Vriendschap met onkerkelijke

Ds. H. Korving | Geen reacties | 16-10-2003| 00:00

Bedankt voor uw antwoord over een vriend als satanist. Ik ben een meisje van 19 jaar. Mijn vriend was niet kerkelijk, maar hij stond wel open voor het geloof. Zelf ben ik van de Christelijke Gereformeerde Kerk. De bijbel is heel belangrijk voor me, ik lees er iedere dag in. Ik heb inderdaad mijn zonden leren kennen en belijden. Wat betreft de vriendschap, ik zie hem niet zo vaak, maar we hebben wel contact via internet. Ik vind hem geen aartsvijand van God. Hij is ook een mens met gedachten en gevoelens. Hij zit nog heel erg te twijfelen over het geloof. Hij kan God niet zien en dat maakt het heel moeilijk voor hem om te geloven dat er een God bestaat. Ik vind het moeilijk om het geloof aan hem uit te leggen.

Beste vraagsteller,

Dank voor deze reactie op mijn beantwoording van een eerdere vraag. Je vertelt  nu iets meer over jezelf en over de aard van de relatie met deze vriend. Ik begrijp uit je reactie dat het contact met deze vriend niet zo frequent en intens is. Het is geen vriendschap die aan verkering grenst, als ik je goed begrijp. Ik ben blij te lezen dat de Bijbel erg belangrijk voor je is.

Als jij degene bent die al eerder over een "vriend als satanist" schreef, krijg ik nu een genuanceerder beeld over hem getekend: hij twijfelt aan het Godsbestaan. Zolang hij twijfelt staat hij naar ik hoop open voor eerlijke argumenten. Persoonlijk vind ik de betiteling "satanist", die je eerder gebruikte voor je vriend,  heel erg negatief en ernstig. Een zwaar belaste term. Op dat woord "satanist" heb ik in eerste instantie sterk waarschuwend gereageerd. Een satanist is iemand die niet twijfelt of God bestaat, maar weet dat Hij bestaat, maar niettemin bewust God heeft afgezworen en zichzelf aan de duivel heeft uitgeleverd en zich aan zijn duistere dienst heeft toegewijd.  Uit wat je nu over je vriend schrijft, krijg ik niet de gedachte dat hij zover gaat als ik nu beschrijf.

In een vorig antwoord heb ik al aangegeven dat wij iemand niet kunnen overtuigen. Wij kunnen slechts getuigen. Probeer in alle eenvoud uit te leggen wat de kern van het geloof is en wat het voor jou -en andere christenen- betekent. Vergeet in elk geval niet te vertellen dat bij geloof ook bekering hoort. Bekering van ons steunen op onszelf, het vertrouwen op ons verstand, het willen gaan in eigen kracht. Vergeet niet te vertellen dat de vraag of hij wel of niet in God gelooft, niets afdoet van de werkelijkheid dat God bestaat. Ook je vriend zal eens met deze God in aanraking komen...

De volgorde: eerst begrijpen en dan pas geloven verraadt dat wij ons eigen inzicht belangrijker vinden dan Gods getuigenis. Ieder mens zit in feite zo in elkaar, niet alleen je vriend. Maar wat we moeten gaan begrijpen is, dat als God er is, Hij in elk geval hoger is en groter is en machtiger is dan wij. Zolang wij in feite boven God willen (blijven) staan, missen we de juiste positie en het juiste perspectief.

Maar er zijn overigens meer dingen  die we niet begrijpen en toch waarnemen. Ik ben zelf zo dom dat ik niet eens begrijp hoe een bruine koe, die groen gras eet, witte melk kan produceren. Toch drink ik graag elke dag een glas melk. Het is namelijk erg gezond. Ik hoef toch niet eerst precies het hele proces te doorgronden wat er allemaal gebeurt in de magen van een koe, voordat ik me aan een glas melk zou wagen?

Ik hoop dat je vriend klein wordt voor God en dat God groot wordt voor hem. De beste dienst die je hem kunt bewijzen is: voor hem te bidden dat God zijn ogen wil openen en zijn hart wil bekeren. Er gebeuren nog steeds wonderen.

Hartelijke groeten van ds. H. Korving

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Korving

• Geboortedatum:
  01-12-1954
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Urk
• Status:
  Actief

200 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven