Uit een heel diep dal gekomen
drs. E.J. (Els) van Dijk | 1 reactie | 21-05-2014| 14:04
Vraag
Ik ben een meisje van 18 jaar. Persoonlijk kom ik uit een heel diep dal door problemen vanwege een pestverleden. Om een illustratie te geven: ik nam een krantenwijk omdat ik dan geen bijbaantje hoefde te nemen met collega's, zo bang was ik voor contact. In de klas gingen dagen voorbij zonder dat ik een woord zei. Nu kan ik normaal functioneren, heb ik verschillende vriendengroepen en een fijn sociaal leven. Ik heb dus al, met hulp van God, vrienden en familie een enorme stap gemaakt. Maar nu heb ik problemen met mijn studie. Het laatste stapje met vaardigheden die in de stage worden gevraagd, lukt me niet (goed). Wat kan ik doen om het laatste stapje te zetten?
Antwoord
Beste...,
Mooi dat je al zoveel overwinningen behaald hebt zeg! Als ik het goed interpreteer, zijn die overwinningen geboekt binnen de vertrouwde kring van familie en vrienden, maar nu gaat het om een bredere kring bij mensen met wie je nog niet zo vertrouwd bent: je stage. Kan het zijn dat je in de valkuil stapt van het vooral bezig zijn met de verwachtingen van anderen en de angst dat je daaraan niet kunt voldoen misschien? Dan wordt het leven namelijk een soort wedstrijd waarin je moet scoren en jezelf bewijzen. En dat levert altijd weer angst om te mislukken op.
Het gaat er in het leven niet om dat je moet scoren, maar dat je gebruikt en verder ontwikkelt wat God aan je heeft toevertrouwd. Het gaat er niet om dat je iets nieuws aan jezelf moet toevoegen om iets voor te stellen. Nee, het ís er al!
God Zelf rust mensen toe om de levensopgave die Hij voor hen heeft te kunnen volbrengen. Daarom gaat het er niet om dat je je afhankelijk opstelt ten aanzien van de goedkeuring van mensen, maar dat je geeft en ontwikkelt wat je hebt ontvangen. Dat geeft een heel ontspannen levenshouding!
Misschien dat het je helpt om je elke dag te binnen te brengen wat je ontvangt van God en Hem daar dan ook heel bewust voor te danken. Dankbare mensen leven beslist anders dan mensen die moeten winnen en scoren. Bovendien maakt dat dat jezelf voortdurend loopt te vergelijken met anderen. En dat heeft tot gevolg dat er altijd wel mensen te vinden zijn die iets mooier zijn dan jij, of iets beter doen. Vergelijken vertekent altijd het beeld van anderen en van jezelf. Angst doet dat ook. Angst maakt dat situaties en ook mensen bedreigender zijn dan dat dit in werkelijkheid het geval is én angst maakt jezelf onmachtiger dan je zelf bent. Dankbaarheid laat heel andere dingen zien en vertrouwen in de God die jouw Maker is ook.
Ik hoop dan ook dat je voor die blikrichting kiest, zodat je als dankbaar en overtuigd mens deze wereld veel te bieden hebt! Veel zegen gewenst daarbij! Als jij onder de indruk bent en blijft van je Schepper, zal dat een grote uitstraling naar je omgeving hebben!
Drs. Els J. van Dijk
Dit artikel is beantwoord door
drs. E.J. (Els) van Dijk
- Geboortedatum:28-01-1956
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Voormalig directeur Evangelische Hogeschool. Nu begeleiding en advies.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Persoonlijk vind ik dat de maatschappij/het onderwijs wat doorgeslagen is met het moeten scoren. Dat hoeft niet persé een probleem van jou zijn, je stage verwacht immers van jou dat jij die laatste vaardigheden eigen maakt. Dat je bewijst dat je dit kunt. Dat je dit laat zien. Als het dan niet lukt, kun je daar verdrietig of angstig om worden, dat is logisch, want er hangt nu eenmaal veel vanaf (je diploma na jaren studie). Je zult wellicht al aan je stage begeleider of aan je coach op school gevraagd hebben jou hierin te helpen. Of aan je collega's en klasgenoten. Er zijn daarnaast ook allerlei cursussen, die je net dat extra steuntje in de rug kunnen geven.
Sterkte en succes gewenst!
