Groot gezin

Ds. J. Westerink | 2 reacties | 13-03-2013| 08:10

Ik kom uit een heel groot gezin. Toen ik opgroeide, ik hoor bij de ouderen, werd ik heel weinig in de teil gedaan, was er nergens schoon ondergoed te vinden dat paste. Als we de kast opendeden vielen alle kleren eruit. Wij propten het er dan weer in. Weinig warm eten, vlooien, de bedden werden niet verschoond. We werden niet gefeliciteerd op onze verjaardag, laat staan een cadeautje, kortom een huishouden van Jan Steen. Mijn vader was weinig thuis, was een vrome maar wettische man. Mijn moeder kon hem daar niet in volgen. Als ik een vriendinnetje mee naar huis nam, schold mijn moeder mij uit, want ze wilde geen pottenkijkers in huis. Mijn moeder was onvoorspelbaar: de ene keer was ze aardig en de andere keer ging ze heel erg schelden. Ze was lui in het huishouden of ze kon het echt niet. Ze was ook jaloers. Toen wij wat ouder werden en mee gingen helpen, kwam er meer regel in ons gezin. We zijn nu allemaal op leeftijd. Als we bij elkaar zijn hebben we het wel eens over vroeger. Er zit bij sommige kinderen nog pijn en frustraties. Zo zei iemand laatst dat pa met verstand met zijn vrouw om had moeten gaan. Het principe van mijn vader was dat je alleen gemeenschap mocht hebben als er een kindje uit voort kon komen. Dit is niet mijn principe en toch kregen wij een groot gezin. Als er zulke dingen gezegd worden voel ik mij aangesproken, al begrijp ik het wel. Al onze broers en zussen zijn altijd thuis blijven komen. Er was nog wel eens spanning, omdat mijn moeder een gebruiksaanwijzing had. Maar als je haar in haar waarde liet, was het gezellig. Toen mijn vader op het sterfbed lag en er wat spanning tussen mijn ouders was, begon ik over vroeger te vertellen tegen mijn vader. Mijn vader kreeg tranen in zijn ogen en zei dat hij niet wist dat het zo erg was. Hij dacht dat het allemaal wel goed was gegaan. Hij was zelf trots op zijn aantal kinderen, hopelijk ook op zijn kinderen zelf. Nu mijn vraag: Eigenlijk was het niet verantwoord dat mijn moeder zoveel kinderen kreeg, was dat Gods bedoeling of kunnen wij het onze ouders kwalijk nemen. Het is vervelend geformuleerd, maar ik weet niet hoe ik het anders moet stellen. Ik heb eens iemand gesproken toen we het hadden over het krijgen van kinderen. Zij gebruikte de pil, want ze zei, als God wil dat we nog een kindje krijgen, komt het er toch wel. Het is wel persoonlijk, maar is dat niet kort door de bocht?

Beste vraagstelster,
 
Wanneer ik uw levensverhaal in wat korte zinnen lees, denk ik dat u behoort tot de mensen van wie we zeggen: Die kan wel een boek schrijven over wat ze heeft meegemaakt. Maar daar gaat uw vraag niet over. Wel over het krijgen van kinderen als een zegen van de Heere en over onze verantwoordelijkheid daarin als man en vrouw.

Kijk, om achteraf te zeggen: het had anders gemoeten bij mijn ouders, is natuurlijk heel gemakkelijk. Achteraf heeft iemand altijd gelijk. Maar achteraf vergeten we vaak dat we met de kennis en de ogen van nu naar het verleden kijken, toen de dingen soms heel anders lagen en ook anders gingen.

Bijbelse lijnen zijn:

T. a. v. geslachtsgemeenschap: die dient allereerst er toe dat man en vrouw elkaar in liefde en met vreugde zullen toebehoren. Die gemeenschap is dus niet afhankelijk van de vraag of mensen kinderen krijgen of niet.

T.a.v. de kinderzegen: kinderen zijn een geschenk, een erfdeel van de Heere. dat geschenk geeft de Heere binnen de veilige bescherming van het huwelijk in de weg van de geslachtsgemeenschap. Hij doet dat. Daarbij gaat het niet allereerst  om het aantal. Het is niet de bedoeling een maximaal aantal kinderen te krijgen, maar een optimaal aantal. Dat kan voor iedereen verschillend zijn. Maar de Heere weet dat het allerbeste en in de weg van het gebed wil Hij ons daarin leiden. Soms krijgen mensen geen kinderen. Het zou kunnen dat de Heere dan een ander plan met ons leven heeft. Soms zijn er omstandigheden waardoor het beter is dat er geen kinderen meer komen. Ook daarin wil de Heere wegen en middelen wijzen. Maar het lijkt mij niet juist om te zeggen: als God het wil, komt er toch wel een kind en dus kan ik rustig de pil gebruiken. Zo gaan we niet met Gods wil en onze verantwoordelijkheid om.

Er zou veel meer te zeggen zijn, maar er zijn ook mooie boekjes over dit onderwerp. Daar wil ik u graag verder naar verwijzen.
 
Met vriendelijke groet,
Ds. J. Westerink

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J. Westerink

• Geboortedatum:
  25-08-1939
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Urk (Maranatha)
• Status:
  Inactief

121 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven