Pak billenkoek
drs. W.H. Hoorn | 34 reacties | 02-07-2014| 13:30
Vraag
Onlangs heb ik het boek “De weg naar het kinderhart” gelezen van Tedd Trip. Verrijkend om te lezen, maar op één belangrijk punt heb ik echt mijn vragen. Trip legt in zijn boek uit dat hij op een bijbelse manier de 'roede' gebruikt in zijn opvoeding. Dat roept in ons land vooral nare gevoelens op, pijn, verontwaardiging, afschuw, enz. Trip echter gebruikt heel gecontroleerd, beschermd, niet in emotie, voor het aangezicht van God, nauwkeurig een lichamelijk pak slaag (“...het kind hoort van mij hoeveel klappen op zijn billen het krijgt en ik houd me daaraan...”). Hij gaat hier heel voorzichtig mee om en is er van overtuigd dat het een bijbels onderdeel vormt van de opvoeding. Hij doet dit in veilige omgeving, bid daarna met het kind en let erop dat de relatie goed is aan het eind van de bestraffing. Ik kan zijn gedachtengang goed volgen en zou bijna overtuigd zijn, maar ik vraag me af of er niet een vervangende manier is, die even effectief is voor kinderen als zijn 'pak billenkoek'? Interpreteert Trip de Bijbel hier op een juiste manier? (Spreuken 13:24 of Spreuken 29:15). Wanneer ik de sfeer in het boek proef, lijkt het me goed mogelijk dat de 'roede' op een goede manier gebruikt kan worden, zonder dat kinderen er schade van ondervinden, maar juist opbouwend, tot wijsheid. Zelf had ik als jongere te maken met ongecontroleerde boosheid van mijn vader. Hij verloor zichzelf soms en riep dat hij me zou vermoorden. Maar ook mildere vormen als een harde tik bij irritatie. Toch, als ik dit boek lees, zou ik me bij de manier van Trip niet onveilig voelen. Maar... is dit echt bijbels?
Antwoord
Beste vragensteller/stelster,
Wat m.i. het belangrijkste element is in Spreuken 29: 15, is dat wij kinderen niet aan henzelf moeten laten: dat is kinderen verwaarlozen en geen of te weinig aandacht geven. Het zal duidelijk zijn dat zo'n kind zijn of haar moeder en vader inderdaad zal beschamen; d.w.z. dat de verwaarlozing van hun kinderen en hun nalatigheid in de opvoeding deze ouders zal worden nagedragen. En dat zowel door hun kinderen, wanneer deze eenmaal volwassen zijn geworden, als door de samenleving. Ouders moeten er zijn voor de kinderen en niet andersom, want de kinderen moeten niet schatten vergaderen voor de ouders, maar de ouders voor de kinderen ( 2 Kor. 12:14). Verder zijn er verschillende manieren om kinderen te tuchtigen en kan ook het begrip “roede” daarin op verschillende manieren worden opgevat.
In Gal. 5:22 lezen wij van de vruchten van de Geest. En de zachtmoedigheid, de lankmoedigheid en de matigheid die daarin wordt genoemd, hebben wij ook in de opvoeding van onze kinderen toe te passen. Een kind in toorn afranselen is dus hoe dan ook niet volgens de Bijbel! Nooit. Laat dat voorop staan.
Wanneer wij onze kinderen in bijbelse zin tuchtigen dient dat altijd te zijn om hen voor groter onheil te bewaren. Daar is niks mee, want dat is gewoon onze ouderlijke plicht jegens onze kinderen. Wij hebben onze ouderlijke tucht dus toe te passen omwille van de kinderen zelf en niet omwille van het feit dat zij ons als ouders soms wel eens kunnen irriteren, hoewel wij onze kinderen natuurlijk best wel op dat laatste mogen wijzen.
De toepassing van zo'n tuchtiging kan op verschillende manieren en de vraag is of fysieke correctie daar ook bij hoort. Dat hangt m.i. erg van de situatie af. Een peuter bijvoorbeeld die zijn/haar handjes uitstrekt naar een pan met kokend water mag u wat mij betreft best een tikje over dat handje geven (“Afblijven!”), want daarmee bewaar je zo'n kindje voor veel groter leed en maak je hem/haar ook op niet mis te verstane wijze duidelijk dat hij/zij dit niet moet doen.
De opvattingen van Tripp zijn mij bekend, maar ik denk dat hij in de opvoeding van kinderen toch teveel de nadruk legt op het fysieke aspect van de ouderlijke tuchtiging en daar bovendien een veel te groot en uitgebreid punt van maakt.
Wanneer het een kind duidelijk is dat hij/zij iets verkeerds heeft gedaan hoeft daar echt nog geen “billenkoek” achteraan en bovenop te komen, zoals Tripp dat propageert. Het is echter wel van groot belang om een kind zoveel mogelijk van de gevolgen van verkeerd handelen en spreken, zowel voor hem/haar zelf als voor anderen, bewust te maken. En dat met liefde, matigheid, zachtmoedigheid en geduld. Dat is in de eerste plaats de roede, de bestraffing, die wijsheid geeft (Spreuken 29:15) en de voornaamste invulling die wij als ouders in bijbelse zin aan de tucht hebben te geven. En daar de Bijbel ook bij te gebruiken. De Tien Geboden kunnen hiervoor een goed uitgangspunt en een goede basis zijn. Op die manier geeft u bovendien invulling aan Deut. 6:7; dat wij onze kinderen het Woord des HEEREN hebben in te scherpen.
Zoiets vereist in de eerste plaats tijd en aandacht. En in deze hebben wij ons als ouders net zo goed onder de tucht te stellen als onze kinderen en ons er daarin van bewust zijn dat wij onze kinderen niet aan zichzelf hebben over te laten, dat is te verwaarlozen. Want het zijn kostbare panden, die u door God zijn toevertrouwd.
En dan laat ik het ten slotte geheel aan u over wat voor invulling u zelf aan de tuchtiging van uw kinderen geeft. Hoofdzaken daarin zijn echter; uw kinderen daarmee voor nog veel groter onheil te beschermen; voor tijd en eeuwigheid beide. En dat de uitoefening daarvan altijd met geduld, liefde, zachtmoedigheid en matigheid dient te gescheiden.
Vriendelijke groeten,
Drs. W. H. Hoorn
Dit artikel is beantwoord door
drs. W.H. Hoorn
- Geboortedatum:30-01-1959
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Dedemsvaart
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Niet beroepbare kandidaat
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Buiten dat is het wettelijk verboden een kind te slaan!
http://kinderrechtenactivist.punt.nl/content/2010/11/het-slaan-van-kinderen-werd-pas-in-2007-afgeschaft
Wel zijn er goede boeken te vinden hoe het anders kan!
Slaan promoten, in welke vorm dan ook, is in mijn ogen nooit goed. Misschien dat sommige mensen gecontroleerd kunnen blijven, maar de vraagsteller/-ster schrijft zelf al dat zij ook de andere kant gezien heeft. Een totaal moratorium lijkt me dus beter, om zo de excessen niet in de hand te werken.
Daarbij, als je toch "heel gecontroleerd, beschermd, niet in emotie, voor het aangezicht van God, nauwkeurig" bespreekt wat het kind verkeerd heeft gedaan, dan lijkt het mij totaal onnodig om dat dan op te volgen met 'dus daarom ga ik je nu slaan.' Hier werkt het afpakken van een privilege nog gewoon goed hoor. Zelfs na meerdere keren geduldig uitleggen nog steeds niet luisteren? Dan ben je je spelcomputer een week kwijt. Werkt prima.
De vraag is natuurlijk ook nog wanneer je stopt met slaan. Op welke leeftijd? Sla je je 12-jarige nog? Je 15-jarige? Je 18-jarige? En trouwens, echt bijbels is het natuurlijk pas als je een daadwerkelijke roede gebruikt. Billenkoek is niet bijbels; stokslagen zijn dat wel, want volgens mij staat dat Roede in spreuken niet tussen aanhalingstekens.
Om een aantal redenen.
