Niet tevreden met mezelf
drs. E.J. (Els) van Dijk | 3 reacties | 28-11-2013| 12:00
Vraag
Sinds enige tijd leer ik (vrouw, 20 jaar) mijzelf steeds beter kennen. Dit komt gedeeltelijk door de (pittige, maar mooie) opleiding en stages die ik loop. Ik merk dat ik bezig ben met mijn persoonlijke ontwikkeling van tiener/jong-volwassene naar volwassene, daarnaast wordt er op de opleiding ook een professionele ontwikkeling verwacht. Nu ik in het derde jaar van hbo zit merk ik dat ik die professionele ontwikkeling niet bij houd, omdat ik nog niet stevig sta in mijn persoonlijke ontwikkeling. Ik ben snel onzeker, perfectionistisch en kan moeilijk voor mezelf opkomen. Na een aantal gesprekken op stage en op school ben ik nu begonnen met een coachingstraject. Ik hoop hierdoor steviger in m’n schoenen komen te staan en ervoor te zorgen dat ik me niet zo snel onzeker meer voel en dat ik daarmee leer omgaan. Na het eerste gesprek ben, dat best confronterend was, ben ik eigenlijk geschrokken van mijzelf. Kort samengevat zie ik nu ineens duidelijk ik dat ik te hoge eisen aan mezelf stel, dat ik hier niet aan voldoe waardoor ik mezelf vind falen, waardoor ik mezelf als niet goed (genoeg) bestempel. Toen er gevraagd werd “ben je tevreden met jezelf?”, zei ik eerst van wel, maar gaandeweg het gesprek kwam ik erachter dat dit eigenlijk niet zo is. Ik wil alles beter dan dat ik nu doe/kan/heb. Ik werk hard hiervoor, maar stel mezelf dus vaak teleur. Op stage uit dit zich in onzekerheid: ik mag namelijk geen fouten maken van mezelf. Daarnaast ben ik ook nog eens bang voor feedback van mensen in mijn omgeving. Ik denk vaak na over wat anderen van mij denken. Op de opleiding wordt veel gewerkt met feedback. Alle opbouwende feedback komt bij mij binnen als negatieve feedback en trek ik mij persoonlijk heel erg aan. Als ik dit allemaal opschrijf, dan begrijp ik wel dat dit allemaal met elkaar samenhangt en dat ik eigenlijk moet beginnen met niet zoveel van mijzelf te eisen. Maar het lastige is dat dit vanzelf gaat. Zo heb ik mij blijkbaar ontwikkeld. Ik vind het erg moeilijk om van mijn negatieve gedachten af te komen en mijn eisen bij te stellen. Daarnaast heb ik nog een andere vraag. Ik ben geschrokken van het feit dat ik eigenlijk helemaal niet tevreden ben met mezelf. Ik denk ook dat dit niet mag van God. Zou u mij teksten/Bijbelgedeelten kunnen aanwijzen waarin staat dat ik wel tevreden mag zijn met mezelf? En aan de andere kant vraag ik me ook af, zou het komen dat ik een negatief zelfbeeld ben gaan ontwikkelen doordat er in de kerk de nadruk word gelegd op het zondebesef en het zonden doen en zondig zijn? Ik heb een aantal jaren geleden belijdenis van het geloof afgelegd. Door alle drukte en sombere perioden voel ik vaak weinig meer van die vreugde die ik had aan het begin van mijn geloof. De laatste tijd lijkt het wel of ik alleen maar de woorden “zonde” en “ellende” hoor ik de preek. Ik hoop dat mijn verhaal niet te warrig is en alvast bedankt voor het antwoorden.
Antwoord
Beste...,
We leven in een wereld waarin de focus vooral ligt op moeten scoren en presteren. Als ik soms van onze studenten hoor hoe het er op de middelbare school aan toe gaat, dan schrik ik daarvan. Leerlingen zijn onderling keihard voor elkaar en het schoolsysteem benadrukt in veel gevallen ook de prestaties in plaats van de vorming van leerlingen. Daarnaast zie ik dat ongeveer alle jongeren zich op sociale sites zoals Facebook begeven en ook daar is het grote vergelijken troef. Maar het is wel een vergelijken in een schijnwerkelijkheid. Want laten we eerlijk zijn: de meeste van je leeftijdgenoten posten niet hun mislukkingen op Facebook maar juist ook die dingen waarmee je kunt scoren, de dingen die leuk zijn en lukken. Het is sowieso zo dat als je gaat vergelijken met anderen, dat heel gemakkelijk in je eigen nadeel kan uitvallen. Er zijn nu eenmaal altijd wel mensen die mooier, leuker, knapper, intelligenter of wat dan ook zijn dan jij. Ik weiger op die manier in het leven te staan en wil ook beslist niet zo naar andere mensen kijken.
Laat ik je een voorbeeld noemen. Onlangs gaf ik college aan al onze studenten en ik stelde hen de vraag: mag ik jullie stuk voor stuk zien als prachtige, bijzondere, mooie mensen? Ik merkte dat mijn vraag wat verwarring opriep, dus ik herhaalde het nog maar eens en keek vervolgens verwachtingsvol de collegezaal in. Uiteindelijk zei één van de studenten: “Nou, dat vind ik wel wat overdreven. U kent ons allemaal nog niet zo heel persoonlijk.”
Ik toen uitgelegd dat het mijn uitgangspunt is om op die manier naar mensen en al helemaal naar onze studenten te kijken! Zij en jij komen nota bene voort uit Gods gedachten! Hij heeft jou wonderbaarlijk gemaakt! Je bent ontsproten aan Zijn gedachten. Wie ben ik dan om daar negatief over te zijn en vooral te letten op wat (nog) mist of nog ontwikkeld moet worden.
Natuurlijk, ik weet ook wel dat God de zonde haat, maar de zondaar heeft Hij lief! Die nodigt Hij uit om tot zijn bestemming te komen. God is de Vader die op de uitkijk staat en die wacht op de verloren zonen en dochters die Thuis komen. En weet je? Het verlangen van de Vader is groter en sterker dan de mestgeur die de zoon verspreidt.
Durf jij jezelf de vraag te stellen: Wat zou God in gedachten hebben gehad toen Hij jou maakte? Wat zijn Zijn bedoelingen met jouw leven? Wat heeft Hij aan jou toevertrouwd zodat jij tot Zijn bestemming kunt komen? Dan denk je namelijk niet vanuit gemis, maar vanuit overvloed! Op het moment dat jij je vooral bezig houdt met de vraag wat jij kunt betekenen voor de mensen die God op je weg plaatst, leef je anders. Als je je vooral bezig houdt met de vraag hoe jij vrucht kunt dragen in en met je leven, krijgt je leven een andere richting. Dan treedt niet het gemis en het falen op de voorgrond, maar de kansen die God jou elke dag biedt.
Dit is dus heel iets anders dan het foefje van het positieve denken, maar heeft te maken met de geestelijke insteek die levensveranderend werkt en die je een compleet andere focus geeft. Leven vanuit verlangen geeft glans en biedt jou de kans om te stralen; leven vanuit de angst om te falen doet je in een dof gemis belanden en diepe teleurstelling. Als je elke dag begint en eindigt met de overvloed waarmee God je omringt, krijgt je leven beslist een radicale ommekeer! Dat wens ik je van harte toe!
Misschien kan het behulpzaam zijn om de komende tijd regelmatig Psalm 139 te bidden. Raak onder de indruk van Gods Scheppingskracht en –macht! En jij bent daar onderdeel van. In de Bijbel lees ik dat elk mens geschapen is naar Gods beeld. Zonde kan dat beeld bevuilen, maar als het verlangen om dat beeld te weerspiegelen groter is dan dat, kun je gaan stralen! En volgens mij is dat het doel van je leven. Laat anderen/deze wereld genieten van wat God aan jou heeft toevertrouwd!
Drs. Els J. van Dijk
Dit artikel is beantwoord door
drs. E.J. (Els) van Dijk
- Geboortedatum:28-01-1956
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Voormalig directeur Evangelische Hogeschool. Nu begeleiding en advies.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Weet je ik doe nog steeds veel dingen fout, maar ik zie het nu meer als dat God met mij bezig is en Hij is pas klaar met mij als ik voor eeuwig bij Hem mag zijn. Tot die tijd valt er altijd wat te leren en om aan te werken!
Tot op zekere hoogte, mag/moet je gewoon accepteren dat je onvolmaakt blijft. Tegelijk is er de uitdaging om het beste van jouw leven te maken, met de jouw geschonken talenten...
Hopelijk krijg je hier een stuk ontspanning in, waardoor het makkelijk word jezelf te accepteren, maar ook om aan dingen te werken, zonder deze krampachtigheid/hoge eisen.
Verder helpt het mij heel erg om te proberen het contact met God levend te houden. Doordat ik meer ben gaan zingen en meer de tijd nam om rustig te bidden en te lezen is mijn relatie met God anders geworden. God heeft dit gezegend met meer geloofszekerheid, waardoor ik mag weten een Koningskind te zijn. Daarin vind ik een grote zekerheid, zodat de zekerheden van deze wereld en het presteren minder belangrijk voor mij zijn geworden. Sterkte!
Wat ik toen ik 20 jaar was niet besefte, maar nu wel meer is dat er binnen je opleiding word verwacht dat je in 4 jaar ontwikkelt bent tot een 'professional' en dat je eigenlijk ook beoordeeld word op je persoonlijke ontwikkeling.
Beetje cru gezegd krijg je een cijfer voor of je jezelf snel genoeg ontwikkeld of niet.
Hier liep ik zelf erg tegen aan.
Realiseer je dat bij de ene persoon deze ontwikkeling nu eenmaal sneller gaat dan bij de ander. ALs je een HBO opleiding doet (waarschijnlijk SPH?) dat komt deze persoonlijke ontwikkeling zo ie zo al in een stroomversnelling.
Bij andere mensen die deze opleiding niet doen gaat het zo ie zo allemaal wat 'natuurlijker' / langzamer. Hou dat vooral in je achterhoofd!!
Leg de lat voor jezelf niet te hoog en heb geduld met jezelf!! Misschien (en dat denk ik wel zeker eigenlijk) ben jij een persoon die langer nodig heeft dan 4 jaar voor een persoonlijke groei om in het werkveld als hulpverlener aan de slag te gaan.
Het is goed dat je een coaching traject bent begonnen maar zoals je al schreef komen hierbij ook weer dingen naar boven die tijd nodig hebben om te verwerken... wees je hier echt van bewust!!
Ga dit traject vooral aan om persoonlijk sterker te worden en niet om aan de verwachtingen van je opleiding te voldoen.
Mocht je jezelf nog niet klaar voelen om na 4 jaar of misschien al na 3 jaar in het werkveld te gaan werken ga dan tussen door gewoon lekker op een iets minder hoog niveau werken waar iets minder eissen aan je gesteld worden. Dit geeft je de kans om meer ontspannen zonder druk over het behalen van wel of geen voldoende, te groeien.
Want waar ik zelf wel achter gekomen ben is dat je in je werkveld nog meer over jezelf leert dan op school!!
