Verantwoordelijkheid voor kinderen
Ds. A. Kot | 9 reacties | 29-03-2013| 08:53
Vraag
Ik heb al drie kleine kinderen en we zouden graag nog meer kinderen willen, ook omdat God dit van ons vraagt. Maar omdat ik de laatste tijd zo bang ben dat we niet meer kunnen dan bidden en lezen met ze, denk ik steeds maar: Stel dat de kinderen onverwachts moeten sterven? Waar zullen ze dan zijn? Als er niks gebeurd is van Godswege in hun leventjes? Dat maakt me zo vreselijk bang en dat drukt zo op mij dat ik daarom al geen kinderen meer durf te krijgen. Je schiet je kinderen zoveel tekort, terwijl je God een belofte hebt gedaan die je niet nakomt in de praktijk, ook al doe je er je best voor. Die verantwoordelijkheid ligt zo bij ons! Ik denk steeds, laten we die kinderen maar een hoop ellende besparen op deze vreselijke wereld en er geen meer krijgen. Maar aan de andere kant vraagt God dit zo van ons. Ik vind dit zo moeilijk!
Antwoord
Beste vragenstel(l/st)er,
Bedankt voor de eerlijke weergave van de worsteling waarin je je bevindt. Laat ik er een paar dingen van mogen zeggen.
1. Je bent bang voor een plotseling sterven van je kinderen. Want wat gebeurt er met hen als er 'niks' gebeurd is in hun leven? Je bedoelt daarmee ongetwijfeld: als zij niet wederom werden geboren. Ik kan je vrees goed begrijpen. Het is ook een verschrikkelijke zaak als wij en/of onze kinderen sterven zonder genade en buiten het verzoenende bloed van Christus. Daar kunnen we slechts met huiver aan denken.
2. Maar er is méér. Als we eerlijk zijn moeten we toegeven dat er eigenlijk in het leven van ons en onze kinderen al héél véél gebeurd is. Ik neem nu maar aan dat je kinderen gedoopt zijn. Waarvan is dat een teken en zegel? Van het genadeverbond dat de Heere met ons en onze kinderen opricht. In dit verbond gaat het dus om de genade die wij met onze kinderen zo nodig hebben. Ze zijn met ons in dit verbond begrepen en dáárom behoren ze gedoopt te wezen. De beloften van dit verbond worden dus ook aan onze kinderen toegezegd (Hand. 2:39). Om welke beloften gaat het dan? Het zijn er drie (zie doopsformulier): 1. God de Vader heeft gezegd dat Hij met jullie kinderen een eeuwig verbond der genade opricht, hen tot Zijn kinderen en erfgenamen aanneemt en op de beste manier voor hen zorgen wil. 2. God de Zoon heeft gezegd dat Hij jullie kinderen wast in Zijn bloed van al hun zonden en hen in de gemeenschap van Zijn dood en wederopstanding inlijft zodat zij van al hun zonden bevrijd en rechtvaardig voor God gerekend worden. 3. God de Heilige Geest heeft beloofd bij hen te willen wonen en hen tot lidmaten van Christus te willen heiligen, hen toeëigenende wat zij in Christus hebben, namelijk de afwassing van hun zonden en de dagelijkse vernieuwing van hun leven. Als ik deze drie zaken samenvat moeten we vaststellen dat God de gehele zaligheid reeds aan jullie kinderen geschonken heeft. Let wel: in de belofte! En zo worden de beloften van het genadeverbond voor ons en onze kinderen een machtige pleitgrond.
3. Nu moeten wij onze kinderen in deze zaken onderwijzen. Wij moeten hen vertellen wat zij van God in Christus reeds hebben ontvangen aan heerlijke beloften. Wij mogen hen bij het opgroeien vertellen dat zij zich aan die beloften mogen vastklampen. Dat zij geloof mogen en moeten hechten aan de woorden Gods. Dat zij met deze beloften mogen worstelen aan de genadetroon om de vervulling ervan te begeren. Dát is wat God behaagt. In deze weg wil Hij Zijn beloften vervullen in de harten van zondaren. Ook in die van jonge zondaren.
4. De grote vraag is ondertussen wel of je die weg zelf ook gegaan bent of gaat. Want wij hebben hetzelfde nodig als onze kinderen. Je bent zelf ook gedoopt neem ik aan. De beloften van God zijn ook in jouw leven gekomen. Heb je deze omhelsd? Is er nood in je leven gekomen in de wetenschap dat er niets goeds in je leven is van nature en dat buiten Jezus geen leven is maar een eeuwig zielsverderf? Heeft het je uitgedreven tot de genadetroon om met deze beloften te worstelen voor Gods aangezicht (Heb. 4:16). Wees ervan verzekerd dat Gods Woord getrouw is (Jes. 55:1-7, Matth. 11:28, Joh. 6:37 enz. enz.). Hij wijst niet af die in zijn zonden en ellenden tot Hem zich ter genezing wenden. Misschien vraag je: maar dat is God toch niet aan ons verplicht? Nee, dat is waar. Wij hebben niets verdiend en alles verzondigd. Maar God is het wel aan Zichzelf verplicht. Hij heeft het uit vrije genade beloofd. Wie de Heere nu (met eerbied gesproken) aan Zijn Woord houdt (dat is geloof) zal niet beschaamd uit komen (Rom. 10:11).
Er is dus van jou en mij en ook van onze kinderen niets goeds te verwachten. Maar nu mogen we het leven buiten onszelf in Christus zoeken. En van Hem is alle goeds te verwachten. Kom, werp jezelf met je kinderen maar aan Zijn voeten neer. Vlucht tot de troon der genade om geholpen te worden. Omhels de beloften van het genadeverbond door God ook aan ons en onze kinderen gedaan in het geloof dat Hij een Waarmaker is van Zijn Woord. Daar is vergeving, vernieuwing, eeuwig leven en zaligheid te vinden. Dan moet het kruis worden opgenomen achter Jezus aan, dan moet de Kerk door vele verdrukkingen ingaan in het koninkrijk Gods. Maar Christus heeft alle macht in hemel en op aarde. Niemand zal Zijn gelovigen uit Zijn handen rukken. En de poorten van de hel zullen Zijn gemeente nooit overweldigen. Zó is er een machtige troost. Zó is er een machtig uitzicht. Voor ons en onze kinderen.
Je ds. A. Kot
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. Kot
- Geboortedatum:25-12-1966
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Huizen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
"ook omdat God dit van ons vraagt. "
Is dat zo? Waar vraagt God dit van ons?
In de bijbel is alleen te vinden dat kinderen een zegen zijn voor het huwelijk, echt niet om zo veel mogelijk kinderen te krijgen, waar haal je dat vandaan?
Het is beter 1 of 2 of 3 kinderen te hebben en een zeer stabiel gezinsleven dan een hectisch gezin met veel meer kinderen, ga er met verantwoording mee om!
Als jij het aankan om en de stabiliteit van het gezin te waarborgen en iedereen van voldoende aandacht te voorzien, het financieel kan, dan is het een zegen.
Het doel is echt niet om zoveel mogelijk kinderen te krijgen en dat vraagt God echt niet van ons!
als jij het aankan om en de stabiliteit van het gezin te waarborgen en iedereen van voldoende aandacht te voorzien, het financieel aankan, dan is het een zegen.
Waar blijft God dan in dit verhaal? Zou God ook in de crisistijd, ook met meerdere kinderen dan normaal niet meer kunnen helpen dan? Het word moeilijker ja na 2 a 3 kinderen, maar dan juist krijg je daarom de hulp van de Heere soms harder nodig, en de Heere wil nog steeds wel helpen. Maar willen wij wel dat de Heere ons altijd helpt en doen we het daarom vaak al zonder de Heere!
Ik ben opgegroeid in een gezin van 10 kinderen en mijn ouders hadden het echt niet altijd even breed, en het was ook niet altijd even makkelijk zo,n druk gezin. Maar wat me wel meer bij is gebleven, is dat ze met al hun noden en zorgen naar de Heere toe gingen tot het kleintste toe. bv. mijn broertje was eens tegen een racefiets aan gefietst, wat door de schade erg veel geld koste, maar toch bleven m,n ouders er rustig onder dat de Heere hier in ook wel zou helpen, wat ook is gebeurd. Wat ik hier mee wil zeggen is dat we veel meer ons betrouwen op de Heere zouden moeten stellen, dat de Heere voor ons wil zorgen! (zie ook het doopformulier).
En daarom zeg ik niet dat ik het zelf ook altijd even makkelijk vind om met m,n zorgen naar de Heere toe te gaan. Maar ik weet ook dat het aan mezelf ligt als we in de zorgen of wat het dan ook is blijven.
@dkw; we staat niet letterlijk dat je zoveel mogelijk kinderen moet krijgen.
Maar om je leven in eigen hand te nemen, doen wat prettig vind of wat jou uitkomt is niet Bijbels.
Hoe er in de Bijbel gesproken word over de kinderzegen (Ps.127:3, 113:9, Gen. 1:28) in combinatie met hoe er in het huwelijksformulier gesproken word over de kinderzegen (Gods vrijmacht,Hij doet wat Hem behaagd) en in de Bijbel over het leven met God, je leven overgeven in Zijn hand, alles alleen van Hem verwachten, Hij hulp en bijstand wil schenken enz.enz. heeft dat toch een andere strekking dan jouw woorden.
Heb hier een boekje over het huwelijksformulier. Daar staat treffend:
'''Mogen we nog buigen onder Gods vrijmacht? Als het God beliefd ons geen geen kinderen te geven... Ja, als het naar 'onze wens' is willen we wel buigen onder Zijn beleid, maar als het anders gaat dan wij gehoopt en verwacht hadden? Helaas moeten we vaststellen dat ook onder ons het gevoelen leeft dat wij menen ons leven in te richten naar wat wij prettig vinden. Dat verdraagt zich niet met 'u belieft hun te geven; daar zijn we het toch wel over eens?''
Wat betreft je kinderen: De ds. heeft gelijk.
Verder: Ik heb het al eerder gezegd: Hij openbaart Zich in Zijn Woord als de trouwe Verbondsgod, en NIET als een toornende, ziedende Rechter die de wereld wel ff mores zal leren
Stel je voor: Een kind van een jaar of 2 overlijdt. Dan komt het voor God te staan.
Zou God dan zeggen: "Tsja, JIJ hebt nog niet de kans gekregen om voor of tegen mij te kiezen. Dus ga je verloren.
Of: Je was nog erg jong, maar omdat je ouders niet bekeerd zijn moet ik je toch voor eeuwig verloren laten gaan."?
Dat zou in grote tegenspraak zijn met Zijn Eigen Woord waarin Hij Zich openbaart als de God van liefde en genade, Die niets anders doet dan in grote liefde oproepen tot bekering.
Niet iedereen wordt zalig, echt niet. Was dat maar waar. Maar iemand die (nog) niet het vermogen had om bewust voor of tegen God te kiezen, daarover ontfermt God Zich. Dan heb ik het niet over de discussie over mensen die niet van God afweten of zoiets, maar over kinderen en "verstandelijk anders begaafden". Geestelijk gehandicapt is een zeer onjuiste benaming van deze mensen. Vergeleken met het geloof wat deze mensen zo vaak onvoorwaardelijk hebben, zijn WIJ, met al onze dogmatisch zeer degelijk klinkende constructies, schema's, boekenseries en verklaringen, vaak geestelijk gehandicapt.. En dat meen ik uit de grond van mijn hart!
Zeker, we moeten voor alles naar God toe, alle moeilijkheden, alle blijde en verdrietige dingen, als het goed is hebben we zo'n relatie met God dat dit ook kan en mag, jou voorbeeld is daarom ook mooi.
Maar hier spreek ik niet over, ik spreek over verantwoording nemen.
En dit geld ook voor @naam:
Verantwoording nemen is niet er maar op los leven en alles in eigen hand zetten of zelf alles denken te beslissen, maar het is ook niet maar klakkeloos kinderen baren of onverantwoord met seksualiteit omgaan!
Hierin hebben man en vrouw een grote verantwoordelijkheid, en zeker moet ook dit van God verwacht worden, maar als het onweert ga je ook niet in een bos lopen met de gedachte dat God je wel beschermd.
Ik heb het over situaties waar het psychisch, financieel, lichamelijk, medisch en andere redenen niet verantwoord is om kinderen te krijgen.
Of een situatie van een gezin met autistische of gehandicapte kinderen of hele drukke kinderen waardoor de moeder al op d'r tenen loopt, of een periode dat het niet zo lekker gaat in het huwelijk.
Ja zullen jullie zeggen, dit moeten we aan God overlaten, en daar ben ik het mee eens, maar we hebben wel de verantwoordelijkheid te nemen, net zoals we ons laten opereren als dit medisch noodzakelijk is en we ook medicijnen nemen, je kunt en medicijnen nemen en vertrouwen op God.
Zo kun je bijvoorbeeld ook in situaties die dit van ons vragen het krijgen van kinderen uitstellen of even helemaal niet meer en toch op God vertrouwen, verantwoording nemen is mijns inziens iets wat we absoluut moeten doen.
Klein voorbeeldje nog, als je een examen hebt zeg je ook niet dat God het al beslist heeft dus je niet hoeft te leren, nee, je neemt je verantwoording en leert het examen en je vertrouwd als het goed is op God, volledig, beide kan dus prima, en verantwoording, en vertrouwen op God.
En dan heb ik het dus niet over lichtzinnig leven van 4x per jaar op vakantie en kinderen passen daar niet bij ofzo, maar juist een leven met God.
Misschien ligt het aan mij, maar deze zin: "Ik heb al drie kleine kinderen en we zouden graag nog meer kinderen willen, ook omdat God dit van ons vraagt." komt bij mij zo over, wat er ook gebeurd, wat er ook aan de hand is, God vraagt het van ons dus daarom wil ik graag meer kinderen, wellicht bedoelde de vragensteller er wat anders mee.
"Daarom moeten godvrezende ouders niet twijfelen aan de uitverkiezing en het behoud van hun kinderen, die God zeer jong uit dit leven wegneemt"
Ik begrijp hoe je het bedoelt. Maar m,n persoonlijke mening is toch dat wij vanuit ons menselijk denken toch te gauw denken bij veel van die situaties die je beschrijft: "dit is niet verantwoord meer om een kindje te krijgen". En dat we daarmee toch buiten God om rekenen!! Op deze site word het ook vaak al gauw als reactie neergezet op een bepaalde situatie:" Zorg dat er geen kinderen komen nu" !
Ik doe misschien een beetje cynisch maar is kinderen krijgen onderhand alleen bedoeld voor gezonde mensen, je moet psychisch niet teveel al in de knoop zitten, niet teveel in de schulden zitten, relatie moet wel lekker soepel lopen, moeders moeten het gezin wel perfect aankunnen!
Wij hebben God als leidsman in ons leven die ons wil bijstaan bij al onze dingen, maar soms ook anders rekent dan wij mensen denken of handelen. Je weet niet van tevoren wat je kan overkomen. Maar wat wij wel weten in verschil met de wereld en dat is een groot voorrecht, dat je naar HEM toe kan gaan om hulp en bijstand. Maar Hij geeft het soms ook wel op zijn tijd!
Vraagsteller
lees ook eens in de bijbel wat er staat over jonge kinderen die de Heere al jong kende en vreesden. Bv. jeremia: eer dat ik u in moeders buik formeerde heb ik u gekend en johannes de doper.
je schrijft niet meer te kunnen dan bidden en lezen: Maar dat is toch al heel belangrijk! Dat wil God toch ook al zegenen zelfs op zo,n jonge leeftijd. Er blijft toch vaak meer bij de kindjes achter dan je denkt!
