Jodocus van Lodenstein
J.W.N. van Dooijeweert | 9 reacties | 14-03-2014| 12:12
Vraag
Ik lees ‘s morgens een boekje van Jodocus van Lodenstein, genaamd “Uw lijden groot”, 48 meditaties over het lijden van Jezus Christus. Steeds heeft hij het over gemoedsbeweging aangaande het lijden van Jezus Christus. Over de noodzakelijkheid ervan. Dat hij zijn eigen hart ertoe probeert te bewerken met veelvuldige meditatie. Over het gebruik van middelen die tot zulke gemoedsbewegingen kunnen dienen, enz. Ik denk niet dat hij het bedoelde om de Heere wat aan te bieden in een toeleidende weg of zo. Maar hij had de Heere Jezus lief gekregen en wilde met vrucht Zijn lijden en sterven overdenken. Zelf zou ik dat ook heel graag willen. Maar ik word erg gehinderd door een gedachte (die ik ook liefst voor mezelf zou houden): Het diepste lijden en sterven van de Heere Jezus is tweeduizend jaar geleden geschied. Het is achter de rug (Hij leidt nu nog in Zijn kinderen, maar niet meer als op Golgotha). Zelf ben ik in het verleden erg ziek geweest en heb ik veel pijn gehad. Maar het doet me nu niets meer, ook al mediteer ik er een hele dag over. Heel graag zou ik bijbels onderricht ontvangen in deze zaak.
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Dat is een heel pittige! Maar je had geluk, we vlogen van Nederland naar Peru. Ik had dus tijd om na te denken. Mij schoot onmiddellijk een paar teksten in gedachten. Mattheüs 9:13: “Doch gaat heen en leert, wat het zij: Ik wil barmhartigheid, en niet offerande; want Ik ben niet gekomen om te roepen rechtvaardigen, maar zondaars tot bekering.” Of die anderen uit het Oude Testament. Jesaja 58:5-11: “Zou het zulk een vasten zijn, dat Ik verkiezen zou, dat de mens zijn ziel een dag kwelle, dat hij zijn hoofd kromme gelijk een bieze, en een zak en as onder zich spreide? Zoudt gij dat een vasten heten, en een dag den HEERE aangenaam? Is niet dit het vasten, dat Ik verkies: dat gij losmaakt de knopen der goddeloosheid, dat gij ontdoet de banden des juks, en dat gij vrij loslaat de verpletterden, en alle juk verscheurt? Is het niet, dat gij den hongerige uw brood mededeelt, en de armen, verdrevenen in huis brengt? Als gij een naakte ziet, dat gij hem dekt, en dat gij u voor uw vlees niet verbergt? Dan zal uw licht voortbreken als de dageraad, en uw genezing zal snellijk uitspruiten; en uw gerechtigheid zal voor uw aangezicht heengaan, en de heerlijkheid des HEEREN zal uw achtertocht wezen. Dan zult gij roepen, en de HEERE zal antwoorden; gij zult schreeuwen, en Hij zal zeggen: Ziet, hier ben Ik. Zo gij uit het midden van u wegdoet het juk, het uitsteken des vingers, en het spreken der ongerechtigheid; En zo gij uw ziel opent voor den hongerige, en de bedrukte ziel verzadigt; dan zal uw licht in de duisternis opgaan, en uw donkerheid zal zijn als de middag. En de HEERE zal u geduriglijk leiden, en Hij zal uw ziel verzadigen in grote droogten, en uw beenderen vaardig maken; en gij zult zijn als een gewaterde hof, en als een springader der wateren, welker wateren niet ontbreken.”
Persoonlijke devotie is niet verkeerd. Maar het moet een spontane devote liefdesuiting zijn. Een broeder uit Spanje zei eens tegen ons: “Toen, ineens zag ik het: tweeduizend jaar geleden stierf Jezus aan het kruis. Voor mij! Voor Mij? Ja voor mij!” Ik bezocht een oude broeder-ouderling. “Hoe gaat het broeder?” Het antwoord was duidelijk en heel devoot: “O, jongen, als ik op mezelf zie... Dan is er niks goeds, dan is alles verloren.” Mijn reactie was: “Maar broeder je moet niet op jezelf zien, maar op Jezus die ook voor u gestorven is.” Hij liet zich huilend voorover op de tafel vallen. “Ja! Ok veur mijn, ok veur mijn!”
Mijn of jouw devotie heeft niets in te brengen! Het werk is volbracht! Door Jezus! Halleluja, de Heere leeft! Ik ben er van overtuigd dat de Heere liever een dankbaar juichend hart ziet dan een hart dat zich in alle bochten gewrongen heeft om een beetje gemoedsbeweging op te brengen. Is het dan niet goed om stil te staan bij het lijden van de Heiland? Zeer zeker wel. Maar we moeten ons heel ver houden van opgeroepen en bewerkte gemoedsbeweging. Het gaat om het geloof. Zonder geloof is het onmogelijk om God te behagen.
Zeker in onze tijd mag er wel eens wat meer gejuicht worden vanuit het echte christelijke geloof. Nee! Ik bedoel niet dat leeg roepen en juichen van: “Wij gaan naar de hemel.” Maar het eerlijk en oprecht positief getuigen van het werk van de Heere Jezus mag met een vrolijk en blij gezicht doorgegeven worden.
Wij zijn net weer aangekomen in Peru. Daar komen we de broeders tegen die maar heel weinig weten van de Bijbel. Ze kennen helemaal geen doctrines etcetera. Maar je wordt er wel warm van als je hoort hoe ze aan hun heidense landgenoten doorgeven dat Jezus leeft.
Kwel jezelf niet langer met de gedachte dat je geen goede gemoedsgesteldheid kunt bewerken. Denk aan het lijden en sterven van de Heiland met een paar teksten uit Paulus brieven. Filippenzen 4:4: “Verblijdt u in den Heere te allen tijd; wederom zeg ik: Verblijdt u.” 1 Thessalonicenzen 5:16: “Verblijdt u te allen tijd.” Een dominee sprak op Urk over deze tekst. Zijn eerste punt was: ”Is dat niet teveel gevraagd?” Zijn conclusie was heel duidelijk: “Nee! Want er is reden tot blijdschap. Er is leven mogelijk, eeuwig leven voor een zondig mensenkind.”
Natuurlijk is het goed om het lijden van onze Heiland te overdenken. Werd dat maar meer gedaan. Dat bewaart ons ook voor een goedkoop evangelie. Onze zaligheid is duur gekocht! Denk eraan dat het voor Jezus echt lijden geweest is. Hij voor mij, wie kan dat bevatten?
En als ik van Hem ben, mag ik eeuwig leven met Hem. In Zijn eeuwige heerlijkheid. En dan mag ik ze zien; de miljoenen die stierven in het geloof in Hem. En met hen mag ik Hem eeuwig groot maken. Hem eeuwig loven en prijzen. Hoe dat zijn zal... ik weet het niet. Maar wel heel blij en heel verwonderd en zonder tranen. Openbaring 21:4: “En God zal alle tranen van hun ogen afwissen; en de dood zal niet meer zijn; noch rouw, noch gekrijt, noch moeite zal meer zijn; want de eerste dingen zijn weggegaan.”
Hartelijke groeten en Gods zegen,
Evangelist J. W. N. van Dooijeweert
Dit artikel is beantwoord door
J.W.N. van Dooijeweert
- Geboortedatum:23-01-1938
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Lijkt me trouwens ook een heel leuke manier om een lange vluchttijd in een vliegtuig te kunnen bekorten :)
Even voor de vragensteller:
Van Lodenstein sluit aan op de laat-middeleeuwse traditie van de zgn. ''Moderne Devotie'', die er naar streefde om, naast de Roomse mis en de sacramenten, directe geloofsgemeenschap met Christus te verkrijgen, door intensieve meditatie en gebed. Dit was voordien slechts aan monniken en nonnen in kloosters voorbehouden, maar werd door o.m. Geert Groote ook voor leken, d.w.z. niet kloosterlingen, aangeraden. Een heel bekend boek uit die tijd is ''Imitatio Christ''/''Navolging van Christus'' door Thomas a Kempis (overigens wel een monnik), Geschreven over een periode van 40 jaar in het klooster Agnietenberg in Zwolle.
Een boek wat ik iedereen overigens van ganser harte kan aanraden.
deze man kon zich als een dweil laten vertrappen.Iedereen kon zijn/haar voeten er aan af vegen...dat is De navolging van Christus
voor iedereen die pijn,moeite,zorg ,groot of ,klein kruis moet dragen is dit boek een troost!
brengt je zeer nabij de Heere,Die Alleen De Trooster is op alle onmogenlijke paden.
en ook een Helper zal zijn! Hij alleen! Die altijd te vertrouwen is!
Thomas is voor mij een voorbeeld voor mn eigen leven .
Hij de Heere Alles en de mens niks
k,moet er eerlijk bij zeggen,dat elke trap mij nog steeds zeer doet,en ik tot schaamte,daarin mn hoogmoed leer kennen,die lijkt aan te groeien i.p.v. mij te laten vertrappen,en daaronder stil te zijn en onderworpen.Iets wat Thomas heeft geleerd door Hem,Die hij liefhad boven alles.
Je zegt: ik begrijp er weinig van, dus toch nog wel iets. Weet je, het is eigenlijk niet te begrijpen, alleen te verstaan en te beleven. Geestelijke zaken dienen geestelijk onderscheiden te worden. Het geestelijk Koninkrijk kunnen we niet waarnemen, zonder een nieuwe geboorte uit water en Geest. Het is een worsteling om het zo duidelijk mogelijk weer te geven. Wat is het diepste lijden in je lijden? De pijn, de angst, de verachtelijke blikken en lasteringen die je van mensen ontvangt etc.? Nee, maar dat je verlaten bent van God. En het rechtvaardig is als Hij nooit meer naar je om ziet, maar dat je Hem toch niet kunt missen. Dat ze van binnen in je hart zeggen: God weet niet van je af. In het lijden waar jij in zit, daar is Jezus nooit in geweest. Het is dus tevergeefs om op God te hopen. Wat troost je nu? Als de Heilige Geest je eens laat zien, dat Jezus er wel in is geweest en dat je geen vreemde weg gaat en dat niet alleen, maar dat je in deze lijdensweg één geest bent met Hem. Dat je in je lijden eenzelfde gemoedsbeweging hebt, als Jezus had in Zijn lijden: nl. hoop op God, een vasthouden aan God, ondanks alle tegenwerpingen. Daar wijst Heb. 2:11 op. Wat was nu de gemoedsbeweging van Jezus in Zijn lijden? Dat was Psalm 22:23 (Heb.2 :12) en als de Heere je vertroost in je lijden met een blijk van Zijn gunst, dan is er in je hart: Ps 18:3. En dat is ook in het hart van Jezus(Heb.2:13). Van één natuur met Jezus dus. Nu het onderwijs uit Lev.23:9-14. Daar werd een garf of een handvol nieuw koren(eerstelingen) tot de priester gebracht, die haar moest bewegen voor het aangezicht des Heeren. Die garf koren was van dezelfde natuur als de hele oogst, die nog op het land stond. Het was allebei koren. Die garf koren vertegenwoordigde de hele oogst. Die garf koren ziet op Christus als de Eersteling(1Cor.15: 23). De oogst ziet op Zijn gelovigen. Zoals de garf koren en de oogst van eenzelfde natuur zijn, zo is Christus en Zijn Kerk één van natuur, één van geest. De Eersteling(Jezus Christus)zit nu aan de rechterhand van Zijn Vader in de hemel, maar (een gedeelte van) Zijn Oogst(Kinderen) staat nog op het land(op aarde). Maar zo zeker als Jezus bij Zijn Vader in de hemel is, zo zeker zullen al diegenen, die van eenzelfde natuur met Hem zijn, daar ook komen bij Hem. Dat sterkt in het lijden.
joh, schaf het boekje de kostelijke bruidsschat van ds. Fransen aan,
dan krijgt u gedegen onderwijs.
daar staat echt alles in, uw vraag, het antwoord van mijnheer v Dooijeweert, en de antwoorden uit de reacties .
u blijft lezen! achterin staat Sions weeklacht als extraatje.
echt,als u het uit hebt,begint u weer opnieuw ontwaakt noordenwind doorwaai mijn hof
op bladz 210 staat iets van Lodensteijn nou?
Je ervaart een taalbarrière? Laat ik het nog eens proberen. Je kent de uitdrukking: Gedeelde smart is halve smart. Weet je wel, dat is die arm van je vrouw of man om je heen. Maar die arm verdwijnt een keer en dan houdt het op met de troost. Als God in Christus een arm om je heen slaat, dan is gedeelde smart geen halve smart, maar het begin van de eeuwige vreugde. Mooie term overigens: ’aartsvadertaal’. Ik was had hem niet bedacht. De taal van Abraham, Izak en Jacob. Het is één familie.
