Schippersgezin

M.M. van Winkelen | 1 reactie | 14-06-2014| 10:23

Ik heb een vraag aan een Ger. Gem.-beantwoorder. Wij nemen in onze thuisgemeente deel aan het Heilig Avondmaal. Nu is het zo dat wij varen en daardoor ook weleens in een andere gemeente naar de kerk gaan. Nu wordt daar ook weleens het avondmaal bediend als wij daar zijn. Ik vind het moeilijk wat we dan moeten doen. Aan boord blijven die morgen, naar de kerk gaan en de nodiging naast ons neer leggen of daar wel aangaan, wat ook heel moeilijk is. Kunt u hier misschien een antwoord op geven?

Beste vragensteller,

In verband met uw beroep als schipper komt het regelmatig voor dat u bij een sacramentsbediening in een andere gemeente dan uw thuisgemeente aanwezig bent. U vraagt zich af hoe u in dergelijke diensten moet omgaan met de nodiging tot het heilig avondmaal. Ik zie twee aspecten aan deze vraag. Eerst zal ik ingaan op de formele kant, daarna meer op het persoonlijke aspect.

Wat betreft de formele kant is het niet zondermeer mogelijk dat u toetreedt tot de avondmaalstafel van een gemeente waar u niet als belijdend lid aan verbonden bent. In ons kerkgenootschap is het gebruikelijk dat er tafelwachters zijn die erop toezien of de mensen die aangaan in kerkelijk opzicht hiertoe gerechtigd zijn. Hierbij kijkt men naar twee zaken: Is men een belijdend lid van de gemeente, en is er geen sprake van een tuchtmaatregel, waardoor een bepaalde persoon zich van het sacrament afzijdig behoort te houden. Deze tafelwacht is een uitwerking van de vermaning van de apostel Paulus in 1 Kor. 11. Er moet worden toegezien dat de tafel des Heeren heilig wordt gehouden (zie ook vraag en antwoord 82 van de HC). Als daar geen zorgvuldige invulling aan wordt gegeven, kan Gods ongenoegen hierom over de gemeente als geheel komen. Met oog op de bijbelse roeping om de tafel heilig te houden, kunnen zij die geen lid zijn van de gemeente in beginsel niet toetreden tot de avondsmaalbediening. De predikant en de tafelwachten kennen de personen in kwestie immers niet. Het is daarom voor hen daarom redelijkerwijs niet mogelijk om vast te stellen of er redenen zijn waardoor de toegang tot de tafel aan deze personen ontzegd moet worden. Deze gang van zaken komt niet voort uit een wantrouwende instelling jegens andere christenen, maar vanuit het verlangen om de tafel van de Heere -voor zover dit binnen de invloedssfeer van mensen ligt- heilig te houden.

Natuurlijk kunnen er situaties zijn dat er personen van buiten de gemeente deelnemen aan de avondsmaalsbediening. Hiervoor zijn goede redenen te bedenken. In dergelijke situaties dient men dit vooraf met de betreffende kerkenraad te bespreken, zodat deze zich (eventueel na een afstemming met de kerkenraad van de thuisgemeente) kan vergewissen dat er geen belemmeringen zijn voor de toetreding tot de avondsmaalstafel. De kerkenraad kan zich dan ook een oordeel vormen van de oorzaak van het verzoek om gebruik te maken van de sacramentsbediening. In goed overleg met betrokkenen kan dan tot een oplossing worden gekomen.

Dat wat betreft de formele kant van de gestelde vraag. Er is ook nog een persoonlijke kant die ook niet onbelangrijk is. Wat is de weg die u binnen het bovengestelde formele kader moet bewandelen? U noemt zelf drie oplossingen voor het probleem, waarbij u zich klaarblijkelijk in alle gevallen ongemakkelijk bij voelt: (1) thuisblijven, (2) naar de kerk gaan en afblijven en (3) naar de kerk gaan en aangaan. De eerste mogelijkheid zou ik beslist willen afwijzen. Waar wij in de gelegenheid zijn, moeten wij de samenkomsten van de gemeente bezoeken. Dat geldt zeker voor een avondmaalsbediening, waarin het door Christus’ verworven heil zo heerlijk wordt beleden, verkondigd en afgeschilderd. Ook al kunt u in uw situatie dan misschien niet aangaan, als u in de kerk bent, kunt u toch de verkondiging horen en de tekenen van Christus’ verzoenend lijden en sterven zien en die biddend overdenken. Wie zich daar innerlijk op betrokken weet, zal dat geenszins willen missen.

Wat betreft de overblijvende mogelijkheden (aangaan of afblijven), meen ik dat u hierover zelf voor Gods aangezicht een gewetensvolle beslissing moet nemen. Deze keuze kan ik niet voor u maken; maar ik kan u hierin wel verschillende overwegingen meegeven. Allereerst mag gezegd worden dat wettige verhinderingen om aan te gaan God niet in de weg staan om ons tijdens een avondsmaalbediening een rijke zegen te schenken. Ook voor de kinderen en jongeren in de gemeente geldt dat zij geen ‘kerkelijk recht’ hebben om aan te gaan. Zou dat God in de weg staan om tijdens een avondmaalbediening iets van de kracht van het verzoenend werk van Christus toe te eigenen aan diegenen onder hen die God mogen vrezen? Ik meen dat het afblijven bij wettelijke (kerkrechtelijke) verhinderingen niet vereenzelvigd mag worden met het verloochenen van Christus en dat dit een zegen van Godswege ook niet in de weg hoeft te staan.

Hiernaast ligt het ook van uw persoonlijke omstandigheden af in hoeverre het aangaan in een andere gemeente voor de hand ligt. Als u vanwege uw beroep de avondmaalsbediening in uw thuisgemeente regelmatig mist, ligt het meer voor de hand om te zoeken naar mogelijkheden in een zustergemeente dan in het geval dat u met een goede regelmaat in uw thuisgemeente aan het sacrament kunt deelnemen. Voor zover het in uw mogelijkheden ligt (bijv. het plannen van werkzaamheden) is het goed om te staan naar een regelmatige avondmaalsgang. Ook ligt het aangaan meer voor de hand als u met grotere regelmaat in dezelfde zustergemeente komt (dus niet dan hier en dan daar), zodat men u daar kent en andersom.

Tenslotte: het is iets groots als u op goede gronden de naam van Christus in het midden van de gemeente mag belijden als de enige grond van uw hoop en geloof.  Maar zowel bij het aangaan als bij het om kerkrechtelijke redenen afblijven gaat het uiteindelijk om de gesteldheid van ons hart. Is dat vernederd omdat het zucht onder onze zonden en schuld? Is dat begerig naar en verwonderd over het niet af te meten heil dat in Christus gebroken lichaam en vergoten bloed te vinden is? Verlangt het om te wandelen in Gods wegen? Waar dat zo is, zal Christus zeker zijn belofte zeker waar maken: Zalig zijn die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden (Math. 5:6). Een gezegende kerkgang toegewenst.

M. M. van Winkelen

Dit artikel is beantwoord door

M.M. van Winkelen

• Geboortedatum:
  18-07-1981
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Den Haag
• Status:
  Actief

58 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven