Ongeloof van Thomas of Judas

Ds. D.W. Tuinier | 3 reacties | 24-04-2013| 13:33

Aan ds. D.W. Tuinier n.a.v. de vraag over "depressief en geestelijke strijd." De vraag was niet van mij, toch heb ik er iets aan gehad. Maar ik heb een andere vraag. Hoe herken je bij jezelf het verschil tussen het ongeloof van Thomas en bijvoorbeeld het ongeloof van Judas? Het zien van schuld zonder hoop drijft tot wanhoop, net als bij Judas. Moet je het zo zien dat bij Judas helemaal geen geloof was, maar bij Thomas alleen geen bevestigd geloof? Kan het bij een bekeerd iemand zover komen dat het lijkt op 'tijdelijke' wanhoop, net als bij Judas? Om het verschil te weten tussen deze twee soorten geloof moet je toch wel een bevestiging krijgen van God? Want u zegt dat het om geloof alleen gaat (niet om speciale ervaringen, gevoel), maar hoe maak je dan weer onderscheid tussen echt geloof en verstandelijk geloof (het 'aannemen' waarvoor gewaarschuwd wordt). Deze vragen houden mij bezig en brengen mij ook tot wanhoop/depressie. Ook las ik eerder in de vragenrubriek dat bij een ware ontdekte zondaar zowel nood en vertrouwen aanwezig zijn. Dat God rechtvaardig is als Hij mij voorbij gaat, maar ook dat God barmhartig en genadig is om te verhoren. Voor mij lijken deze twee zaken niet samen te kunnen gaan in mijn visie hoe ik tegen God aan kijk. Ik bedoel, als je bid heb je een bepaald beeld van God. Dan denk ik dat ik dus niet ontdekt ben aan Wie God is... Hoe kan ik dat wel ontdekken? Misschien wilt u hier nog iets over zeggen?

Het door de Heilige Geest gewerkte geloof drijft uit tot God. Het brengt in de diepte, het verbreekt en verootmoedigt. Hoe klein, aangevochten of bestreden  het geloof is, het vlucht in de nood naar de Heere. Je komt er mee aan Zijn voeten.  Dat komt door Gods uitgestorte liefde in het hart. Dat is kenmerkend als het gaat om het ware geloof. Judas vlucht met zijn zonde en berouw bij God vandaan en komt in een heilloze wanhoop terecht. Zijn geloof is niet echt geweest. Dat blijkt uit de vrucht. Simon Petrus, die in de zaal van Kajafas de Heere Jezus verloochent, holt bij het horen van het gekraai van de haan, naar buiten en weent bitter. Waarom? In de zaal heeft zijn Meester voor hem gebeden en naar Petrus gekeken. Zijn liefdeblijk heeft Petrus verbroken en doet hem zijn zonde en schuld belijden. Door Gods liefde gaan je zonden pijn doen. Dan zijn ze bitter. Thomas kan het in zijn ongeloof niet uithouden, kan daar geen rust vinden en zoekt zijn vrienden weer op. In die weg, middellijk dus, verschijnt Zijn Meester aan hem.  Thomas mag zien en ontvangt hemels onderwijs. Daardoor wordt zijn geloof bevestigd. Hij belijdt: Mijn Heere en mijn God (Joh. 20: 28).
 
Vr. Kan het bij een bekeerd iemand zover komen dat het lijkt op 'tijdelijke' wanhoop, net als bij Judas?

Antw. Ja, de strijd kan heel groot zijn. Denk aan de vraag van Johannes de Doper uit de gevangenis (Lukas 7:18–23). Wat is Elia, de profeet van de Heere  moedeloos onder de struik in de woestijn. Hij vraagt of de Heere hem wegneemt. Toch, al lijkt de situatie uitzichtloos, het is in hun leven geen heilloze wanhoop. Zij leren wanhopen aan alles wat geen God en geen Christus is maar zij wanhopen nooit aan God. Op de bodem van hun ziel blijft de liefde. Die vergaat nooit meer.  God komt op Zijn eigen werk terug. Hij is zo getrouw, als sterk. Hij zal Zijn werk, voor Zijn Kerk volmaken.

Vr. Om het verschil te weten tussen deze twee soorten geloof moet je toch wel een bevestiging krijgen van God?

Antw. Inderdaad, de Heere spreekt, werkt en versterkt het geloof door Zijn Woord en Geest (en de sacramenten, die het geloof versterken). Het geloof is uit het gehoor en het gehoor door Gods Woord.  Daarom is een getrouw gebruik van de genademiddelen onmisbaar.

Vr. Want u zegt dat het om geloof alleen gaat (niet om speciale ervaringen, gevoel), maar hoe maak je dan weer onderscheid tussen echt geloof en verstandelijk geloof (het 'aannemen' waarvoor gewaarschuwd wordt)?

Antw. Het aannemen is een voluit bijbels woord. Helaas is het onze dagen verdacht geworden. Maar dat mag niet. Aannemen in bijbelse zin moet je zien als in een bedelarme en lege hand ontvangen. Op de Pinksterdag komen 3000 mensen tot geloof. Zij (3000 verloren, arme zondaren) die dan zijn woord (van Petrus in Gods Naam) gaarne aannamen, werden gedoopt (Hand. 2:41). Gods Woord deed kracht, verbrak hun hart en vanuit hun nood riepen zij: Wat zullen wij doen, mannen broeders? Hen wordt het evangelie van Gods rijke genade in Jezus Christus verkondigd. Gods Geest past het toe aan hun ziel.

Vr. Deze vragen houden mij bezig en brengen mij ook tot wanhoop/depressie. Ook las ik eerder in de vragenrubriek dat bij een ware ontdekte zondaar zowel nood en vertrouwen aanwezig zijn. Dat God rechtvaardig is als Hij mij voorbij gaat, maar ook dat God barmhartig en genadig is om te verhoren. Voor mij lijken deze twee zaken niet samen te kunnen gaan in mijn visie hoe ik tegen God aan kijk. Ik bedoel, als je bid heb je een bepaald beeld van God. Dan denk ik dat ik dus niet ontdekt ben aan Wie God is... Hoe kan ik dat wel ontdekken? Misschien wilt u hier nog iets over zeggen?

Antw. Lees de geschiedenis van de Kananese vrouw in Matth. 15:21-28. De nood van haar dochter wordt haar nood. Het brengt haar bij Jezus. Van de discipelen moet ze het niet hebben (wat beschamend trouwens, vers 23b). Maar ook de Heere Jezus geeft eerst geen antwoord. Als Hij gaat spreken, ook dan houdt Hij haar nog van Zich af. Met andere woorden: haar geloof wordt beproefd. Toch blijft zij roepen en aanhouden. In haar nood is er ook een stille hoop, vertrouwen en verwachting dat Hij haar helpen kan en wil. Ondanks dat ze zichzelf vergelijkt met een onrein dier, een hond, houdt ze aan en volhardt ze in haar smeekgebed tot God. Eerlijk belijdt ze: ik sta er buiten, ik heb er geen recht op, ik heb niets verdiend maar toch kan ik U niet missen (27). Ze bidt: Heere, help mij (vers 25). Is zij hierin beschaamd? Nee. Dat kan ook niet want dit is Gods eigen werk. Zijn werk schittert hier. Jezus noemt het een groot geloof (28). God is rechtvaardig als Hij haar voorbijgaat. Maar Hij is groot van barmhartigheid omdat Zijn Zoon, de Heere Jezus Christus Jezus voor haar naar Golgotha gaat. Daar zal Hij al haar onreinheid, haar zonden op Zich nemen. In Hem is God barmhartig, genadig en groot van goedertierenheid voor de grootste van de zondaren. Ik bid of jij dat ook ervaren mag.
 
Gij, die God zoekt in al uw zielsverdriet,
Houdt aan, grijpt moed, uw hart zal vrolijk leven;
Nooddruftigen veracht Zijn goedheid niet;
Nooit zal Hij Zijn gevangenen begeven (Ps. 69:13).

Ds. D. W. Tuinier

Dit artikel is beantwoord door

Ds. D.W. Tuinier

• Geboortedatum:
  28-04-1964
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Kampen
• Status:
  Inactief

100 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven