Draak of slang

In Exodus 7:10 wordt in de Statenvertaling gezegd dat de staf veranderde in een draak. In andere vertalingen is dat slang. Werd een slang vroeger een draak genoemd of hoe moet ik dit zien; een bepaalde manier van vertalen?

Het Latijnse woord draco stamt direct af van Griekse δρ?κων (drak?n), wat slang betekent, waarmee oorspronkelijk ook elk soort van slang (serpent) werd aangeduid. Welke vorm de draak in de mythologie later ook aannam (doorgaans een gehoornd beest met schubben, dat kan vliegen en vuurspuwen), het bleef in essentie een slang. Een ander veel gebruikt woord voor slang is basilisk (Jesaja 14:29).

In Psalm 74 ligt het anders: “Gij hebt de koppen der draken in de wateren verbroken. Gij hebt de koppen des Leviathans verpletterd...” (vs. 13-14). Hier wordt het woord draak als parallel gebruikt (in de vorm van Hebreeuws rijm) voor de Leviathan (het monster uit de zee, zeeslang, enz., zo in Jesaja 27:1).
 
In het boek Openbaring (bijv. 12:3) wordt de slang voorgesteld als een monster met meerdere koppen (meestal zeven), een uitbeelding die geïnspireerd is op oude Mesopotamische kunstafbeeldingen (iconografie). In het middeleeuwse (Europese) christendom staat de draak afwisselend symbool voor het voorchristelijke denken, de niet-christelijke heidense wereld, alsook voor de gevallen engel (de duivel, satan). In het Nieuwe Testament (Openb. 12:9, 20:2) wordt met de draak doorgaans de satan als Gods tegenstander bedoeld, vanouds ook wel aangeduid als “de oude slang.”
 
Draken symboliseren in verschillende culturen verschillende dingen. Een draak -een legendarisch slangachtig wezen- geldt in Europa vaak als kwaadaardig, in andere landen brengt een draak juist vaak geluk of bescherming tegen het kwade (zo bijvoorbeeld China).
 
Ds. M. F. van Binnendijk,
Rotterdam