Collega springt er uit
drs. E.J. (Els) van Dijk | 4 reacties | 20-03-2013| 16:31
Vraag
Ik ben een meisje van 17 jaar. Ik werk in een supermarkt. Ik heb hele lieve collega's, maar één daarvan 'springt' er echt uit. Zelf kom ik uit de HHK en hij doet nergens aan. Hij is wel eens naar de kerk geweest, maar het boeit hem niet en gaat nu ook niet meer naar de kerk. Ondanks alles ben ik erg verliefd op die collega en hij ook op mij. We hebben het wel eens gehad over de kerk en het geloof. Hij zegt dat het hem interesseert, maar uiteindelijk is dat niet het geval (hij zei dit waarschijnlijk voor mij). Ik heb hem meegevraagd naar een jongerenavond, maar hij zei dat hij het maar niets vond. Hij heeft een hele verkeerde blik op christenen. Hij vind het zwaarmoedige mensen, lange rokken, streng etc. Desondanks blijf ik hem leuk vinden, al weet ik dat hij niet van plan is om ooit mee naar de kerk o.i.d. te gaan. Ik heb het hier erg moeilijk mee. Ik zou niet weten wat ik moet doen. We werken redelijk veel samen. Ik heb hem geprobeerd een tijdje te vermijden, zodat mijn de gevoelens voor hem minder worden, maar het lukt niet. Iedere dag bid ik of God mij wijsheid wil geven, maar heel eerlijk gezegd ervaar ik (nog) niets. Wat moet ik nu doen? Hij wil niet mee naar de kerk, jongerenavond o.i.d. En toch lukt het mij niet om met hem te 'breken' (overigens; we hebben nog geen relatie). Wie kan mij raad geven wat ik moet doen? En niet steeds: ga niet verder met hem... of probeer toch of hij mee gaat, want hij is daar erg duidelijk in. En dit soort raad heb ik al heel vaak gehad van mijn lieve vriendin.
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Beste...,
Soms denken mensen dat gevoelens van verliefdheid er nu eenmaal zijn en dat je daar niets aan kunt doen. En omgekeerd: dat gevoelens van liefde nu eenmaal 'zomaar' kunnen verdwijnen en dat daarom maar een einde moet komen aan een bestaande relatie.
Eerlijk gezegd geloof ik niet dat dit de hele waarheid is. Natuurlijk is het zo dat gevoelens van verliefdheid kunnen ontstaan, maar vervolgens heb je wel zelf de keus of je die gevoelens wil voeden of dat je gezien de omstandigheden er juist afstand van wil nemen. Dat is echt een keus!
Laat ik mijzelf even als voorbeeld nemen. Stel: ik word verliefd op een getrouwde man. Dan heb ik de keus hoe ik hiermee verder wil. Voor mij staat als een paal boven water dat die gevoelens niet mogen groeien en toenemen aangezien een relatie tussen ons nooit zou kunnen en mogen, dus ik neem er afstand van. Dat begint met een wilsbesluit en vervolgens kan ik bedenken wat dit concreet betekent en voor consequenties moet hebben. Dat kan zijn dat ik voorlopig uit de buurt van de betreffende persoon blijf of hem alleen nog maar wil ontmoeten in het bijzijn van anderen en wat al niet meer.
Jij staat nu dus ook voor een dergelijke keus: wat ga jij doen met de gevoelens die jij voor die jongen hebt gekregen en wat heeft dat te maken met jouw visie op een al dan niet mogelijke relatie met hem?
Kijk, in je vraag geef je al aan dat je twee antwoorden van mij bij voorbaat uitsluit: 1. Ik mag niet zeggen dat je met hem moet stoppen. 2. Ik mag ook niet zeggen dat je hem mee moet nemen naar de kerk, want dat lukt toch niet. Wat wil je horen dan?
Als jij vindt dat een relatie met een onkerkelijke jongen kan (wellicht met stiekem de hoop dat het ooit op geloofsterrein goed komt met hem), kun je het contact met hem onderhouden en bezien waar jullie verliefdheid uiteindelijk toe zal leiden. Als jij geen relatie en ook geen huwelijk met een ongelovige jongen wilt, heeft dat consequenties voor je gedrag van vandaag en voor de ruimte die je gevoelens wilt geven.
Een mens heeft zijn verstand gekregen om daar waar nodig zijn gevoelens te corrigeren. We zijn gelukkig niet hopeloos overgeleverd aan gevoelens van verliefdheid of welke emoties dan ook. We zijn door de Heere God nadrukkelijk geschapen als mensen met een hart, ziel en verstand. En je moet ervoor zorgen dat die drie onderling vrede met elkaar hebben. Dus als je in je hart zuiver tegenover God wilt staan en ernaar verlangt om met Hem te leven, heeft dat gevolgen voor de keuzes die je met je verstand maakt.
Eerlijk gezegd begrijp ik daarom niet zo goed dat jij zegt dat je niet weet wat je moet doen. Er zijn toch maar twee opties? Of jullie voeden samen jullie verliefdheid óf je constateert dat dit gezien je eigen geloofsleven en je verbondenheid met de kerk een onmogelijke weg is met alle gevolgen van dien.
Als je voor dat laatste kiest is dat geen makkelijke weg, maar in mijn ogen wel de meeste juiste. Dat wat je nu voelt moet misschien niet de leidraad zijn voor wat je doet en kiest, maar dat waarvan je overtuigd bent. Als jij je leven aan de Heere God wilt toevertrouwen wordt dat schier onmogelijk als je dat wilt doen met een partner die niets van Hem wil weten. Een relatie is op z’n sterkst als het een drievoudig snoer is: God, man en vrouw in een onverbrekelijke en gezamenlijke band. Zoiets moois wens ik je van harte toe en ik hoop dan ook dat je niet tevreden zult zijn met het surrogaat. Dan zul je uiteindelijk in vreugde en vrede leven.
Nogmaals: gevoelens moet je voeden om ze in stand te houden. Daarom is een liefdesrelatie hard werken, zeg ik altijd maar. Iets kan heel mooi beginnen, maar het blijft niet vanzelf goed gaan; daar moeten beide partners heel goed hun best voor blijven doen. Investeren in je relatie, zeggen we dan.
Maar het omgekeerde kan ook gebeuren: een liefde en een relatie die mooi begon, kan ook langzaam uitdoven als de liefde niet gevoed wordt. Dat werkt met vriendschappen ook zo. Je kunt hartsvriendinnen zijn en alles met elkaar delen, maar als je op een gegeven moment -door overigens begrijpelijke omstandigheden- elkaar nog maar heel weinig ziet, dooft de diepte van de vriendschap en misschien de vriendschap uiteindelijk wel helemaal.
Dus ga alsjeblieft niet denken dat als je nu het besluit neemt om geen relatie met deze jongen aan te gaan, je dan de rest van je leven aan een ongelukkige en onmogelijke liefde vast zit. Dat is absoluut niet waar. Je mag uitzien naar wat God in dit leven voor jou in petto heeft. Als jij de weg van zuiverheid, oprechtheid en gehoorzaamheid bewandelt, zul je mooie dingen meemaken! Daar mag je naar uitzien, ook al moet je af en toe in het leven ook door situaties heen die je niet prettig vindt, maar die wel heel vormend voor je kunnen zijn. Zoals ook een versregel van een lied het heel mooi zegt: "Dwars door het vuur, maakt U mij rein en puur..." Wees maar een puur mens. Dan ben je op z’n mooist!
Drs. Els J. van Dijk
Dit artikel is beantwoord door
drs. E.J. (Els) van Dijk
- Geboortedatum:28-01-1956
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Voormalig directeur Evangelische Hogeschool. Nu begeleiding en advies.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Hoe wil jij, meisje van zeventien, dooplid van de HHK, je christenzijn gestalte geven voor de rest van je leven?
Als je het allerbelangrijkste niet met elkaar kunt delen, heb je in feite geen LEVEN.
Mooi antwoord van Els!
Je hebt een probleem dat ik van heel dichtbij ken. Iemand uit mijn familie heeft een relatie met een ongelovige jongen, die er destijds niet open voor stond en na 3,5 jaar nog steeds niet. Het is echt een lieve jongen en echt niet minder dan een gelovige jongen, hij is dol op haar en behandeld haar liefdevol.
Zij deed 3 jaar geleden belijdenis, hij kwam niet. Zij gaat zondags nog 1 keer naar de kerk, hij gaat nooit mee. Zij vermijd ieder gesprek in de familie over de preek als hij er bij is, om hem geen ongemakkelijk gevoel te geven. Hij is niet bereid om 1 stap op dat gebied te zetten of zich te interesseren. Ik zie ook bij haar een afglijden, ze gaat 's morgens niet smeer naar de kerk omdat het zaterdagavond tot laat gestapt wordt, zo woont zij er nu al bij in en slaapt ze bij hem en ze hebben ook gemeenschap met elkaar. Ze leven als man en vrouw, terwijl ze niet getrouwd zijn. Hij vindt het geen noodzaak om te trouwen, zij wil wel trouwen helemaal voordat er kinderen komen. En dan... dan komt er toch een huwelijk en kinderen... hoe voedt je ze op? Kan er elke dag aan tafel bijbel gelezen worden, gaan de kinderen naar een goede christelijke school, worden ze gedoopt, mogen ze mee naar de kerk??? Allemaal moeilijkheden... maar hij zal ruimte moeten geven en dat is nogal wat. Christen zijn doe je niet in een donkere kamer, voor jezelf maar het een way of life.
Ja... God kan nog steeds zijn hart aanraken en veranderen... maar je moet ook wijs zijn, zeker als je er nog voor staat.
Ik raad het je niet aan! Bid voor hem, en wacht tot hij verandert voordat je een relatie start. Zolang hij er niets mee te maken wil hebben, moet je er niet aan beginnen, hoe gek je ook op hem bent. Zeg dat ook duidelijk tegen hem. Geen realtie zolang hij niet open voor staat. Spreek elkaar op het werk maar sms/app niet... spreek niet af... zo kom je ook niet in de verleiding om toch te zoenen of wat dan ook.
Sterkte... het is niet makkelijk! Gods zegen! Als je voor Hem kiest, zal je leven niet altijd makkelijk zijn maar uiteindelijk is het wel het beste voor jezelf!
