Vreemdeling in nieuwe gemeente
N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke | 4 reacties | 13-09-2013| 17:00
Vraag
Ruim een half jaar geleden zijn we naar een andere kerkelijke gemeente gegaan. In de vorige gemeente hadden we geen vrienden of kennissen, ook de kinderen niet. Ik hoopte dat we in deze gemeente een nieuwe start konden maken. Ik merk nu dat alles van mij af moet komen. Een praatje beginnen, meedoen met activiteiten. Mijn man en kinderen hebben daar geen zin in of vinden het moeilijk om in contact te komen en gaan direct na de dienst naar de auto. De plaats waar de kerk staat is niet in onze woonplaats en ik merk dat dat ook lastig is met clubs etc. De mensen van de kerk kennen elkaar goed en staan dan in groepjes. Wij komen als gezin alleen binnen en gaan ook alleen naar buiten. Teruggaan naar de vorige kerkelijke gemeente is geen optie en in het dorp heb je verder alleen een vrijzinnige gemeente. Wil ik te snel mensen ontmoeten, moet ik het meer tijd geven? Of moet ik maar denken: we kerken hier fijn en voor de rest komt er niets (aan contacten). Er was pas een kamp waar de kinderen voor uitgenodigd waren, maar ze wilden niet omdat ze niemand kenden. Ik tob hiermee en voel me een vreemdeling. Misschien herkent iemand zich hierin en kan tips geven.
Antwoord
Beste zuster,
Je vraag en de teleurstelling die je in de nieuwe gemeente ontmoet, begrijp ik heel goed. In jullie vorige gemeente hadden jullie geen contact, dat gaf pijn, eenzaamheid. In een andere gemeente... een nieuwe start!! Daar hoopten jullie dat wel een fijn contact zou ontstaan. Op z’n minst een hartelijke begroeting, een welkom voor jullie en de kinderen. Meeleven over en weer, een vriendelijke vraag om een kopje koffie mee te gaan drinken... Voor de kinderen nu wel contact met jongeren van de gemeente, enzovoort.
Maar helaas, het is hetzelfde liedje. Eenzaamheid te midden van een gemeente. Alle contact moet vanuit jouw kokertje komen. Ik begrijp heel goed dat je mensen wilt leren kennen, maar ik ben bang dat het niet verandert door de gemeente meer tijd te geven. Ik ken dit probleem; de mensen in de gemeente hebben kennissen genoeg, geen behoefte aan meer contacten. In wezen voelen jullie je afgewezen.
Het is een intens verdrietige en onchristelijke houding om nieuwe gemeenteleden links te laten liggen. Het is de taak van de gemeente om naar anderen om te zien. Zeker ook van de kerkenraad en de predikant. Op huisbezoek zou ik er zeker over spreken en vragen om dit punt bijvoorbeeld op een gemeenteavond aan de orde te stellen. Gods Woord zegt: 1 Petrus 2:17: “Eert een ieder; hebt de broederschap lief...” Vriendelijk zijn is geen vrijblijvende zaak. Vooral naar nieuwe mensen toe is dit erg belangrijk. Opdat nieuwe mensen zich welkom weten. In een gemeente waar je thuis bent.
Natuurlijk moet het contact van jouw kant ook gezocht worden, maar dat verandert niets aan de taak van de gemeente. Het is heel fijn dat je spontaan bent en zelf een gesprekje aan knoopt. Dat kan een positief begin zijn
Het is aan de andere kant ook nodig dat je man en de kinderen zich ook openstellen voor en in de nieuwe gemeente. Het is van hen niet goed om aan de zijlijn te blijven staan. Juist om in een nieuwe gemeente thuis te raken en jongeren te leren kennen, is een kamp een prachtig middel voor hen. Verder op catechisatie of club. Ik raad je aan om zelf te gaan doen wat je nu zo mist: als er nieuwe mensen in de gemeente komen, spreek ze aan en laat hen voelen dat ze welkom zijn. Je weet zelf hoe pijnlijk het is om niet aangesproken te worden. Persoonlijk heb ik dat in verschillende gemeenten gedaan en dat was voor mezelf en anderen heel fijn. Dit leverde ook verschillende blijvende contacten op. Geef de moed niet op! Maar ga er tegenaan! Wij hebben zelf ook wel eens hard moeten knokken om een beetje contact te krijgen.
Van harte Gods zegen toegebeden in deze gemeente. De Heere is een hoorder van het gebed, leg ook deze zorg bij Hem neer. Hij stelt nooit teleur.
N. J. van Dooijeweert-van der Slikke
Dit artikel is beantwoord door
N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke
- Geboortedatum:25-04-1942
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Functie: Pastoraal medewerkster
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Als u dit zelf doet, zullen uw kinderen uw voorbeeld volgen. Een mens maait meestal wat hij zelf zaait.
Zoals met zoveel 'problemen' zijn we vaak zelf de sleutel naar de oplossing.
Zelf nieuwe mensen aanspreken die ik in de kerk zie doe ik minder makkelijk. Toch een soort verlegenheid/onzekerheid van mij, denk ik.
Sterkte ermee!
Wij horen bij een streek gemeente, maar juist ná de dienst is er tijd om elkaar te ontmoeten, gewoon gezellig buiten op het kerkplein. Door de weeks ontmoeten wij elkaar niet. Echt toeval als ik iemand tegenkom.
Wij hebben hier ook wel eens gasten uit de wijk rond de kerk in de kerk, en die kun je dan juist spreken. @Vlokje, waarom is dat juist bij de meest Reformatorische kerken niet het juiste tijdstip?
Vragensteller, neem deel aan het gemeente/verenigingsleven, en dan rol je er hopelijk makkelijker tussen.
brei sokjes voor de geboorte van een kind
bel eens iemand op van wie je in de voorbede gehoord heb dat er zorgen zijn
en ga idd naar verenigingen
je zult zien dat het dan gaat lukken
veel sterkte en zegen.
