Bang voor Gods slaande hand
Ds. C. Harinck | 11 reacties | 23-04-2013| 13:24
Vraag
Aan een Ger. Gem.-dominee. Ik heb grote angst voor een ernstige ziekte en voor de dood. Als ik iets voel, merk of zie aan mijn lichaam wat kan wijzen op een ernstige ziekte, word ik zo ongerust dat ik er niet van kan slapen. Met mijn verstand kan ik het vaak wel relativeren, maar mijn gevoel krijg ik niet mee. Elke dag denk ik aan de dood. Naar de huisarts durf ik niet omdat ik bang ben dat hij mijn klachten ook op iets ernstigs vindt wijzen. Ik ben zo bang voor Gods slaande hand. Vooral dat ik het dan niet met de Heere eens ben om te moeten sterven. Het is mij niet in de eerste plaats om Gods eer te doen. Het behoud van mijn leven staat bij mij op de eerste plaats. Wat kan ik doen dat dat anders wordt, echt anders wordt? De stokbewaarder mocht geloven in de Heere Jezus. Ik weet niet hoe ik dat moet doen zodat ook echt mijn hart vernieuwt. Kunt u mij concrete raad geven?
Antwoord
Beste vraagsteller/stelster,
Bij het lezen van uw vraag denk ik dat er bij u naast een godsdienstig probleem ook een geestelijk probleem speelt. U zou toch die huisarts moeten raadplegen en eventueel behandeling moeten zoeken van een psycholoog. Nu lopen geestelijke problemen en godsdienstige problemen dikwijls door elkaar. Ik kan niet vaststellen of het godsdienstig probleem u ook geestelijk onevenwichtig heeft gemaakt of dat het andersom is. Daarom denk ik dat u toch hulp moet zoeken.
Wat uw godsdienstig probleem betreft, is het niet vreemd dat het sterven daarin een grote rol speelt. Bij u een te grote rol, denk ik. Maar de worsteling met de vraag te moeten sterven en niet te kunnen sterven is niet onbijbels. Integendeel, het wordt de nood van een mens die echt gelooft in wat de Bijbel zegt over dood, eeuwigheid en Gods rechterstoel.
Verder treft mij uw gedachten over hoe u denkt dat het bij u zou moeten zijn. U zegt: "Het is mij niet in de eerste plaats om Gods eer te doen. Het behoud van mijn leven staat bij mij op de eerste plaats." Nu weet ik niet wat u onder "mijn leven" verstaat. Of u daar uw tijdelijk leven op aarde mee bedoelt of dat u daar de redding van uw ziel mee bedoelt. Maar als u denkt, dat een mens niet aan zijn eigen behoud mag denken, wil ik u er op wijzen dat dit een verkeerde gedachte is. De stokbewaarder vroeg niet: Hoe komt God aan Zijn eer? Zijn eerste vraag was: "Wat moet ik doen om zalig te worden (om gered te worden)?" God verbiedt ons niet ons eigen behoud te zoeken.
Ik wil u dan ook raden in uw verwarde denken vooral te letten op wat God in Zijn Woord zegt. Denk vooral ook aan de weg van het gebed. Zoals u nu uw nood door middel van deze vraag aan een predikant voorlegt, zo moet u uw vragen en vrezen voor God neerleggen.
Veel sterkte toegewenst,
Ds. C. Harinck
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C. Harinck
- Geboortedatum:09-04-1933
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Kapelle
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
als we dan toch die slaande Hand daadwerkelijk voelen, bukken we daar dan onder, of komen we in opstand? Soms is die slaande Hand nodig om ons op het rechte pad te brengen of te houden. De Heere slaat ons nooit uit lust tot plagen, maar om ons daar te brengen waar wij moeten zijn!
Vraagsteller: ik herken ook wel een deel van die angst, maar we moeten ons er niet door laten verlammen. Roep de Heere aan in dagen van angst en benauwdheid en Hij zal horen!
Wat wilde je horen? De dominee gaat niet mee met je. En dat is logisch. Wilde je horen dat je op de juiste weg was? Omdat je voelde wat je denkt te moeten voelen? De stokbewaarder "mocht" geloven? De stokbewaarde geloofde! Wacht je erop of je "mag" geloven?
Je zegt niet te weten hoe je moet geloven zodat je hart wordt vernieuwd.
Ik zou je willen aanraden om eens te gaan geloven dan. Kijk niet in je eigen hart of gevoel of er een goed begin is. Dat is er niet, en daar lijk je het wel te zoeken. Dan raak je alleen maar verder weg. Keken de discipelen eerst goed naar hun gevoel en hart voor ze ingingen op het bevel van Christus: Volg Mij! (Christus zei niet: dat je mij maar mag komen te volgen, nee Volg Mij!).
Je lijkt een goede Bijbelkennis te hebben. Al zoveel gehoord, en toch geloof je het niet? Waarom maak je het zo moeilijk? Waarom stel je zoveel eisen? Om het van je af te houden? Christus heeft maar 1 eis: geloof. En dan komt de rest vanzelf. Als je Hem gelooft en volgt, dan leert Hij je je eigen hart wel verder kennen. Dat gebeurde ook de discipelen. Moet het bij jou zo speciaal gaan? Dat je van het ene op het andere moment helemaal anders bent? Als dat je wil is, dan zal God dat je waarschijnlijk niet geven. Juist zij die dat niet willen, zullen het zo krijgen, maar zij die op het erf opgroeien, zullen veel sneller worden als de broer van de verloren zoon: jaloers. Zij hadden ook die omarming van de Vader willen hebben zoals gebeurde bij de verloren zoon.
Vandaag nog kun je besluiten een discipel te worden. De Koning nodigt ons op de bruiloft. Nemen wij de uitnodiging aan? Of vinden we onszelf er niet klaar voor?
Ben ik ook met je eens, je moet er niet in doorslaan als je begrijpt wat ik bedoel.
Het is ook goed dat GOD je stuurt.
God als Heilige Vriend?
Een toornige God?
Een Heilige God?
Een Vaderlijke God?
Een liefdevolle God?
God gaat niet met iedereen dezelfde weg. Wij kunnen volgens mij niet zeggen: Zo moet iedereen God zien. Hoe zouden wij de wijsheid in pacht hebben? We kunnen Hem kennen uit Zijn woord, Liefdevol voor de zondaar, maar je zondigt nooit goedkoop! God is toornig over de zonde! Dat is ook iets waar je terdege rekening mee moet houden, maar soms krijg ik wel eens het idee dat je dat beter niet kunt zeggen.
Ik ben niet van de Ger.Gem. maar ik begrijp wel iets van jouw nood. Zelf ben ik heel bang geweest voor de wederkomst, terwijl ik toch mag weten een kind van God te zijn. Dankzij hulpverlening en medicijnen gaat het nu goed met mij. Dus jouw probleem is niet volgens mij niet alleen geestelijk maar ook psychisch.
Als je met mij wilt mailen, dan mag dat: ahhk76@gmail.com
Veel sterkte toegewenst, ik zal voor je bidden!
De enige andere optie is 'niet mogen geloven'.
God beveelt ons te geloven, dus we 'mogen' niet geloven, maar we 'moeten' geloven.
Ongeloof is de grootste zonde, en niet 'mogen geloven' is zeker niet iets wat God goedkeurt.
God is al verzoend, en nu smeekt Hij dat wij ons met Hem verzoenen:
2 Kor.5:19 God was het namelijk Die in Christus de wereld met Zichzelf verzoende, en aan hen hun overtredingen niet toerekende; en Hij heeft het woord van de verzoening in ons gelegd.
20 Wij zijn dan gezanten namens Christus, alsof God Zelf door ons smeekt. Namens Christus smeken wij: laat u met God verzoenen.
1 Joh.2:2 En Hij is een verzoening voor onze zonden; en niet alleen voor de onze, maar ook voor de zonden van de hele wereld.
ik weet niet exact wat jouw gedachtes over God zijn, maar je kunt in de Bijbel lezen wat Gods gedachtes over jou zijn!
Hij wil zo graag dat jij je bekeerd en Hem gelooft. Niemand kan dat uit zichzelf, en Wie zou dat beter weten, dan God die ons geschapen heeft? Zou Hij je niet helpen als je bij Hem komt omdat je het niet meer weet?
Lees je Bijbel biddend, Zijn Woord is zo vol liefdevolle uitnodigingen om tot Hem te komen!
Ja, de zonde veroordeeld God. Als je je niet bekeerd, dan zal je ook veroordeeld worden. Dat staat ook in Gods Woord. Maar Hij heeft de wereld zo lief gehad, dat een ieder die in Hem geloofd niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.
Hij heeft een mogelijkheid tot redding gegeven, en hoe!!
Een iegelijk die de Naam des Heeren zal aanroepen, ZAL zalig worden. (rom 13 vers 10)
Ik was ook nadat ik onverwachts een familielid had verloren erg bang geworden voor de dood of een ziekte. En dat heeft echt wel enige tijd geduurd voor ik het een beetje kwijt was. Maar is dat gelijk ook psychisch te noemen dan?
Ik vind het wel jammer van veel reageerders en eigenlijk ook van de ds dat ze het zo in de psychische hoek zoeken, er zijn hier op refoweb veel mensen die in de psychiatrie werken, maar het siert ze meer als ze zich beter kunnen inhouden en niet gelijk altijd evt psychische ziekten of depressies op tafel gaan gooien zonder een achtergrond te weten!!! Mn oren staan soms te klapperen wat ik lees, dat ik denk en wat willen jullie bereiken met al deze termen, dat vraagsteller zich echt nog ziek gaat voelen??
