Vriend heeft homofiele gevoelens
drs. J(oke) Ronner-Wattel | 23 reacties | 25-10-2013| 12:33
Vraag
Ik ben een meisje van twintig jaar en heb enkele weken verkering met een iets oudere jongen. We zijn gelukkig samen, al zijn er uiteraard ook wel twijfels. Hij heeft alleen verteld dat hij homofiele gevoelens heeft. Ik weet niet zo goed wat ik nu moet doen. Is zijn liefde wel oprecht en kan deze relatie wel 'slagen'? Moet ik de relatie nu verbreken? Ik ben dankbaar dat hij het heeft gezegd, maar wat nu?
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Het is in ieder geval te waarderen dat je vriend dit moeilijke en gevoelige onderwerp al snel aan het begin van jullie relatie ter sprake heeft gebracht. Maar dan komt de vraag: hoe verder. Je schrijft dat je vriend homoseksuele gevoelens heeft. De vraag is of hij uitsluitend homoseksuele gevoelens heeft of dat hij naast deze gevoelens ook heteroseksuele gevoelens heeft.
Als je vriend alleen homofiele gevoelens heeft is de kans op het slagen van een relatie niet groot. Je vriend moet als het ware tegen zijn seksuele gevoelens ingaan. Kan hij dat levenslang opbrengen? Dat is een moeilijke opgave. De kans is groot dat hij jou daarin te kort gaat doen.
Er zijn heteroseksuele mensen die ook gevoelens hebben voor mensen van hetzelfde geslacht. Dan hangt het af van de mate waarin die gevoelens spelen bij je vriend en hoe hij daar mee omgaat of een relatie een kans van slagen heeft.
Het is een moeilijk probleem, waar jullie mogelijk samen niet goed uitkomen. Het is ook niet iets waarin je zo maar advies aan een ander vraagt. Een pastoraal werker of een psycholoog kan jullie verder helpen door in een aantal gesprekken mee te kijken en richting te geven aan de gesprekken tussen jullie. Het onderwerp moet in ieder geval goede aandacht krijgen in jullie relatie, het moet niet zo zijn dat het gesprek na de mededeling dat je vriend homofiele gevoelens heeft stopt. Dan is de kans van het slagen van jullie relatie helemaal minimaal.
Drs. Joke Ronner
Dit artikel is beantwoord door
drs. J(oke) Ronner-Wattel
- Geboortedatum:26-06-1960
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerd Vrijgemaakt
- Woon/standplaats:-
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Joke Ronner is GZ-Psycholoog
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Als je vriend biseksueel blijkt te zijn, is er eigenlijk niet zo heel veel aan de hand. Trouw aan elkaar beloven doe je immers in elke relatie.
Veel succes en Gods zegen
Punt is dat je als je problemen hebt met homoseksualiteit, je dat niet op moet gaan lossen met een schijnvertoning, waardoor er uiteindelijk alleen maar meer slachtoffers zijn.
Ik ken helaas ook diepe dalen. Ik heb er in het verleden veel mee geworsteld en nog steeds maar dit gaat over enkele weken per jaar. De kunst is voor mij vooral om op een positieve wijze te "bagatelliseren". Er zijn belangrijkere zaken in het leven.
Ik kan alleen maar zeggen heel veel sterkte.
Aan alle reactie s te zien is het een moeilijk punt.
En een moeilijke verkerings tijd wenst niemand je toe.
Natuurlijk houdt je van je vrouw en je kind. Maar waarom zoek je moeite op (ook al is dat maar enkele weken per jaar) als je ook zonder die moeite een mooi leven met God kunt leiden?
Door je eigen gevoelens te bagatelliseren zijn er al teveel mensen in de problemen gekomen. Klinkt misschien hard, maar ik meen het oprecht..
En tegen vraagsteller zou ik willen zeggen: als hij daadwerkelijk uitsluitend gevoelens heeft voor mannen, ga er dan niet mee verder en zoek een leuke (hetero)jongen.
Ik zoek de moeite op als ik alleen ben en weinig afleiding heb. Zolang ik maar geen "zelfmedelijden" heb gaat het prima met ons.
Misschien is bagatelliseren niet het goede woord. Ik bedoel, zolang het je maar niet totaal beheerst. Ik denk er nu niet dagelijks aan. Iedere homo die uit principe geen relatie kan/wil aangaan met een andere man zal er mee moeten leren leven. Ik leeft vrij terug getrokken. Dat wil niet zeggen dat ik eenzaam ben, maar meer dat ik bijvoorbeeld geen werk midden in de stad zoek. En zo zijn er meer dingen die bij mij de kat en het spek kunnen voorkomen.
Wat ik de vraagsteller zou adviseren? Als homo zijn het enigste scherpe randje aan jullie relatie is, geef het dan een kans. Als je meer "gedoe" hebt aan het begin van een relatie kap er dan direct mee. (Homo zijn heeft ook leuke kanten! Ze zijn, mijn mening, vaak creatiever, kunnen zich vaak beter inleven in een ander, zijn gezellig enz. ;) )
Ik heb verschillende vrienden in een gelijksoortige situatie. Ze blijven bij hun vrouw en kinderen, maar als ze het van tevoren geweten hadden hoe moeilijk het zou zijn, zouden ze er zeker niet meer aan beginnen.
Mijn advies: bezint eer ge begint. Wel respectvol overigens dat de betrokken partner zo eerlijk is die nu al te melden. Dat hoor je niet vaak.
Dat heet wegdrukken, verdringen, wat je doet.
Grote kans dat het onderhuids blijft doorwerken en je heel ongelukkig zal maken, je doet jezelf chronisch geweld aan. Op een gegeven is de positieve selftalk uitgewerkt.
Ik vind het ook ongelooflijk knap van Hanzio. Bovenmenselijk zelfs, en ik ben er bijna zeker van dat hij ooit de rekening moet betalen.
Jouw vergelijking gaat niet op. Je moet het vergelijken met dat jij als (blijkbaar) hetero je gevoel voor vrouwen zou moeten onderdrukken en je zou moeten richten op mannen. Het is vast wel mogelijk, voor een tijdje, je kunt jezelf best een poos voor de gek houden. Maar uiteindelijk word je diep ongelukkig.. je moet een wezenlijk deel van jezelf geweld aandoen.
Niet doen!
Ik kan mij dan ook goed vinden in het antwoord van mevr. Ronner en de reactie van klboersma.
Dus Ruben92, jij lijkt er wel heel erg van overtuigd te zijn dat een relatie tussen mensen van gelijk geslacht niet Gods bedoeling is, maar daar zijn heel veel christenen het niet mee eens.
- 1
- 2