Scherp geformuleerd
Redactie Refoweb | 12 reacties | 01-06-2013| 09:22
Vraag
Wellicht is het volgende wat scherp geformuleerd, dat dient echter alleen het doel om de vraag scherp/helder te krijgen en is dus geenszins als kritiek op de persoon zelf bedoeld! Ik zou het wel erg op prijs stellen als een predikant van de Gereformeerde Gemeente hierop zou willen reageren. Het valt me de laatste jaren steeds meer op dat er binnen de Ger. Gem. door een groot aantal studenten/predikanten die ik gehoord heb op een bepaalde manier naar de Bijbel (datgene wat daarin staat) gekeken wordt. Ik kan niet (in troost) geloven als dat niet geboden wordt. Om het 'kort' samen te vatten het volgende. Er is een oproep tot godsdienst: De mensen worden wel opgeroepen naar de kerk te gaan, vooral de Bijbel te lezen en de weekdiensten niet over te slaan. De jongeren moeten zeker serieus zijn, niet naar voetbal kijken en naar catechisatie komen. Levensheiliging is geen onderdeel. De beloften (wie zoekt zal vinden etc.) zijn (uiteindelijk) voor de uitverkorenen! Er is een weigering van geloof: Tijdens de preek wordt er op gewezen dat je niet kunt geloven en wel veel om bekering moet vragen, maar erbij wordt gezegd dat een mens dat niet ziet van zichzelf want de mens ligt dood in zonden en misdaden. Vanwaar dan de oproep?! En, waartoe deze oproep?! Waarom preek je doden hoe dood ze zijn? Is het alleen belangrijk te weten dat je dood bent? Of moet je juist weten dat je moet kijken /zoeken naar het leven en dat dat nog mogelijk is? Zelden hoor ik er een 'evangelisch' bevel tot geloof en bekering. 'Gelukkig' wordt er nog wel troost geboden: Gods uitverkoren volk, alleen die Hij van eeuwigheid af uitverkoren heeft, die zullen er komen, dus het zal uiteindelijk goed komen. Daarom wordt er nog gepreekt, er zullen nog mensen tot bekering komen(!) omdat ze bekeerd moeten worden door God. Het gaat uiteindelijk om een verplichte afwachting: Vraag maar veel om bekering, zul je het niet vergeten, het kan nog dat God naar je luistert. Een bekend citaat maar hoe in tegenstelling met wat God zelf zegt en belooft in Zijn Woord. Ik dacht altijd dat God de mensen iets beloofde en wilde dat ze dat ook zouden geloven. Dit in het besef dat zo'n goede God die voor zulke slechte mensen nog zoveel goeds wil doen. Maar wat hoor je... het geloof is iets dat je gegeven wordt dus je kunt niet zelf geloven. Daarom moet je dat ook niet doen en worden mensen verdacht gemaakt die wel geloven maar (net) niet op de goede manier. Je moet dus wachten op bekering en niet zelf gaan/willen geloven. Ik begrijp overigens heel goed het dilemma dat hierachter schuil gaat, maar dat is m.i. nog geen reden om op deze manier te prediken en zo het kind met het badwater weg te spoelen en daarbij ook nog eens anders gelovigen -al is het maar zo weinig anders- uit je eigen kerk verdacht te maken of te wijzen op het verdrietige van de vele avondmaalsgangers uit naburige gemeenten enz.¦ Helaas, een droeve samenvatting. Doden wordt alleen op de dood gewezen. Zoekers naar leven wordt verplicht te wachten op bekering, wat ook nog eens met bepaalde kenmerken gepaard moet gaan. Wat is dan nog het geloof voor de jongeren en waar moeten de ouderen zich nog aan vast houden als ze kijken naar de toekomst?!
Antwoord
Deze en soortgelijke vragen zijn al diverse malen aan de orde geweest. Zie onder andere onderstaande urls.
https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/526
https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/1405
https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/13347
https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/2501
https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/14587
Dit artikel is beantwoord door
Redactie Refoweb
Bijzonderheden:
Mailadres: vragen@refoweb.nl
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Hetgeen je schrijft heb ik ook geconstateerd. Dit baart me erg veel zorgen. De scheuring in 1953 is destijds echt niet voor niets geweest. Echter zie ik steeds meer een opschuiven naar het gedachtegoed van de Ger. Gem. in Ned. (hyper calvinisme). De reden dat dit gebeurd is ook, omdat er te weinig tegenwicht is. Er is een tijd geweest dat dominees als Kattenberg en Vreugdenhil werden aangenomen bij het curatorium. Nu gebeurd dit helaas niet meer. Er is naar mijn inzien eens sterke middenstroming ontstaan. Predikanten die om de lieve vrede wil, niet zeggen wat ze echt vinden. Dan heb je nog een linkerflank, die zwaar ondervertegenwoordigd is en een rechterflank (vergeef me dat ik het zo noem). Ik ga hier geen namen aan toevoegen, als je lid bent van de Ger. Gem. en deze zorg hebt, dan kan jezelf wel invullen wie waar hoort. De grootste zorg die ik heb, is dat de rechterflank het steeds meer voor het zeggen krijgt en de middenstroming (die het grootst is) daarin zal volgen. Het zal mij niets verbazen als er over 10 jaar een hereniging is tussen de Ger. Gem. en Ger. Gem. in Ned. Helaas wordt er in alle toonaarden gezegd dat het bovenstaande gebeurd/aan de hand is. Echter de preken die ik hoor spreken boekdelen. Als ik geen verschil meer hoor tussen preek in de Ger. Gem. en Ger. Gem. in Ned., dan klopt er iets niet. Dan is of de scheuring voor niets geweest of de Ger. Gem. is langzamerhand opgeschoven naar het gedachtegoed van de Ger. Gem. in Ned.
Hand. 10: 34 En Petrus opende zijn mond en zei: Ik zie nu in waarheid in dat God niet iemand om de persoon aanneemt; 35 maar in ieder volk is degene die Hem vreest en gerechtigheid doet, Hem welgevallig.
Zou het werkelijk kunnen dat als een mens naar God toegaat dat God dan zegt: "wacht jij nog maar even", of," ik wil jou niet". Bij God is geen aanneming des persoons. God wil iedereen redden en zegt tegen de mensen: "Heden indien gij zijn stem hoort verhardt uw hart niet" (Heb 3).
Ook in het voorbeeld van de verloren zoon zie je dat de vader hem niet lang (jaren?) laat kloppen, maar als hij nog ver weg is loopt de vader al naar hem toe en kust hem. Zo is God. Hij wil niemand laten wachten, die hem zoekt. Het is eerder de vraag of de zoeker werkelijk zijn leven wil loslaten. "Wie zijn leven in deze wereld liefheeft zal het verliezen".
Reageer gerust per email: emaildfj1@gmail.com
Recentelijk hebben wij in onze gemeente ook een aantal studenten van de Gergem gehad die een preekbeurt vervulden. De stijl van preken waren wij bepaald niet gewend, en het gebrek aan balans in de preek vind ik zeer zorgwekkend.
De student van gisteren maakte het nog bonter door te stellen dat er teveel over de liefde gepreekt wordt om vervolgens uit Openbaring 22 te citeren over het toe- dan wel afdoen van de Bijbelse boodschap. Waar was hij dan zelf mee bezig? Of hebben al die andere predikanten die week aan week wijzen op de beloftes in Gods woord dan allemaal ongelijk?
Zal ik je eens wat vertellen? Ik vind het een schande dat er zo gepreekt wordt, het doet Gods woord zó tekort!
En wat ik echt niet kan begrijpen: als de beste broeders zich oprecht geroepen weten tot het ambt van predikant, dan willen ze toch niets liever dan delen wat ze zelf van de Heere hebben ontvangen? Dan mag ik toch hopen dat dat iets meer is dan alleen zogezegd aan de rem te blijven hangen en vooral niet te ruim te worden in de preek.
Een zeer bezorgde Gergemmer.
Het is inderdaad zo wat Femke schrijft: het duurt even voordat je God ziet als een barmhartig God die het behoud van mensen op het oog heeft.
Wat ik schokkend vind in het stuk van Bode is dat ik geen letter lees over een verscheurd gevoel met andere kerken. Alsof er alléén GG en GGinN voor God in aanmerking komen.
En als ik Ds. v Eckeveld lees, dan lijkt het helemaal alsof er voor God maar een ware kerk bestaat.
Niemand die er bij stil staat dat we wel eens met een iets grotere God te maken zouden kunnen hebben?
wel zit ik mij, met het lezen van deze vraag en de reactie's af te vragen, wat nu de reden is waarom dit gebeurt. Waardoor is dit ontstaan?
als ik de url's lees, dan kom ik in het antwoord van drs I.A. Kole het volgende tegen:
"Het sterke accent op het toepassende werk van de Heilige Geest, heeft ook te maken met de gevreesde oppervlakkigheid en vaagheid die er zou zijn door de invloed van het evangelische denken dat sterk gericht is op het nemen van een beslissing. Angst is een slechte raadgever! Je zult wel verschil merken als je verschillende predikanten hoort. Dat zijn alleen accentverschillen en geen leerverschillen!" einde citaat.
Als ik dit lees, begrijp ik het dan goed, dat de accentverschillen van toen, nu ondertussen leerverschillen zijn geworden? En dat dit door angst is ontstaan?
Of zijn er ook wel predikanten die er bang voor zijn op deze manier van preken mensen buiten te sluiten van het evangelie?
Het lijkt mij voor een predikant evengoed angstaanjagend te weten het evangelie te nauw verkondigt te hebben. De Meester tekort gedaan, Zijn offer te kort gedaan!
@Mluther, je zegt dat er predikanten zijn die om de lieve vrede wil, niet zeggen wat ze echt vinden.
Dit is toch echt heel ernstig, niet? Zouden die predikanten daardoor niet in gewetensnood komen?
Gister heb ik gelukkig nog mogen horen dat door Zijn hand het welbehagen des Heeren voorspoedig zal voortgaan! Anders zou je (ook door deze zorgelijke ontwikkeling) er wanhopig van worden!
Wat een ernstige zaak, ik word daar echt verdrietig van.
Aan de ene kant lopen de kerken leeg, en waar ze vol zitten, daar wordt het volledige evangelie niet verkondigt.
Overigens klopt het inderdaad dat de accentverschillen zich hebben uitgewerkt naar leerverschillen. Als er geen hereniging komt met de Ger. Gem. in Ned. zou ik er niet gek van staan te kijken dat er opnieuw een scheuring ontstaat binnen de Ger. Gem. Overigens het is goed dat er gekeken wordt naar hereniging tussen beiden kerkverbanden, maar er zijn helaas verschillende predikanten binnen de Ger. Gem. die het leerverschil met de Ger. Gem. in Ned. eventjes wegpoetsen.
Voor mij bestaat belijdenis doen uit twee dingen. Belijdenis doen voor God en van de leer. Vooral dat tweede punt vind ik erg moeilijk.
Ik ben er geboren maar heb veel moeite met de preek vaak. Dingen die hierboven onder andere genoemd worden.
Kan ik hier belijdenis doen? Mag ik zomaar overstappen. Een spagaat!
bizar maar ik vind juist de studenten weer een wat evenwichtiger boodschap brengen! Maar misschien hoor ik ook vaak alleen de rechtse dominees. :)
1. Je belijdt je geloof in God, de God van de Bijbel. Je belijdt dus ook dat je het eens bent met de
leer van de Bijbel en dat je je leven zult voegen naar de Bijbel.
2. Je erkent dat de leer van de kerk (in hoofdlijnen) gebaseerd is op de Bijbel. Hoofdzaken zijn
belangrijk, bijzaken zullen ALTIJD meningsverschillen over blijven.
3. Je onderwerpt je aan de regels in de kerk en belooft je te zullen onderwerpen aan de kerkelijke
tucht.
Sommige vragen van belijdenisformulieren zijn gewoon nodig om de orde in de kerk te bewaren. Je legt niet een eed af dat je het OVERAL 100% mee eens bent, en al helemaal geen eed dat je ALTIJD aan dat kerkverband verbonden zult blijven.
Dus zou je daar belijdenis kunnen doen? Ik denk het wel! Als iedereen die zich zorgen maakt zich uit de voeten maakt, dan blijft er niemand over die voor evenwicht zou kunnen zorgen. Dan zijn we als stuurlui snel het schip verlaten zodra het uit de koers raakt. Laten we in de eerste plaats een lichtje proberen te zijn op de plaats(en) waar God ons geleidt..
Ik vermoed dat ik met mijn 40+ iets ouder ben dan jij, misschien heeft dat er ook mee te maken ;-)
Een reactie als die ik hierboven heb gepost is ook het gevolg van allerlei persoonlijke ervaringen die ik heb meegemaakt. Een paar wil ik er noemen:
- Ik heb een paar keer voor langere tijd in het buitenland gewoond. Daar valt ineens het kader van de refowereld van Nederland weg. Dat was eerst verwarrend, later vooral verrijkend. Sommige discussies in refo-Nederland zijn dan ineens zó navelstaarderig..
- Ik ben met zogenoemd vrome, nauwgezette maar ondertussen erg wettisch ingestelde mensen in mijn leven alleen maar op de koffie gekomen. Daartegenover heb ik zoveel liefde en warmte ervaren juist van mensen die wat ruimer in hun geloofsjasje zaten! De vruchten van de Geest, daar moet je niet over praten, die moet je doen!
- Een dominee die nu in de HHK preekt, (die naar hij mij vertelde door het curatorium van de GG destijds niet was aangenomen), heeft in een serie preken die ik van hem heb beluisterd laten zien dat je de evangelieboodschap ook op een heel andere manier kunt brengen!
Niet het traditionele rijtje ellende-verlossing-dankbaarheid, maar vanuit de heiligmaking en de vele manieren waarop met name Paulus dat beschrijft illustreren dat, als je je als mens daaraan spiegelt, vanzelf ziet hoe enorm tekort je schiet.
Dat brengt je óók op de knieën, en niet alleen de stijl van preken die je zoveel binnen de GG hoort en die vaak op een langspeelplaat lijken met een tik erin.
Ik ben best een beetje negatief-kritisch vind ik zelf, maar het is zó belangrijk dat de boodschap van zonde én genade evenwichtig wordt gebracht! DAT is volgens mij de norm van een 'goede' preek. En dan vallen overigens ook kerkmuren ineens weg is mijn peroonlijke ervaring.
Ik hoop dat je wat met deze 'preek' kunt. Breng het met psalm 25 in het achterhoofd in je gebed op de goede plek..
