Privézaken onder werktijd
Ds. P. Koeman | 11 reacties | 29-11-2013| 14:18
Vraag
Ik heb een bepaalde periode op mijn werk best veel privézaken onder werktijd gedaan. Daar voel ik me nu schuldig over. Naar God toe is het beleden en kwijt. Moet ik het nu ook nog op mijn werk goedmaken? En zo ja, hoe?
Antwoord
Beste broeder,
Uit uw vraag begrijp ik dat het niet eenvoudig is (geweest) om zorgvuldig met eigen activiteiten en de verantwoordelijkheid voor en op het werk om te gaan en die in juiste verhouding te zien. Wat daarin schuld is, hebt u aan God beleden. En dat biedt ruimte en rust, wanneer het vergeven is. Daarnaast klemt de vraag: hoe kan ik dit gebeuren zorgvuldig en eerlijk aangeven naar mijn werkgever(s). In een open gesprek mag u aangeven dat u wel eens werk en eigen situaties door elkaar heen hebt laten lopen. U kunt eerlijk zeggen dat dit voor uzelf een probleem is geworden en dat u dit niet langer wilt en doet, omdat u dit voor God en voor uw werkgever(s) niet kunt maken.Daarentegen wilt u zich zo zorgvuldig mogelijk inzetten voor uw werk en desnoods een extra inspanning leveren. Ik ken uw situatie op het werk te weinig om dat verder uit te werken. Eerlijk duurt echter het langst en ontlast uw geweten.
Ik wens u tact en wijsheid voor dit gesprek met uw verantwoordelijke. Juist met een beroep op Gods genade en op Zijn beloften mag u zo'n spannend gesprek ingaan en om Zijn zegen en hulp vragen.
Met hartelijke groet,
Ds. P. Koeman
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P. Koeman
- Geboortedatum:16-04-1941
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Barneveld
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
De vraag die je jezelf moet stellen is dus "heb ik voldaan aan de verwachtingen van mijn werkgever?" Zo ja, dan lijkt het me geen probleem dat je daarnaast wat voor jezelf hebt gedaan en hoef je daar - in mijn ogen - niet schuldig om te voelen. Let op, dit is dus wat anders dan vragen "heb ik zo veel mogelijk werk verzet voor mijn werkgever?"
Om dit concreet te maken: op mijn werk werd je verwacht 3000 woorden per dag te vertalen. Ik vertaalde 4000-5000 woorden per dag. En als ik dan iets voor mezelf aan het doen was - zoals reageren op refoweb - voelde ik me daar echt niet schuldig om.
Je kunt wel je werk af hebben, maar als je tijd over hebt dan hoor je dit mijns inziens aan je werk te besteden, de ene heeft een sneller werktempo dan de ander, maar als je je maar voor 100 & inzet, de één heeft dan meer gedaan dan de ander, maar als 't goed is is de inzet hetzelfde, en dat vind ik niet van degenen die privé zitten te internetten.
Als ik de vraagsteller was zou ik ook een gesprek met m'n leidinggevende aangaan en vertellen hoe je de dingen nu anders ziet en dat je dit ook in 't werk veranderd hebt. Je leidinggevende zal je er alleen maar meer gaan waarderen denk ik!
Ik word niet betaald voor inzet, ik word betaald om een hoeveelheid werk te doen. Als ik die hoeveelheid gedaan krijg in 6 uur in plaats van 8 , zie ik niet waarom ik die overige 2 uur 'gratis' zou moeten werken, alleen omdat een collega wat langzamer is dan ik. Dan wordt je toch gewoon gestraft voor je talent of inzet?
Maar goed, ik heb mijn baas eens moeten uitleggen dat als ik 8 uur vertaalwerk doe, ik daar dus 8 uur youtube bij aan had staan... ik gebruikte het als radio, als het ware. Of dat niet wat minder kon, want het geeft zo'n vreemde indruk... Ja hoor, dat kan gerust minder, maar dan ga ik voortaan ook maar 3000 woorden vertalen per dag ipv 5000. Toen was youtube ineens geen enkel probleem meer.
Ik had trouwens geen idee wat anderen op hun pc deden, daar had ik het te druk voor :-)
Kijk, in principe is loondienst een soort 'strijd' tussen werkgever en werknemer. De werkgever wil dat je zo veel mogelijk doet voor zo weinig mogelijk geld, en de werknemer vice versa. Nu had ik collega's die letterlijk bij 3000 woorden per dag ophielden, dat vind ik ook wel weer wat ver gaan en zo was ik zelf niet, maar om jezelf gratis over de kop te werken terwijl de baas in zijn handjes knijpt, dat hoeft ook weer niet voor mij.
Dat 24 uur bereikbaar (moeten) zijn is in mijn ogen een groter gevaar voor de balans tussen werk en privé-leven.
Je werkgever betaald jou daarvoor!
Is er iets wat je echt noodzakelijk vind, vraag het dan even netjes.
En heb je wat tijd over; kun je vast wat extra's doen/ betekenen voor het bedrijf. Woekeren met je talenten noemt de bijbel dat.
@mortloch; misschien kun je met jou talenten wel 6000 woorden per dag? En overleg anders met werkgever welke andere dingen je onder werktijd als extra kunt den voor het bedrijf. En ga anders 6 uur ipv 8 uur per dag werken, lijkt mij heel wat eerlijker!
Ja, er waren ook dagen dat ik 6000 of zelfs wel 9000 woorden vertaalde (3 dagen werk in 8 uur!), maar dan ging ik misselijk van de inspanning naar huis.
Maar goed, als je snel bent in je werk, en dat werk goed doet, wordt je dus 'gestraft' met extra, onbetaald werk. In vergelijking met je langzamere collega die gewoon wel 8 uur doet over 8 uur werk, Wat is dan in vredesnaam mijn motivatie om hard te werken? Een schouderklopje van de baas? Nou, daar kan ik geen boterhammen voor kopen. Kijk, na tijden bovenmatig presteren kun je natuurlijk wel om een flinke loonsverhoging vragen.
Het moederbedrijf van mij heeft onlangs besloten de deuren van het Europese kantoor te sluiten. Ik weet dus precies wat ik betekende voor het bedrijf. Helemaal niets! Ze zijn dolblij als je keihard voor ze werkt, maar als ze je niet meer nodig hebben, gooien ze je gewoon op straat. Bedankt en tot ziens.
Kijk, we zijn allemaal volwassen en hebben eigen verantwoordelijkheid. Ik vind dat zolang je meer werk aflevert dan de baas van je eist, het niet uitmaakt hoe je dat doet. (mits er niemand onder lijdt)
Zoals mortlach al aangeeft is de scheiding privé-werk vaak lastig te maken, en is het beter om de resultaten te meten. Dat doen overigens de meeste leidinggevenden ook. Dus je zou ook kunnen overwegen om de schade in te halen door ervoor te zorgen dat je 'the extra mile' aflegt, ofwel door een stuk extra inzet toont zonder daarvoor gecompenseerd te worden.
@naam: ik vind dat je toch vrij bizar en heel erg zwart-wit reageert. Je noemt een aantal concrete zaken, maar als ik mijn werk gedachtenloos doe omdat ik in mijn hoofd met privé-zaken bezig ben, is dat dan ook diefstal? Lees de laatste reactie van mortlach nog eens, daar is wat mij betreft geen speld tussen te krijgen!
Zeker in deze huidige tijd, en nog veel sterker bij mensen die regelmatig thuis werken, is de scheiding privé-werk onmogelijk scherp te trekken. Wel is het natuurlijk zo dat het extra verantwoordelijkheid met zich mee brengt hoe met de veel grotere vrijheid om te gaan.
Ik zie het probleem niet.
Werk is voor mij meer dan alleen geld verdienen.