Crèche in de kerk
Ds. H. Paul | 6 reacties | 06-02-2013| 08:37
Vraag
Mijn man en ik verschillen van mening over het wel of niet naar de crèche in de kerk brengen van onze kleine kinderen. Persoonlijk vind ik het geen plicht om kinderen die nog niet mee naar de kerk kunnen naar de crèche te brengen zodat ik zelf met de rest van mijn gezin naar de kerk kan. Van huis uit ben ik ook zo niet opgevoed. Mijn ouders bleven altijd zelf bij de kleintjes thuis. Ik heb daar verder geen oordeel of mening over. Persoonlijk vind ik het prettig om zo lang er kleine kinderen in huis zijn, er voor te zorgen dat ik mijn man en oudere kinderen 's ochtends op een rustige manier naar de kerk kan helpen in plaats van te moeten stressen met kleine kinderen. Zo vind ik het 's avonds ook fijn als degene die thuisblijft er voor zorgt dat de tafel gedekt is en we zo na de dienst aan tafel kunnen, zodat de jonge kinderen nog een beetje op tijd naar bed kunnen. Mijn man vindt echter dat ik de kleine kinderen als excuus gebruik om niet naar de kerk te hoeven. En hij vindt het goed voor jonge kinderen om zo vriendjes te kunnen maken in de kerk en zo betrokken te zijn bij het kerk-zijn. Ik heb daar wel over nagedacht. Maar ik kom er niet uit. Ben ik een minder goede christen als ik er voor kies om zelf voor mijn kleintje te zorgen i.p.v. dit uit te besteden aan de kindercrèche? Doe ik God daar verdriet mee omdat ik dan niet in de kerk ben? Ik begin me namelijk wel schuldig te voelen zo. Ik kom zelf uit een Ger. Gemeente waar de dominee altijd bad voor de ouders die thuis bij de kleine kinderen waren achtergebleven. Daardoor heb ik ook nooit de indruk gehad iets verkeerds te doen. Natuurlijk kan ik mijn man een keer tegemoet komen en met het hele gezin gaan. Maar hoe zit het met de keren dat ik dat niet doe? Zondig ik dan?
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Beste vraagstelster,
Uw vraag betreft een situatie waarop niet altijd eenduidig kan worden geantwoord. Meerdere factoren kunnen van invloed zijn op ons handelen. Zo kan bijvoorbeeld de leeftijd van het kind een rol spelen. Of het angstig zijn in een andere omgeving.
Wel dient dit het leidend beginsel te zijn dat we naarstig naar Gods huis dienen op te gaan. Dus zoveel als het mogelijk is. Ps. 84 dient als leefregel. Dat u op zondagmorgen een "stress-situatie" verwacht is gemakkelijk te ondervangen door een half uur eerder op te staan. Dat u een bepaalde gang "fijn" vindt correspondeert niet met het "jammer-vinden", dat u uw plaats leeg moet laten, terwijl er toch een mogelijkheid is om naar de kerk te gaan.
Maar omdat er geen twee situaties eender zijn, is het moeilijk te zeggen, wat voor u de juiste weg is. Zelf zou ik de gelegenheid aangrijpen om naar de kerk te gaan.
Met vriendelijke groet,
Ds. H. Paul
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Paul
- Geboortedatum:16-07-1928
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Moerkapelle
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
af en toe gaat ze mee naar de kerk ze is nu 4, maar meestal zit ze op de creche net als mijn zoontje van 2, t is het proberen waard, voor school moet je ook vroeg opstaan toch??? en s avonds blijven mijn man of ik thuis dat wisselen we af, wij hebben ook maar 1 x creche
Wie draagt de verantwoordelijkheid als er iets misgaat? Niet alle mensen zijn even goed in het omgaan met kinderen.
Ik laat mijn kleine zoon wel naar de chreche gaan, vooral omdat ik het belangrijk vind dat hij van jongst af aan met het Woord te maken krijgt. Ze zingen en bidden daar, lezen bijbelverhaaltjes voor enz.
Ik kan hem thuis laten bij mijn (niet gelovige) man, maar dit is voor hem waardevoller.
De vraag: ben je een minder goed christen als je er voor kiest om voor de kinderen te zorgen? Nee natuurlijk niet! Het maakt voor God niet uit hoevaak je naar de kerk gaat. Je kunt namelijk ook thuis Hem dienen en groot maken. Je kunt ook thuis Hem liefhebben en eren. Je kunt ook thuis zingen en bidden, ook met de kleintjes.
Ik vind het een nare opmerking van haar man dat ze thuis zou blijven omdat ze geen zin zou hebben. Is kerkgang bij jullie dan een verplichting, iets waar je verplicht naar toe moet omdat het zo hoort? Of is het een vrijwillige keuze en ga je met plezier en liefde naar de kerk? Voor ons allemaal iets om over na te denken!
Maar ik mis bij haar de spijt van het missen van zoveel kerkdiensten. Dat is kennelijk geen enkel probleem, en dat vind ik dus juist het probleem. De samenkomst van de gemeente is juist zo belangrijk. En ook het samen onder de preek zitten, en dan (hopelijk) thuis na kunnen praten over de preek.
Ik denk dat daar het knelpunt zit.
Dan ga ik op tot Gods altaren, tot God de bron van het hoogste goed.
Het lijkt me ook goed om als gezin met elkaar in de kerk te zijn, zeg maar bij je oudere kinderen.
Ik persoonlijk ben een voorstander van de crèche, even onthaasten , gericht zijn op Hem.
Wel is het goed om te kijken of je kinderen het daar goed en fijn hebben.
Misschien het proberen waard?
Overigens geef ik geen oordeel af dat jij Zijn dienst niet liefhebt als je thuis op de kinderen past.
Zelf weet ik geen betere plek als de kerk, het huis van God.
Om ook gemeenschap der gelovige te hebben!!
Zelf maken we alleen in de ochtend gebruik van de crèche, 2 keer kunnen onze kinderen niet (autisme)
De tweede dienst wisselen we altijd af, om en om.
Het is geen wet overigens, als ik dit doe of dat doe vind God bij beter of slechter.
