Vertrekken uit gemeente
J.W.N. van Dooijeweert | 3 reacties | 01-07-2014| 13:03
Vraag
Beste evangelist Van Dooijeweert. Tot mijn grote verdriet moet ik zeggen dat ik me steeds minder thuis voel in onze gemeente (Ger. Gem.). De gemeente is aan het verschuiven naar rechts. Ik vrees dat er steeds meer dode orthodoxie ontstaat. Er worden steeds meer regels over het uiterlijk bedacht, terwijl dat vroeger niet zo was. Ook mogen bepaalde dominees niet meer komen. Steeds minder mensen durven nog aan het avondmaal te gaan. Belijdenis wordt een formaliteit en de rijkdom van de doop wordt miskend. Mijns inziens wordt steeds minder de ruimte en kern van het evangelie gepredikt en komt er steeds meer nadruk op de uitverkiezing en het “eenzijdig Godswerk.” Uiteraard heb ik hier al met de kerkenraad over gesproken, maar er wordt gesuggereerd dat je zo een vijand van de waarheid kan zijn en de gezonde leer niet meer verdraagt. De situatie wordt steeds nijpender. Uiteindelijk zie ik geen andere optie meer dan vertrekken, vrees ik. Welk advies geeft u? Want als iedereen die zo denkt vertrekt uit de gemeente, dan slinkt de gemeente behoorlijk. Ook heb ik sterk het idee dat dit alles in veel meer Ger. Gem.-kerken speelt. Maar ik ben toch niet zomaar in deze kerk geplaatst, denk ik dan... Mag ik vertrekken, of moet ik eerst bezwaar maken bij bijvoorbeeld de classis?
Antwoord
Beste broeder of zuster,
Ik voel me aangesproken door je vraag. Ik ken deze pijn uit ervaring en uit de vele vragen die bij ons terechtkomen. Weet je, als ik deze vragen krijg heb ik altijd een nameloos verdriet en aan de andere kant ben ik blij dat ik ze krijg en dat ze niet naar iemand gaan die roept: “Stap er toch uit”. Want er is niets ‘uit te stappen’. Je kunt zo gemakkelijk een verkeerde stap maken, een verkeerd besluit nemen.
Ik schrijf zomaar wat zaken op. Ik hoop dat je er iets aan hebt. Kom er anders gerust op terug.
1. Beste evangelist Van Dooijeweert. Tot mijn grote verdriet moet ik zeggen dat ik me steeds minder thuis voel in onze gemeente (Ger. Gem.). De gemeente is aan het verschuiven naar rechts. Ik vrees dat er steeds meer dode orthodoxie ontstaat. Er worden steeds meer regels over het uiterlijk bedacht, terwijl dat vroeger niet zo was.
Antwoord: Dat doet mij ook verdriet! Wat erg. Niet meer thuis voelen. Thuisloze worden. En weet je, helaas hebben dat best veel mensen. En om heel veel verschillende redenen. Er zijn er die zich niet thuis voelen omdat ze de regels te strak vinden, of omdat de kerkdienst te lang duurt, of omdat ze nooit bezoek vanuit de kerk krijgen. Maar er zijn er ook heel veel die het opvalt dat de prediking scherper word, harder, meer wet dan evangelie. Meer de mens dan Jezus. De gemeenten verschuiven inderdaad naar rechts, maar dan in de zin van: meer doctrine dan evangelie. Ik zal de laatste zijn om dat te ontkennen. Soms lijkt het net (vooral ook in Reformatorisch Dagblad) of men probeert om onze gemeenten om te turnen naar de Ger. Gem. in Ned. Het lijkt vaak alsof men de tijd van 1953 vergeten is.
2. Ook mogen bepaalde dominees niet meer komen. Steeds minder mensen durven nog aan het avondmaal te gaan. Belijdenis wordt een formaliteit en de rijkdom van de doop wordt miskend. Mijns inziens wordt steeds minder de ruimte en kern van het evangelie gepredikt en komt er steeds meer nadruk op de uitverkiezing en het “eenzijdig Godswerk.”
Antwoord: Ik herken dit verschijnsel al verschillende jaren. Wat is daar de oorzaak van? De angst voor verandering ten gunste van de verruiming van het aanbod van genade (het oude probleem). Maar ook vaak omdat men (naar hun idee) te veel de nadruk hoort leggen op Jezus. Pas zei nog iemand tegen me: “Ze beginnen tegenwoordig maar direct met Jezus...!” Men vergeet maar heel gewoon dat er onder de hemel slechts ÉÉN NAAM gegeven is waardoor wij moeten zalig worden. Onbegrijpelijk dus zo’n reactie! Als gevolg hiervan komt er inderdaad steeds meer aandacht voor verkiezing en het eenzijdig Godswerk. Hierbij wel de aantekening dat er wis en waarachtig uitverkiezing bestaat. Maar dan wel heel nadrukkelijk: IN JEZUS UITVERKOREN! Hier heb je een paar teksten uit Efeze 1:3 “Gezegend zij de God en Vader van onzen Heere Jezus Christus, Die ons gezegend heeft met alle geestelijke zegening in den hemel in Christus. 4. Gelijk Hij ons uitverkoren heeft in Hem, voor de grondlegging der wereld, opdat wij zouden heilig en onberispelijk zijn voor Hem in de liefde; 5. Die ons te voren verordineerd heeft tot aanneming tot kinderen, door Jezus Christus, in Zichzelf, naar het welbehagen van Zijn wil. 10. Om in de bedeling van de volheid der tijden, weer alles tot een te vergaderen in Christus, beide dat in den hemel is, en dat op de aarde is.” Voor mijn gevoel heeft een kerkenraad niet het recht om dominees van de Ger. Gem. van hun kansel in de Ger. Gem. te weren. Zeker als de gemeente het hier niet mee eens is, is het beter om dit niet te te doen. Maar weet u vraagsteller, deze zaak heeft al heel wat mensen de ‘kop’ gekost. Op het punt van de prediking willen noch kerkenraden, noch dominees aangesproken worden. Helaas!
3. Uiteraard heb ik hier al met de kerkenraad over gesproken, maar er wordt gesuggereerd dat je zo een vijand van de waarheid kan zijn en de gezonde leer niet meer verdraagt.
Antwoord: Ze hebben van Jezus gezegd dat Hij duivelen uitwierp door Beëlzebul, de overste van de duivelen. Ik vind dit daarom altijd een goedkoop antwoord van de kerkenraad, een goedkope en slechte opmerking. Door dit te zeggen zijn al heel wat mensen uit de kerk weggelopen. Men gaat er van uit dat je met vragen komt in negatieve zin. Dat het ook eerlijk kan zijn komt vaak niet in gedachten op. De gezonde leer is de prediking van Jezus aan arme verloren zondaren die in zichzelf niets goeds hebben. Dat is dan weer geen voorwaarde, maar een benadrukken van de werkelijkheid dat je naar Jezus mag vluchten, hoe fout het ook zit in je leven.
4. De situatie wordt steeds nijpender. Uiteindelijk zie ik geen andere optie meer dan vertrekken, vrees ik. Welk advies geeft u? Want als iedereen die zo denkt en vertrekt uit de gemeente, dan slinkt de gemeente behoorlijk.
Antwoord: Ik ben het hierin roerend met je eens: als iedereen die problemen heeft, vertrekt schieten er weinig mensen over in de kerk. Daarom voelt het voor mij altijd weer heel pijnlijk als deze vragen bij mij komen. Maar ik vlucht er niet voor: weer één in nood! Vertrekken is niet de oplossing, maar spreken roept soms onverdraagzaamheid op. Je voelt het dat je niet meer welkom bent. En dat is verschrikkelijk. En als je ergens elders aansluiting zoekt, is het zo belangrijk wat je doet, waar je naar toe gaat. En dat je eerst met de Heere overlegt wat de weg is voor je. Velen zijn weg gegaan uit de gemeente waar ze opgroeiden, maar zijn in de volgende kerk doorgeslagen naar de andere kant. Ook zijn er velen die in een andere kerk echt tot last geworden zijn. Bezint eer ge begint, is een mooi gezegde, en zeker in deze zaak op zijn plaats. Maar soms is er geen andere weg dan de ‘uitweg’. En dan komen de andere problemen: thuis raken in een andere kerkcultuur. Je niet ergeren aan andere gebruiken. Niet op hol slaan.
5. Ook heb ik sterk het idee dat dit alles in veel meer Ger. Gem.-kerken speelt. Maar ik ben toch niet zomaar in deze kerk geplaatst, denk ik dan... Mag ik vertrekken, of moet ik eerst bezwaar maken bij bijvoorbeeld de classis?
Antwoord: Helaas speelt het in verschillende gemeenten en nog meer helaas: dit aantal groeit. De kerk waarin ik (76 jaar) ben opgegroeid, is ons ontroofd. We zijn nooit ‘licht’ geweest. God zij dank! Maar er was altijd ruimte voor de prediking van Jezus Christus Die zondaren nodigt. Mag ik vertrekken? Natuurlijk mag dat altijd als je je daartoe gedrongen voelt. We zijn afgescheiden gemeenten, met een acte van afscheiding en wederkeer. Maar ik zie heel veel liever dat mensen in gesprek gaan met kerkenraad en classis. Maar doe het weloverwogen, niet fel, niet brutaal, maar meer in de vragende zin. En doe het niet alleen maar met een groep mensen samen. Probeer in een rustig gesprek zonder vijandschap elkaar te vinden. Ik wil wel nadrukkelijk zeggen dat in gesprek gaan het begin van een weg is. Die weg kan lang duren en eindigen bij classis en synode, maar het is vrijwel uitgesloten dat je een positief resultaat bereikt.
Ik wens je van harte Gods zegen toe, in deze of in een andere kerk. God is getrouw.
Hartelijke groeten,
Evangelist J. W. N. van Dooijeweert
Dit artikel is beantwoord door
J.W.N. van Dooijeweert
- Geboortedatum:23-01-1938
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
En soms kan het ook een les zijn als je 'eigen' kerkje van zijn voetstuk valt. Vest op prinsen geen betrouwen, maar alleen op Hem, de Opperste Leidsman en Voleinder des geloofs..
Ik zou niet zomaar weggaan, het is overal wat, in welke kerk dan ook. Als je voor de zuivere waarheid wil gaan raak je nooit uitgestreden, binnen de kerk of buiten de kerk.
Beste vraagsteller, wat een herkenbare vraag! Mijn vrouw en ik hebben hetzelfde proces doorlopen, inmiddels een jaar of 12 geleden. Ik wil je graag een paar overwegingen geven (als ik 'ik' zeg dan bedoel ik dus 'mijn vrouw en ik'):
- Ik ben voor een vrij lange tijd gaan 'shoppen', 1 keer naar de GG en 1 keer naar een andere gemeente in de buurt. Maar na verloop van tijd merk je in dat geval dat je dan overal een passant wordt.
- Op een bepaald moment, ook na een aantal heel teleurstellende contacten met de kerkenraad, stond voor mij vast: hier ga ik weg. Met name omdat mijn houding richting de gemeente én de prediking heel cynisch begon te worden. Als de dominee dan tijdens de preek weer iets zei dat mij niet aanstond dan werd ik boos en luisterde ik totaal niet meer. Ik biecht het maar eerlijk op ;-)
- Er waren andere gemeenteleden waarmee we onze zorgen konden delen die reageerden: 'als iedereen wegloopt dan wordt het alleen maar rechtzinniger. Zo lang het kan blijven we'. Die gemeenteleden zitten er nog, en ik heb oprecht heel veel respect voor die mensen! Maar ik kon en wilde het zelf niet meer.
- Wat doorslaggevend was: toen hadden we nog kleine kinderen. Ik wilde persé niet dat mijn kinderen later door mijn negatieve houding een aanleiding zouden hebben om de kerk te verlaten en mij het (in dat geval terechte) verwijt kunnen maken 'u was zelf ook nooit positief'.
- Na een tijd en een aantal gebeurtenissen hebben wij het besluit genomen te verhuizen. Belangrijkste criterium: waar vinden we een kerkelijke gemeente waar wij de ADEMRUIMTE krijgen om ons geloof te delen, laten groeien, als gemeente met en voor elkaar te zorgen?
- Dit is een voortdurende zaak van gebed geweest voor ons, en dat is als ik nu terugkijk zó ongelooflijk belangrijk! Neem in dit soort gevallen nooit te snel een eigen beslissing!!
- Uiteindelijk zijn we verhuisd naar een andere streek/plaats en in een andere GG lid geworden. Dat had ook best een CGK, HHK, PKN of wat dan ook kunnen worden overigens. Eentje die duidelijk anders in de lijn is en waar al die oude zaken ineens helemaal niet aan de orde zijn. Gelukkig maar!
- Toen ik hier lid werd had ik me voorgenomen: ik maak van mijn hart geen moordkuil meer, en benoem de zaken zoals ik er over denk. Misschien herken je dat je heel regelmatig in contacten met ambtsdragers 'politiek gewenste' antwoorden ging geven? Nou, dat wilde ik dus niet meer, ik wilde MEZELF kunnen zijn, niet mooier en niet minder mooi.
- Weet je? Die ruimte geven de gemeenteleden elkaar ook en dat is letterlijk en figuurlijk een verademing!
- En als ik kijk hoe de gemeente functioneert in het kader van de vruchten van de Heilige Geest zoals dat in Galaten staat, dan zie ik gewoon dat er heel veel vruchten zichtbaar zijn. En juist dat laatste punt maakt mij heel klein, want wat breng ik daarvan terecht zonder de dagelijkse werking van de Heilige Geest in mijn eigen hart?
- Hoe die werking zichtbaar is? Een rijk bloeiend verenigingsleven, veel avondmaalsgangers, evangelisatie, oog voor jongeren, heel veel activiteiten voor jongeren, speciale aandacht voor randkerkelijke jongeren, verschillende niet-kerkelijke mensen die zich toch verwant voelen, hulp voor mensen in nood, een gemeentelid die jaren in de gevangenis heeft gezeten is voortdurend met zijn gezin opgevangen en is nu een trouwe avondmaalsganger.. moet ik nog doorgaan hoe de gemeente voor elkaar zorgt?
- Uiteraard is het allemaal geen koek en ei, maar het verschil met de vorige gemeente is bijna dag en nacht. En ik heb nooit meer last van de negativiteit die mij ooit deed besluiten de vorige gemeente te verlaten.
Beste vraagsteller: ik hoop dat je er wat mee kunt. Heel veel wijsheid toegewenst!
