Slaapprobleem van peuter
drs. A. Diepeveen- van der Marel | 6 reacties | 27-02-2014| 09:12
Vraag
Wij hebben een peuter van bijna twee jaar die ons echt een beetje tot wanhoop begint te brengen. Overdag is hij het liefste kind dat je je voor kunt stellen. Hij is vrolijk, sociaal, kan heel goed spelen enz. Niks aan de hand en we zijn dol op hem! Maar 's nachts wordt hij erg vaak wakker en gaat dan huilen. Het is dan meestal genoeg als we komen om zijn speen in zijn mond te doen (die hij alleen in bed mag hebben). Dit gebeurt ongeveer vijf keer per nacht en we beginnen echt doodmoe te worden van de gebroken nachten. Als baby moest hij 's nachts veel gevoed worden en toen we dachten daar vanaf te zijn, begon dit. Ook is het zo dat hij 's avonds zeer moeilijk in slaap valt, dat is ook een heel traject. Uiteindelijk valt hij pas op ‘grotemensenbedtijd’ in slaap. We brengen hem daarom steeds later naar bed. Er is nog een ander punt, namelijk dat hij 's middags erg lang slaapt. Als ik hem niet eerder wakker maak, slaapt hij gerust drie uur of nog meer. En overdag heeft hij gek genoeg geen problemen met in slaap komen; hij is bij wijze van spreken vertrokken voordat ik de trap af ben en slaapt dan ook erg diep. Ik kan dus begrijpen dat hij 's nachts minder diep slaapt, omdat hij 's middags zo goed slaapt. Daarom heb ik geprobeerd zijn middagslaapje in te korten. Het kortste wat ik heb kunnen bereiken is een slaapje van 2,5 uur. Maak ik het nog korter, dan is er na zijn slaapje geen land met hem te bezeilen. Het gaat echt al heel erg lang zo. Negeren van zijn nachtelijk huilen helpt niet, want dan huilt hij zich steeds verder overstuur. Bijkomend probleem is dat hij zelf zijn speen niet in zijn mond stopt, dus soms ligt hij te huilen met zijn speen gewoon in zijn handje. Hij brengt overigens ook niet zelf eten of andere dingen naar zijn mond, dat reflex heeft hij gewoon niet. Het beste wat wij kunnen bedenken is om hem zijn speen af te leren. Maar dat zien we haast niet zitten, want dat zal zeker een week nauwelijks slapen voor ons betekenen en dat is moeilijk als je de volgende dag gewoon weer moet werken. Hebt u advies?
Antwoord
Beste ouders,
Fijn om te horen dat het met jullie peuter over het algemeen heel goed gaat. Moeilijk daarentegen als hij zo moeilijk nog in kan slapen én door kan slapen. Voor jullie zijn dat veel gebroken nachten en veel spanning rond het slapen gaan. Overdag slaapt hij juist weer veel en lijkt hij in te halen wat hij overdag mist. Mijn advies is om dit gericht te bespreken op het consultatiebureau, CJG en/of met jullie huisarts. Zij kunnen ook meekijken hoe het gaat met zijn reflexen (pakken van een voorwerp, zuigreflex).
Van ‘s nachts wakker worden hebben kinderen zelf meestal weinig last. Maar als ouders raak je aan het einde van je Latijn. Jullie hebben mogelijk al heel wat adviezen gekregen. Heel goed dat jullie van te voren afwegen of het haalbaar is voor jullie situatie. Als je een bepaalde oplossing of meerdere oplossingen kiest, moet je het minstens tien tot veertien dagen vol kunnen houden. Slaapproblemen ontstaan niet in één nacht en verdwijnen ook niet in één nacht. Adviezen zijn vaak algemeen, toch geef ik er een paar omdat jullie wel zoeken naar een goede richtlijn in deze:
-een vaste bedtijd is voor kinderen ouder dan zes maanden wenselijk;
-een bedritueel kan helpen (knuffel geven, kort een boekje kijken, even praten, soms eerst een warm bad). Van belang is om rustig en duidelijk afscheid te nemen;
-een nachtlampje of knuffel kan helpen om het in slaap vallen te bevorderen en voor het doorslapen;
-als hij huilt in bed troosten en even in de buurt blijven. Ook dan weer duidelijk afscheid nemen;
-bij actieve kinderen wordt soms druivensuiker voor het slapen gaan geadviseerd waardoor de bloedsuikerspiegel stabieler wordt, ook graanproducten zoals Brinta kunnen daarbij helpen;
-laat deuren en ramen open als dit kan;
-spreek af hoe lang je hem wel laat huilen;
-per nacht afspreken wie de dienst waarneemt en steeds op zoveel mogelijk dezelfde manier reageren (in jullie situatie kan dit zijn speen in de mond stoppen en dan weggaan zonder te spreken).
Veel goede nachten rust gewenst voor jullie en jullie peuter!
Anja Diepeveen-van der Marel
Dit artikel is beantwoord door
drs. A. Diepeveen- van der Marel
- Geboortedatum:19-10-1976
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Functie: Orthopedagoog
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Het lijkt me zoals ik het lees wel een kwestie van het middagslaapje proberen drastisch in te korten. En dat is zoals Anja Diepenveen aangeeft niet in 1 dag op te lossen. Je zal de moed bijeen moeten rapen om er pakweg 2 lastige weken voor over te hebben met mogelijk wél resultaat. Ergens moet je het patroon zien te doorbreken, dat is even heel lastig, maar zeer waarschijnlijk wel die moeite waard. Stel dat je anders nog een half jaar of langer met dit probleem zit! Kost je uiteindelijk veel meer slaap.
Overigens is het zo dat veel kinderen vanaf zo'n 2,5 tot 3 jaar steeds minder een middagdutje nodig hebben en de kans is redelijk groot dat het probleem zich dan ook als vanzelf oplost, maar voor jullie liever eerder natuurlijk...
Uiteraard zou ik ook overleggen met het consultatiebureau.
Wat je eens zou kunnen proberen. Hier merkte ik dat onze kids tijdens het middagdutje na 3 kwartier en ook weer na 1,5 uur (dus iedere 3 kwartier) in een wat lichtere slaap kwamen, en als je ze dan wekte ze niet zo vervelend waren. Als dat wel zo is, dan heb je idd een dreinend kind, maar dat is dan die paar dagen of weken, en kan het 's avonds in ieder geval vroeger naar bed, zodat je ook nog even een uurtje voor jezelf hebt.
Werkt het niet, is dat heel jammer, maar heb je het in ieder geval geprobeerd. Het lijkt mij voor de hand liggend als je overdag zo lang( 3 uur is echt lang!) slaapt, het kind 's nachts lichter slaapt.
Vraag anders desnoods iemand uit je omgeving of die overdags ook een paar keer kan oppassen als je kind jengelt na zijn te korte middagslaapje, heb jij even ontspanning.
Even pittig, maar zeker het proberen waard om even vol te houden.
Je moet dan ook nog de nodige energie kunnen opbrengen om het patroon te kunnen doorbreken.
Het lijkt me het best te doen als jullie zelf vakantie hebben. En in die periode thuis zijn.
Zodat je er met zijn 2-en voor staat en evt. in wisseldienst de een de ander kan aflossen, zodat je tussendoor je slaap kan pakken. En je ook de tijd hebt om na het korte middagslaapje iets leuks te gaan doen, zoals kinderboerderij, fietstochtje oid.
Veel sterkte toegewenst!
Wat wij hebben gedaan?
- In eerste instantie zijn we goed gaan nadenken waar het mis was gegaan. Hij sliep altijd al slecht overdag, als baby sliep ie soms maar drie keer een klein uurtje van 6 uur tot 23 uur. Huilen, huilen, huilen. 's Nachts was ook een drama, tot drie maanden. Daarna ging het beter.
Bij ons begonnen de problemen 's nachts opnieuw toen ie 6 mnd was omdat hij niet meer ingebakerd mocht liggen. We mochten niet meer inbakeren ivm dat hij omdraaide met alle gevolgen van dien. Pas na 11 mnd vonden we de oplossing voor het 'los' liggen. We zijn toen een safetysleep gaan gebruiken. Een wonder op zich, de problemen waren een heel eind over. Belangrijk dus om te achterhalen wanneer het begonnen is, wat veranderde er toen?? Daar ligt vaak ook de oplossing.
- ritme en structuur geven. Altijd hetzelfde ritueel, behalve bij ziekte.
- wij zijn melatonine gaan geven, daarna sliep hij gewoon echt helemaal door. Je kunt het gerust geven, zeker als je kindje al twee is.
- weinig aandacht geven in de nacht. Bij wakker worden: weinig licht aan, niet praten, speentje geven en wegwezen. Wij deden het op de automatische piloot.
Het is een groot probleem, je kunt er helemaal door doordraaien. Wij waren allebei total loss. Mijn man is er zelf bijna door overspannen geraakt. Wij sliepen soms maar drie uur. Ik heb wel eens geschreeuwd, oordoppen gebruikt (maar daar voel je je ook niet goed bij). Van ellende hebben we hem toen maar op zolder gelegd, zodat het indringende geluid weg was, maar je bleef het horen natuurlijk. Als je moet bijtanken, vraag dan of iemand hem eens een weekend (of iig 'e'en nacht) wil overnemen. Dan kun je even op adem komen en je krijgt meer begrip. Probeer 's middags een dutje te doen als hij slaapt.
Mensen kunnen er makkelijk over praten: laat maar huilen, niks van aantrekken (alsof je door het gekrijs heen kunt slapen!), hij probeert je uit... aan zulke mensen heb je niks helaas... vaak kennen zij het probleem niet en geven slechte raad. Ik heb me daar vreselijk over opgewonden. Je bent doodop, je leven draait alleen nog maar om slaap en om de nachten en dan heb je juist begrip en een helpende hand nodig. Probeer iemand te vinden die je kindje (of je gezin) eens wil overnemen... al ik het voor een paar uur overdag... dan kun je even bijslapen.
Zet me op... zoek hulp... neem helpende handen aan... liefs
Wij hebben dit probleem ook gehad en dankzij wijze mensen in mijn omgeving heb ik veel bijgeleerd over veilige hechting en geborgenheid bij kinderen.
Elk kind gaat door voor hem of haar moeilijke periodes waarbij ze veel ontwikkelen en daarbij veel aandacht en geborgenheid van papa en mama nodig hebben.
Ik kan een heel lang verhaal gaan houden maar via google en een aantal goede boeken is veel informatie (0ok zeer veel tegenstrijdige informatie) te vinden.
Onze oplossing was een matras naast mijn (moeders) bed. Als onze meid ging slapen bleef mijn man net zo lang naast haar liggen tot ze sliep. In het begin duurt het lang want ze zijn het niet gewend. Als ze 's nachts wakker werd kroop ze naast me in bed en sliep zo verder! Heerlijk! Ze had het nodig om bij ons te zijn. Nu nog steeds, kruipt ze vrijwel elke nacht naast me. We zijn het gewend en het is geen probleem. 's Avonds kan ze inmiddels alleen inslapen. Dit heeft een paar maanden geduurd. We horen van veel ouders over maandenlange problemen en ineens is het over. Hier heeft het net zo lang geduurd alleen was het geen probleem meer, de sfeer bleef goed omdat we geleerd hebben dit te accepteren dat een kind dit nodig heeft. Onze jongste dochter was ook heel verlegen en 'hing' nogal aan mij. Maar sinds kort (ze is nu 2 jaar en 8 mnd) kan ik haar zomaar even brengen bij een familielid die ze niet zo vaak ziet. Ze is vrolijk, zingt, kletst en ik ben dankbaar dat ik zulke waardevolle tips heb gekregen waarvan ik weet dat ze ons kindje gegeven hebben wat zij echt nodig had: geborgenheid, nabijheid. Als wij niet lekker in ons vel zitten vinden we het ook niet leuk als onze man ons alleen in een donkere kamer zou leggen en we moeten slapen terwijl we heel veel behoefte hebben aan een arm om ons heen, of de aandacht van iemand waar we veel van houden.
Ik weet uit ervaring dat het dan op gegeven moment haast niet te overzien is gewoon.
Je raakt helemaal uitgeput en wanhopig en toch 'moet' je door...
Bij ons echt precies hetzelfde verhaal...en het heeft bij onze zoon 3 jaar geduurd voordat het beetje over was. Heb heel veel adviezen uitgeprobeerd, maar een week je kind laten schreeuwen 's nachts..in de hoop dat het dan door ging slapen...dat werkte bij ons niet omdat we nog paar kleine kinderen hebben. En zelf kun je het al helemaal niet meer aan op gegeven moment.
Wat je misschien kunt proberen is Valdispert voor Kids geven (moet je even naar leeftijd kijken op de fles, vaak verkopen ze dit wel bij de DA). Of melatonine. Dat laatste kun je bij de drogist (kruidvat) krijgen. Helpt je kind om in ieder geval in slaap te komen en dan hoop ik voor je dat hij misschien zo langzamerhand door gaat slapen.
Ben soms ook wel gewoon bij hem gaan liggen, kind rust jij rust. Wat maakt het uit om dit een tijdje te doen. Kind verwennen zeggen ze dan...maar op een gegeven moment moet je wel iets verzinnen om rust te creëren voor jezelf.
Dat is echt een advies geweest van het consultatiebureau of in ieder geval iemand die arts is. die ik in grote letters bovenaan mijn lijstje had staan: ZOEKEN NAAR EEN MANIER WAARDOOR JIJ RUST KRIJGT!!! Al is het met een matras bij hem gaan liggen. Dit zal echt geen jaar duren en je verwent hem of haar er echt niet mee! Gaat vanzelf wel een keer goed, echt waar!
Nu is het gewoon het belangrijkste dat jij weer beetje aan je rust komt...dus probeer alles een beetje zonder kramp te doen...
Veel sterkte en mocht je willen praten...schrijf gerust!
