Hoogbegaafdheid op school
Ds. M. (Michel) van Heijningen | 5 reacties | 30-01-2014| 14:01
Vraag
Over hoogbegaafdheid. Het is namelijk zo dat wij twijfelen over hoe te handelen. In elk geval één van onze kinderen -maar waarschijnlijk meerdere- is hoogbegaafd en ondervindt hierdoor moeilijkheden in het onderwijs. Soms is dat zelfs zo erg dat zij er neerslachtig van worden. Maar het is lastig precies te weten waarom ze zich zo voelen. Te weinig uitdaging, anders voelen?, etc. Maar nu is de vraag wat moeten en kunnen we ermee? Moeten we onze kinderen zich leren aanpassen en moeten we het als ‘onzin’ zien, het bijna vergeten? Vroeger hadden we toch ook deze stempels niet? Er lijkt vaak een taboe te rusten bij scholen als je aangeeft dat je kind meer kan dan de juf denkt. Aan de andere kant... het kind laat het op school vaak niet zien, maar ondertussen leeft het wel met frustraties. Zelf word je ook heen en weer geslingerd tussen mensen die hoogbegaafdheid extra aandacht willen geven en -de andere kant- mensen die zeggen: doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Heel graag zouden wij met ons hart op onze Heere gericht willen weten wat nu de beste weg hierbij is?
Antwoord
Beste ouders,
Wanneer ik jullie vraag lees, lijkt mij het meest voor de hand liggend dat jullie het gesprek met school aangaan en dat jullie kinderen getest worden op hoogbegaafdheid. Je mag er van uit gaan dat de school professioneel handelt bij een vraag als deze. Met een test is niets mis, het kan alleen maar duidelijkheid scheppen zowel voor jullie als ouders als voor de school.
Vroeger hadden we dit soort stempels niet, zo schrijven jullie. Dat klopt, 'vroeger' wisten we bijvoorbeeld ook niet van allerlei soorten allergieën, tegenwoordig wel. Daarom is het toch geen onzin? Volg gewoon jullie ouderhart, zoek het beste voor jullie kinderen, dat is toch de weg die God van ons vraagt? En als de school niet wil meerwerken of jullie liever zonder de school een onderzoek willen, neem dan contact op met jullie huisarts.
Met vriendelijke groeten,
Michel van Heijningen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. M. (Michel) van Heijningen
- Geboortedatum:08-06-1976
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Alblasserdam
- Status:Actief
176 artikelen
Bijzonderheden:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
5 reacties
mortlach
30-01-2014
/ 14:16
Oei, dat is best lastig. Ik zou het zeer zeker niet afdoen als 'onzin,' want daar help je niemand mee. Ik hoop dat de school er wat mee kan, maar zo niet, dan zul je er zelf mee aan de slag moeten gaan. Zowel met het je kind leren hoe het zich het beste kan gedragen in de klas - anders leren de klasgenootjes hen dat wel, maar dat is geen prettig gezicht; en ook met het aanbieden van voldoende stimulans buiten de school om.
Ik kan uit ervaring wel wat dingen zeggen. Of ik hoogbegaafd ben, geen idee, ik heb me nooit laten testen, maar ik weet wel dat ik pas halverwege de universiteit moeite moest gaan doen om bij te blijven.
Zoals ik zei: het lijkt me belangrijk dat je je kinderen helpt zich staande te houden in de klas. Anders corrigeren de andere leerlingen het gedrag wel met pesterij, en dat kan emotionele schade opleveren die jaren later nog merkbaar is. Het is niet meer dan logisch dat een kind het beste kunnen op school niet laat zien. Scholen richten zich op de slechtste leerlingen, de beste mogen zichzelf redden... Triest, maar zo zit het systeem in elkaar.
Wat betreft toetsen en punten... Dat je hoogbegaafd bent betekent niet dat je ook overal tienen voor moet halen. Sterker nog, punten doen er over het algemeen totaal niet toe. Dus haalt je kind een keer of stelselmatig (bewust) een zesje, dan is dat echt geen probleem. Mij is nog nooit om een cijferlijst van de middelbare school gevraagd.
Verder is er meer dan genoeg te doen buiten scholen om. De bibliotheek staat vol met boeken voor alle interesse-niveau's. Daar zou ik zo veel mogelijk gebruik van maken. Je ziet soms wel dat ouders het leesgedrag juist proberen af te remmen, maar dat komt in mijn ogen omdat ze het kind niet goed helpen met het sociale aspect. (om het sociale aspect enigszins te kunnen reguleren, gaat dat ten koste van het intellectuele aspect). Doe vooral alle moeite om een systeem te vinden dan en-en is, niet of-of.
Laat je kinderen uitzoeken wat ze leuk vinden en stimuleer dat. Laat ze spelenderwijs dingen doen zoals programmeren, vreemde talen leren, modelbouw, geschiedenis, wetenschap, wat ze dan ook interessant vinden. Zeker met de computers en het internet zijn de mogelijkheden eindeloos. (om 2 voorbeelden te noemen, de spellen Minecraft en SpaceChem zijn bouw- en puzzelspellen waar de slimme en creatieve speler honderden uren zoet mee kan zijn - uiteraard verspreid over een toepasselijke tijdsperiode.) En zeker Minecraft is ontzettend toegankelijk, ook voor jongere spelers. Hier thuis bouwt onze acht-jarige de mooiste bouwwerken.
Veel succes ermee.
Ik kan uit ervaring wel wat dingen zeggen. Of ik hoogbegaafd ben, geen idee, ik heb me nooit laten testen, maar ik weet wel dat ik pas halverwege de universiteit moeite moest gaan doen om bij te blijven.
Zoals ik zei: het lijkt me belangrijk dat je je kinderen helpt zich staande te houden in de klas. Anders corrigeren de andere leerlingen het gedrag wel met pesterij, en dat kan emotionele schade opleveren die jaren later nog merkbaar is. Het is niet meer dan logisch dat een kind het beste kunnen op school niet laat zien. Scholen richten zich op de slechtste leerlingen, de beste mogen zichzelf redden... Triest, maar zo zit het systeem in elkaar.
Wat betreft toetsen en punten... Dat je hoogbegaafd bent betekent niet dat je ook overal tienen voor moet halen. Sterker nog, punten doen er over het algemeen totaal niet toe. Dus haalt je kind een keer of stelselmatig (bewust) een zesje, dan is dat echt geen probleem. Mij is nog nooit om een cijferlijst van de middelbare school gevraagd.
Verder is er meer dan genoeg te doen buiten scholen om. De bibliotheek staat vol met boeken voor alle interesse-niveau's. Daar zou ik zo veel mogelijk gebruik van maken. Je ziet soms wel dat ouders het leesgedrag juist proberen af te remmen, maar dat komt in mijn ogen omdat ze het kind niet goed helpen met het sociale aspect. (om het sociale aspect enigszins te kunnen reguleren, gaat dat ten koste van het intellectuele aspect). Doe vooral alle moeite om een systeem te vinden dan en-en is, niet of-of.
Laat je kinderen uitzoeken wat ze leuk vinden en stimuleer dat. Laat ze spelenderwijs dingen doen zoals programmeren, vreemde talen leren, modelbouw, geschiedenis, wetenschap, wat ze dan ook interessant vinden. Zeker met de computers en het internet zijn de mogelijkheden eindeloos. (om 2 voorbeelden te noemen, de spellen Minecraft en SpaceChem zijn bouw- en puzzelspellen waar de slimme en creatieve speler honderden uren zoet mee kan zijn - uiteraard verspreid over een toepasselijke tijdsperiode.) En zeker Minecraft is ontzettend toegankelijk, ook voor jongere spelers. Hier thuis bouwt onze acht-jarige de mooiste bouwwerken.
Veel succes ermee.
Femke
30-01-2014
/ 14:53
Laatst heb ik een interview op de radio gehoord waar de gast zelf hoogbegaafd was. Als kind kwam ze niet uitzonderlijk slim of intelligent over, middelbare school lukte juist niet maar ze dacht op een andere manier, legde andere verbanden. Ze kwam er pas op volwassen leeftijd achter waardoor er veel dingen voor haar op de plek vielen. Wat ik van haar begreep is dat het wel goed is om met deze kinderen rekening te houden, dat ze zich begrepen voelen. Zij heeft, doordat ze niet wist wat de oorzaak was van het 'anders zijn' het heel moeilijk gehad. Toen ze in therapie was, waarbij een test werd gedaan, kwamen ze achter de oorzaak. Misschien wel bekend maar voor info kan je ook kijken op www.choochem.nl.
Schans
30-01-2014
/ 17:04
Beste vraagsteller,
Wat vind ik het fijn om te lezen dat u zoekt naar antwoorden op u vragen rondom hoogbegaafdheid.
Ik ben het volledig eens met de andere 2 antwoorden hierboven.
Helaas weet ik dat er kinderen zijn die door hun hoogbegaafdheid problemen ervaren op school. Meestal zijn deze op school niet zichtbaar maar wel thuis. Zoals neerslachtigheid, boosheid, onrustig zijn maar ook dat ze depressief er van worden. Dat ze ook zelf aangeven dat ze liever niet naar school willen.
Het is mooi dat jullie als ouders jullie willen verdiepen in hoogbegaafdheid.
Hierbij een forum over hoogbegaafdheid bij kinderen. Misschien is er herkenning. Het is goed om je in dit onderwerp te verdiepen.
http://www.hb-kind-forum.nl/
De kinderen kunnen te weinig uitdaging ervaren en hierdoor ander gedrag gaan vertonen. Het is goed om je kind prikkels en uitdaging te geven zoals hierboven ook staat bij Mortlach. Bijvoorbeeld naar de Bibliotheek gaan en bij informatie boeken laten kijken. En ieder kind heeft weer verschillende interesseren.
Het is goed om zich aan het kind aan te sluiten. Als u merkt dat het kind wil gaan lezen dan kan u dat uw kind aanleren. Of als uw kind wil gaan schrijven kan u het leren schrijven. Als u kind interesse toont in een bepaald onderwerk en het kind al wat ouders is. Kan u het een opstel over laten maken. Of een werkstuk.
Het verhaal over dat ze het op school niet zien is helaas herkenbaar. De juf kwam bij iemand die ik ken op bezoek. Toen ging dit kind het wereld atlas boek er bij pakken er vertelde waar een aantal landen lagen. De juf had door het bezoek aan huis door dat dit kind thuis anders is dan op school.
Er zijn scholen die niet gespecialiseerd zijn op hoogbegaafdheid. Hierdoor zijn er veel kinderen die vastlopen.
u heeft het er over dat de omgeving verschillend reageer. In mijn nabije omgeving heb ik dit meegemaakt. Veel mensen begrepen het niet. Ze vonden dat de ouders teveel van het kind vroegen. Maar dit deden ze niet maar het kind wilde dit zelf. Veel mensen weten niet wat hoogbegaafdheid precies inhoud. Daarom is het goed als de ouders zelf echt een keuze maken om hier helemaal voor te gaan en het kind hier in te ondersteunen. Dat zal niet makkelijk zijn want veel mensen uit de omgeving zullen het niet begrijpen. Misschien zelfs de school die niet mee willen werken. Ik weet dat er kinderen om deze reden van een school zijn afgegaan. De ouders hebben bewust hun kinderen naar een andere school gebracht. Waarbij ze goed begeleid worden en ook genoeg uitdaging krijgen. Ik heb deze gezien dat deze kinderen door deze keuze meer zichzelf zijn dan dat ze daarvoor waren. Ze zijn niet meer zo onrustig, boos, gefrustreerd, depressief.
U vraagt zich af wat u nu het beste kan doen. Het is goed om je te verdiepen in u kind wat deze graag wilt en voelt. En zo met uw ouderhart een keuze te maken.
- u verdiepen in hoogbegaafdheid bij kinderen
- er met uw kind overhebben hoe hij of zij het ervaart op school.
- contact opnemen met school: het hebben over de verschillen die het kind op school en thuis laat zien.
- u kan dan navragen of ze gespecialiseerd zijn in hoogbegaafdheid.
- een test voor hoogbegaafdheid
Veel succes ermee!
Wat vind ik het fijn om te lezen dat u zoekt naar antwoorden op u vragen rondom hoogbegaafdheid.
Ik ben het volledig eens met de andere 2 antwoorden hierboven.
Helaas weet ik dat er kinderen zijn die door hun hoogbegaafdheid problemen ervaren op school. Meestal zijn deze op school niet zichtbaar maar wel thuis. Zoals neerslachtigheid, boosheid, onrustig zijn maar ook dat ze depressief er van worden. Dat ze ook zelf aangeven dat ze liever niet naar school willen.
Het is mooi dat jullie als ouders jullie willen verdiepen in hoogbegaafdheid.
Hierbij een forum over hoogbegaafdheid bij kinderen. Misschien is er herkenning. Het is goed om je in dit onderwerp te verdiepen.
http://www.hb-kind-forum.nl/
De kinderen kunnen te weinig uitdaging ervaren en hierdoor ander gedrag gaan vertonen. Het is goed om je kind prikkels en uitdaging te geven zoals hierboven ook staat bij Mortlach. Bijvoorbeeld naar de Bibliotheek gaan en bij informatie boeken laten kijken. En ieder kind heeft weer verschillende interesseren.
Het is goed om zich aan het kind aan te sluiten. Als u merkt dat het kind wil gaan lezen dan kan u dat uw kind aanleren. Of als uw kind wil gaan schrijven kan u het leren schrijven. Als u kind interesse toont in een bepaald onderwerk en het kind al wat ouders is. Kan u het een opstel over laten maken. Of een werkstuk.
Het verhaal over dat ze het op school niet zien is helaas herkenbaar. De juf kwam bij iemand die ik ken op bezoek. Toen ging dit kind het wereld atlas boek er bij pakken er vertelde waar een aantal landen lagen. De juf had door het bezoek aan huis door dat dit kind thuis anders is dan op school.
Er zijn scholen die niet gespecialiseerd zijn op hoogbegaafdheid. Hierdoor zijn er veel kinderen die vastlopen.
u heeft het er over dat de omgeving verschillend reageer. In mijn nabije omgeving heb ik dit meegemaakt. Veel mensen begrepen het niet. Ze vonden dat de ouders teveel van het kind vroegen. Maar dit deden ze niet maar het kind wilde dit zelf. Veel mensen weten niet wat hoogbegaafdheid precies inhoud. Daarom is het goed als de ouders zelf echt een keuze maken om hier helemaal voor te gaan en het kind hier in te ondersteunen. Dat zal niet makkelijk zijn want veel mensen uit de omgeving zullen het niet begrijpen. Misschien zelfs de school die niet mee willen werken. Ik weet dat er kinderen om deze reden van een school zijn afgegaan. De ouders hebben bewust hun kinderen naar een andere school gebracht. Waarbij ze goed begeleid worden en ook genoeg uitdaging krijgen. Ik heb deze gezien dat deze kinderen door deze keuze meer zichzelf zijn dan dat ze daarvoor waren. Ze zijn niet meer zo onrustig, boos, gefrustreerd, depressief.
U vraagt zich af wat u nu het beste kan doen. Het is goed om je te verdiepen in u kind wat deze graag wilt en voelt. En zo met uw ouderhart een keuze te maken.
- u verdiepen in hoogbegaafdheid bij kinderen
- er met uw kind overhebben hoe hij of zij het ervaart op school.
- contact opnemen met school: het hebben over de verschillen die het kind op school en thuis laat zien.
- u kan dan navragen of ze gespecialiseerd zijn in hoogbegaafdheid.
- een test voor hoogbegaafdheid
Veel succes ermee!
Daniel
30-01-2014
/ 17:31
Mijn broer was hoogbegaafd, dat heeft hij geweten, met zijn zestiende jaar naar de universiteit, leren was geen probleem. Maar hij viel als jochie buiten het pulletje, achteraf gezien vindt hij dat hij veel beter wat ouder naar de UV had kunnen gaan. Zijn dommere broer heeft er de tijd van zijn leven gehad.tja 'dom' zijn heeft ook zijn voordelen.
drj
31-01-2014
/ 15:45
Helemaal eens met het antwoord van meneer Heijningen.
Het is helaas zo, dat niet iedereen op school positief zal reageren. Sommige leraren gaan met dit soort dingen heel open om, maar dat zijn ook vaak de leraren, die vanzelf het kind al uitdagende stof aanbieden.
Andere leraren kunnen zich aangevallen voelen in hun deskundigheid, als je aankomt met wat jij denkt dat voor je kind goed is.
Wat betreft vroeger bestonden die etiketten ook niet - vroeger zat een kind zich op school dood te vervelen omdat hij 90% van de tijd aan het wachten was tot de anderen ook klaar waren. Terwijl dit kind het na een keer uitleggen al begrepen had en waarschijnlijk na 2 weken voor de rest van het jaar klaar had kunnen zijn. Nu geldt dat zeker niet voor ieder hoogbegaafd kind en er bestaan verschillende begavingsprofielen. Gelukkig mag daar tegenwoordig wat mee gedaan worden.
Bedenk hoe je je zelf zou voelen als je weer in de lagere school in de eerste klas moest beginnen, terwijl je alles al weet en nog een hoop meer. Natuurlijk zal de juffrouw jou dan niet aan de beurt laten als je je vinger opsteekt. Jij weet immers alles toch al. Nou, zo gaat het een hele hoop hoogbegaafde kinderen ook.
Het kan helpen als het kind naast de gewone stof andere dingen kan doen, waarvoor het zich interesseert.
Persoonlijk ben ik er niet direct op tegen als een kind met de stof van hogere klassen begint. Er moet dan wel een oplossing worden gekozen, die zorgt dat het kind ook sociaal aan zijn trekken komt.
Juist als vrouw was het voor mij persoonlijk achteraf een voordeel geweest later een paar jaar extra in reserve te hebben voor het krijgen van kinderen. Als ik bedenk wat voor een tijdverspilling dat was op school en later op het VWO en de universiteit. Iedereen in zijn eigen tempo zou ik persoonlijk geweldig vinden. Maar dat is nu juist het punt:
Ieder kind is anders en jullie moeten voor jullie eigen kind inschatten welke vorm van verrijking van het onderwijs voor hem in aanmerking komt. Geef niet te snel op als de school er niets in ziet. Ook in de vrije tijd kun je met je kind leuke spelletjes doen waar het ook nog wat van leert. Juist dit soort kinderen pikt zoveel op in allerlei situaties, het hoeft niet allemaal op school te gebeuren.
Het is helaas zo, dat niet iedereen op school positief zal reageren. Sommige leraren gaan met dit soort dingen heel open om, maar dat zijn ook vaak de leraren, die vanzelf het kind al uitdagende stof aanbieden.
Andere leraren kunnen zich aangevallen voelen in hun deskundigheid, als je aankomt met wat jij denkt dat voor je kind goed is.
Wat betreft vroeger bestonden die etiketten ook niet - vroeger zat een kind zich op school dood te vervelen omdat hij 90% van de tijd aan het wachten was tot de anderen ook klaar waren. Terwijl dit kind het na een keer uitleggen al begrepen had en waarschijnlijk na 2 weken voor de rest van het jaar klaar had kunnen zijn. Nu geldt dat zeker niet voor ieder hoogbegaafd kind en er bestaan verschillende begavingsprofielen. Gelukkig mag daar tegenwoordig wat mee gedaan worden.
Bedenk hoe je je zelf zou voelen als je weer in de lagere school in de eerste klas moest beginnen, terwijl je alles al weet en nog een hoop meer. Natuurlijk zal de juffrouw jou dan niet aan de beurt laten als je je vinger opsteekt. Jij weet immers alles toch al. Nou, zo gaat het een hele hoop hoogbegaafde kinderen ook.
Het kan helpen als het kind naast de gewone stof andere dingen kan doen, waarvoor het zich interesseert.
Persoonlijk ben ik er niet direct op tegen als een kind met de stof van hogere klassen begint. Er moet dan wel een oplossing worden gekozen, die zorgt dat het kind ook sociaal aan zijn trekken komt.
Juist als vrouw was het voor mij persoonlijk achteraf een voordeel geweest later een paar jaar extra in reserve te hebben voor het krijgen van kinderen. Als ik bedenk wat voor een tijdverspilling dat was op school en later op het VWO en de universiteit. Iedereen in zijn eigen tempo zou ik persoonlijk geweldig vinden. Maar dat is nu juist het punt:
Ieder kind is anders en jullie moeten voor jullie eigen kind inschatten welke vorm van verrijking van het onderwijs voor hem in aanmerking komt. Geef niet te snel op als de school er niets in ziet. Ook in de vrije tijd kun je met je kind leuke spelletjes doen waar het ook nog wat van leert. Juist dit soort kinderen pikt zoveel op in allerlei situaties, het hoeft niet allemaal op school te gebeuren.
