Zoontje anders geaard?
A. Teerds-Gertenbach | 8 reacties | 18-04-2014| 08:23
Vraag
In ons gezin met meerdere zonen hebben wij een zoon waarvan wij vermoeden dat hij anders geaard is. Wij hebben onze zonen allen hetzelfde opgevoed, jongensachtig, maar hij is echt anders: zachter, vrouwelijk. Hij vertelde onlangs dat hij zo verliefd is op een jongetje uit zijn klas (ons zoontje is 10 jaar) en wij weten niet wat we hier mee aan moeten. We hebben er zo'n moeite mee, maar willen het ook niet ontkennen en afdoen als ‘waait wel over’, daarvoor is het te duidelijk aanwezig. Nu praat onze en zijn omgeving zo negatief over homoseksualiteit. We kiezen er steeds vaker voor om er niet over te praten, maar dit voelt als het verloochenen van ons kind. Maar het oordeel van anderen verdragen over zo’n prachtig jongetje... Het valt ons ook zwaar om dan tips te krijgen om meer ‘man’ van hem te maken en dat we hem waarschijnlijk verkeerd hebben opgevoed. Hoe kunnen wij ons kind het beste steunen en toch in de gemeente overeind blijven? Graag ervaringstips.
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Beste ouders,
U hebt een zoontje van tien jaar, van wie u vermoedt dat hij anders geaard is. Daarover hebt u een vraag gesteld en u eindigt met: “Graag ervaringstips.”
Met dat laatste zinnetje ben ik aan het werk gegaan en ik heb iemand gesproken, die een zoon (ik noem hem Peter) met een andere geaardheid heeft. Samen hebben we uw vraag doorgenomen.
Hij maakte de volgende opmerkingen:
-Kinderen van tien jaar kunnen gemakkelijk ‘verliefd’ worden op iemand van hetzelfde geslacht. Dat is nog geen bewijs dat deze kinderen anders geaard zouden zijn. Pas in de puberteit komt de worsteling met de identiteit.
-Later, als inderdaad blijkt dat je zoon anders geaard is, kan het wel zo zijn dat bepaalde gebeurtenissen als puzzelstukjes op zijn plaats vallen. Onze Peter hield veel meer van lezen dan van voetballen. Hij speelde graag met vriendinnetjes, want dat spel trok hem meer dan het stoere gedrag van de jongens uit zijn klas. Knutselen, schilderen en musiceren deed hij graag en goed.
-Net als de vraagsteller hebben wij in ons gezin ook meerdere zonen. Ze hebben allemaal dezelfde opvoeding gehad. Zoals hierboven al aangegeven was onze Peter anders dan zijn broers. Hij was zachter. Vrouwelijker wil ik niet direct zeggen, maar hij was (en is nog steeds) heel sociaal, meelevend en meevoelend. Kortom, een lieve jongen. Maar pas op, dat wil dat niet zeggen dat zulke jongens allemaal anders geaard zijn! Later kun je als ouders wel elkaar erop wijzen wat je vroeger al opviel.
-Tips om meer ‘man’ van hem te vragen zal ik zeker niet geven en ook de kritiek van de omgeving, dat je je zoon verkeerd opgevoed zou hebben, is onterecht. Zelf hebben wij zulke opmerkingen niet gehoord, maar anderen in onze kennissenkring wel. Dat is pijnlijk.
-Ik wil benadrukken dat het op de leeftijd van tien jaar nog te vroeg is om er zeker van te zijn dat je zoon een andere geaardheid zou hebben. Praat er in die zin ook nog niet met hem over. Wel geloof ik dat het goed is als we ál onze kinderen een goede seksuele opvoeding geven en ook het gesprek over anders geaard zijn niet uit de weg gaan.
-Tegenwoordig wordt er veel geschreven over anders geaard zijn, zowel voor ouders als voor de jongeren zelf. Ik kan me voorstellen dat jullie als ouders je in die artikelen verdiepen. Ik denk bijvoorbeeld aan de artikelen in de GezinsGids van 20 maart en in het RD van 15 april jongstleden.
-Onze Peter is veel ouder dan dit zoontje van tien jaar. In de puberteit, toen hij zo ongeveer 17 jaar was, is het bij Peter duidelijk geworden. Hij heeft een homofiele geaardheid. Het heeft hem veel strijd gekost om dat voor zichzelf te bekennen en dat ook aan ons te openbaren. Als ouders hebben we onze Peter nooit afgewezen. Hij is onze lieve, meelevende zoon, met wie we goede en diepgaande gesprekken hebben. Wel is er de pijn van de gebrokenheid in de schepping als gevolg van de zondeval. We zien het verdriet, de strijd en toch ook de eenzaamheid ondanks de goede band in de familiekring.
-Nog één ding. Uw zoontje is nog jong. Het is nog niet zeker of hij anders geaard zal zijn. Maar stel dat uw vermoedens steeds meer bevestigd worden, dan is de beste en belangrijkste ervaringstip die we kunnen doorgeven wel deze: praat erover met je zoon als hij ouder geworden is. Heb een luisterend oor, wees open, bied warmte, veiligheid en steun. Maar wees ook helder in je standpunt. Buigen jullie onder het gezag van Gods Woord? Hoe gaan jullie daarmee om? Zoek daarom ook zelf ondersteuning. Praat met andere ouders, die dezelfde ervaringen hebben.
-Een website, die daarin kan voorzien is: www.oudersenfamilierondom.nl
A. Teerds-Gertenbach
Dit artikel is beantwoord door
A. Teerds-Gertenbach
- Geboortedatum:29-01-1951
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Hendrik-Ido-Ambacht
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat de omgeving denkt moet je de omgeving laten denken. dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Maar weet wel dat mensen in jullie omgeving waarschijnlijk niet meer negatief gaan praten als hij uit de kast komt. Dan is het toch opeens anders. Als ze negatief blijven, laat ze maar, het heeft geen zin daar energie in te steken. het enige wat je dan als ouders kan doen is je zoon zo veel mogelijk tegen die negativiteit beschermen. Laat hem dat niet horen, laat hem zich daar niet schuldig over voelen.
En tja, dan wil ik toch ook nog wat kwijt. De omgeving is ongetwijfeld al veel langer negatief over homo's. Maar nu het ineens wel heel dichtbij komt, is het toch wel vervelend. Dat zou toch wat moeten zeggen, zowel over die omgeving als over jezelf.
Allerlei tips van derden over hoe je zoon zou moeten veranderen (meer 'man' worden), zou ik afdoen met iets als "ons zoonje is prima zoals God hem heeft gemaakt, vind je dat zelf ook niet?" Gewoon het antwoord zo formuleren dat ze er geen nee op kunnen zeggen.
Zo jij bent lekker makkelijk met je Romeinen 6.
Voelt dat goed, zo met je vingertjes wijzen?Zonder uitleg? Je hebt geen idee van hoe wij ons voelen en wat wij meemaken. Ken jij ons verdriet, strijd en eenzaamheid?
Wij hebben het dagelijks al moeilijk genoeg en we zitten niet op nog een preek te wachten van een 'Christenen', om ons te laten 'bekeren'.
Mensen zoals jij, weerhoudt de homosexualiteiten juist om Jezus op te zoeken en wat Hij nou precies van ons wilt.
Dit staat er in Romeinen 6
Dit zijn de heterosexuelen die hun lusten niet in bedwang konden behouden. Van relaties is geen sprake.
OT (On Topic, niet Oude Testament ;) )
Het ergste van deze ouders vind ik, dat jullie helemaal niet bezig zijn met jullie zoon.
Maar wat anderen daar wel niet van zou kunnen denken. We moeten onze zoon mannelijker maken, zodat men niet over hem gaat praten. Want wij praten niet over homosexualiteit, dat hoort niet en mag namelijk niet van God. Kunnen jullie ons de juiste excuses geven om hier alsnog onderuit te komen? Zodat we niet uit de gemeente gegooid worden? Misschien een idee om te vragen, hoe hij zich eronder voelt als hij wat groter is.
Terwijl hij hetzelfde als jullie 2 anderen zoons zijn opgevoed?
Sorry als ik hard en bot naar de ouders overkom, maar ik schrok van jullie manier van denken en dat maakte mij erg kwaad, maar ook erg verdrietig naar jullie zoontje toe. Ik wens jullie lieve zoon het allerbeste en steun hem! Want het is niet leuk en zeker niet makkelijk om als 'homo' 'normaal' te kunnen leven.
Om wat preciezer te zijn: Ik doelde op Romeinen 6:1-2.
Maruh...niet om vervelend te zijn, maar wat zei je ook alweer over een wijzend vingertje??
