Vrijen staat tegen

dat had ik ook, 8 maanden na de bevalling voor het eerst weer gemeenschap gehad. Moest er niet aan denken weer de benen wijd. Inderdaad twee planken.. Bovendien deed het toen bij mij wel pijn het was echt niet wijder ofzo hoor! Hoeft helemaal niet. Gewoon rustig aan beginnen niks forceren, in therapie hoeft zeker nog nit. Veel glijmiddel gebruiken ne niks tegen je zin. Komt goed!

mooi antwoord trouwens maar wat kun je nu met dat laatste? een bevalling is altijd ingrijpend toch? en ja hier is de stagnatie gebleven ja (3 jaar later) maar zou niet weten hoe dat te veranderen! Je bevalling vergeet je nooit weer hoor..

Maar het kan wel beter worden dan dit TS. Geduld en begrip van je man, heeel belangrijk1 En bedenk dat het geen moeten is.

Gisela... je schrijft: "en ja hier is de stagnatie gebleven ja (3 jaar later) maar zou niet weten hoe dat te veranderen! Je bevalling vergeet je nooit weer hoor.."

daar is nu juist die therapie voor! Zodat je niet jaren hoeft te blijven tobben en geduld te blijven vragen van je man.

dat zal wel maar ik geloof er niet in. Zoalss ik zei je vergeet het toch niet wat zou je er dan aan willen veranderen?!

maar laat TS het vooral doen als het haar wel helpt! Daar gaat het om.

@ Gisela
Niks tegen je zin en geduld en begrip van je man, schrijf je.

Erg gevaarlijk advies. Veel nemen, weinig geven. Hoe lang houd een man dit vol? Ook al houd hij nog zo veel van je, je speelt met vuur!

@Spatie
Gevaarlijk advies? Advies is het niet direct te noemen. ik bedoel meer van: zolang je denkt dat het MOET zal het niet lukken. Accepteer het, laat het eens los en zie wat er gebeurd. Heb geduld en dwing het niet. Daarbij is begrip van je man onmisbaar, als die alleen maar denkt 'ik wil sex' zal het je heus niet lukken. Beetje liefhebbende man zal zijn vrouw steunen en niks willen 'nemen'. t moet van twee kanten geven zijn!

Wij zijn 3 jaar verder ja, en een kindje.. dus sporadisch wel gedaan. nu alweer maanden niet ivm zwangerschap en net bevallen. So what er zijn meer dingen!

"Moest er niet aan denken weer de benen wijd. Inderdaad twee planken.. Bovendien deed het toen bij mij wel pijn het was echt niet wijder ofzo hoor'!

'Heb geduld en dwing het niet. Daarbij is begrip van je man onmisbaar, als die alleen maar denkt 'ik wil sex' zal het je heus niet lukken'.

Refovrouwen zijn best wel geëmancipeerd, ik krijg er het schaamrood van op mijn wangen.
Nu de refomannen nog.
Wij lopen een eind achter op onze zeer gewaardeerde zusters.

@Gisela; ik vind het ook een gevaarlijk advies.
Weet je, als jij je echt probeert je te geven aan je man, als je echt je best doet om ook op dat gebied het fijn te hebben met elkaar, als je zelf alles er aan hebt gedaan (jezelf wegcijferen en er voor je man willen zijn) en het lukt echt niet: ZOEK DAN HULP! Seksualiteit is niet alleen een heel mooi bijzonder onderdeel van het huwelijk (eenwording, zo intiem), maar een gezonde man heeft het ook gewoon nodig!
8 maanden na de bevalling niet en hoelang voor de bevalling niet?
Je speelt echt met vuur (met je huwelijk)!

@ Naam: Ik vind je nogal hard reageren tegenover Gisela. Ze bedoeld dit allemaal goed. Een huwelijk is niet de ander beminnen omdat je bang bent dat hij je anders verlaat.
Vind het nogal een rare reactie van je om te zeggen tegen Gisela dat ze met vuur speelt.

Het is geven en nemen en een normale man zal begrip en respect voor zijn vrouw hebben.
Mijn man en ik hebben zelf een kindje van 14 maanden. Al vrij snel hadden wij weer seks, dus kan daar niet over meepraten... maar een beetje respect mag wel....

Sorry, als ik hard overkom. Zo bedoel ik het niet.
Maar ik merk weinig denken aan de man. Waar is het geven van de vrouw? Nee, een huwelijk is niet de ander beminnen omdat je bang bent dat hij je verlaat. Maar geen seks zorg volgens mij wel voor een bepaalde verwijdering? Het hoort mijns inziens gewoon thuis in een goed huwelijk (en niet sporadisch). Houd seksualiteit ook hoog, het is een paradijsbloem.
Als je geen hulp zoekt terwijl dit wel nodig is, vind ik inderdaad (net als Spatie) dat je het huwelijk niet hoog genoeg acht....
Natuurlijk heeft een geliefde echtgenoot begrip en respect (hij houd immers van zn vrouw) maar dat kan toch niet eindeloos duren? Mag je dat van je man verwachten? Dan heb je toch hulp nodig.

Volgens mij is de bijbel heel duidelijk over seksualiteit in het huwelijk. Onttrekt u elkander niet, tenzij dan met beider toestemming voor een tijd, opdat gij u tot vasten en bidden moogt verledigen; en komt wederom bijeen, opdat u de satan niet verzoeke, omdat gij u niet kunt onthouden. 1 Kor. 7 vers 5

@Daniël je hebt gelijk. Een beetje ingetogener mag wel. Maar omdat het hier anoniem is durf je vaak makkelijker zulke dingen te schrijven.

@Tara, Gisela

Een kind krijg je samen. Inderdaad. En ja, het kan een tijdje duren voordat je weer bekomen bent van de bevalling enzovoort. Ik geloof dat we het daar allemaal mee eens zijn.

Aan de andere kant, is het goed voorzichtig te zijn met het impliciet veroordelen van de behoeftes van andere mensen. Seksualiteit is een normale gezonde behoefte en het is mooi als je die in het huwelijk kunt delen.
Ik vind het dan ook niet eerlijk mannen en vrouwen die het moeilijk daarmee hebben in het hoekje te zetten van mensen die zich niet kunnen beheersen.

Ik weet niet of je ook zo duidelijk van mening zou zijn als het erom ging dat je man bijvoorbeeld met je praat. Dat is voor veel vrouwen een belangrijke behoefte. Misschien zou hij zeggen, dat hij het komende halfjaar geen behoefte heeft om met je te praten. Je moest er maar begrip voor hebben. Waarschijnlijk zou je je dan eenzaam voelen in je huwelijk. Zo is het met dit onderwerp ook. Het huwelijk is een partnerschap. Je bent in het huwelijk een lichaam. Dat betekent, dat je rekening houdt met elkaar. Dat niet de een wint en de ander verliest. Dat je elkaars lasten draagt.

In de Bijbel wordt duidelijk gezegd, dat het beter is je elkaar niet te onthouden, tenzij voor een korte tijd (bidden en vasten enz.), zoals Spatie ook al gezegd heeft.
Om die reden vind ik het jammer om te zeggen dat je respect hebt voor mannen die zoveel zelfbeheersing bezitten, of zo weinig behoefte hebben dat ze met weinig problemen maandenlang niet intiem met hun vrouw te zijn. Dat is niet iets om trots op te zijn als het zo lang duurt. Dat is voor beide zijden verdrietig, omdat een goede geestelijke relatie en een goede lichamelijke relatie elkaar versterken.

Het is ook uit de vraag van de vragenstelster duidelijk dat zij graag wil dat alles weer goed wordt. Ik hoop dat het haar lukt met het antwoord van mevrouw Westeneng weer een beter huwelijksleven te hebben.

drj

P.S. Persoonlijk zou ik met zo'n lange periode van onthouding absoluut mijn problemen hebben. Je kunt mij dus gerust aan de kant van de niet-zo-erg-gerespecteerden stellen :-). Ook uit medisch oogpunt is er overigens geen reden dat het herstel na de bevalling maanden moet duren, zodat er in die tijd niks kan gebeuren (exotische uitzonderingen daargelaten).

@Tara, volledig eens dat moge duidelijk zijn.

En DRJ die vergelijking vind IK nergens op slaan. Een zwangerschap en bevalling is een heel emotioneel gebeuren, ik zelf heb het er maanden later nog moeilijk mee ja. En nee niet uit medisch oogpunt maar wel uit emotioneel oogpunt kan het dan 'zolang' duren. Overigens hoeft dat helemaal niet.

maar tegenwoordig denken we teveel dat het na een paar weken al weer moet. wat is moeten? Je kunt ook op andere manieren van elkaar als man en vrouw genieten, daarvooor hoef je helemaal geen verwijdering te krijgen. Ik in elk geval ben blij dat mijn man mij gewoon de tijd geeft te herstellen anders was ik waarschijnlijk nu al gescheiden.. kom op je houd van elkaar, dat gaat heel diep als het goed is.

Wij weten ook niet wat de bijbel met 'een korte tijd' wil zeggen toch? Een week? een maand? Ik geloof niet dat ze in die tijd elke nacht met elkaar waren..

@Tara

Als jij en je man er geen problemen mee hebben, is dat toch prima. Fijn dat jullie een oplossing hebben gevonden waar jullie allebei gelukkig mee zijn.
Het enige wat ik wil aanbrengen is, dat het niet voor alle mensen geen probleem is. En ik zou het vervelend vinden als die mensen het gevoel krijgen dat ze zich moesten schamen. Ik ben erop tegen als je vrouw respecteren en de kans geven te herstellen gelijkgesteld wordt met maandenlange onthouding.

Zoals gezegd, als jullie daar samen blij mee zijn, is er geen probleem. In andere gevallen kan zowel gedwongen onthouding, als het doordrijven van seks tegen de zin van je partner veel verdriet aanrichten.

Ik heb eens een oude wijze man horen zeggen dat de wereldbevolking in no time uitgestorven zou zijn als elke vrouw zo'n onthoudingsperiode als Tara in acht zou nemen ;-)

Zou graag eens onder vier ogen met haar man spreken.

@Sambalbij, dat zal je meevallen. De meeste mensen 'willen'' tegenwoordig maar 1 of 2 kinderen en ook dan valt het uitsterven nog iets mee, toch?

Enne.. ik vind het vervelend dat wij het gevoel krijgen dat het zo snel al weer moet, omdat iedereen dat lijkt te doen1

@Tara

Lief van je dat je me sterkte wenst. Het thema zit me inderdaad heel hoog, maar niet omdat ik op dat punt ongelukkig ben. Het zit me juist hoog, omdat ik zelf zo gelukkig ben. Vaak heb ik het gevoel heb dat we zijn doorgeschoten van vaders wil is wet vroeger, tot de vrouw is op dit punt alleenheerser of en wanneer het na de bevalling gebeurt.

Een van de belangrijkste dingen is, dat je in het algemeen veel leuke dingen samen doet. Dat schept een prettige atmosfeer en dan ben je meer geneigd fijngevoeliger op de wensen van je partner in te gaan (ik bedoel niet op seksueel gebied, maar algemeen).

Het speciale aan seksualiteit is, dat het niet alleen iets fijns is, dat je met je partner doet, zoals er veel leuke dingen zijn. Het een uiting van liefde en verbondenheid en is ook gedeeltelijk een instinct, een honger, een drang. Dat is niet voor iedereen zo en niet voor iedereen in dezelfde mate.
Daarom is het voor mensen die dat niet zo sterk beleven niet altijd gemakkelijk te begrijpen dat de ander steeds wil, moet. En ook niet goed te begrijpen waarom diegene niet een paar maanden zonder kan. Dat kan voor veel mensen echt een lijdensweg zijn waarbij ze zich afgewezen, onbegrepen en ongelukkig voelen.
Daarom is het aan de andere kant voor andere mensen moeilijk zich voldoende in te leven en niet hun zin door te drijven omdat ze hun innerlijke neigingen volgen. In plaats van fijngevoelig te zijn halen ze hun partner over zonder dat die werkelijk ‘erbij’ is. Dat kan er dan weer toe leiden dat diegene zich overrompeld voelt, gebruikt en niet werkelijk en oprecht geliefd.

Ik zou wensen, dat beide kanten probeerden elkaar te begrijpen en op elkaar toe te gaan. Niet door te zeggen: “Hij moet er maar begrip voor hebben, dat mijn hoofd er een paar maanden niet naar staat.” En ook niet door te zeggen: “Ze moet niet zo moeilijk doen, ze kan zich best af en toe voor me opofferen.”
Ik zou wensen, dat de ene kant begreep dat als je de hele dag hongert en verlangt je je als een zwervershond voor het raam van de slagerij voelt. En dat natuurlijke instincten niet betekenen dat seksualiteit daardoor minder liefdevol en waardevol is.
Ik zou wensen dat de andere kant begreep, dat je niet de hele dag aanmerkingen op je partner kunt hebben en dan verwachten dat die ’s avonds de knop omzet en ‘in de stemming’ is. Dat je moet zorgen dat je partner een fijne week heeft en dat je minstens twee uur per dag aangename tijd met elkaar doorbrengt, ongeacht of je kunt verwachten dat je verlangen wordt gestild.
Ik zou wensen dat mensen altijd probeerden te vermijden gelukkig te worden ten koste van de ander. En als een van de twee zich moet ‘opofferen’ voor de gevoelens van de ander is dat zo.
Ik zou wensen dat mensen beginnen hun partner het leven zo aangenaam mogelijk te maken. Dat ze zelf proberen de best mogelijke man of vrouw te zijn, voordat ze hun eigen behoeften voor hun partner neerleggen.

Ik ben verliefd en gelukkig en wens dat anderen ook toe. Het doet mij altijd verdriet als ik het gevoel heb, dat de een voor de ander lijdt. Draagt elkanders lasten hoeft niet te betekenen, dat je je afwisselend opoffert. Het kan juist betekenen dat je ophoudt eisen te stellen en elkaar in liefde en begrip tegemoet komt en naar oplossingen zoekt. Dan kan de liefde groeien, zodat je steeds meer van elkaar houdt.

Dat wens ik, drj.