Werken of zoontje opvoeden
N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke | 40 reacties | 10-12-2013| 13:01
Vraag
Een jaar geleden zijn mijn man en ik (21) getrouwd. We hebben een goed huwelijk en hebben inmiddels een lief zoontje. We voelen ons hiermee rijk gezegend! Voordat we gingen trouwen, hebben we nagedacht over het krijgen van kinderen. Enerzijds vonden we het lastig om maar 'af te wachten' of en wanneer we kinderen zouden krijgen, omdat ik mijn studie nog af moet maken en omdat we het ook wel fijn zouden vinden om eerst een tijdje gewoon samen te zijn. Toch hadden we besloten geen voorbehoedsmiddelen te gebruiken, omdat we geloven dat dit niet de wil van de Heere is. Een maand na onze bruiloft raakte ik al zwanger. Hoewel het erg snel was, waren we er heel blij mee. Wel beseften we dat we ineens over heel veel dingen na moesten denken. We waren allebei opgegroeid in een gezin waarbij onze moeder altijd thuis was en ik ben er zelf ook van overtuigd dat dat het beste is, maar helaas zitten wij financieel best krap, waardoor dat voor ons niet mogelijk is. We leven al best wel sober (we huren een huis, gaan niet op vakantie, kopen alles zo goedkoop mogelijk en doen niks extra's), dat vinden we overigens ook helemaal niet erg, maar het wordt wel een probleem als we het met een salaris minder moeten doen en daarnaast ook extra kosten voor de baby krijgen. We hebben daarom toch de keuze gemaakt dat ik parttime blijf werken en op die werkdagen past iemand op die wij goed kennen.Toch blijf ik met de keuze worstelen. Hoewel het financieel het beste is dat ik ga werken en ik dat zelf ook fijn vind (ik houd van mijn werk en vind het fijn om weer wat meer mensen om mij heen te hebben), heb ik heb sterk het gevoel dat ik bij mijn zoontje moet blijven. Het lijkt me voor hem goed om een stabiele basis te hebben en ook zelf vind ik het moeilijk om hem twee dagen per week aan een ander af te staan. En als God ons een kind schenkt, dan is het toch niet de bedoeling dat we hem gedeeltelijk door een ander laten opvoeden? Anderzijds kan het denk ik gewoon ook niet anders... Vraag 1: Wat vindt u van mijn keuze? Zou het volgens u ook anders kunnen? Vraag 2: Stel dat ik al snel weer zwanger zou raken van een tweede kindje, wat zou u dan in onze situatie doen? Vraag 3: Misschien een rare vraag, maar als ik (later) huismoeder zou worden, wat zou ik dan eigenlijk de hele dag kunnen doen? Ik houd ervan om mijn huis netjes te maken en leuke dingen te doen met mijn zoontje, maar ik ben bang dat ik tijd over houd en dan misschien onzinnige dingen ga doen. Ik zou ook best wel vrijwilligerswerk willen doen, maar dan moet ik alsnog oppas regelen.
Antwoord
Beste vraagstelster,
Jullie hebben zitten tellen en rekenen en kwamen tot de conclusie dat jouw salaris nodig is om jullie gezin draaiend te houden. Maar het knaagt aan je. Je vraagt wat ik er van vind.
Ja, dat is een indringende vraag. Hoe te handelen... werken of jullie zoontje zelf opvoeden? Het eerste wat ik je wil vragen: Heb je er met de Heere over gesproken? Dat is het allerbelangrijkste. Heb je biddend in Gods Woord gezocht? Het is een zegen als de Heere je een kindje toevertrouwt. Dan is dat ook jouw/jullie verantwoordelijkheid om er voor te zorgen. Of zelf, of door iemand die je kindje opvoedt vanuit het Woord. Wie kan er beter voor het kindje zorgen dan de eigen moeder?!
Voor mij is het een heel moeilijk punt dat kinderen die bijvoorbeeld naar een crèche gaan, niet leren wat het christelijk leven is. Ze hebben geen voorbeeld. Verder zeg je zelf al, dat een stabiele basis nodig is in het leven van je kind en dat onderschrijf ik van harte. Je bent niet gelukkig met de keuze die je gemaakt hebt, je blijft er mee worstelen.
Ik begrijp dat je iemand hebt die voor jullie zoontje zorgt en denkt en doet in jullie lijn, dat is positief. Neem voor jezelf een besluit, bijvoorbeeld om thuis te blijven. Vertel dat de Heere!! Leef een week met dit besluit, denk na, wat doet het je? Geeft dat rust, hoe het ook gaat? Neem dan een definitief je beslissing.
Ik ken meer jonge moeders die het er financieel graag voor over hebben om hun kind een evenwichtiger basis mee te geven. Er gewoon te zijn, zodat hun kind in alle rust op kan groeien. Dat moeder en kind elkaar leren kennen. Dat je beter weet hoe je kind reageert, hoe je kind is en zich ontwikkelt.
Ik leer de Indianenvrouwen in de jungles van Peru hoe belangrijk het is om hun kinderen van Jezus te vertellen. Dan nemen we altijd 2 Timotheüs 1:5 er bij. Hier schrijft Paulus aan Timótheus: Timótheus, dat jij van kind af aan de Heere Jezus hebt gekend, komt doordat je moeder en oma je van Hem hebben verteld.” Ook andere Schriftgedeelten slaan we er vaak op na. Ik benadruk het grote belang van de opvoedingstaak die de Heere aan een moeder gegeven heeft.
Nog een andere kant. Soms zijn jonge moeders heel creatief en kunnen vanuit hun huis wat bijverdienen. Heb je over die mogelijkheid ook nagedacht? Misschien is het mogelijk om je man in te schakelen, zodat je een paar avonden kunt gaan werken, terwijl je man op jullie zoontje past.
Je vragen: Vraag 1: Wat vindt u van mijn keuze? Zou het volgens u ook anders kunnen?
Ik was een moeder die er altijd was... ook al had ik een druk leven omdat we een evangelisatiepost hadden en ik ook onze Bijbelwinkel runde en er veel mensen bij ons aan huis kwamen en soms ook voor langere tijd bij ons logeerden. Ik heb intens genoten van het gewoon thuis zijn. Maar jij hebt geen vrede omdat je vindt dat als God je een kind schenkt, het niet de bedoeling is dat je het gedeeltelijk door een ander laat opvoeden. Persoonlijk heb ik die mening ook en daarom heb ik er nooit over gedacht om onze kinderen (5) aan anderen over te laten.
Vraag 2: Stel dat ik al snel weer zwanger zou raken van een tweede kindje, wat zou u dan in onze situatie doen?
Als ik zou werken, zoals in jouw situatie, zou ik proberen niet zwanger te worden. Jullie gebruiken geen voorbehoedsmiddelen, maar jullie moeten samen wel de verantwoordelijkheid nemen om wat kinderen betreft rustig aan te doen. We hebben ons verstand gekregen om zo met elkaar om te gaan als nodig blijkt te zijn. Persoonlijk was ik heel gelukkig als God ons weer een kindje toevertrouwde. Maar onze situatie was niet zoals die van jullie en het hele leven was nog zo totaal anders. Het is wel dringend nodig om hier samen serieus over na te denken en te praten. Hier moet je samen je weg in vinden, vragend om de raad en hulp van de Heere.
Vraag 3: Misschien een rare vraag, maar als ik (later) huismoeder zou worden, wat zou ik dan eigenlijk de hele dag kunnen doen?
Oei... Ik heb dat probleem nooit gekend, ik kwam, en kom, elke dag tijd te kort. Je houdt er van dat je huis netjes is, dus ben je daar mee bezig. Je hebt je kind of kinderen die je zorg nodig hebben. Je zou een cursus kunnen volgen, mensen die eenzaam zijn een bezoekje kunnen brengen. Er zijn heel veel dingen die waardevol zijn om te doen. Ik denk bijvoorbeeld ook aan Bijbelstudie doen met een paar andere jonge moeders, of zelfs met onkerkelijke jonge vrouwen. Je zou ook oppasmoeder kunnen zijn voor kinderen van moeders die moeten werken en een plaatsje nodig hebben om hun kind onder te brengen.
Ik hoop dat ik je wat heb kunnen helpen. Je mag er gerust op terug komen hoor.
Van harte Gods zegen toe gewenst!,
Nellie van Dooijeweert
Dit artikel is beantwoord door
N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke
- Geboortedatum:25-04-1942
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Functie: Pastoraal medewerkster
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
En ja, soms denk ik echt wel eens: wat zal ik nu gaan doen. Maar ik moet zeggen dat ik me amper verveel en inderdaad kun je ouderen uit je gemeente bezoeken, naar de kinderboerderij met je kindje, een mooie fietstocht maken en genieten van de natuur, wat boodschapjes halen, kaartjes sturen, bijbelstudie doen en het Woord bestuderen.. en hele veel andere mooie dingen doen. En wat ook heerlijk is, is gewoon je huishouden goed draaiend houden en van je huis een warm thuis maken voor je man en kinderen. Ik vind het altijd heerlijk als ik alle was heb weggewerkt en mijn huis fris en schoon is. Of hobby's ontwikkelen waar je anders niet aan toe komt.. Ik ken een heel aantal moeders die volledig thuis zijn en als ik van hen hoor en lees hoe dit hen bevalt, dan ben ik vreselijk jaloers.
Veel sterkte met je beslissing. Volg je hart. Er is altijd een oplossing.
Je mist zoveel van je kind, en nu ik ouder ben ga je dat inzien.
Mijn advies: als je rond kan komen, ga niet werken. Of werk een aantal uur voor de extra centjes. Wees creatief, bedenk een oplossing.
Moeder zijn is een dagtaak!
Werken in de zorg is momenteel geen oplossing, daar word enorm bezuinigd. Ze hebben er liever geschoolde vrijwilligers .
Bij ons alleen gaan er al meer dan 1000 mensen de komende 2 jaar weg.
Hermon, eerlijk gezegd vind ik het onkundig om een moeder niet eventjes tijd voor haarzelf te geven als het mogelijk is. Dacht je dat de kinderen vroeger niet bij anderen kwamen.
Een moederhoofd heeft ook ontspanning nodig.
Vraagsteller, voor iedereen is het anders. En deze maatschappij vraagt om onchristelijke keuzes helaas. Het is erop uit om gezinnen te ontwrichten, dat zijn zaken die je in de gaten moet houden. Zorg dat je kinderen de tv en muziek gaan geloven. Wees eerlijk, volg niet klakloos leerstellingen na zonder zelf goed na te denken wat God bedoeld.
Verbieden zonder uitleg of laten gaan zonder eerlijke uitleg. Voorleven etc. Als ouder heb je een levenstaak.
Sterkte met je beslissing die jullie niet alleen hoeven te nemen. Neem hem met God.
excuus voor het ongemak
Wat is er nu heerlijker voor een kind, dan dat moeder thuis is en tijd voor je heeft? Moeder die de ramen lapt en jij mag mee helpen. Moeder die koekjes bakt en jij mag snoepen van het deeg. Moeder die met je zingt onder het stof afnemen. Moeder die een verhaaltje voorleest tijdens de koffie, lekker bij moeder op schoot. Moeder die je helpt die moeilijke puzzel te maken. Moeder die samen met jou een boodschap haalt en onderweg de eendjes voert. Moeder die met een koekje en iets te drinken uit school op je wacht en naar al je school ervaringen luistert. Moeder die er is en je toelacht als je je eerste stapjes zet. Moeder die er is als je buikpijn hebt. Moeder die er is als je verdrietig of bang bent. Moeder die je prijst. Moeder die jou als geen ander begrijpt en kent en weet wat jij nodig hebt. Moeder is de spil in het gezin en onvervangbaar! Dat geldt ook voor die enkele dag in de week! Er zijn gelukkig nog full time moeders die het heerlijk vinden om full time moeder te mogen zijn! Natuurlijk mogen moeders tijd nemen om zelf wat op te laden, maar dat hoeft niet ten koste te gaan van hun kind.
Soms moeten moeders helaas noodgedwongen mee helpen om brood op de plank te krijgen. Er zijn moeders die met pijn in hun hart hun kind achterlaten. Zoals vraagsteller en meerdere reageerders. Ik lees niet dat zij zichzelf een betere moeder zijn gaan voelen, integendeel. Zij vinden het juist heel moeilijk. Zijn op hun werk in gedachten bij hun kindje thuis. En met deze moeders heb ik te doen. Hun gevoelens kan ik heel goed begrijpen. Dat is iets heel anders dan: heerlijk mijn part time baan, daar fris ik van op en daar word ik een betere moeder van, een vrouw moet haar eigenheid houden, enne... als ze 'flink' ziek zijn blijven we wel thuis... Alsof een kind die gewoon ziek is zijn moeder niet nodig heeft! Lisanne heeft het over eeuwigheidswaarde tegenover vergankelijkheid. Ja, dat is mijn mening: full time moederschap is van oneindig veel meer waarde dan dat een moeder zo nodig moet blijven werken om 'haar eigenheid' te houden.
Zoals al eerder is opgemerkt, vermoedelijk bent u een man? Daarbij vraag ik me ook nog af of u zelf kinderen heeft.
U verplaatsen in een ander is niet mogelijk lijkt het. Met geen 1 woord rept u over de rol van een vader. Wat zou er op tegen zijn denkt u als bijvoorbeeld de vader 3 of 4 dagen werkt en de moeder 2 dagen. Er zijn veel stellen die het zo hebben kunnen regelen. Is dit ook tegen alle geboden in...
U schetst een totaal verheven ideaal plaatje van de moeder in uw laatste reactie die in het echt een zeldzaamheid is. Als moeders meerdere kleine kinderen hebben denkt u dan dat moeder alle geduld en tijd voor ieder kind kan hebben om ze al die aandacht te geven die zoals het lijkt volgens u, God vindt dat ze verdienen?
Nogmaals, het lijkt me voor de hand liggend dat u een man bent, en dan is het wel heel makkelijk praten om de moeder voor alles verantwoordelijk te achten, en de vaderrol is minimaal, vooral de kost verdienen?
We leven in een tijd waarin is doorgedrongen dat de vaderrol minstens zo belangrijk is bij een kind, maar mogelijk is dat aan uw aandacht ontsnapt.
In onze maatschappij is het geaccepteerd dat kinderen met 4 jaar naar school gaan, wat vind u daar eigenlijk van? Dat kan toch helemaal niet.
Als moeders niet werken, gebeurt het wel vaak dat vaders overdag werken en 's avonds bijverdienen om het gezin financieel draaiende te houden... De kinderen krijgen dan het beeld van een afwezige vader... Ik weet niet wat voor invloed dit heeft op hun beeld van God de Vader, maar het lijkt mij niet goed! Ik weet van kinderen die hun vader zien als een man die meestal werkt en verder veel slaapt en vaak chagrijnig is.
Wat vlokje schrijft vind ik zo raar nog niet ;-)
In het kader van Deuteronomium 9 zou ik willen pleiten voor THUISONDERWIJS door BEIDE ouders!
Daar kun je lezen: Dit zijn dan de geboden, de inzettingen en de rechten, die de HEERE, uw God, geboden heeft om u te leren; opdat gij ze doet in het land, naar hetwelk gij heentrekt, om dat erfelijk te bezitten; Opdat gij den HEERE, uw God, vrezet, om te houden al Zijn inzettingen, en Zijn geboden, die ik u gebiede; gij, en uw kind, en kindskind, al de dagen uws levens; en opdat uw dagen verlengd worden.....Zo zult gij den HEERE, uw God, liefhebben, met uw ganse hart, en met uw ganse ziel, en met al uw vermogen. En deze woorden, die ik u heden gebiede, zullen in uw hart zijn. En GIJ ZULT ZE UW KINDEREN INSCHERPEN, EN DAARVAN SPREKEN, ALS gij in uw huis zit, en ALS gij op den weg gaat, en ALS gij nederligt, en ALS gij opstaat....
Misschien is dit met het huidige belastingstelsel nog wel te combineren...?! Dat beide ouders parttime werken en parttime thuisonderwijs geven? Dan zijn alle problemen in een keer opgelost en kunnen we deze discussie beëindigen ;-)
Ik kan me ook enorm storen aan de reactie van Hermon. Hoezo ben jij opeens spreekbuis van kinderen die geen stem hebben? Je mag best je mening hebben, maar mijn kind komt niets tekort. En je hoeft al helemaal niet te denken dat ik door zo'n reactie opeens van mening verander. Mijn kind krijgt alle liefde, zorg en aandacht die hij nodig heeft.
Onze ervaringen in het kort:
- Als je beide werkt dan kies je (noodgedwongen of niet maakt niet uit) voor een heel druk bestaan dat af en toe flink wat creativiteit en inventiviteit vraagt.
- Wij hebben altijd 2 dagen per week van een (christelijke) gastouder gebruik gemaakt. Wilden de kinderen dit altijd? Nee, daar hadden ze soms geen zin in. Net zo min als ze soms geen zin hebben om naar bed te gaan, naar school te gaan, te slapen of om spinazie te eten. In die gevallen bepaal je als ouder toch ook wat de regels zijn?
- Zijn wij slechte ouders omdat wij soms onze kinderen tegen hun wil naar de gastouder brachten? Kom op zeg wat een onzin...
- Het is zo'n typisch Nederlandse discussie... in Scandinavië werken vrijwel alle echtparen fulltime. In veel landen wordt het als uitermate luxe ervaren dat Nederlandse vrouwen lang de keus hebben gehad om parttime of helemaal niet te gaan werken.
- Wel hebben wij beide een flexibele baan waardoor we regelmatig thuis of buiten kantooruren (moeten) werken. Voordeel is dat je vaak aanwezig bent als de kinderen thuis komen, nadeel is dat de werkdagen soms erg langgerekt worden.
- Zeker omdat wij onze keus ook hebben ervaren als tegen de stroom inroeien waren we heel bewust van het welzijn van onze kinderen, kortom hoe ze in het vel staken. Daardoor hebben we in voorkomende gevallen wel eens gekozen een extra dag thuis te blijven, omdat de kinderen daar behoefte aan hadden.
- Onze kinderen zijn vrijwel nooit grieperig of anderszins ziek, dat scheelt een boel. Als ze ziek waren dan zorgde een van ons dat die thuis was, omdat dat naar onze mening inderdaad zo'n moment is dat een kind sterk behoefte heeft aan moeder (of vader!).
- Ook voor ouders die beide werken geldt onverkort dat de primaire taak in het gezin ligt.
- Een week telt 168 uur. Als je je kind 2 dagen per week naar een gastouder brengt dan ben je er nog steeds meer dan 90% van de tijd voor je kind!
Tenslotte nog 1 opmerking aan Hermon: je schetst in je laatste reactie een verheerlijking van de moederrol. Je vergeet te schetsen hoe leuk het is voor moeder als de puberzoon of -dochter bloedchagrijnig thuiskomt, de tas in de hoek smijt en moeder met de zojuist gezette thee met koekje alleen aan de tafel laat zitten... ;-)
Kom op mensen, met al die argumentatie. We zijn allemaal volwassen en we hebben het hier over kinderen! Iedereen zal het op zijn of haar manier goed bedoelen, maar het gaat hier om wat het allerbeste is voor onze kinderen. Niet of mamma zo nodig een part time baan moet hebben en pappa zo graag twee auto's voor de deur wilt of een luxe huis voor zijn gezin. Ik zeg maar wat. Je talenten gebruiken? Is het moederschap geen oertalent? Hoe doen moeders dat als hun oudste 15 is en ze werken al 15 jaar? Kind maar gelijk aan de fles, want lekker aan de borst is er dan niet bij. Dieren zorgen nog beter voor hun jongen dan mensen.
Ik heb de moederrol niet verheerlijkt. Ik heb geschreven hoe heerlijk het voor een kind moet zijn om moeder dagelijks thuis te weten. Dat is nu precies ons verschil in de discussie. Ik redeneer vanuit het kind. En een enkeling met mij. De rest redeneert vanuit de ouder oftewel vanuit zichzelf. Dat noemde ik dus een egoistische houding. Het gaat niet om wat wij willen, het gaat om wat het allerbeste is voor ons kind! En dat is dat hun eigen ouders hen opvoeden. En er zeker de eerste levensjaren voor hen zijn. Maar voor een 4 jarige is het nog altijd heerlijk om uit school een belangstellende moeder of vader thuis te vinden. Voor een puber trouwens ook... Ook als ze bloedchagrijnig thuiskomen. Of als je elke dag poepluiers mag verschonen. Daarvoor ga je als moeder toch niet op de vlucht? Het hoort bij de verantwoordelijkheid van het moederschap. Vader heeft daarbij ook zeker zijn verantwoordelijkheden. Heb je daar een probleem mee, zoek dan psychologische hulp, duik niet in je werk buitenshuis!
En stop toch met dat gedoe van talenten gebruiken. Dat is een mooi excuus om een eigen weg in te slaan. Ten bate van jezelf en ten koste van je kind!
Ik heb op een jaar of 7 na, mijn jeugd grotendeels buitenshuis doorgebracht. Wat ben ik blij dat ik onze kinderen niet weg hoef (de) te brengen.
Juist als ze niet lekker in hun vel zitten of als ze chagrijnig zijn is het voor hen fijn om gewoon thuis te kunnen zijn.
beste moeders: je gezin is een offer waard!
De keuze is voor ieder ouderpaar een persoonlijke keuze. Is er financieel geen ruimte om 7 dagen per week thuis te zijn, dan is dat gewoon zo. Heb je andere redenen om beiden te werken, dan is dat gewoon jullie keuze. Maar Hermon heeft, vanuit het kind gezien, wel gelijk.
Moeder van 2. Je hebt enorm gelijk. Hoezo bijbels als moeders thuisblijven?? In de tijd van de bijbel zaten de vrouwen echt niet thuis koekjes te bakken hoorl. DIe moesten gewoon keihard mee aan de bak. En als je dan toch werkt, kun je maar beter iets doen wat je leuk vindt en waar je energie van krijgt. Zegt trouwens een 100% thuisblijfmoeder......
@Hermon: misschien kun jij vanaf nu je mond houden. Wat weet jij van andermans kinderen af? Als je jouw kids het liefst de hele dag bij moeder zet, dan is dat prima. Dat moet je vooral doen. Maar ga niet als een spreekbuis voor andermans kinderen spreken of anderen veroordelen. Het gaat bij mij totaal niet om egoïsme of om perse mijn eigen dingen te doen. Wij hebben dit ook na lang nadenken en bidden besloten om te doen. Dus wie ben jij om onze beslissingen te veroordelen of egoïstisch te noemen?
Hoe de moeders in de tijd van de bijbel hun kinderen groot brachten weet ik niet precies. Ik vermoed wel dat ze thuis vaak koeken e.d. bakten :-)
Het kan zijn dat de kinderen mee gingen met moeder als ze moest werken.
In het oude testament waren de kinderen meestal gewoon bij moeder in/bij de tent.
En ik geloof ook niet dat ik een 'oer-talent' bent als moeder. Zeker niet. Maar ik geloof ook dat als de Heere mij roept om moeder te zijn Hij ook alles wil geven wat nodig is. Ook daarin geld: 'opent Uwen mond'. Als je het van de Heere verwacht zul je niet beschaamd uit komen.
En vraagstelster: luister naar je geweten, duw dat stemmetje niet weg. Er zijn al genoeg moeders die dat stemmetje het zwijgen opleggen (om wat voor reden dan ook) en het geweten dan op een gegeven moment steeds minder gaat spreken. En wie worden er de dupe? Inderdaad; onze leve kinderen...!!
Maar om als moeder een aantal uurtjes te gaan werken om even wat anders te doen is niet egoistisch. Altijd beter dan met de vrouwenvereniging kletsen over anderen.
Zolang je man en kinderen er maar niet onder lijden. Door te veel buitenshuis te werken kan je moe worden en geen tijd en fut hebben om thuis er te zijn op wat voor manier dan ook.
Vul je tijd goed in en dat mag best een stukje ontspanning bij zitten.
Daarbij komt dat je als moeder vrijwilliger kan zijn of mantelzorger. Ook dat gebeurd buiten je gezin. Laten we dan eerlijk zijn. Je kan ook werken in die tijd om geld te verdienen.
Laat het niet op de 1e plaats komen, maar ergens op de 5e plaats.
'de lof der deugdelijke huisvrouw'.
Dat was me een harder werkster hoor!
Zij is niet lui, staat vroeg op.
Zij werkt, koopt in, verkoopt, handelt
Zij zorgt voor haar gezin en haar personeel.
Zij doet vrijwilligerswerk.
Misschien nam ze haar kinderen overal mee naar toe als zij van huis ging?
Geen idee.
Misschien paste er iemand op, moeder of zus of personeel?
Geen idee.
Maar...
een vrouw die de Heere vreest zal geprezen worden (vers 30)
Vandaar uit maakt zij haar keuzes.
En dat maakt nu net het verschil uit.
Zij kan in haar geweten verantwoording afleggen aan God.
En haar werken zullen haar prijzen. Haar man en kinderen zullen haar roemen.
Dat is de beloning die God geeft.
Hoe reageert Hermon hierop? Of telt dit bijbelverhaal niet....
Maar de 21 jarige vragenstelster schiet niet veel op met deze discussie , zo jong en al zoveel zorgen!
Wat ben ik blij dat mijn kinderen genieten van hun jong zijn , het studeren en alles wat daar bij hoort!
Mijn vader stimuleerde zijn dochters om een opleiding te volgen, zelfstandig te kunnen zijn.
Mijn moeder werkte, wij vonden dat heel gewoon . En ik heb een enige jeugd gehad.
Ik werk part time en ook mijn kinderen vinden dat heel gewoon.
Het is maar hoe je bent opgegroeid.
- 1
- 2
