Zelfmoord van de duivel

Ds. J. van Rossem | Geen reacties | 05-06-2004| 00:00

Helaas moet ik zeggen dat ik ervaring heb met zelfmoord. Het is denk ik ook van de duivel. Maar toch is God het die het leven neemt. Zijn ze dan samen zo in strijd met elkaar? Hoe zit dit?

Achter deze vraag proef ik grote nood. Ervaring hebben met zelfmoord is aangrijpend. Heeft de vraagsteller of vraagstelster ervaring met zelfmoord omdat hij of zij daartoe een (mislukte) poging deed? Of bestaat deze ervaring uit het geconfronteerd zijn met zelfmoord(pogingen) van bekenden? Dat werd ons uit de vraag niet geheel duidelijk. Maar deze vraag kan je intens bezig houden.

In ieder geval is zelfmoord een verbond sluiten met de dood, alsof men daarvan hulp verwacht. Dat zal nooit zo zijn. Van een dokter die graag begrafenisondernemer had willen worden, en dat ook zegt, is niet veel hulp te verwachten. Nooit mogen we naar dit vreselijke middel grijpen, omdat het niet het middel van de Heere is. Je problemen los je nooit op door je erin te laten ondergaan. Integendeel. Eigenlijk is het plegen van deze daad de Heere de mogelijkheid te ontzeggen je te helpen.

Daarmee zeggen we niet dat er geen grote problemen zijn. Maar is het bijvoorbeeld een oplossing een gebroken arm te genezen door deze af te hakken? We zeggen het wat cru, we beseffen het. Maar je begrijpt dat hier iets niet klopt. In ieder geval wil de boze tot deze vreselijke daad aansporen om de Heere te bestrijden in Zijn grote gewilligheid om in moeiten te helpen. En gun jij de boze deze donkere vreugde als puur leedvermaak waar alleen hij alleen belang heeft?

De Heere heeft beloofd: wie Mij aanroept in de nood, vindt Mijn gunst oneindig groot. Nooit is de dood de oplossing van de Heere. Hij is de God van het leven. Laten wij onze vragen door een vijand oplossen. Vertrouwen we die? Dan heulen we met de vijand. Dat zal ons alleen maar schade doen.

Het is waar dat de Heere het leven geeft en neemt. Maar dat beteken niet dat we de Heere tot het tijdstip van onze dood mogen dwingen. Dat is kloppen op een deur die de Heere liever niet open doet. Het is hetzelfde als bij de zondeval: had de Heere die kunnen tegenhouden? Ja, maar dat deed Hij niet. Dat moet ons genoeg zijn. De Heere wil niet dat we de hand slaan aan onszelf. Dan verwachten we donkere hulp van iemand die niet helpen kan. Inderdaad: het gaat hier om de strijd tussen de Heere en de satan. Maar als we mogen geloven dat de Heere altijd overwint (de Bijbel zegt het ook!) en de duivel altijd verliest, gun je dan de overwinning aan de boze? Heeft het heulen met de vijand ons land in 1945 de vrede gebracht?

Sla nooit de hand aan  jezelf. De Heere wil dat niet. Want in de grootste nood is bij Hem uitredding. Laat dat ons genoeg zijn. Laat dat door genade ons alles mogen zijn. Welzalig hij (of zij) die alle kracht en hulp alleen van Hem verwacht. Negatieve krachten lossen nooit problemen op, positieve wel. Je problemen op negatieve wijze oplossen maken deze alleen maar groter. Alles is bepaald? Maar het is ook bepaald dat de Heere het zegt: wie Mij aanroept in de nood vindt Mijn gunst oneindig groot. En dat is positief.

Vragen als deze willen niet brengen tot piekeren, denken of redeneren, maar willen brengen tot gebed voor de Heere bij Wie uitkomst is. Bovendien: zal een gedachte als deze ons bij de Heere brengen? En wie heeft daar belang bij?

Graag wens ik je veel zegen toe in je worsteling. Voor de Heere is niets te wonderlijk!

Ds. J. van Rossem

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J. van Rossem

• Geboortedatum:
  04-03-1945
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Status:
  Inactief

121 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven