Moeite met de prediking
Ds. C.G. Vreugdenhil | 7 reacties | 23-01-2014| 11:36
Vraag
Aan ds. Vreugdenhil. Zou u bijbelse richting kunnen geven m.b.t. het volgende? Kerkelijk zijn we (jong gezin) opgegroeid en aangesloten bij de Ger. Gem. We zijn toen we jonger waren ook bekend geraakt met prediking buiten onze kerkmuren en in het buitenland. Verrijkend. Niet vervreemdend, gelukkig. Onze huidige gemeente is heel klein (zo’n 130 leden) en altijd zonder dominee. We krijgen hierdoor veel leespreken, maar ook veel preekbeurten. We vinden dat niet heel erg, de voordelen hiervan worden ook gezegend! We zijn blij en dankbaar om te merken dat God wel werkt in onze gemeente, dat jongere mensen tot geloof (en HA) mochten komen; voor zover wij daar over kunnen oordelen. Waar we wel mee worstelen is soms de inhoud van de prediking. Het is een oude en veelgestelde vraag, maar blijft nog steeds wringen. We merken dat er in ons kerkverband vaker en langer stil wordt gestaan bij de noodzaak van de zondekennis en de bevindelijkheid hiervan. Voor ons gevoel wordt dit onderdeel van Gods werk in een mens heel sterk belicht, terwijl andere onderdelen niet zo aan bod komen. We merken dat we soms opstandig worden, maar dat willen we absoluut niet. Mijn man en ik zijn ervan overtuigd dat het noodzakelijk is om over onze zondigheid te spreken en te leren, zonder dat zouden we ook Christus niet nodig hebben. Maar we twijfelen of het bijbels is om hier eigenlijk altijd over te spreken en andere zaken niet of minder aan bod te laten komen. Soms hebben we het idee dat we niet 'gevoed' worden door de prediking. Hoe kunnen we hier goed mee omgaan? Eigenlijk zou elke prediking toch moeten voeden, ook al gaat het vrijwel altijd over hetzelfde en onze zondigheid? Maar we hebben ook behoefte aan verdieping op andere punten. Nu lezen we wel veel en luisteren we ook wel preken via internet, maar ook voor de gemeente kan het toch niet goed zijn als de prediking zo onevenwichtig is? En daarmee ook niet bijbels, denken we. We merken dat andere mensen hier echt op afknappen en dan zeggen, als het dan bijna niet mogelijk is om zalig te worden, wat moeten we dan nog hier? Wanneer hebben we genoeg berouw, zondekennis, enz? En dat lijkt me niet de juiste weg. Zou u hierin met ons mee kunnen denken? Dank u voor uw tijd!
Antwoord
Beste mensen,
Het is een penibele vraag. Ik heb ook zo mijn gedachten over het een en ander in de kerk. De prediking moet opwekken, voeden, ontdekken, tot Christus brengen en groei geven in het geloof. Het evenwicht van de drieslag in de catechismus moet in elke preek voorkomen.
In plaats dat ik een lang verhaal als antwoord schrijf, wil ik jullie attenderen op de hoofdstukken 6,7 en 8 in mijn boek “Omgang met God”. Daar gaat het om de prediking en het evenwicht dat er moet zijn. Hoe de Bijbel erover spreekt en de gereformeerde belijdenis.
Sterkte met de bestudering daarvan.
Ds. C. G. Vreugdenhil
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C.G. Vreugdenhil
- Geboortedatum:02-04-1946
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Houten
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Ds. Vreugdenhil schreef op 7 oktober 2024 zijn laatste bijdrage voor de vragenrubriek van Refoweb. Vanaf van het begin, nu bijna 25 jaar geleden, is deze broeder aan Refoweb verbonden geweest. Hij schrijft: "Ik ben nu 78 jaar en moet mijn werkbelasting verminderen. Ik heb altijd graag meegewerkt, maar nu ga ik ermee stoppen." Het langstdienende panellid van Refoweb neemt hiermee afscheid na 231 vragen en antwoorden. De redactie van Refoweb zegt hem voor dit alles hartelijk dank en wenst hem nog veel gezegende en vruchtbare jaren toe bij het werk in Gods Koninkrijk.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
'k Wordt weleens moedeloos van al dit soort vragen....
'k Ben zelf belijdend lid van ook zo'n kleine gemeente binnen de ger.gem. De kans dat het dezelfde gemeente is, is groot, zo voelt het iig maar maakt niet uit. 'k Ben zelf ook iemand die al lange tijd over kerkmuren heen kijkt maar ervaar gelukkig ook dat dit het plekje is wat God gaf, hier is het de opdracht om een Licht te zijn, ook al zijn er accentverschillen etc. met bijv. andere gemeenten. Ervaar totaal de onevenwichtigheid niet. 'k Ben juist blij met deze eerlijke en bijbelse prediking...
Boek is idd. een aanrader!
Wil je mailen, vraag dan mijn emailadres op via de redactie. Voel je vooral vrij hierin.
Ik ben dankbaar dat ik hierin meer inzicht mocht krijgen. Een lezing van Arjan ten Brinke (via jijdaar) heeft daar veel helderheid in gegeven en hielp om de bijbel evenwichtiger te lezen op dat punt. Inderdaad is het geven van genade Gods werk, maar de uitverkiezing staat er niet als muur tussen. Juist als je door de kleine poort mag gaan, en je kijkt achterom, staat er: 'Ik heb u uitverkoren'.
En de Bijbel blijft zeggen: bekeer u! Dus we moeten en mogen daarnaar vragen en daarin geloven in Hem, Die dit kan en wil geven.
Maar om naar de gemeente terug te gaan, ik denk dat het denken wat ik beschreef de kern raakt van de problemen binnen onze gezindte. En dat komt denk ik door toch een onevenwichtige prediking. Ik merk intussen wel dat het scheelt of je met gekromde tenen luistert, of luistert met een open hart, of er iets bij is voor jou. Maar zelfs bij die laatste houding, vind ik het nog lastig, want de boodschap van de totale preek wordt zo anders als het 90% van de tijd gaat over zondekennis en bevindelijkheid. Dat is geen onwaarheid, het is zelfs noodzakelijk, maar het geloof en de bijbel zijn zoveel rijker, met dingen die zeker zo belangrijk zijn!
Bij de mensen in der gergem proef ik over het algemeen deze gelaten houding. En tel daarbij andere dingen op, zoals: weinig contact, gemeenschapszin met elkaar. Een kerkenraad die de neiging heeft dingen strak te bepalen, vasthoud aan verouderde gewoonten en kritisch te zijn op jong geloof. Onrechtvaardigheid rond bepaalde zonden. Onmacht, onkunde om over bepaalde zaken te spreken, weinig kennis van het sociaal emotionele.
En toch..... dwars door alles heen werkt God. En dat is ontzettend bemoedigend. Eigenlijk hoef ik niet bezorgd te zijn, want God heeft het in de hand. Maar ik ben wel bezorgd. Om andere gemeenteleden, die nog vast zitten in die gelaten houding. Ik gun ze ook mijn gekregen inzichten.
Iets anders wat ik door de gehele gergem moeilijk vindt is de traditie of Traditie. We lezen de laatste tijd ook de HSV (en de studiebijbel daarvan) en hoewel ik huiverig was en soms nog ben, merk ik dat het toch goed is. Dingen worden zoveel duidelijker! Het is waar hoor, SV heeft een rijkere inhoud van sommige woorden. Maar deze vertaling, HSV, is evengoed bijbels, doet niets af aan de inhoud.
Het lezen van kollosenzen 2 vond ik bijv heel verassend. Het gaat daar over eigenwillige godsdienst. Dat er mensen zijn die wijs denken te zijn in het aanwijzen van allerlei tradities. Kerkmensen, maar evengoed wijze mensen, dominees. Ik denk daarbij aan allerlei discussiepunten als legging, enz, waar de bijbel zich niet duidelijk over uitspreekt. Toen ik daar dieper over doordacht, zag ik ook Gods wijsheid hierin. De bijbel is voor allerlei culturen over de gehele wereld geschreven. En in al deze culturen is hij van toepassing! Dat is toch wonderlijk! Wie kan zoiets bedenken? En juist de zaken die er neit heel erg toe doen, als het dragen van een legging, een grote of kleine hoed, een zwarte stropdas, enz, staan niet duidelijk beschreven. Ik denk dat de Heere ons ruimte geeft om naar geweten hierin onze weg te vinden, biddend. En om hierin tolerant te zijn tegenover onze naaste met een nauwer geweten. Als de kernzaken maar geleerd worden! Dat gaf me rust en verwondering over een God die zo groot is, maar die deze problemen dus ook gewoon kent en benoemt als 'eigenwillige godsdienst'.
Zoals het antw van ds Vreugdenhil eigenlijk ook laat merken.
Begrijp je wel het probleem in de vraag? Of speelt dat in jullie kerk niet zo? Ik hoop het!
Goede zondag