Nieuwe predikant met ander evangelie

Ds. J.A. van den Berg | 1 reactie | 17-07-2014| 13:03

Aan een dominee van de PKN. Sinds drie jaar zijn mijn man en ik getrouwd en actief lid in een confessionele wijkgemeente in de plaats waar we zijn gaan wonen, waar overigens nog andere orthodoxe wijkgemeenten zijn. We waren het helemaal samen eens om ons daar bij te voegen, voelden ons thuis (zeer gastvrij) bij de confessionele prediking en de klassieke liturgie, wel met gezangen maar zonder al te veel poespas. Er werd altijd een duidelijke schriftexegese gegeven en ook was de preek zogenoemd christocentrisch, twee aspecten waar wij belang aan hechten. Toen de gemeente na een tijd vacant werd konden we ook de preken van gastpredikanten zeer waarderen, we konden echt gesterkt in ons geloof de week weer in. Na twee jaar (dat is misschien wat snel, maar zoals u begrijpt is er in deze tijd een groot te kort aan ambtsdragers) werd mijn man gevraagd als diaken en aanvaardde hij dit ambt. In de tijd tussen vragen en bevestigen werd een nieuwe predikant beroepen, die dit beroep aannam. Met deze nieuwe predikant kwam er ook een ander evangelie vanaf de kansel. Met respect, want we denken dat deze dominee zijn pastorale werk zeer goed doet, maar we vinden zijn evangelieverkondiging behoorlijk simplistisch: de rijkdom van de blijde boodschap en het volbrachte werk van Jezus Christus wordt gereduceerd tot een telkens herhaald “God is liefde.” Er is nauwelijks Schriftuitleg, hij vertelt veel menselijke en populistisch aandoende anekdotes en onderbouwt zaken die hij vertelt niet. We komen nu op zondag vaak leeg en teleurgesteld thuis. De ambiance is mooi, de orgelklanken aansprekend, maar zonder goed fundament (de preek, Christus en dien gekruisigd) stort een prachtig bouwwerk (de liturgie) in. Vaak luisteren we zondagmiddag een preek online en soms bezoeken we zelfs wel eens een dienst van een andere orthodoxere wijk. Het is zelfs zo dat het zingen van enkel Psalmen (i.p.v. ook gezangen) ons weinig meer uitmaakt, als de preek maar bijbels en dus goed gegrond is. We zijn het ‘orthodoxe’ weer meer gaan waarderen. We voelen ons tussen de gemeenteleden nog steeds thuis en begrijpen dan soms ook niet hoe men bij deze predikant is uitgekomen. We weten niet zo goed wat we met onze twijfels moeten en hebben het idee dat het ‘populaire’ juist wel ingang vindt bij een groot deel van de gemeente. We zijn allebei ook confrontatiemijdend en willen liever een goede verstandhouding handhaven. In de consistorie wordt er na afloop van de dienst zeer weinig over de preek gesproken en is er vaak ook weinig tijd voor. Vergaderingen gaan vaak over materiële zaken en planning van bijvoorbeeld trouwdiensten. Het is best een persoonlijke situatie en we weten dan ook niet zo goed hoe we de toekomst in moeten. We willen de gemeente niet zomaar in de steek laten en naar een andere wijkgemeente gaan, maar zijn er ook niet zeker van dat onze kerkgang en ons geloof op deze manier goed standhoudt onder deze prediking. Elke gemeente heeft weer eigen discussies of problemen, het gras lijkt altijd groener aan de overkant. Bovendien leg je het diakenambt ook niet zomaar neer. We spreken er samen veel over en bidden er ook voor. Onze vraag is dan ook: heeft u nog gedachten of woorden voor ons, suggesties of andere inzichten?

Beste vragenstellers, jullie zitten in een moeilijke situatie. Het lijkt me onmogelijk om in deze situatie de confrontatie te mijden. Volgens mij worden jullie geroepen om hier op een integere manier een getuigenis te geven. Er zal wijsheid voor nodig zijn om niet onnodig mensen te kwetsen en toch duidelijk te maken waar het om gaat. Liefde en nederigheid, maar ook standvastigheid zijn hierin heel belangrijk.

Ik begrijp dat dit moeilijk kan zijn en zelfs een situatie van lijden voor jullie kan veroorzaken. De Heere Jezus is het lijden niet uit de weg gegaan. Hij heeft ook gezegd dat wij iets van Zijn lijden in deze wereld zullen ervaren. Maar het gaat hier om de eer van Zijn naam. Het gaat ook om het heil van mensenzielen. De Heere wil jullie de woorden geven om te spreken en de wijsheid die nodig is. Wanneer het moeilijk is om het onder woorden te brengen, kan het in een brief worden opgeschreven. Het zou goed zijn wanneer er een gesprek volgt op de brief.

Mogelijk zullen jullie zelf gedrongen worden tot onderzoek van de Bijbel om uit te kunnen leggen wat er mis gaat. Dat kan voor jullie een zegen betekenen. De vraag komt wel op hoe lang jullie in zo’n situatie kunnen blijven zonder zelf geestelijk in gevaar te komen door gewenning. Dat is voor mij moeilijk te zeggen omdat elk mens anders is. Maar leg ook dat in het gebed voor de Heere neer.

Is het mogelijk om in de kerkenraad dit bespreekbaar te maken? Zou de Heere dat niet kunnen gebruiken om de predikant en de kerkenraad tot nadenken te brengen? Probeer ook duidelijk te maken dat jullie goede dingen zien, bijvoorbeeld in het pastoraat. Natuurlijk kan er een reactie van onbegrip of zelfs van boosheid komen. Toch is dat niet jullie verantwoordelijkheid. Probeer dan om daar op een rustige en volwassen manier mee om te gaan. Ook dat is een getuigenis.

Blijf het in deze weg biddend van de Heere verwachten. Hij kan een situatie veranderen. Hij kan ook jullie de weg wijzen die jullie moeten gaan. Van harte wijsheid toegebeden.

Ds. J. A. van den Berg,
Grand Rapids (USA)

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.A. van den Berg

• Geboortedatum:
  04-02-1967
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Sint Anthoniepolder
• Status:
  Actief

75 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven