Strakke broek

Als puber op de middelbare school vond ik het altijd erg vervelend als een mannelijke docent op een van de voorste tafeltjes met zijn benen wijd ging zitten. Doordat de broek dan helemaal strak trekt, zag je de contouren van zijn geslachtsdeel. Vervelend: je oog trekt daar dan toch naar toe. In eerste instantie dacht ik dat ik zo raar was dat dit mij opviel en ik ernaar keek. Later durfde ik er toch een keer met een vriendin over te beginnen en zij had hetzelfde. In de loop der jaren hoorde ik van meer meisjes en vrouwen dat zij hier ook last van hebben. Het is niet direct een seksuele prikkel, maar het roept wel een schaamtegevoel op. Je behoort daar nu eenmaal niet naar te kijken. Je kijkt wel de andere kant op, maar het blijft vervelend. Het werkt, denk ik, hetzelfde als bij een diep decolleté bij vrouwen. Voor een man is het dan ook erg moeilijk om zijn aandacht op het gezicht van de vrouw te blijven richten. Natuurlijk ligt ook bij dit geval, net als bij mannen, de eerste opdracht bij de 'kijker', namelijk om er tegen te strijden. Ook pleit ik er niet voor dat iedere man dan maar met zijn benen over elkaar moet gaan zitten. Er is ook een gulden middenweg. Een man kan er zelf ook op letten en ervoor zorgen dat het niet zo ‘strak gaat staan’. Mijn vraag is of dit een reëel en (h)erkend probleem is. En zo ja, zou er dan niet meer bewustwording moeten komen aangaande dit onderwerp?

Dag vragenstelster,

Bedankt voor je opmerkingen. Als ik het goed lees stel je niet niet alleen een vraag, maar wil je ook iets met ons delen. Het probleem van het diepe inzicht is breed bekend. Een (jonge) vrouw moet daarin haar verantwoordelijkheid nemen. Er zijn gelukkig nog shirts te koop, die voldoende bedekkend zijn, i.p.v. ontdekkend.

Van het probleem van de mannelijke docent (en mogelijk ook bij andere situaties) die (onbewust) iets verkeerd oproept bij vrouwen was ik mij persoonlijk niet bewust. Door wat navraag te doen bij jongeren, blijkt dit vaker als een probleem ervaren te worden. Daar heeft een man (als hij het zich bewust is) wel op te letten. Wij moeten bij de ander geen verkeerde gevoelens oproepen. De sfeer van de Bijbel is duidelijk als het over kuisheid en eerbaarheid gaat. De Heere God zorgde in het paradijs voor dierenvellen om te bedekken.

Je vraagt je verder af of er niet meer bewustwording moet komen. Om te beginnen dient ieder hierin zijn/haar eigen verantwoordelijkheid te nemen. In de eerste plaats degene die zich kleedt. Daarnaast vind ik het wel mooi dat je jezelf ook kritische vragen stelt. Door er meer aandacht aan te geven, kun je ook iets oproepen wat er tot dan toe niet was. Degene die dit opmerkt kan dit ook onder vier ogen (hoe lastig ook) bespreken met de docent. Als je dit heel lastig vindt, kun je ook een anonieme brief bij de persoon zelf en bij de directie bezorgen. Mogelijk kunnen directies dit breder in hun team bespreken. Ook opleidingen zouden hier mogelijk een rol in kunnen spelen.

Hopelijk heb ik je iets verder kunnen helpen met dit antwoord.

Vriendelijke groeten,
J. M. Strijbis