Tedd Trip geeft op pagina 135 en 136 zijn visie op de positie van het kind binnen of buiten de "cirkel van zegen". Wanneer een kind ongehoorzaam is (dus volgens de norm van de ouder), is het kind buiten deze cirkel. De ouder moet het kind terugbrengen in de cirkel. Waar deze cirkel van zegen vandaan komt is mij een compleet raadsel. Het gaat in ieder geval voorbij aan het feit dat een zegen niet afdwingbaar is door, of geblokkeerd kan worden door ons gedrag. God ziet ons slechte hart aan, niet ons goede hart. Het boek is doordrenkt van de opvatting dat een mens in een soort "rechte staat" moet komen. Ouders t.o.v. God, kinderen t.o.v. hun ouders. Gehoorzaamheid is daarbij de norm. Dit is niet Bijbels. Het geloof dient de norm te zijn. En het geloof heeft vruchten, geen voorwaarden. Natuurlijk is het erg goed om een kind duidelijk te maken dat ons gedrag voorkomt uit een boos en verdorven hart. Maar sla daar niet in door. Verwar goed en fout niet met zondig en niet zondig. Al ons gedrag is zondig. Maar niet alles is fout. Alleen als we onze kinderen bewust maken van het feit dat ze goede keuzes kunnen maken is er ruimte voor een gesprek over het ene nodige. Niet wanneer we hen uitsluitend voorhouden dat ze zich uit de "cirkel van zegen" zondigen.
http://www.christelijkesite.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=121:kinderen-tuchtigen&catid=110&Itemid=581
@Allen: Ik herinner me een nieuwsartikeltje over een kind dat was overleden nadat de ouders de 'adviezen' van een christelijke opvoeder hadden opgevolgd. Ik weet niet zeker of dat Tripp was, maar het zou kunnen. (insta-edit: ik zie dat dat Michael Pearl was).
Als ik de recensies op Amazon bekijk, lees ik dat Tripp adviseert kinderen vanaf 8 maanden oud al te slaan. 8 maanden?!
'k Ben het niet met hem eens, maar wie zijn wij om te oordelen?
Wat ik wel terecht vindt, is dat bijv een kind tuchtigen met 'dan een week geen spelcomputer', niet het hart van het kind raakt. het kind gaat dan goed gedrag vertonen, omdat... het anders iets materialistisch onthouden wordt. Zo leren ze dat materialistische zaken belangrijk zijn. En zo leren ze niet gehoorzamen omdat God dit van hen vraagt. Zo leren we hen ook niet hun hart te richten op God, in al ons gedrag. Dat vind ik een lastig punt, want.... hoe leren we onze kids wel op een goede manier gehoorzamen?
Weet je, je kind slaan geeft ze echt lessen mee die je ze niet wilt meegeven. Zeker als het meisjes zijn. Die les is dat mannen blijkbaar macht over je hebben en dat fysiek geweld acceptabel is als je iets verkeerd doet. Zo'n meisje zou toch maar trouwen met een vriendje met losse handjes. Ze heeft immers geleerd dat dat zo hoort.
Meer lessen: slaan is blijkbaar een manier om conflicten op te lossen. Dus als je kind op school een ander kind slaat, wat zeg je dan? "Nee, schat, alleen ik mag jou slaan."
En wat betreft dat hart raken, tja, het werkt nu eenmaal. In het geval van slaan gaat het kind dan goed gedrag vertonen, omdat... het anders fysieke pijn krijgt. Is dat echt beter? Gehoorzaamheid/goed gedrag bouw je op door veel te praten en uit te leggen; dat je het soms moet afdwingen hoort nu eenmaal bij het opgroeien.
Ook in Nederland steeds meer. De uitgeverijen buitelen over elkaar heen om ons de waarheid te verkopen. Mijn waarheid is Gods Woord en de eenvoud daarin. En ja, ik maak in mijn gezin mijn eigen afwegingen. Biddend en met mijn verstand. Soms rationeel, soms op gevoel. En ik doe het elke dag verkeerd.
*Uitgezonderd situaties waarin het kind in accuut (levens)gevaar is, maar die vallen wat mij betreft niet binnen het bereik van dit gesprek.
Spreuken 13:24 Die zijn roede inhoudt, haat zijn zoon; maar die hem liefheeft, zoekt hem vroeg met tuchtiging.
Spreuken 19:18 Tuchtig uw zoon, als er nog hoop is; maar verhef uw ziel niet, om hem te doden.
Spreuken 22:15 De dwaasheid is in het hart des jongen gebonden; de roede der tucht zal ze verre van hem wegdoen.
Spreuken 23:13-14 Weer de tucht van den jongen niet; als gij hem met de roede zult slaan, zal hij niet sterven. Gij zult hem met de roede slaan, en zijn ziel van de hel redden.
Het gaat nu even niet om mijn mening maar ik wil deze discussie graag eens aangrijpen om een vergelijking te maken. Zijn we het er over eens dat bovenstaande teksten rechtstreeks uit de bijbel komen en daarom dus waar zijn? In dat geval snap ik de discussie namelijk niet. Dan geeft God hier toch zelf de ruimte om te slaan?
Wanneer we echter zouden concluderen dat deze teksten “tijdgebonden” zijn en wij westerse mensen deze aanpak niet meer pruimen dan wil ik er eens fijntjes op wijzen dat er op dat gebied ONTZETTEND veel teksten als “tijdgebonden” kunnen worden weggezet. Denk bijvoorbeeld eens aan de oeverloze onchristelijke discussies over wat je wel of niet mag, wat je wel en niet aan moet trekken en waarom, waarom een panty wel mag en een legging niet, lang of kort haar, een baard ja of nee enzovoort….
Kort en goed is mijn stelling: Wanneer je te vuur en te zwaard verdedigt dat een vrouw ALTIJD een rok aan moet, haar hoofd moet bedekken in de gemeente en daar VOORAL haar mond moet houden dan MAG je er ook niet op tegen zijn dat een kind kan worden geslagen. Dit is dan namelijk volgens Gods Woord. Wees dan dus consequent.
Je kunt zeggen dat het raar is, eerst slaan, dan bidden. Of 'meisjes slaan'. Ik snap die denkwijze wel hoor. Natuurlijk doe je dat niet, ouders met losse handjes zijn hoe dan ook gewoon fout! Dat is ook niet wat tedd trip schrijft. Maar kun je het ook anders zien? Probeer het eens? Je kinderen duidelijk maken dat ze over een grens zijn gegaan? Effectief? Niet dagelijks, maar alleen waar nodig?
Ik denk dat gyslaine een punt heeft en goed begrijpt wat tedd tripp eigenlijk schrijft. Ik zou het ook geen slaan noemen, maar idd: tikken voor hun bips. Niet om een conflict op te lossen, niet om macht uit te oefenen, maar om te leren dat ze over de grens van de ouders zijn gegaan.
Tussen haakjes: wie heeft er eigenlijk een conflict? Ouders zijn het die de richting bepalen en de grenzen vastleggen in het gezin. Een kind wat niet luistert heeft dus een probleem, de ouders in dat geval niet, toch? ;-)
Anders leert het kind dat godsdienst iets is wat gescheiden is van gedrag. Gedrag is dan 'omdat dat beleeft is, zo hoort, goed is, iemand siert, soms zelfs omdat het wat oplevert, enz.. Dat is oppervlakkig!
Als ouders mogen we toch juist laten zien hoe geloof een plaats heeft in ons leven en in ons gedrag tot uiting komt? WAnneer ik dat besef, zie ik weer een reden om een echt levend geloof te hebben!
Stel je eens voor dat je een deadline op je werk misloopt, en je baas roept je naar zijn kantoortje, legt je over zijn knie en geeft je een pak slaag. Te absurd voor woorden, toch? En toch probeer je te zeggen dat het voor kinderen wel normaal is. Nogmaals, tot welke leeftijd? Als je denkt dat een 5-jarige al slecht luistert, vrees ik voor het moment dat die kinderen de pubertijd bereiken. En dan sta je als slaande ouder pas echt met lege handen.
Ik weet niet of je het helemaal begrijpt, geeft ook niet. Ik vind de bijbel moeilijk te interpreteren op dit punt. soms zou je wel eens God willen spreken, om te weten hoe hij het bedoeld heeft.
- 1
- 2
