Teleurstelling over school
Ds. J.J. Tigchelaar | 6 reacties | 12-06-2013| 10:23
Vraag
Een aantal jaren geleden werd er op de protestants-christelijke basisschool (waar misschien een kwart van de kinderen van huis uit 'iets' van het geloof meekrijgt) van mijn kind een stagiaire als klassenassistent aangesteld; een moslima. God is liefde, kreeg ik te horen toen ik daar mijn vragen over stelde. "Zo kunnen we haar kennis laten maken met het christelijk geloof." Toen ik de schoolgids en het visiedocument van de school er op na sloeg, kwam ik er pas echt achter hoe weinig de Bijbel daarin geïntegreerd is en dat je daar dus niets over kunt zeggen. Binnenkort start op de school een meester die getrouwd is met een man. Het enige wat mij ervan weerhoudt mijn zoon van school te halen, is dat de wetgeving in Nederland nu zo is dat op iedere school dit zou kunnen gebeuren. Voor mijzelf houd ik me nu maar voor dat mijn kind op een openbare school zit, waar toevallig geen Halloween wordt gevierd. Alsof we al 50 (?) jaar verder zijn en het godsdienstig bijzonder onderwijs niet meer bestaat. Godsdienstonderwijs doen we thuis wel (deden we al). Ik wil absoluut geen discussie starten over het feit of geaardheid een rol mag/moet spelen bij het aanstellen van leerkrachten en of het terecht is kinderen op de basisschool hiermee te confronteren. Die discussies zijn al genoeg gevoerd. Ik voel een diepe teleurstelling en diep verdriet over de hele gang van zaken. Mijn belangrijkste vraag is: hoe leg ik aan mijn kind (groep 6, negen jaar) uit, dat hij respect moet hebben voor de meester, maar dat wat de meester doet niet bijbels is? En ook: ik wil toch mijn teleurstelling over deze aanstelling laten blijken t.o.v. het schoolbestuur, maar ik weet niet goed hoe ik dit moet verwoorden. De verantwoordelijke voor het aannemen van deze meester zit in de kerkenraad van onze kerk (PKN). Ik vind het moeilijk hem nog serieus te nemen. Hoe ga ik daar mee om?
Antwoord
Een triest verhaal van een situatie, dat helaas niet een unicum is. Hier wreekt zich dat in het verleden het christelijk onderwijs zich niet duidelijker geprofileerd heeft. Een beroep op statuten of beginselverklaring heeft dan geen zin.
Aan de andere kant geldt dat we in ons land met christelijk onderwijs enorm verwend zijn. In heel weinig landen is volledig gesubsidieerd christelijk onderwijs beschikbaar. Dat heeft er aan mee gewerkt dat ouders en kerkenraden zich niet intensief om dat onderwijs hebben bekommerd. We kunnen nu niet (meer) blindelings vertrouwen dat de school wel zorgt voor bijbels onderwijs.
Nu de concrete vraag: hoe de homorelatie van de leerkracht met uw kind te bespreken. Ik weet niet of hij of zij er al toe is. Maar als dat wel het geval zou zijn, dan kunnen we toch zeggen dat God in de Bijbel ons leert dat Hij zoiets niet bedoeld en gewild heeft. Dat doet aan respect voor de betrokken persoon niets af. Jongens kunnen ook dwepen met beroemde voetballers of andere sporters, van wie het leven niet naar Gods normen is. Ze kunnen zelfs proberen te worden als hun sportidolen, zonder hun gebruik van drank en drugs en huwelijksmoraal te imiteren. Je kunt van iemand leren zonder zijn of haar gedrag goed te keuren of na te doen.
Als tweede de communicatie van de bezorgdheid aan schoolbestuur en eventueel kerkenraad. Zoek zo rustig mogelijk naar medestanders, zonder een irritante pressiegroep te worden. Stel ook niet individuen aansprakelijk. Benoemingen zijn het werk van een college, een bestuur of een bestuurscommissie. Stel niet de specifieke aanstelling van deze persoon aan de orde, maar vraag naar beleid en principes. Het moet niet om verwijdering van personen of het ongedaan maken van een of meer aanstellingen gaan maar om de vormgeving van het christelijk karakter van het onderwijs. Laat merken dat het daarom gaat en dat ouders en school daar samen verantwoordelijk voor moeten zijn.
In het uiterste geval zou de mogelijkheid te overwegen zijn uw kind toch naar een andere school te laten gaan. Een verandering van de wetgeving in Nederland betekent niet dat elke christelijke school concreet hier direct de gevolgen van heeft. Gelukkig weten we dat velen met ons de zorg voor het christelijk onderwijs delen en deze zorg ook samen in het gebed opdragen.
Putten,
Ds. J. J. Tigchelaar
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.J. Tigchelaar
- Geboortedatum:05-12-1931
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Putten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus predikant en adviseur predikantenopleiding Church of Central Africa
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Onze dochter zit op een reformatorische school en daar in kun je ook teleurgesteld worden. In groep 7 worden dingen gezegd als 'u bent toch een kutjuf' tegen de juf en 'ik zal jou eens even lekker neuken' tegen andere meisjes! Sorry voor het taalgebruik, maar dit wordt echt gezegd daar! Dit duurt al een jaar en de sfeer is niet leuk in die klas.
Dus het verschil tussen in scholen lijkt uiterlijk misschien groter, dan het in werkelijkheid is!
Zelf heb ik jarenlang ingevallen op pc-scholen. Een ramp om daar een goede bijbelse les neer te zetten. De methode doet flink aan inlegkunde en alles kan er mee door en een stevige gerefomeerde vertelling is er gewoon niet op zijn plaats. Kinderen snappen het verschil niet eens tussen Noach en Abraham. Ook de invulling van de regenpauze is mij niet in de koude kleren gaan zitten, de kinderen mochten gewoon clips met halfnaakte zangeressen op youtube kijken, groot op het digibord en werd meegezongen en meegedanst. Ik had er een misselijk gevoel bij!
Wijzelf hebben hierdoor heel bewust de keuze gemaakt om onze kinderen op een reformatorische school te doen. Want ik heb liever een discussie over de legging dan een discussie over slechte clips. Snap je? Zelf kan ik de kinderen op school nog straffen voor vloeken en vies taalgebruik, maar in mijn beleving is op pc-scholen (voor de christelijk nationale scholen) het hek van de dam!
En daar zit uw kind wel tussen!! En naar mijn idee zijn ze ng veel te jong, zeker als je een andere keuze hebt. Ik vind het geen excuus om te blijven zitten onder het mom van, de wetgeving is nou eenmaal zo. Want er zijn scholen die veel harder strijden om aan deze wetgeving te ontkomen. En ja... we zijn ook verwend, maar we kunnen nog kiezen gelukkig. Ik zou mijn kind er nog afhalen en naar een school sturen waar Gods Woord nog wel de grondslag is. Dan moet je maar wat langer rijden of er wat meer voor over hebben. De ziel van je kind gaat wel voor!
Ik wil niet generaliseren, want er zijn plaatstelijk gelukkig ook nog hele behouden goede pc scholen, maar mijn ervaring is dat 8 van 10 pc scholen gelijk is een aan openbare school. Om te huilen.
Heel veel wijsheid gewenst!
We spreken hier wel over een negenjarig kind, wat hoogstwaarschijnlijk een eenling is. Ik zou het mijn kind niet aan willen doen. En kind wordt in die periode nog flink gevormd en wil graag bij de groep horen. Van hem vragen om zich staande te houden binnen een groep wat andere normen hanteert is volgens mij vragen om gepest te worden. Als het nou niet anders kon, dan moet je roeien met de riemen die je hebt en er het beste van maken. Maar er zijn andere mogelijkheden, die het kind een stuk meer rust zullen geven en de ouders ook. Ik zou voor de rust kiezen, volgens mij wordt een kind er anders behoorlijk door overvraagd.
De ene juf of meester bad smorgens en dankte smiddags, het jaar erop deed de volgende meester het niet. Christelijke liederen werden er nauwelijks nog geleerd.
Maar ik zeg maar zo: beter niks geleerd wat dat betreft, dan fout geleerd. Dan kun je thuis alles recht gaan breien wat scheef gegaan is.
Houdt maar goed in het oog of alle vakken goed onderwezen worden en er straks geen achterstand is als je kind naar het voortgezet onderwijs moet. Reformatorisch of niet, ook daar zul je problemen tegenkomen!
Gelukkig heeft het op onze kinderen verder geen slechte indruk achtergelaten.
