In een rolstoel
dr. J. van der Wal | 3 reacties | 02-02-2013| 15:12
Vraag
Ik ben een meisje van 14 jaar oud en zit in een rolstoel. Ik zit met de volgende problemen: Ik voel me heel onzeker en denk dat iedereen me haat. Ik durf de school niet binnen te gaan als er bijvoorbeeld pauze is omdat ik me zo onzeker voel en denk dat iedereen me raar vindt. Ook geef ik mezelf altijd de schuld van alles (dingen die er gebeuren, bijvoorbeeld ruzie met mijn broertjes). Ook word ik de laatste tijd heel snel boos. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen? Kunt u mij advies geven? Hulp vragen wil ik eigenlijk niet, omdat ik niet wil dat mijn ouders van al deze problemen weten.
Antwoord
Wat er ook allemaal oningevuld blijft in je korte vraag, zoveel is wel duidelijk dat je het erg moeilijk hebt voor een jonge dame van 14 jaar. Daarbij lijkt mij dat het isolement een heel voorname rol speelt. Het lijkt mij niet respectvol om bij zo weinig gegevens verder te speculeren over wat er aan de hand kan zijn en evenmin om al te specifieke adviezen te geven.
Eén ding wil ik je wel op het hart binden: het is echt nodig dat je hierover met anderen praat. Ik weet niet waarom het kennelijk zo moeilijk is om dat met je ouders te doen. Daar zijn het toch juist je ouders voor, zou ik zeggen. Als vader zou ik het vreselijk vinden als mijn kind niet met mij zou willen praten als ze het zo moeilijk heeft.
Maar misschien heb je wel goede redenen om dat (nog) niet te doen. Denk dan wel na over alternatieven. Kijk eens om je heen in je familie, predikant, huisarts, ouderling of een wijze christen of christin die kan luisteren. Of als je dat allemaal nog niet durft, is het mogelijk om anoniem te chatten met een hulpverlener van Eleos via mindguide (zie de website van Eleos).
Wie of wat je ook kiest, ga praten!!! In het isolement dreigt scheefgroei in de beeldvorming over anderen en jezelf en daarmee ontstaat een groot gevaar dat het van kwaad tot erger gaat. Het kan zijn dat je tijdelijk professionele hulp nodig hebt en als dat in de eerste gesprekken blijkt, is het van belang dat je die hulp ook zoekt.
Je hebt nog een hele toekomst voor je als God je die wil geven. Vandaag is de eerste en daarmee de beste dag om stappen te zetten naar genezing van je innerlijke wonden. Vraag God of Hij je wil leiden naar iemand die je daarin terzijde kan staan.
Dr. J. van der Wal
Dit artikel is beantwoord door
dr. J. van der Wal
- Geboortedatum:31-01-1955
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Dordrecht
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Voormalig directeur Eleos en divisiemanager De Hoop.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Het is echt normaal voor een meisje van 14. Het heeft met de hormonen te maken, misschien ben je al of wordt je binnenkort ook voor het eerst ongesteld?
Alle vrouwen hebben een periode van onzekerheid gehad. Goede nieuws is dat als je 18 bent het meestal wel voorbij is.
Heb je misschien een hartsvriendin of een nicht van dezelfde leeftijd? Vertel haar je problemen, ongetwijfeld dat ze het herkent!
Wil je gedachten, ervaringen uitwisselen, vraag de redactie gerust om mijn mailadres (ik zie de mogelijkheid van een pm hier namelijk niet staan)!
