Gedrag van broer

F.J. Bijzet | 23 reacties | 13-02-2013| 09:54

Vraag

Wij hebben een broer van 30 jaar. Wij zijn met zijn zessen en ouders. Het lijkt wel of onze broer iets psychisch heeft. Hij bemoeit zich met dingen die hem niet aangaan. Als wij het dan niet met hem eens zijn, wordt hij boos. Hij moet overal zijn zin in hebben. Hij kan niet tegen kritiek. Ook zijn eigen vrouw -vinden wij- kan niets tegen hem zeggen. Hij is al vele malen verhuisd, heeft vele banen gehad en heeft geen rust. Wij hebben pas een gesprek gehad met hem en gezegd dat hij iets normaler moet doen. Het heeft niets geholpen. Je kunt niet met hem praten. Wat zou hij hebben en hoe moet je met hem omgaan? Een radeloze familie!


Antwoord

Beste familieleden,

Jullie lopen tegen gedrag van je broer aan en merken dat jullie niet met hem kunnen praten.  En jullie zien gedrag waardoor je je afvraagt of er iets met hem aan de hand zou zijn.
Op basis van de gegevens die jullie geven is het onmogelijk ook maar iets te zeggen over wat er met hem aan de hand is. Dat zou hem geen recht doen. Sowieso vind ik het belangrijk om terughoudend te zijn met het stellen van diagnoses. Voor je het weet krijgt iemand een sticker opgeplakt waar hij nooit meer van afkomt. Ik kan dus niet zeggen wat er aan de hand is. Ik heb namelijk geen idee. Ik kan ook pas een idee krijgen wanneer ik hem en jullie samen zou zien en spreken. Dat is ook denk ik de enige weg om er achter te komen of en wat er dan aan de hand is.

Waar ik wel wat over kan zeggen is over de manier waarop je dit ter sprake brengt. Jullie hebben een gesprek gevoerd met hem en schrijven daarover het volgende: "... en gezegd dat hij iets normaler moet doen." Duidelijk blijkt dat jullie je niet gehoord voelen door hem, maar ik kan me voorstellen dat als je tegen hem zegt dat hij normaler moet doen, hij ook niet het gevoel heeft serieus genomen te worden.
 
Ik ga er altijd maar van uit dat iedereen goede redenen voor zijn of haar gedrag heeft. Dat maakt het gedrag nog niet fijn en prettig, maar de intenties bepalen of ik de ander nog kan begrijpen. In jullie brief lees ik dat hij zich bemoeit met dingen. Als goede intentie zie ik dat hij betrokken is en wil helpen. Verder lees ik dat hij dan -als jullie het niet met hem eens zijn- dat hij boos wordt en niet tegen kritiek kan. Daarachter lees ik tussen de regels door dat hij zich dus niet begrepen voelt door jullie. Veel mannen uiten dat door boosheid. Kritiek komt dan binnen als een aanval (terwijl dat niet zo bedoeld is).

Hij lijkt me gevoelig voor afwijzingen en krijgt die blijkbaar dus regelmatig. Hem vertellen dat hij normaler moet doen, zal dat gevoel alleen maar bevestigen.

Beter lijkt het mij om een gesprek te voeren waarin jullie je zorg delen met hem. Maar ook proberen te begrijpen hoe hij het contact met jullie ervaart. Of hij zich door jullie gedrag afgewezen voelt. Een gesprek op dat niveau heeft meer kans van slagen dan je aan hem ergeren en hem vertellen dat hij normaal moet doen.

Met vriendelijke groet
Ferdinand Bijzet

Lees meer artikelen over:

broer
Dit artikel is beantwoord door

F.J. Bijzet

  • Geboortedatum:
    03-06-1976
  • Kerkelijke gezindte:
    Gereformeerd Vrijgemaakt
  • Woon/standplaats:
    Barneveld
  • Status:
    Inactief
34 artikelen
F.J. Bijzet

Bijzonderheden:
Functie : Relatietherapeut en opleider

Website: www.relatie-herstel.nl


Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
23 reacties
mortlach
13-02-2013 / 12:17
Zo, Tara, jij vliegt er ook weer met gestrekt been in, hè! Stokpaardje van je?

Anyway: aan de vraagsteller om te oefenen: Grenzen stellen. Zeggen "Dat gaat jou niet aan, dat gaat jou niet aan, dat gaat jou niet aan." Mocht de broer toch op een discussie aansturen... "Dat gaat jou niet aan, dat gaat jou niet aan, dat gaat jou niet aan." Dat is geen kritiek, dat is een grens stellen over waarover je wilt praten en waarover niet

Hij kan zich alleen met zaken bemoeien als jullie dat toelaten. En verder is het een volwassen kerel - getrouwd ook nog eens. Die mag zijn eigen keuzes maken waar hij woont en wat voor werk hij doet.
Droppie
13-02-2013 / 12:47
Bedankt Tara!

ik ben de vraagsteller en mankeert wat volgens jou!
ik zou maar uitkijken wat je zomaar zeg.

Dhr Bijzet bedankt voor u antwoord zo zou je ook kunnen zien.

Ik denk dat we ook verder hulp zoeken want hij maakt ons hele gezin kapot.
overal roddelt hij over.
Mijn moeder is gewoon bang voor haar eigen zoon.
doet overag de deur op slot.

hij ziet niet waar hij mee bezig is.
volgens mij mankeer je dan echt wat.
Ik snap dat de diagnose moeilijk te stellen is zonder iemand te zien..

grt
dijna61
13-02-2013 / 13:02
Probeer bij jezelf ook eens na te gaan: Hoe was hij als kind? Hoe reageerden jullie toen en wat deden je ouders?
Droppie
13-02-2013 / 13:38
klopt Dijna!
vroeger waren er ook al dingen die niet klopte maar ik denk dat mijn ouders zoiets hadden van net als elke ouder onze kinderen mankeert niets.
Jammer want nu wordt het moeilijker.

@ Tara en hij heeft het zelf niet eens in de gaten waar hij mee bezig is.
en ik vind wel dat je moet uitkijken jij zeg dat ik en onze familie wat mankeert.
Tessa
13-02-2013 / 14:59
Droppie: jij stelt toch ook dat je broer ìets`mankeert`? Ben het helemaal met tara eens. ik vind het trouwens vreemd dat een broer zoveel invloed op een gezin kan hebben terwijl hij niet eens meer thuis woont. of jullie op hem natuurlijk ondanks dat hij niet meer thuis woont.
anna30
13-02-2013 / 16:59
@Droppie: ik begrijp je situatie en vraag wel. Hard gezegd heeft je broer gewoon een bord voor zn hoofd. Gesprek aangaan is niet mogelijk omdat hij altijd gelijk heeft (meent hij) en hij staat dus niet open voor opbouwende kritiek.

Hem kun je niet veranderen, wel jezelf en je houding. Stel grenzen! Wees duidelijk naar hem toe. Dit accepteer je niet, dit wel. Als hij daar niet naar wil luisteren dan kun je met hem de consequenties bespreken. Het contact eventueel wat terugnemen.

Wat hij zou hebben is uiteraard niet vast te stellen hier. Hij kan natuurlijk ook gewoon een zeer eigenwijze persoonlijkheid hebben, en bij de trekken die daarbij zitten kun je aan van alles denken. Maar met een diagnose los je niks op. Wel door met je familie op 1 lijn te gaan staan en op een eerlijke en open manier het gesprek met je broer aan te gaan.
Vertel hem hoeveel pijn het jou en jullie doet, beschuldig hem niet maar hou het bij je zelf. Praat voor jezelf en noem voorbeelden wanneer het jou en jouw gezin kwetste. Als hij er niks mee doet dan heb je gedaan wat je kunt en zul je na een tijdje duidelijk moeten maken aan je broer dat het zo niet verder kan.
Samen met de rest van het gezin. Niet allen tegen één, maar één op één in een eerlijke houding.
Succes en sterkte!
altijdwat
13-02-2013 / 18:02
beste vraagsteller, lees reactie van anna 30. Super verstandige reactie. En laat je niet kwetsen door mensen die uithalen naar je vraag. Logisch dat je in een kort briefje even moest verwoorden, en dat er w.s veel meer te vertellen valt over wat zijn gedrag met jullie doet. Dat mag je gezegd worden! Ook door jou! En je staat immers open voor advies? Anders had je de vraag niet gesteld. Succes!
Anders
13-02-2013 / 20:43
Vraagsteller: verdiep je eens in narcisme.
Rozijn
14-02-2013 / 10:50
@droppie: Sterkte! Bestaat er een mogelijkheid om (tijdelijk) wat meer afstand te nemen?

@sommige anderen: makkelijk hè? Van achter een toetsenbord iemand die een noodkreet slaakt de grond in trappen. Natuurlijk kun je voorzichtig wat vragen stellen, maar dit raakt wal noch kant, zo hier en daar.
Sun87
14-02-2013 / 13:54
Het lijkt erop dat de broer geen probleem heeft, maar zijn omgeving! Daarom is het aan de omgeving (lees: vraagsteller) om een manier te vinden om hiermee om te gaan. Hoe broer reageert is zijn verantwoordelijkheid, hoe jullie met hem omgaan is jullie zaak. Dus stop met hem te zeggen 'dat hij eens normaal' moet doen. Denk voor jezelf na waar je grenzen liggen, wat je wel en wat je niet accepteert. Bezig te zijn met hem (wat is hij moeilijk, wat zou hij toch hebben) lost niets op. Wanneer je er moeite mee hebt dat hij zich met jullie bemoeit, dan vinden jullie het blijkbaar moeilijk om daar een grens te stellen (wat ook heel moeilijk kan zijn!). Zoek manieren om die grenzen te stellen: jezelf wat meer uit contact terugtrekken, of duidelijk aangeven: ik wil niet dat je je daar mee bemoeit, dat is onze zaak. Hoe graag je ook zou willen dat broer zijn gedrag verandert, wat hem misschien zelf ook wel gelukkiger zou kunnen maken, je kunt een ander niet dwingen om te veranderen. Ik hoop dat dit jullie een stukje rust geeft, want ik begrijp best dat het allemaal hoog zit en dat jullie je zorgen maken. Het doet me een beetje denken aan de spreuk: 'you can't save people, you can only love them'.
Alma
15-02-2013 / 13:50
hierboven lees ik de tip: verdiep je eens in narcisme, ik zou daaraan willen toevoegen:
autistische stoornis.
Mensen met deze stoornis zijn (bijna) niet in staat tot zelfreflectie: daarom zeggen deze mensen ook vaak: ik mankeer niets, het ligt aan mijn familie/ vrouw/ wie dan ook in hun naaste omgeving.
Ook de andere zaken die genoemd worden passen bij autisme.
Verder is het inderdaad niet handig om tegen je broer te zeggen dat hij normaal moet doen.
Want hij kan zich met de beste wil van de wereld niet voorstellen wat 'normaal doen' is, ws kan hij daar niets mee, dat blijkt ook uit zijn reactie want je schrijft: "het heeft niets geholpen".
Bij deze mensen is het beter om ze te laten weten, op een begripvolle manier, wat er van hen precies verwacht wordt.
Want zij voelen dat nl van zichzelf niet aan.
Sterkte!
Gerard
15-02-2013 / 14:48
Ik moet Tara gelijkgeven. Het is moeilijk te zeggen wat hier aan de hand is. Het zou zo maar kunnen dat veel reageerders er totaal naastzitten.

Spreuken 18:17 zegt: "Wie de eerste is in zijn rechtszaak, lijkt rechtvaardig te zijn, maar dan komt de ander en onderzoekt hem."

Ik stoor me er ook aan dat velen hem gelijk een sticker op willen plakken. Stickers die je overigens niet in de Bijbel vindt. Iemand een psychisch stempeltje geven maakt dingen alleen maar kapot en gaat voorbij aan de onderliggende problemen.

Ik mis de realisatie dat we in een gevallen wereld leven met gevallen mensen. Is de zondeval soms iets abstracts? De oplossing is ergens andere te vinden. Ik mis ook bezorgheid om de broer bij de vraagsteller en bij de meeste reacties.

Een wijs antwoord van Ferdinand Bijzet.
katlheen
15-02-2013 / 15:28
Ja, laten we vooral onszelf gaan verdiepen in allerlei stoornissen en labels plakken. Ben je gestructureerd? Dan heb je autisme of een aan autisme verwante stoornis. Kan je niet zo goed omgaan met kritiek? Dan ben je vast zo narcistisch als een deur....

Je kunt natuurlijk ook gewoon een "stronteigenwijze" broer hebben, die gewoon duidelijk moet worden gemaakt waar de grenzen liggen inzake jullie priveleven. Het probleem van tegenwoordig is, dat iedereen gelijk een labeltje moet krijgen. Hetzelfde zie je met ouders en kinderen. Als het kind maar een labeltje kan krijgen, dan ligt het in ieder geval niet aan de opvoeding van de ouders. Heeft het kind moeite met lezen? Hopsakee, snel even een dyslexie verklaring. Moeite met rekenen? Doe gelijk even discalculie erbij. En dat bij een kind met een IQ van 70...het zou dus zomaar daar aan kunnen liggen. Daar wordt helaas aan voorbij gegaan.

Vraagsteller: Trek grenzen naar je broer. "doe eens normaal", daar kan hij weinig mee. Wees concreet in de dingen waar je je aan stoort. En een karaktereigenschap is niet gelijk een afwijking/stoornis. Als ik mezelf als een botte hok gedraag, wil dat niet zeggen dat ik een stoornis heb, het zegt waarschijnlijk meer dat ik gewoon geen manieren heb.
mieptruus
15-02-2013 / 23:34
Droppie, ik denk dat je voor jezelf een houding "moet" aannemen.(+familie).
Je kan zo'n persoon niet zelf doorbreken. Geef je grenzen aan. Want daar mag hij niet overheen.
Spatie
16-02-2013 / 09:45
@Droppie

Het lijkt mij toch dat hier meer aan de hand is. Waarom is moeder bang voor haar eigen zoon? Kan ze niet tegen hem op? Wil hij haar iets aandoen?

Jullie vinden - dat ook zijn eigen vrouw niets tegen hem kan zeggen.
Dit vind ik zelf een beetje gevaarlijk terrein. Het is hun huwelijk, daar moeten jullie buiten blijven. Niet gaan bedenken wat zijn vrouw zal denken, voelen of wat dat ook. Daar moeten zij beiden uitkomen. Waarschijnlijk heeft deze vrouw zelf ook familie. Laten die haar maar helpen, als zij daar om vraagt.

Vorm geen front met de hele familie tegen deze broer. Dat wordt een vechtverhouding. Recht jij je rug. Geef aan naar hem wanneer hij over je grens gaat. Leef met hem mee. Heb oprechte belangstelling voor hem. Praat niet meer negatief over hem met de familie. Zeg dat je dat niet meer wilt.

Veel wijsheid toegewenst!
ZonnetjeSchijnt
18-02-2013 / 14:08
Ik snap sommige reacties niets. Maar ik snap de vraag van de vraagsteller des te beter.
Waarom wordt de aanstichter nu als slachtoffer gezien. Er wordt hier een vraag gesteld, zonder te oordelen, omdat ze radeloos zijn. En iemand naar de hulpverlening sturen is toch geen optie?! Je kunt moeilijk zeggen "Kom, we gaan vanmiddag naar de hulpverlening om je na te laten kijken!"
Iemand om mee te praten is voor hem misschien wel goed zijn, maar dan moet hij wel willen en zolang hij niet ziet wat zijn gedrag teweeg brengt, zal hij niet willen. Het is ontzettend moeilijk als 1 persoon van een gezin de hele sfeer (bijna altijd) verpest. Ik spreek uit ervaring. Je wordt er knetter gek van. Ik denk ook niet dat deze familie een sticker op de broer wil plakken, ze vragen zich alleen af of hij wat kan mankeren dat hij zo doet.

Familie, ik hoop dat het goed komt!!
Daniel
18-02-2013 / 17:08
Is er ook een mogelijkheid om gewoon geen contact meer met die broer te hebben?
Zal veel problemen oplossen.
Daniel
19-02-2013 / 09:40
@Tara, overigens dank voor je bijdrage's, wat ik bedoel is dat je met pappen en nat houden geen (familie) relatie goed in stand kunt houden.
Wij weten niet hoe de situatie in de familie van vraagstelster is, wij speculeren maar een eind weg.

De verloren zoon (LUKAS 15:11-32) kwam zelf tot inkeer, de vader liet de zoon gaan. Des te gelukkiger was hij toed de zoon terugkeerde.
De vader deed niet aan pappen en nat houden.
ZonnetjeSchijnt
19-02-2013 / 15:21
@Tara: Wie zegt dat die persoon de hele familie tegen zich heeft? In onze situatie is dat helemaal niet het geval. En het zwarte schaap is er ook niet. In ons gezin wordt iedereen hetzelfde behandeld of je je nu rot gedraagt of niet. Dus misschien moet je niet met conclusies op onderwerpen komen als je er geen ervaring mee hebt.
altijdwat
19-02-2013 / 23:50
Tara: mensen kunnen ook gewoon ZIEK zijn en daardoor 'rottig gedrag' richting hun naasten vertonen. In zo'n casus is het wel handig de dingen vanuit breder perspectief te bekijken. Alles is mogelijk, dus laten we niet teveel invullen voor deze mensen!
Je kunt niet (meer) reageren op dit bericht. De reactiemogelijkheid is niet geactiveerd of de uiterste reactietermijn van 1 maand is verstreken.

Terug in de tijd

Kerkelijke verdeeldheid in Nederland zo groot

Hoe komt het dat de kerkelijke verdeeldheid in Nederland zo groot is terwijl dat in andere landen bijna niet speelt? (met uitzondering van de Verenigde Staten en nog wat andere landen.)
Geen reacties
13-02-2006

God vertrouwen op Zijn genadewoord

Dag dominee Van den Brink. Ik luister graag lezingen van u op Youtube. Bijvoorbeeld de lezing over "het evangelie zonder kleine lettertjes" of “hoe kan ik geloven?” Ik luister ook graag Jijdaar! avond...
Geen reacties
13-02-2023

Familie uit gemeente plaatsen

Is het mogelijk om een bepaalde familie uit een gemeente te laten plaatsen, juridisch of via de kerkenraad? Een vraag voor iemand van de Ger. Gem. 
Geen reacties
13-02-2023
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering