Vaderlijk kastijden
Ds. M. (Michel) van Heijningen | 6 reacties | 14-11-2013| 16:03
Vraag
Afgelopen zondagavond heb ik een preek geluisterd over het Vaderlijk kastijden. God kan daarvoor een ziekte gebruiken. Door jarenlang geestelijk mishandeld te zijn, heb ik nu een heel verkeerd Godsbeeld en heb ik enorm veel last van wantrouwen en ongeloof. Dit is voor mij een behoorlijke hindernis in het volgen van de Heere. Hoe moet ik deze 'ziekte' dan zien? Het kan toch niet Gods bedoeling zijn geweest dat ik geestelijk zo kapot ben gemaakt dat ik Hem niet meer kan volgen? Het brengt me eerder verder van Hem weg dan dichterbij.
Antwoord
Beste vriend(in),
Achter jouw vraag schuilt veel ellende en narigheid. Wat vreselijk dat je zoveel hebt moeten meemaken. Wat verschrikkelijk dat anderen je dit hebben aangedaan. Begrijpelijk dat je mensbeeld en daardoor ook je Godsbeeld ten negatieve beïnvloed is.
Wat ik hoop is dat je professionele hulp hebt. Als dat niet zo is, zou ik dat echt gaan zoeken. Dat heb je in zo'n situatie echt nodig. Hopelijk zijn er mogelijkheden in de christelijke hulpverlening. Dan kunnen ook de vragen rond je Godsbeeld ook ter sprake komen. Daarnaast is goede pastorale hulp ook nodig. Hopelijk heb je die of kan je die vinden. Ga daar ook naar op zoek.
Ik snap dat een opmerking over vaderlijke kastijding nu niet echt overkomt bij jou. Dat is trouwens een lastig onderwerp dat lang niet iedereen goed begrijpt. Het heeft namelijk alles te maken met of en hoe je de hemelse Vader kent. Aardse vaders worden in de opvoeding ook niet altijd begrepen, de hemelse Vader ook niet.
Jou zijn vreselijke dingen aangedaan. Dat is in de eerste plaats de schuld van mensen. Het is nooit Gods bedoeling dat je Hem niet meer kan volgen. Nee, Hij wil juist dat jij Hem leert vertrouwen. De dichter van Psalm 10 had het ook moeilijk met God leiding. Ziet God het kwaad wel? In vers 14 zegt Hij dan: “U ziet het wel, want U aanschouwt de moeite en het verdriet opdat men het in Uw hand geeft.”
God 'organiseert' het kwade niet, maar Hij kan soms het kwade wel gebruiken om ons dichter naar Zich toe te trekken. Ik hoop dat je dat leert geloven.
Dit antwoord is, denk ik, niet het eindantwoord op je vraag. Het is, mijns inziens, echt belangrijk dat je in vertrouwen kan spreken met mensen die je verder helpen. Ik denk dat je echt meer nodig hebt dan iets digitaals. Wanneer ik je kan helpen om je met iemand bij jou in de omgeving in contact te brengen, dan sta ik daar voor open. Via deze site kan je mij dan mailen.
Jacqueline van der Waals dichtte ooit het bekende lied: “Wat de toekomst brenge moge.” Graag geef ik je het tweede vers daaruit door, in de hoop dat je er iets aan hebt:
Heer, ik wil Uw liefde loven
al begrijpt mij ziel U niet
zalig Hij die durft geloven
ook wanneer het oog niet ziet
Schijnen mij Uw wegen duister
zie ik vraag U niet waarom
eenmaal zie ik al Uw luister
als ik in Uw hemel kom
De hemelse Vader alleen kan je dat leren. Hij wil je dat graag geven. Ik bid dat Hij je zal troosten zoals geen mens dat kan.
Met een hartelijke groet,
Michel van Heijningen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. M. (Michel) van Heijningen
- Geboortedatum:08-06-1976
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Alblasserdam
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat erg dat je dit hebt meegemaakt. Ik kan jouw vraag begrijpen! Dit is heel erg moeilijk...!
Ik vind zelf het lijden door ziekte wel iets heel anders, dan dat je mishandelt bent...
Wij kunnen niet zomaar zeggen waarom God dingen toelaat. Jobs vrienden zwegen een paar dagen toen ze Jobs lijden zagen, dat was goed. Toen ze begonnen te spreken, waren ze verkeerd bezig en maakten ze Jobs lijden alleen maar groter. Dat is ook het gevaar als mensen jou gaan vertellen waarom dit is gebeurd. Maar als ik alleen maar jouw vraag en het antwoord lees en niet reageer, dan weet je niet dat anderen aan jou denken.
Dus daarom probeer ik toch even te reageren....
Het is nooit Gods bedoeling geweest dat mensen elkaar mishandelen of kapotmaken. Dus wij kunnen ook niet zeggen dat je het op die manier moet zien dat het van God komt. God is barmhartig en genadig, maar dat kun je juist zo moeilijk geloven als je deze dingen hebt meegemaakt! Ik hoop dat je toch zover komt dat je dit wel durft te gaan zien en geloven. Het advies om professionele hulp te zoeken, vind ik heel goed. Dat kan je helpen om de dingen te verwerken en hier uit te komen.
Het kan zijn dat als je God (beter) leert kennen, dat je dan later er toch iets van gaat begrijpen hoe dit zo kon gaan. Daar heb ik om mij heen wel voorbeelden van gezien, maar daar heb je nu niets aan!
Heel veel sterkte toegewenst!
Groetjes van ahhk76@gmail.com
kennis (de mens had een juist Godsbeeld),
gerechtigheid (het lag recht tussen God en de mens, zonden maakten geen scheiding, Adam wandelde met God)
en heiligheid (de mens was heilig, zonder wantrouwen en ongeloof).
Wat moet dat heerlijk geweest zijn! Wat verschrikkelijk dat de mens en wij in Adam dit kapot gemaakt hebben en we daar dagelijks nog zoveel zondige gedachten, woorden en werken aan toe doen. Van nature zijn we nu allemaal net als jij: wantrouwend, ongelovig, we hebben een verkeerd Godsbeeld, en zijn onbekwaam tot enig goed. En net als jij geven we God daar de schuld van. Zo deed Adam al: de vrouw die U mij gegeven heeft...
Vraag of de Heere je de ogen wilt openen voor de werkelijkheid. Want deze gedachten zijn levensgevaarlijk! Ons leven hangt aan een zijden draad. En als je vandaag nog onbekeerd bent, hang je aan een zijden draad boven de rampzaligheid... Het is Gods liefde, Zijn lankmoedigheid, Zijn genade en taai geduld, dat Hij ons vanmorgen nog weer een nieuwe dag geeft, dat we nog bekeerd kúnnen worden. Wat een geduld heeft God met mensen die Hem de schuld geven dat ze niet bekeerd zijn. Die Zijn liefde en barmhartigheid wantrouwen.
Beste vraagsteller, misschien confronterend, maar met eerlijkheid alleen zijn we geholpen. Ik weet, het is niet eenvoudig vandaag de dag. Want trauma's, zoals jij die ook meegemaakt hebt, daar moet je tegenwoordig alle aandacht aan geven en in (soms jarenlange) therapie 'verwerken', emoties de ruimte geven, men geeft je het gevoel dat je slachtoffer bent. Maar we zijn in Gods oog dáder! We hebben Hem de nek toegekeerd, slaan een goeddoend God dagelijks met onze zonden in het aangezicht, we zijn des doods schuldig! Stop met dit wroeten in jezelf, het houd je allemaal af van het ene nodige. Stop met dit geredeneer, het is levensgevaarlijk! Kijk niet langer naar beneden, sla je blik omhoog!!
Zet je nauwgezet onder de prediking en lees elke dag Zijn woord, daarin maakt God Zichzelf bekend. Daarin wijst Hij je de weg. Vraag Hem vooraf of Hij je oog wilt openen voor wie jij bent en voor wie Hij is en wie Hij wil zijn voor een doodschuldig mens.
