Moeite met Ger. Gem. in Ned.

Ds. H. Korving | Geen reacties | 07-05-2004| 00:00

Ik heb een vriendin die lid is van de Ger. Gem. in Ned. (voor de duidelijkheid: ik wil niemand afkeuren of pijn doen door over haar kerkverband te spreken). Bij haar in de kerk worden dingen gezegd die ze erg moeilijk te accpeteren vindt. Ze mist ook veel in de preken omdat er veel ellende wordt gepreekt en in verhouding weinig over de verlossing en dankbaarheid. Ze is 16 en kan dus niet zomaar overgaan naar een ander kerkverband. Toch heeft ze het erg moeilijk en gaat ze zo vaak mogelijk met mij mee naar de kerk (Ger. Gem.). Hoe kan ik haar toch steunen? Ik weet niet goed wat ik moet doen.

Beste vraagsteller,

Bedankt voor je duidelijke vraag. Ik proef eruit dat je echt met je vriendin begaan bent. Je getuigt ook van respect voor iemands kerkelijke achtergrond, ook al is die verschillend van die van jezelf. Op die wijze wil ik ook proberen op je vraag in te gaan, dus met respect.

In eerste instantie ben ik altijd geneigd om te zeggen: blijf op je post en probeer daar waar God je een plekje heeft gegeven, trouw te zijn. Heb ook geduld met de gebreken van de kerk. Dat is in overeenstemming met het vijfde gebod (zie de uitleg  van de Heidelberger Catechismus op dit punt in zondag 39). Daar is echter wel een ‘maar’ aan verbonden. Dat betreft namelijk de vraag of er in de kerk echte openheid is en bereidheid om te luisteren wanneer men serieuze vragen heeft (ik ga ervan uit dat de vragen en de problemen van je vriendin inderdaad serieus zijn). Aan de andere kant moet de bereidheid om te luisteren er ook bij jullie zijn. Iemand van 16 jaar kan natuurlijk heel serieus, diep en op een persoonlijk betrokken wijze bezig zijn met de dingen van de dienst des Heeren, het onderzoek van Gods Woord en het gebed. Ik hoop dat dat van jou en je vriendin mag gelden. Anderzijds is het natuurlijk ook wel waar dat iemand van 16 jaar nog een heleboel moet leren. Ik zou er zelf ook wel wat moeite mee hebben als jongeren van 16 jaar zouden overgaan naar een andere kerk. Het is voor je vriendin beter om: a. biddend  haar weg te gaan en b. te wachten tot ze een wat rijper en bezonken oordeel kan vellen.

Je vraagt hoe je haar kunt steunen. Als haar ouders het goedvinden dat ze van tijd tot tijd met jou meegaat naar de kerk en ze kan daar ook met haar vragen terecht, dan help je haar op deze manier denk ik heel goed. Misschien dat haar later echt duidelijk zal worden welke stappen ze zou moeten en mogen zetten. We moeten altijd weten of we in de weg van de Heere zijn of niet. Als jij voor je vriendin bidt dat de Heere haar de weg wil wijzen, dan help je haar ook

Waar zijn de schapen het liefst? Daar waar de Goede Herder is en daar waar de grazige weiden worden gevonden. Maar alleen een schaap kan dat beoordelen. Daarom moeten we dat ook leren onderkennen: mogen we door genade een schaap van die Herder zijn? Hoe kan ik dat dan weten? “Mijn schapen horen Mijn stem en Ik ken ze en zij volgen Mij...” (Joh. 10:27).

Hartelijke groeten, ook aan je vriendin, ds. H. Korving

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Korving

• Geboortedatum:
  01-12-1954
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Urk
• Status:
  Actief

199 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven