Tegenstelling tussen God in het OT en NT

Ds. A. Jonker | Geen reacties | 01-10-2001| 00:00

Ik heb grote problemen met de tegenstelling tussen de God in het OT en Die van het NT. Als ik het OT lees, vind ik God nou niet bepaald Iemand om echt lief te hebben, eerder nogal wraakzuchtig (dood de mensen maar in de naam van de Heere). Oneerlijk zelfs, (als er één iemand wat verkeerd doet, dan wordt de hele gemeenschap gestraft). En ook narcistisch, (bouw de dingen op die en die manier voor Mij, met veel goud etc., offer en geef veel aan Mij). En niet te vergeten jaloers. Waarom zou God jaloers moeten zijn? In het NT echter moeten we ineens uitgaan van een liefdevolle en begripvolle Vader. Kunt U mij dit uitleggen? Mijn beginnend geloof heeft een flinke deuk opgelopen.

Bovenstaande vraag is geschreven vanuit een de persoonlijke ervaring die diep ingrijpt. Het geloof van deze vraagsteller(ster) heeft een flinke deuk opgelopen en dat is niet niets. Echter, vele gelovigen hebben wel eens in hun geloof een tegenslag te verwerken gehad. Op zich is dit niet vreemd. Hoe dit komt? Omdat we in ons persoonlijk beleven van de geloofszaken altijd onze eigen gedachten, verwachtingen en levenservaringen meenemen. Belangrijk hierin is evenwel, dat we bereid zijn om ons geloofsleven te laten corrigeren door de Bijbel, het Woord van God. De zaken die in de vraag genoemd worden, zijn heel moeilijke, maar ook heel fundamentele zaken. Zij vragen daarom om een wat uitgebreider antwoord.
Dat er in de Bijbel verschillen zijn tussen het O.T. en N.T. zal voor iedere lezer duidelijk zijn. Gods geschiedenis met Zijn volk Israël in het O.T. is van een ander karakter dan Gods openbaring in Zijn Zoon Jezus Christus. In het O.T. is Gods heilshandelen verbonden aan het ene volk, dat Hij heeft uitverkoren, terwijl in het N.T. Gods heilshandelen zichtbaar wordt in Jezus, de Messias van Israël, Die de Heere der wereld is. Als in het N.T. de Joden het heil in Jezus Christus afwijzen, gaat de verkondiging vervolgens naar de heidenvolken, wereldwijd.

Maar kunnen we ook zeggen dat in het O.T. God een God van wraak is en in het N.T. God en God van liefde? Dit wordt nu wel gezegd en het is ook in de kerkgeschiedenis meer dan eens gezegd. Daarom is het niet vreemd dat onze vraagsteller vergelijkbare gedachten heeft. Toch ben ik er vast van overtuigd, dat we het O.T. en het N.T. veel meer als eenheid moeten zien. Zo kom je in het O.T. ook de vertolking van Gods liefde tegen, b.v. in Jesaja 45:22 "Wendt u naar Mij toe, wordt behouden, alle gij einden der aarde, want Ik ben God en niemand meer". Maar we komen ook in het N.T. tegen dat God toornt als God van wraak, b.v.
Johannes 3:36 "Die in de Zoon [Jezus Christus ] gelooft, die heeft het eeuwige leven; maar die de Zoon ongehoorzaam is, die zal het leven niet zien, maar de toorn Gods blijft op hem."
Hebreeën 12:29 "Want onze God is een verterend vuur" [Uit het voorgaande blijkt, dat deze toorn bestemd is voor mensen die Gods genade in Christus verwerpen].

De vraagsteller memoreert dat in het O.T. mensen gedood (moeten) worden in de naam van de Heere. Dit gedood worden is dan de uiterste consequentie van vijand van God zijn en het overtreden van Gods geboden. Het is namelijk de straf van de heilige en rechtvaardige God. Dit wordt zichtbaar in het handelen, namens God, zoals dat alleen op Gods uitdrukkelijk bevel in het O.T. gebeurt waarin mensen gedood worden. Op deze wijze komen we dit in het N.T. niet tegen. Want in het N.T. valt alle licht op Hem, in Wie wij ontkoming hebben van Gods rechtvaardige toorn over onze zonden.

Maar het is wel aanwezig. Jezus Zelf spreekt in een gelijkenis van de Rijke Man die smarten lijdt in de vuurvlam van de hel. (Lukas 18). Paulus wist van de "schrik des Heeren" , daarom wilde hij mensen "bewegen tot het geloof". Hij roept mensen van Christus' wege op om zich met God te laten verzoenen. (2 Kor.5). Maar wie Gods roepstem in de wind slaat, Gods Zoon ongehoorzaam is, Gods Woord niet doet, die loopt voort op de brede weg, waarvan het einde is het verderf (Matt.7). In het slot van Openbaring 20 lezen we ook van Gods oordeel bij de wederkomst van Christus, waarbij er een grote tweedeling zal komen tussen de mensen. Zij worden geoordeeld naar hun werken! Het meest noodzakelijke werk is "Geloof in Hem, Die Hij gezonden heeft [namelijk Jezus Christus]" (Joh.6:29).

De vragensteller het heeft over "oneerlijk" als een gemeenschap gestraft wordt om de zonde van een enkeling. Deze gedachte is vanuit onze individualistisch ingestelde samenleving heel begrijpelijk. We merken echter in de bijbel dat een enkeling niet los te zien is van de gemeenschap. Dat het handelen van de enkeling ook gevolgen heeft voor de gemeenschap. Overigens, dit kennen wij ook. Wanneer een vader/moeder God niet wil dienen, dan heeft dat vaak gevolgen voor heel zijn/haar gezin. Als een ouder een grote overtreding begaat en daardoor in de gevangenis komt, heeft dat ook gevolgen.

Nog veel duidelijker is in het O.T. de betekenis van het handelen van een enkeling voor heel de gemeenschap. Dit is het meest opvallend, als we letten op de koning (de Farao van Egypte in Exodus 1-14) of als David het volk laat tellen (1 Kronieken 21).
Als ik haar goed begrijp, ervaart de vragensteller God in het O.T. als narcistisch en/of jaloers. Vanuit het menselijk gezichtspunt gekeken kan dit zo lijken. Maar dan zeg ik tegelijkertijd: dit is TE menselijk. Dit is menselijk, als mens die in het Paradijs God ongehoorzaam is geweest. Toen wilden Adam en Eva "als God zijn". Juist daarom willen we God meten naar onze maatstaven. Dat ligt ons allen, zoals we geboren zijn.
Maar dan leert de Heilige Geest om God te kennen en te erkennen als God. God is in de hemel en wij zijn op de aarde. God is heilig en volkomen rechtvaardig, ook al kunnen wij dit niet begrijpen of narekenen. Het kost ieder mens moeite om dit te erkennen. Dit is dan ook niet minder dan een totale bekering, ja een nieuwe geboorte van Boven door Gods Geest. Dan zullen we met Paulus zeggen: "Wie zijt Gij Heere?" En leren we God kennen zoals Hij werkelijk is: volkomen rechtvaardig en heilig, en tegelijkertijd volkomen barmhartig en genadig.
Waar we dit het duidelijks zien? Juist in het N.T.! Als God Zijn Zoon Jezus tot zonde gemaakt heeft en Zijn eniggeboren Zoon aan het kruis laat sterven tot verzoening, om Gods Lam te zijn dat de zonde der wereld wegneemt. Wat is God volkomen rechtvaardig, Hij ziet de zonde niet door de vingers. Maar we zien daarin ook Gods grote liefde. ALZO LIEF heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder die in Hem geloof niet verloren zal gaan maar het eeuwige leven zal hebben. (Johannes 3:16)
Zo schittert voor mij -en ik hoop dat de Heilige Geest ook de vraagsteller dit (meer) zal laten ervaren- Gods rechtvaardigheid samen met Zijn grote zondaarsliefde in Jezus Christus. Wanneer we zo de Heere God leren kennen als de ene God van het O.T. en N.T., dan hebben we niet op ale vragen van ons verstand een pasklaar antwoord. Dan behoeven we ook God niet te verdedigen tegen allerlei foute interpretaties van mensen. Dan hebben we ook geen behoefte om de 'diepten' van God en Gods handelen nieuwsgierig te onderzoeken. Dan is het genoeg om door Gods genade te zeggen: Deze God is Mijn God en Vader, om Jezus' wil.

Ds. A. Jonker

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. Jonker

• Geboortedatum:
  29-03-1954
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Putten
• Status:
  Actief

119 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven