Aardoefeningen
Ds. H. Veldhuizen | 1 reactie | 17-06-2013| 13:03
Vraag
Ik ben in contact gekomen met iemand die een praktijk heeft voor kinesiologie. Nu schreven jullie eerder dat dit niet occult is en niet echt kwaad kan. Maar zij houdt zich ook bezig met aardoefeningen en centreren. Het is een manier om tot rust te komen. Maar ik vraag me af of je hier misschien juist onrustiger van wordt. Wat denkt u van aardoefeningen -jezelf op energetisch niveau aarden, centreren en beschermen- vanuit christelijk oogpunt?
Antwoord
Beste vriend of vriendin,
Je schrijft dat je in contact bent gekomen met iemand die een praktijk heeft voor kinesiologie, maar dat deze persoon zich ook bezig houdt met aardoefeningen en centreren. Je vraag is nu wat je van aardoefeningen e.d. vanuit christelijk oogpunt moet denken.
Nu, wat kinesiologie is, weet je. Kort gezegd: een vorm van (vinger)massage van de spieren die verbinding zouden hebben met bepaalde organen en meridianen. Op Refoweb kun je dat nog eens nalezen. Ik zie er op zichzelf niet zoveel bezwaar in, hoewel ik wel een paar vragen bij meridianen en energiebanen e.d. heb. Maar wat uit een andere cultuur afkomstig is, en dat is kinesiologie, is niet per definitie -zoals wel eens gedacht wordt- occult. Wel denk ik dat we met alternatieve geneeswijzen erg voorzichtig moeten zijn omdat mensen die zich daarmee bezighouden zich soms ook bezighouden met praktijken die op gespannen voet staan met ons christelijk geloof.
Dat geldt ook aardoefeningen of aarden of centreren, zoals het ook wel genoemd wordt. Aarden (aardoefeningen) is een manier van mediteren waarbij je je op de een of andere manier (bijvoorbeeld in kleermakerszit) verbindt, of je verbonden voelt of weet, met de aarde of iets dat bij de aarde of de natuur hoort. Het komt uit de oosterse religies, zoals het Boeddhisme (denk aan de Boeddha-kleermakerszit) of het Hindoeïsme. En dan gaan direct mijn stekels omhoog staan. Niet dat alles van het Boeddhisme direct fout zou zijn; denk bijvoorbeeld aan de aandacht voor de natuur. Maar toch moet je er heel voorzichtig mee zijn, omdat heel gauw grenzen zijn overschreden. Verbazend hoeveel mensen in onze tijd aandacht hebben voor 'het Oosten' en bijvoorbeeld reizen maken India of Tibet. En hoe er gesproken wordt van moeder Aarde (met een hoofdletter) of moeder Gaia (gaia = aarde), waarbij de aarde bijna (of helemaal?) vergoddelijkt wordt.
De gedachte bij aardoefeningen (aarden) is dat moeder Aarde in het mediteren energie aan je doorgeeft. Ik hoef je niet te zeggen dat dat allerminst een christelijke gedachte is. Niet dat de aarde, of beter: de natuur, ons niet geweldig kan inspireren of energie kan geven. Maak maar eens een heerlijke wandeling in de natuur. Of maak geen verre vakantie langs volle en drukke wegen naar verre landen, maar ga fietsen in je eigen land. Wat ik daarmee wil zeggen: Een christen kent andere vormen van mediteren, niet "dicht bij moeder Aarde", maar "dicht bij de Bijbel". Hij of zij vindt geen rust door mediterend "dichtbij de aarde" te zijn, maar in de werkelijkheid van de woorden van Jezus: "Komt allen naar Mij toe, die vermoeid en belast bent, en Ik zal u rust geven" (Matt. 11:28). En een christen kent als het goed is zijn of haar stille tijd. Ik denk dat veel mensen geboeid zijn door oosterse meditatievormen vanwege de gejaagde tijd waarin we leven.
Ook als christenen moeten we oppassen dat we niet opgejaagd worden door de enorme druk van het leven en de welvaart. Maar we zoeken het daarbij niet in oosterse meditatievormen, maar in een eenvoudig leven dichtbij de Bijbel en het Evangelie van Jezus Christus.
Ik denk dat dat laatste heel belangrijk is om te zeggen als je door de degene die een praktijk van kinesiologie heeft en met wie je contact hebt, gevraagd zou worden hoe je over aardoefeningen e.d. denkt: je belijdenis geeft van wie de Heere Jezus voor je is, dat de hoogste rust die je kunt hebben bij Hem is te vinden, en -dat is natuurlijk het allerbelangrijkste- dat die rust gelegen is in het feit dat Hij de Heiland van zondaren is, wat rust geeft voor leven en sterven. Van harte hoop ik dat je die rust ook kent en uit die rust steeds weer opnieuw probeert te leven.
Ds. H. Veldhuizen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Veldhuizen
- Geboortedatum:02-01-1938
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Wapenveld
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
EmeritusDit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Mediteren, is wetenschappelijk bewezen in de medische wereld dat het een preventie is van burn out, en depressie. Ook op EEG is te zien dat het werkt.
ALs wij het puur gebruiken om te centreren, zodat je een verhoogd bewustzijn krijgt, en ontspant is het niet verkeerd maar kunnen wij dit juist heel goed gebruiken.
Vooral als christen, geloof je niet in de verbinding met een moeder aarde etc.
dus je stelt je daar ook niet voor open. Het is gewoon een makkelijke houding aannemen en anders niet.
je bent daar ook zelf bij: hoe gebruik je het. en je eigen visie kenbaar maken.
geestelijke rust krijgen we bij de Heere, maar dit moeten we onderscheiden van het tot rust brengen van onze gedachten. (psychisch)
