Aangifte na misbruik

Wraak ? rechtvaardig ? voorkomen ? Waarom moet iemand die misbruikt is deze vragen beantwoorden ?
Verkrachting is strafbaar.

Artikel 160 ; Kennis dragen van een misdrijf
Ieder die kennis draagt van een der misdrijven omschreven in de artikelen 92-110 van het Wetboek van Strafrecht, in Titel VII van het Tweede Boek van dat Wetboek, voor zover daardoor levensgevaar is veroorzaakt, of in de artikelen 287 tot en met 294 en 296 van dat wetboek, van mensenroof of van verkrachting, is verplicht daarvan onverwijld aangifte te doen bij een opsporingsambtenaar.

@ minderjarige mensen zal lastig vallen
Het maakt geen verschil of het slachtoffer meerder- of minderjarig is.

@ rotterdam, waarom zou je er niet over nadenken en deze vragen voor jezelf beantwoorden. Ik geloof niet dat
je er gelukkig van wordt om met een hart vol wraak aangifte te doen. Mijn ervaring is dat dader na aangifte, gestraft is en daarna weer 'gewoon' verder ging. Wat heb je dan aan een wetboek en alle bijkomende zaken. Ik moet zeggen dat ik daar geen hoge pet van op heb. Als vragensteller daar geen behoefte aan heeft is het toch
begrijpelijk om geen aangifte te doen. Het zijn geen eenvoudige dingen om als slachtoffer mee geconfronteerd te worden.

Ik ben het eens met het antwoord. Aangifte doen, is niet zomaar iets. Het is heel belastend en confronterend. Ze willen de details weten. Dat heb ik gehoord van anderen die er mee bezig zijn geweest! Daarom moet je het alleen doen als je dat zelf wilt en denkt dat je er iets mee bereikt.
Je mag gaan nadenken over de vragen:
Wat wil ik?
Wat voel ik?
Wat kun ik?
Wat denk ik?
Ik wil(de) het ook graag iedereen naar de zin maken. Maar dat lukt nooit! Daarom ben ik ook bezig met dit leerproces. Als ik de ene buurvrouw help, dan vindt de andere dat niet goed.... Maar ik ben geen verantwoording schuldig aan haar. Verantwoording ben ik allereerst schuldig aan God. Verder probeer ik anderen soms wel uit te leggen, waarom ik iets doe. Maar dat is niet de maatstaf, de maatstaf is wat ik doe, denk en wil en kan. Daarbij vraag ik God om wijsheid en leiding.
Er zijn boeken geschreven over "Grenzen" en over "Verslaafd-zijn aan de goedkeuring van anderen".
Daaruit kun je leren, daaruit kun je groeien. Sterkte!

Je zult inderdaad van iedereen weer een ander advies of antwoord kunnen krijgen.
Het zou je kunnen helpen je af te vragen wat Jezus zou adviseren.
Jezus had geen boodschap aan menselijke wetten. Ook wij in onze beschaving hebben geen 100% zuivere wetgeving. Geen situatie is hetzelfde. Als ik dit van jou zo lees, lijkt het mij dat je problemen veel groter worden als je aangifte gaat doen, je haalt een put open, waarvan je zelf de gevolgen niet overziet.
Vergeving, als jij dit hebt gedaan is het mooiste geschenk wat je jezelf en een ander kunt geven.

Tenzij jij er nadrukkelijk veel schade van hebt ondervonden, wat jou blijft achtervolgen.Maar de grote vraag is of dit met aangifte opgelost wordt, of met behandeling van jouzelf.

Beste vraagsteller, aangifte of niet, wat mij trof was de opmerking: dan wordt hij boos....
Als je opnieuw een vriend hebt die jou grenzen niet respecteert en ook nog zegt dat het niet waar is als je geen aangifte doet, dan val je van de regen in de drup...
Leer voor jezelf dat je ook iemand bent, die zelf mag denken en doen... Zoek een vriend die respect heeft voor jou gevoelens en mening en je de ruimte geeft dat je jezelf mag zijn! Net als AHHK heb ik dit ook moeten leren, en helaas ook de nodige nare ervaringen opgedaan hierdoor. Maar ik heb ook geleerd dat het ook wat over mij zegt dat ik blijkbaar over mijn grenzen laat gaan en me afhankelijk opstel in contact met anderen. Gelukkig valt dat te leren en is het mij redelijk gelukt oude patronen te doorbreken en ik denk ook dat het in de omgang met anderen alleen maar prettiger is geworden hierdoor (ook voor de ander)

In de vraag wordt niet gesproken over een vriend. Uit ervaring weet ik wat een verhoor is. Zoiets is erg ingrijpend je moet tot in details de hoe wat waarom wanneer waar en alles ook bij name noemen, dit wordt ook opgenomen op een casette...Daarbij een rechtzaak en als het zover komt kan het zelfs zo gaan dat'hij of zij vrij wordt gesproken en jij zelf zit met pijnlijke gevoelens. Ik zou aanraden een EMDR sessie te doen als het emotioneel gevoelens van nachtmerries e.d. nog heeft. Daarnaast zou je ook kunnen overwegen om een melding te doen, wanneer er dan meerdere meldingen over desbetreffend persoon binnen komen dat soort gelijk is kun je alsnog op aangifte over stappen...Maar ga je eigen gevoelens na. Wanneer jij dit niet wilt, niet doen! Het is zo zoals Jansje schrijft.

Het is begrijpelijk dat je als mens je recht wilt halen. Zoals ik het lees wil jij dat eigenlijk niet, maar je vriend wel. Ik kan er van alles over zeggen, maar je hebt zo te zien al genoeg advies hierboven gehad. Daarom wil ik het vanuit mijn persoonlijk leven benaderen.

Vroeger (lees ongeveer 10/12 jaar geleden), had ik een sterk rechtvaardigheidsgevoel. Ik moest en zou m'n recht halen. Echter de afgelopen 3 jaar is er een proces ingang gekomen, waarbij ik mezelf steeds beter leerde kennen. Dat is en was confronterend. In het verleden voelde ik mij beter als anderen. Langzamerhand kwam ik er steeds meer achter dat ik mezelf niet boven anderen hoefde te verheffen. Waar ik eerst m'n recht wilde halen, leerde ik m'n blik steeds meer naar binnen te richten. Was ik dan zo'n volmaakt en goed persoon? Deed ik nooit lelijk tegenover anderen, trapte ik nooit mensen op het hart? Nu achteraf, mag ik zeggen dat ik door Gods genade aan mezelf ontdekt ben. Waar ik mensen niet kon vergeven, kon God dat wel bij mij. Dat heeft een wissel bij me omgezet. Je wordt zachtmoedig, zelfs als mensen je pijn doen in je hart. Je gaat leren mensen te vergeven. Nee, ik bedoel niet dat je dan soft wordt en over je heen laat lopen. Maar je gaat leren geduld te hebben met andermans gebreken en zonden. Het is bij mij dan ook steeds meer geworden: "Wie zonder zonden is, werpe de eerste steen."

Tot slot ik denk dat je pas tot aangifte over moet gaan, als je denkt dat hij mensen later opnieuw lastig valt/misbruikt. Zo niet, probeer het hem dan te vergeven. Vergeven kan overigens ook als je wel aangifte doet. Zie ook de bijbelse voorbeelden hiervan. De Heere kan ons vergeven, maar ondertussen wel straffen. Het bekendste voorbeeld is denk ik David en Bathsheba. De Heere vergeeft David, maar neemt wel zijn kind weg door de dood.

@Jansje ; het is een wettelijke verplichting dus hoef je daar niet over na te denken.
Het gaat er dus niet over of je daar al dan niet gelukkig van wordt, ook niet dat veel daders na hun straf “gewoon verder gaan”.
Wat heb je aan een wetboek (geen hoge pet vanop) – wij kunnen de wetten van ons democratische land niet zomaar opzij zetten en vrijelijk naar eigen inzicht gaan interpreteren.
Uiteraard, als het slechtoffer denkt niet in staat te zijn om dit door te maken (het is uiteraard heel moeilijk en confronterend) dan vervalt de verplichting.
Deze wetten zijn ons gegeven omdat we uitdrukkelijk de kant willen kiezen van de slachtoffers.
Zaken “onder de pet” houden is gevaarlijk voor de slachtoffers. Kijk maar eens wat er allemaal gebeurt is in de R.K.K.

@Vlokje ; Jezus had geen boodschap aan menselijke wetten. Wij zijn Jezus niet en daarbij Christus leefde in oorlogstijd in een bezet land dus dat is geen vergelijk.
Ook wij in onze beschaving hebben geen 100% zuivere wetgeving ; Dus ? Iedereen mag de wetten vrij naar eigen inzicht invullen ? En waarom is deze wet “onzuiver” ? “Ieder die kennis draagt van verkrachting, is verplicht daarvan onverwijld aangifte te doen bij een opsporingsambtenaar”.

Schuld vergeven ? Zonder schuld erkenning ?
Dit is toch zinloos, ook richting dader ? Hoe zal hij terugkeren van zijn boze werken ?
Lukas 17 vers 3 zegt ; "Wees op uw hoede. Als nu uw broeder tegen u zondigt, bestraf hem. En als hij tot inkeer komt, vergeef hem".
Hij zal toch tot de schuldbelijdenis moeten komen en vergeving moeten vragen aan het slachtoffer.
Als hij echt berouw heeft zal hij zijn straf niet willen ontlopen – het berouwvol hart smeekt om straf.

mooie reactie @mluther.. zo is het..alleen door de genade van Christus, als onze blinde ogen opengaan.. dan is Zijn genade de zalf op onze wonden en worden we mild. Dat zijn dingen die je van te voren nooit had kunnen geloven of zelfs boos over zou kunnen worden.

Je kunt aangifte doen maar dan krijg je erg gevoelige vragen en de politie zal hier waarschijnlijk niet veel mee doen. Je zegt dat het 2 jaar geleden is dus nu is het bijna onmogelijk om te bewijzen dat je ex zich hier schuldig aan heeft gemaakt. Het is jouw woord tegen het zijne.
Ik neem aan dat je geen getuige(n) hebt.