Wanhoop door preken

kand. E. Boogert | 12 reacties | 01-10-2013| 16:09

Voor kand. E. Boogert. Ik zit de laatste tijd met het geloof in de knoop. Ik voel gevoelens van wanhoop van angst en ik kom hier niet meer uit. Ik hoor iedere keer in de predikingen allerlei kenmerken van een christen die ik bij mezelf niet herken. Ik geloof dat als je je leven en zonden aan God geeft, dat Hij dan de gewillige Zaligmaker is die ons wil bekleden met Zijn gerechtigheid en heiligheid. Ik dacht ook een kind te zijn van God. Maar ik ben er nu sterk aan gaan twijfelen. De dominee preekt vaak dat als je een kind van God bent, dat God dan op nummer één in je leven staat. Dat je dan verlangt naar de wederkomst, dat je liefde hebt tot God etc. Als je dat niet hebt, dan ken je God ook niet echt. Ik heb deze dingen in het verleden wel ervaren. Maar die zijn nu weg en ik kan het gewoon niet zelf ervaren. Ik kan daar nooit aan voldoen en ik voel dat ik dat ook niet heb. Dat maakt dat ik wanhopig en radeloos word. Ik heb tot God gebeden een eerlijk deze dingen beleden, maar het blijft zo donker. Wat moet ik doen? Hoe moet ik dit zien?

Beste vraagsteller/vraagstelster,

Uw (ik houd het maar op “u”, omdat ik geen leeftijd weet) brief doet me veel. In de eerste plaats omdat u zegt dat u in gevoelens van wanhoop en angst ben geraakt en dat niet door nare voorvallen, maar door de prediking. Ik snap er als kandidaat soms helemaal niets meer van als ik zie wat er in de kerken in Nederland gebeurt. Het lijkt wel alsof niets meer HELDER is, met alle brokken van dien.

Ik lees uw vraag als een roep naar de basis van het christelijke geloof. U zegt te geloven dat Christus een gewillige Zaligmaker is en het stemt mij dankbaar dat dat grote nieuws in de kerken meer en meer door begint te dringen, maar u voelt aan dat er meer is dan dat. Wat is nu dat “meer”??? Kenmerken? God op nummer één? Toekomstverwachting (de graadmeter van het geestelijke leven noemt men dat dan...)?

Ik zal proberen in dit antwoord met Gods hulp terug te graven naar de wortel en naar het ‘allerbasaalste’ van Gods waarheid. Want al die kenmerken enz. zijn takken of soms zelfs bloemen of vruchten die ergens aan groeien en uiteindelijk hun kracht en voeding halen uit de wortel. Helaas worden ze in de prediking (en ik ontkom er ook niet aan...) losgemaakt van de wortel en als dat maar lang genoeg gebeurt weet niemand meer waar het nu vandaan komt, met alle wanhopige gevolgen van dien.

1. Om bij het ‘allerbasaalste’ te komen moeten we zeggen dat alle mensen IN ZICHZELF verloren zijn, door de zonde en daardoor niet meer begrijpen WIE God is en HOE God is (Lees Rom. 3:9-23). De Heere zag vanuit de hemel neer op de aarde (menselijke wijze van spreken) en zag dat er helemaal niemand was die Hem zocht. Ook ik niet en ook u niet (Lees Ps. 14). Dit gegeven is zo basaal, dat als we dit niet meer inzien, alles wat er volgt waardeloos geworden is. Nee, niet leuk om te horen, maar wel heilzaam. Ik hoop dat we met elkaar tot de erkenning komen en gekomen zijn, dat we Gods heerlijkheid missen (Rom. 3:23). Straks zullen we zien dat dit OOK doorwerkt in het geestelijke leven.

2. Christus is gekomen om deze zondige wereld en deze “niet-God-zoekende-mensen” te redden (Jes. 65:1-2). Dit is wat u in uw vraag ook belijdt te geloven en dat is helemaal waar. God bekleedt door Zijn Zoon Jezus zondige mensen, waardoor ze Gods heerlijkheid weer gaan weergeven. Dat betekent: als God de Vader nu uit de hemel neerziet, ziet hij dat wonderschone kleed van Christus en is Hij volmaakt tevreden om zo’n mens straks in Zijn heerlijkheid op te nemen. LET WEL, die zondaar zit gewoon nog onder dat kleed. Goddeloos, niet-God-zoekend van zichzelf. Maar omdat Christus alles gedaan en volbracht heeft, neemt God de Vader er genoegen mee. Dat wil dus zeggen, Hij neemt genoegen met het kleed van Christus en daarom ook met alle rottigheid die eronder zit, want dat is bedekt (lees. bijv. Rom. 4, waarin Paulus schrijft dat Christus gerechtigheid TOEGEREKEND wordt (4:5, 24). Dat betekent dat het volmaakte leven van Christus (=gerechtigheid) gratis en voor niets aan ons gegeven wordt (Jes. 55:1-5.).

3. Hoe krijgt u hier deel aan? Door het geloof en dat hebt u niet van uzelf, maar het is Gods GAVE (Ef. 2:8), anders zou alsnog niemand gaan geloven (zie punt 1). Want we zoeken God van onszelf niet, laat staan dat we in hem geloven. Hoe GEEFT de Heere dan het geloof? Door het Woord (Rom. 10:14-17). Dat het geloof “gegeven wordt” is dus geen straf, maar de ENIGE mogelijkheid om gered te worden. Heerlijk, want nu hoeft u niet meer in uzelf te wroeten om een vezeltje geloof te vinden (het zit er trouwens gewoon niet en als iemand het toch gevonden heeft, vergist u zich, want het is nep...). Maar door het Woord werkt God het en wij mensen mogen ontdekken dat God door de verkondiging het geloof werkt en dat we gaan vertrouwen op Hem. Gelukkig is de Heere ook geen ‘boeman’ (sorry voor de taal, maar ik gebruik het om het begrijpelijk te maken), maar Hij openbaart Zich in het Woord als de allerbeste Vader Die maar denkbaar is en dan nog oneindig beter dan dat! (Luk 11:13). Dus weg wanhoop, weg angst, weg ongeloof, weg eigen-proberen, weg eigen-namaakgeloof, weg zonde, weg rommel, maar Christus alleen! Hij alleen en alleen en alleen en niets erbij...

Even tussen... Bovenstaande heb ik nodig om uit te leggen wat nu het christelijke leven is en inhoudt. Dus nu kom ik toe aan de vragen.

4. Wat is nu een christen? Een heilige onheilige en een onheilige heilige. Heilig in Christus en onheilig in zichzelf. Met een gewillige geest, maar ook met zwak, zondig vlees (Matth. 26:41; Mark. 14:38).

5. Hoe ziet het christelijke leven er dan uit? Heilig en onheilig. Heilig en goed, omdat er genade is, namelijk Christus, Die u met Zijn gerechtigheid bedekt. Dus al het goede wat een christen doet, is genade. Onheilig, omdat er zich een wet in hem openbaart: het goede wel willen, maar toch steeds weer het kwade doen (Rom. 7).

Nog een keer even tussendoor... Sommigen willen ons vandaag de dag wijs maken dat Rom. 7 gaat over het leven zonder Christus óf over een “laag genadeleven.” Dit is een leugen! Dat men er zo over denkt komt niet omdat men niet over de Romeinenbrief heeft nagedacht, maar komt omdat men zichzelf niet kent. Iemand die meent dat Rom. 7 gaat over een “laag genadeleven” is hoogmoedig, zonder het zelf door te hebben. Want God kijkt dwars door ons heen en ziet elke gedachte en ziet dat we een poel vol van ongerechtigheid en gebrek zijn IN ONSZELF en dat ook blijven. Dat is waar Paulus het in Rom. 7 over heeft. O, dat de Heere ons eens aan onszelf zou ontdekken, dan zouden we niet meer menen dat het iets met ons is. Het is echt hopeloos met de mens. Gods kinderen zijn precies hetzelfde als Rom. 3:9-23 beschrijft. MAAR Christus gerechtigheid, maakt het verschil. En als we met Christus gerechtigheid bedekt zijn, moeten we het ervoor houden dat onze oude natuur gestorven is en dat we met Christus gekruisigd zijn. Ook al zegt ons leven (als we tenminste eerlijk zijn en dat zijn we niet zo snel is mijn ervaring met mezelf...) zo vaak het tegenovergestelde.

6. Hoe zit dat nu met God op de eerste plaats en denken aan Christus wederkomst en God liefhebben? Ik kan me één soort christen indenken die dagelijks aan Christus wederkomst denkt en dat zijn zij die zodanig verdrukt worden dat ze geen leven meer hebben. Zij hunkeren naar Zijn komst. Gelukkig hoeven niet alle christenen zo te lijden. Ik vrees dat de dominee die gezegd heeft dat Gods kinderen altijd aan Christus’ komst denken, iets gezegd heeft wat in tegenspraak is met zichzelf en dat hij zich er ook niet aan houdt. Hoe komt dat toch?! Omdat daar onder Christus gerechtigheid een goddeloze zondaar zit! Ook diegene die aan u schrijft is in zichzelf een grote goddeloze. En u ook. Niet omdat ik dat zeg, maar omdat Gods Woord dat leert. Nee, ik praat hier de zonde niet goed, laat niemand mij dat verwijten, maar ik probeer gewoon eerlijk te zijn naar mezelf en naar u.

7. Wat hebben we dan nodig? Eerlijkheid, eerlijkheid en ootmoedigheid en ootmoedigheid. Eerlijkheid tegenover God, eerlijkheid tegenover elkaar, ootmoedigheid tegenover God en ootmoedigheid tegenover elkaar. Belijden een zondaar te zijn en dat blijven belijden. Wanneer God ziet dat we daar bovenuit groeien, worden we totaal onbruikbaar voor Hem en moet Hij dat goddeloze uitspugen. Waarom? Omdat Hij weet hoe wij zijn. Een christen ‘groeit’ dus naar beneden. Grote christenen (vaders in de genade) zijn niet zij die het hardst geloven en de grootste ‘geloofsdaden’ verrichten, maar het zijn zij die het kleinst van zichzelf denken en het grootst van God. “Hij moet wassen (=groeien/groter worden), maar ik minder worden,” zei Johannes de Doper al (Joh. 3:30). Dus daarom brengt de Heere soms donkerheid in het leven van mensen, of ze vallen in zonden waarvan ze nooit hadden kunnen geloven dat ze die doen zouden. Ze zijn daarmee gelukkig niet christen-af, want God is getrouw, ook als wij ontrouw zijn (2 Tim. 2:13). Dan zinken wij weer weg in de modder van de zonde en zien we opeens weer door Gods genade (HELDERDER) hoe nodig we Christus hebben en dat we zonder Hem echt helemaal niets kunnen doen. (Joh. 15:5)

8. Daarmee zijn we gekomen bij de wortel. En de wortel waaruit iets komt, maakt alles uit. In Johannes 15 gaat het over de wijnstok: Christus. Christenen zijn de ranken en God knipt het onvruchtbare eraf, dat wil zeggen dat wat uit onszelf komt.

God op de eerste plaats zetten kan uit onszelf komen. Dan ‘moet’ Hij op nummer één staan en dan doen we ons best. En wat merken we dan? God spuugt het uit, want het komt niet uit Christus. Twee mensen liggen ’s nachts op hun bed te denken over Christus komst. Beide zijn ‘geestelijk gestemd’ en ‘er vol van’. Bij de een is het gericht op zichzelf, want hij is een groot christen geworden met een gezonde dosis zelfbeheersing. Heel zijn leven is op het altaar en de zonden zijn eruit. God spuugt het uit! Bah, wat denkt die goddeloze man wel. Een half uur geleden zag hij uit het raam nog een mooie vrouw lopen... maar hij heeft het niet door. De andere ligt te worstelen: ik ellendig mens, Wie zal mij verlossen. Heere, ik heb gezondigd, tegen mijn naaste en tegen U. Dan verschijnt de gedachte aan Christus komst. Wat een wonder! Mijn Meester, Hij zal mij verlossen. Twee dagen later denkt hij er niet meer aan. Wat is toch de mens!!! Ook een kind van God! Wat is het verschil? Christus gerechtigheid bedekt alle tekortkomingen van zij die in Hem geloven. Twee mensen kunnen dus hetzelfde lijken te doen, terwijl het toch niet zo is. God gaat echter altijd zo’n weg met ons mensen, dat Hij aan Zijn eer komt. God wordt verheerlijkt als Christus weer eens een verloren schaap heeft teruggebracht. En die negenennegentig rechtvaardigen?? Ziet u hoe de heerlijkheid van de Vader en van Christus groeit.

9. Zondaar of zondares, die mij de vraag stuurde. U zult nooit kunnen voldoen, maar het hoeft niet meer. Christus heeft voldaan. Uit die bron mag u drinken, zoveel als u nodig hebt. Niemand heeft volmaakte kenmerken, maar Christus had ze. Wij kunnen nooit de diepte van onze zonden kennen en er dus ook nooit voldoende berouw over hebben, maar Christus had het. Ziet u hoe nodig we Christus hebben? Ja het hele leven lang.

Ik besluit dit gebrekkige en onvolkomen antwoord met 1 Kor. 1:30: “Maar uit Hem zijt gij in Christus Jezus, Die ons geworden is wijsheid van God, en rechtvaardigheid, en heiligmaking, en verlossing.” Christus is onze wijsheid, omdat wij onwijs, onkundig en onverstandig zijn. Hij is onze rechtvaardigheid, omdat wij ten enenmale niet rechtvaardig voor God zijn of zullen worden. Hij is onze heiligmaking, omdat wij het nooit zo ver kunnen schoppen en God weet hoe arglistig ons hart is (Jer. 17:9). Of we ZIJN het in Christus, of we LIJKEN het in onszelf, maar dan is het verloren. En Hij is onze verlossing, omdat we ons nooit kunnen verlossen, niet van onze zonden, niet van ons huichelachtige hart en al helemaal niet van ons vrome ik.

Het is een lang antwoord geworden, ook mijn gebrekkigheid speelt me parten dat ik het niet in een paar zinnen duidelijk kan maken. Al het goede uit dit antwoord is genade, al het gebrekkige is van mij.

De genade van God zij met u, AMEN

Kand. Ernst Boogert

Dit artikel is beantwoord door

kand. E. Boogert

• Geboortedatum:
  18-05-1989
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Driebruggen
• Status:
  Actief

21 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven