiteindelijk gaat er juist om dat de leegte vervuld wordt door Hem. Het uitbannen van zulke spellen is geen garantie dat je genade krijgt (het wel spelen overigens ook niet). Er is echter een reëel gevaar dat je een zogenaamde 'meeloper' wordt. Dat is funest en je valt uiteindelijk toch wel een keer door de mand.
Enfin, hopelijk heb je wat aan dit antwoord.