Naar een zendingsgemeente

J.W.N. van Dooijeweert | 4 reacties | 11-04-2013| 11:14

Ik wil graag een vraag stellen aan evangelist Van Dooijeweert. Ik ben opgegroeid in de meest rechtse flank van de gereformeerde gezindte (als ik dat zo mag noemen) en heb daar vele jaren de kerkdiensten gevolgd. Sinds een jaar ga ik nu naar een zendingsgemeente in Nederland en ik heb enkele vragen hierover. Voordat ik deze vragen stel wil ik wel benadrukken dat ik u geen oordeel vraag over de oprechtheid van de kerkgangers, ik geloof namelijk dat ze echt oprecht zijn. Er zijn echter dingen die mij bezwaren en/of anders zijn dan ik gewend ben en vandaar mijn vragen: 1. In de kerk wordt zeer luide moderne gospelmuziek gespeeld en doordat het zo luid is (met veel drums etc.) twijfel ik of dit tot Gods eer is. De Heere is toch te vinden in de stilte? 2. Mensen dansen in de kerk en ik heb hier heel veel moeite mee omdat ik het oneerbiedig vind. Mensen dansen echter uit blijdschap voor de Heere en David danste ook. Vraag is: kun je de Heere d.m.v. dansen eren als je motief maar de eer van God is en blijdschap over wat Hij voor je gedaan heeft/doet? 3. In de dienst worden sommige mensen emotioneel en danken ze de Heere voor Zijn goedheid. Ik ben hier jaloers op, want ik kan heel emotioneel zijn maar als het om geloof gaat ben ik vaak rationeel. Ik lees erg veel de Bijbel, lees theologie etc. en geloof dat de Heere mij gered heeft (uit genade, niet omdat ik de Bijbel lees) maar door onder andere een ernstige psychische ziekte (dwangstoornis) word ik vaak door twijfel en aanvechtingen overmand. Vraag aan u is: weet u hoe ik ook die diepe emotie kan krijgen in mijn hart dat ik kan zingen van vreugde dat mijn God van mij houdt en voor me zorgt? 4. Denkt u dat het voor andere culturen makkelijker is om diepe emoties te hebben dan voor mensen uit onze westerse cultuur? En dan zeker voor iemand als ik, want ik ben een erg rationeel persoon die veel nadenkt over dingen. Met andere woorden: kan mijn geloof net zo oprecht zijn, ook al voel ik het minder diep maar is het meer rationeel? 5. De preken hebben in mijn ogen weinig te zeggen over zonde en hoe je gered moet worden, maar vertellen meer over hoe je moet leven als christen (bijna alle leden gaan aan het avondmaal dus iedereen geloofd al dat hij gered is). Denkt u dat het dan goed is om naar deze kerk te gaan of is het beter om naar een meer reformatorische kerk te gaan waar over beide zaken gepreekt wordt? 6. Ik heb geleerd dat als je gelooft het een teken van echtheid is als je geloof bestreden wordt. Is het volgens u een teken van een schijnbekering als je nooit twijfelt aan God en je bekering? 7. Is er zoiets als een diepe vrede in je hart en zo ja, hoe kan ik dit krijgen en gevoelen? Het zijn een hoop vragen, ik besef dat. Ik hoop dat u toch mijn vragen wilt beantwoorden, ook al zal het u kostbare tijd kosten. Ik worstel echt met deze vragen en ik stel ze aan u omdat ik denk dat u mijn worsteling kunt begrijpen. Ik wil u bij voorbaat heel hartelijk danken voor uw tijd.

Lieve broeder of zuster,

Bedankt voor je vragen, het zijn er eigenlijk wel duizend! Ik heb voor mezelf eens even de vragen sterk ingekort. Wat is er nou eigenlijk aan de hand. Je bent opgegroeid en hebt de Heere leren kennen (of nog niet?) binnen de rechterflank van de reformatorische kerken. Prima. Is bij mij net zo. Niets mis mee. Je bent gaan veranderen. Je gaat naar een zendingsgemeente. Is dat nodig voor je? Heb je weer opnieuw de eerste beginselen nodig? En als dat zo is, is er dan geen andere weg, een andere mogelijkheid? Er zijn heel wat gevestigde kerken waar Gods Woord eerlijk gepredikt wordt en waar je ziel gevoed kan worden. Waarom ga je dan ineens naar iets zo geheel anders? Je bent er eigenlijk al helemaal vastgelopen. Kijk maar eens mee naar je vragen: 1. Luide, moderne, gospelmuziek; 2. mensen dansen in de kerk; 3. mensen worden emotioneel; 4. voor andere culturen makkelijker om emotioneel te zijn?;5. preken zeggen niet veel; 6. is het schijnbekering als je nooit twijfelt?; 7. hoe kan ik diepe vrede in mijn hart krijgen?

Ik ga niet vraag voor vraag op alles in. Maar ik stel een wedervraag: Waarom ga je naar een gemeente waar je zoveel moeite mee hebt? Andere culturen hebben andere gewoonten en uiten zich anders. Dat zien wij rond om ons heen als we in Peru zijn. En we zagen het ook in vele andere landen.

Ik ben blij met je opmerking: "Voordat ik deze vragen stel wil ik wel benadrukken dat ik u geen oordeel vraag over de oprechtheid van de kerkgangers, ik geloof namelijk dat ze echt oprecht zijn." Dat zijn ze inderdaad. Helemaal oprecht. Het zou wel goed zijn als wij wat van hen konden overnemen. Wij zijn vaak zo model-gericht bezig. Het is allemaal zo voorspelbaar geworden. De spontaniteit is weg. Dat is jammer, maar we doen het zelf zo.

Ik begrijp heel goed je eerste drie vragen. Moet dat allemaal? Is dat nou geloof? Moet ik hier tussen leven? Enzovoort. Het stormt in je. Je zult moeten kiezen: Of je er aan overgeven, of weggaan en een andere plek zoeken om je geloof te beleven. Je hebt geen enkel recht om te verlangen dat deze mensen voor jou verandering brengen in hun gebruiken. Trouwens, dansen deden ze in het Oude Testament ook in de eredienst. Laat deze mensen zichzelf zijn. Erger je daar niet aan of ga weg. Op deze manier heb je er voor jezelf niet veel aan dat je de diensten bijwoont. Je ergert je soms zelfs. Wee, de wereld van de ergernissen...!

Overdenk biddend en Bijbellezend waar je mee bezig bent. Vraag de Heere om Zijn licht in deze grote stap. Veranderen van kerk is voor velen het begin van een veel beter geloofsleven. Maar ook voor velen het begin van een zoek- en (vaak) een dwaaltocht. Een tocht waarin hun vroegere leven alleen als een last wordt ervaren. Het wordt afgeschreven, maar er komt niets voor in de plaats dan alleen vragen en doorslaan naar een heel andere kant. Juist in die weg worden de twijfels steeds groter. En twijfel is zonde!

Voor ik nog even op de andere vragen inga, even iets over vraag 4. Ja! Voor veel culturen is het veel gemakkelijker om emotioneel te zijn en zeker als ze samen komen in een vreemd land. Dan gaat ook de heimwee mee spelen. Per cultuur is het heel verschillend. Wij werken heel veel onder Indianenstammen in Peru. Deze mensen tonen nooit een spoor van emotie. Als ik er preek kan ik absoluut niet aan hen zien of de boodschap overkomt. Maar als ze met een groep naar voren gaan en in hun eigen taal zingen, dan gaan ze open. Wagenwijd! Daar moeten wij, als mensen uit de rechts-reformatorische kerken, afblijven. Jij ook. Je mag deze mensen niet van iets beschuldigen omdat wij het anders doen en beleven.

Vraag 5 kan ik goed begrijpen. Voor hen is de samenkomst van de gemeente meer een lof- en prijsdienst dan een preekdienst. Maar voor jou is het duidelijk: Dit zoek je niet. Je wilt een preek horen. Terecht! Ga dan ook daar naar toe waar een preek te horen is. Er zijn verschillende kerkgenootschappen waar je je hart kunt ophalen aan het Woord van God. En dan denk ik nog niet eens alleen aan reformatorische kerken.

De twee laatste vragen raken je persoonlijk geloof en die wil ik graag losmaken van de vorige vragen. Ik vroeg eens aan een oude Godvrezende vrouw: "Heeft u nooit twijfels?" Ze keek me heel doordringend aan terwijl ze over de vraag nadacht. Het duurde even voor het antwoord kwam: "Twijfelen? Aan mezelf ja! Maar aan God NOOIT!"

Twijfel is zonde, vertwijfeling, vertwijfeld naar jezelf kijken is gezond! Wat breng ik er van terecht. Met het Woord van God opgegroeid en wat heeft het in mijn leven gedaan? Hoe sta ik nou eigenlijk tegenover God?
 
Echte vrede in je hart... hoe kom je daar aan? Ik kreeg deze vraag eens van een filosofisch ingestelde man. Hij was oud en had geen vrede in zijn hart. Geen "shalom"  zei hij. Ik heb hem het volgende antwoord gegeven: "Dat kan ook niet voor een filosoof, die blijft maar wroeten en vragen en redeneren. Het kan alleen langs de weg van volkomen overgave aan Jezus van Nazareth." Begrijp me goed, ik zeg niet zomaar "Jezus van Nazareth." Het gaat niet om een overgave aan de Jezus van een doctrine. Een Jezus zoals ik Hem voorstel of mijn predikant. Maar het gaat om een overgave aan Jezus van Nazareth, de Jezus zoals Gods Woord Hem uittekent. Dat is die Jezus die aan het kruis op Golgotha zegt: "Klem je maar aan me vast, laat Mijn bloed maar over je heen spoelen. Het zal je wassen van je zonden."
 
Weet je beste broeder of zuster, daar ligt alleen de vrede voor je hart. Daar, waar God die wijst. De moordenaar had het begrepen. "Heere... denk aan mij." Na 40 jaar als evangelist gewerkt te hebben is dat alleen overgeschoten voor me. Met een kerk kun je niet zalig worden. Als het er op aankomt laat iedereen je staan. Maar deze Jezus niet. Die strekt Zijn liefdevolle armen nodigend naar jou uit. "Kom, kom."

Wil je terug komen op mijn schrijverij; geen probleem. Bij Refoweb hebben ze mijn adres.

Gods zegen toegewenst en toegebeden,
Evangelist J. W. N. van Dooijeweert

Dit artikel is beantwoord door

J.W.N. van Dooijeweert

• Geboortedatum:
  23-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

266 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven