Teveel nadruk op persoonlijk heil

Ds. W. van Weelden | 1 reactie | 19-07-2013| 09:06

Een vraag die mij de laatste tijd bezig houdt. Soms heb ik het idee dat er binnen reformatorische kringen erg veel nadruk wordt gelegd op persoonlijk heil. Zoals vergeving van zonden, het weten dat je bekeerd bent, de zekerheid van het geloof, en meer van soortgelijke, individualistische zaken. Nu is de Bijbel echter duidelijk dat wij als christenen de roeping en taak hebben om te leven tot Gods eer, te dienen in Zijn koninkrijk! Zijn wij niet veel te egoïstisch bezig, waardoor we God van Zijn eer beroven? Zou evangelisatie en getuigen van ons geloof en van de goede God Hem niet veel gelukkiger maken dan blijven tobben over "ben ik wel echt bekeerd"? Ik ben hier de laatste tijd veel mee bezig en vraag me af hoe ik op de beste manier tot Gods eer kan leven. Ik hoop dat u mijn vraag begrijpt. Alvast bedankt voor uw antwoord.

De vraagsteller loopt aan tegen het in zichzelf gekeerde binnen de geloofsbeleving van de gereformeerde gezindte. Erg veel nadruk op persoonlijk heil, bekering en geloofszekerheid. Dit zijn zaken waar op zich niets mis mee is.

Waar de schoen wringt, is dat hij meent dat de Bijbel een ander geluid laat horen. Leven tot Gods eer, dienen in Gods Koninkrijk. Dit is altijd ook een beweging naar buiten. Getuigen. Evangeliseren. Is dit het niet wat op de voorgrond moet staan?

Er is een zinsnede waar ik persoonlijk moeite mee heb. Maken wij God niet veel gelukkiger door te getuigen dan door te tobben. Laten wij hier heel duidelijk zijn: wij maken God niet gelukkiger. Het idee alleen al. Alsof God mensen nodig heeft voor Zich Zelf. Dit komen wij in de Bijbel niet tegen. Genade gaat van Hem uit. Hij schenkt het rijk en vrij.

Maar hier ligt wel de kern van het probleem. Door deze foutieve, niet bijbelse gedachte, waarbij God zeker niet aan Zijn eer komt, wordt het worstelen met de toeëigening van het heil uitgespeeld tegenover het getuigen. Dit vinden wij niet in de Schrift. Om het met een uitspraak van Maarten Luther te zeggen: het geloof hangt aan de persoonlijke voornaamwoorden. Om het met het getuigenis van Thomas te zeggen: mijn Heere en mijn God. Hier ligt de kern van het toeëigening van het heil. Wij kunnen heel veel spreken over wat God doet en tegelijk in de overtuiging zijn er zelf buiten te staan. Maar dan is er geen geloof. Wanneer men dan toch van geloof wil spreken, dan is het een geloof waar de HEERE niet van weet.

De nadruk op de toeëigening van het heil is vanuit Gods Woord heel terecht. Zonder zal het niet gaan. En het is zeker onjuist om het uit te spelen tegenover het leven voor Gods aangezicht. Want wat is christelijk leven? Het is leven uit genade. Door genade ontvangt een mens het geloof. Wanneer het geloof levend is, dan werkt dat door de liefde. Slaan wij dan de Heidelbergse Catechismus op, dan horen wij dat de bekering zich allereerst op God richt en daarna ons leven vorm geeft. Wanneer wij de bekering serieus nemen als een afsterven van de oude mens en de opstanding van de nieuwe mens, dan bemerken wij dat de twee zaken die de vraagsteller uiteen legt, onlosmakelijk bij elkaar behoren. Wanneer wij tegen de zonde willen strijden, dan is het van het grootste belang dat wij er diep van doordrongen zijn, ja dat het ons verdriet doet, dat wij God door onze zonden vertoornd hebben. De wil om naar Zijn geboden te leven wordt gemotiveerd door onze omgang met de HEERE. Kortom, het christelijk leven is zonder de bekering onmogelijk.

De persoonlijke toeëigening van het heil en het leven tot Gods eer zijn op deze wijze op het nauwst met elkaar verbonden, ja zelfs onafscheidelijk. Want wie zich tot God bekeert, zal altijd redenen vinden om goed van Hem te spreken. En wie goed van de HEERE spreekt, zal altijd gelegenheden ontvangen om te getuigen van Zijn genade, Zijn trouw en Zijn liefde. Daarom is het leven tot Gods eer goed samen te vatten in woorden uit de Bijbel; een woord van Salomo: "Van alles wat gehoord is, is het einde van de zaak: Vrees God en houd Zijn geboden, want dit betaamt alle mensen" (Prediker 12:13).

Een woord van de Heere Jezus: "Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt en Ik zal u rust geven. Neemt mijn juk op u en leert van Mij dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart en gij zult rust vinden voor uw zielen. Want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht" (Mattheüs 11:28-30).

Ds. W. van Weelden

Dit artikel is beantwoord door

Ds. W. van Weelden

• Geboortedatum:
  13-11-1956
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Oud-Alblas
• Status:
  Actief

82 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven