Alleen schuldbelijdenis doen van openbare zonden

Ds. J. Koppelaar | Geen reacties | 12-02-2003| 00:00

Ik las net de vraag hoe het zo kan zijn dat stelletjes gaan trouwen in de kerk terwijl ze de zonde tegen het zevende gebod hebben gedaan. Ze zouden dan eerst schuldbelijdenis moeten doen. Ik ben het hier niet mee eens. Volgens de bijbel moet je toch alleen schuldbelijdenis doen van openbare zonden. Er staat duidelijk in de bijbel dat je verborgen zonden niet in het openbaar moet brengen, maar dat je ze moet belijden voor God. Als je dus niet weet of ze die zonden hebben gedaan hoeven ze ook geen schuldbelijdenis te doen. Nog een vraag die hier heel dicht bij zit. Is het wel goed als een dominee, in het gesprek voorafgaand aan het huwelijk, gaat vragen of je nog rein bent ten opzichte van elkaar? De dominee vraagt toch ook niet of ik misschien ooit iets gestolen heb? Als mensen hier geen antwoord op willen geven is dat toch hun recht? Misschien hebben ze het allang beleden voor God.

Het is inderdaad volgens de gereformeerde leer dat openbare zonden in het openbaar beleden moeten worden en verborgen zonden niet. Het belijden van zonden valt onder de kerkelijke tucht. Het woord "tucht" is afgeleid van "tijgen", dat "trekken" betekent. De kerk leert dat we zondaars altijd maar weer moeten proberen (terug) te trekken, uit de invloedsfeer van de duivel en losmaken van het eigen vlees. Als de kerkenraad bij voorbeeld te weten komt dat een jong stel tegen het zevende gebod gezondigd heeft, dan vindt een gesprek plaats waarin de betrokkenen vermaand worden te stoppen, en hun schuld over deze zonde voor God en elkaar te belijden. De zaak is dan niet openbaar gekomen.

Natuurlijk zal het zelden voorkomen dat een kerkenraad hoort wat in het verborgen gebeurde. Meestal komt dit pas uit als een meisje zwanger wordt. Uitkomen is net zoiets als openbaar komen. Op dat moment is er pas sprake van een openbare zonde en kan er dus in het openbaar schuld beleden worden. Zeer veel kerkenraden zullen dat echter niet in een kerkdienst laten doen, maar in een (kleine) kerkenraadsvergadering.

De leer over de kerkelijke tucht is vooral gebaseerd op Mattheüs 16:19-20 en 18:15-22 en Zondag 31. Als je je hier wat in verdiept, dan zul je ontdekken, dat er eigenlijk in elke kerkdienst sprake is van kerkelijke tucht. Zie bij voorbeeld ook de Christelijke Encyclopedie, Kampen 1961, deel 6, p.418.

Ik vind het heel juist opgemerkt dat een dominee bij een huwelijksgesprek niet zo maar mag vragen of een stel wel rein met elkaar geleefd heeft. Inderdaad, als er geen sprake is van openbare zonde dan mag een dominee daar net zo min naar vragen als naar het feit of ze wel eens te veel alcohol gedronken hebben of gevloekt hebben, enz. Uiteraard geldt dit niet als de predikant wel gehoord heeft dat ze deze zonden gedaan hebben. Maar dat zal hij ook (als het goed is) bij gewone pastorale gesprekken bij andere mensen aan de orde stellen.

Aan de andere kant is het heel goed en Bijbels om als jongeren in gesprek met een predikant op eigen initiatief zonden te belijden. De zielzorger Paul Tournier heeft eens gezegd, dat veel mensen er jaren over doen voordat ze iemand vinden waar ze voldoende vertrouwen in hebben om hun hart eens te luchten. Wat een zegen is het dan om vandaag een ouderling of predikant te kennen, bij wie je terecht kunt!

Wat kan het een opluchting zijn, om met iemand die je kunt vertrouwen, openhartig te praten over je strijd tegen de zonde en zonde te belijden. Maar ook om raad te vragen als je van binnen radeloos bent, terwijl je van buiten net doet alsof "je wel behoorlijk lekker in je vel zit." Ik ben ervan overtuigd dat veel jongeren op die manier een heel wat fijnere trouwdag hebben gekregen. Er is iets opgeruimd. Er kan weer vrijmoedig aan de Heere gesmeekt worden of Hij opnieuw met hen wil optrekken (Exodus 32:15) Je hoeft je in de kerkdienst geen huichelaar te voelen. Zo van: "Ze moesten eens weten..."

In zo'n gesprek is er ook sprake van 'trekken'. Na belijdenis mag je leren geloven, dat niet alleen de ambtsdrager, maar ook de Heere je opnieuw trekt. Comrie zei eens: beleden zonden zijn vergeven zonden. En dat is precies wat er in Psalm 32:5 staat!

Ds. J. Koppelaar

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J. Koppelaar

• Geboortedatum:
  06-11-1949
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Abbenbroek
• Status:
  Inactief

16 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven