Zwangerschap uitstellen

Beste vraagstelster,

Ik heb er 6 nu zijn ze 2-9, Wij hebben het zelfde gedachten gehad, toendertijd, kinderen vragen veel aandacht zowel geestelijk, lichamelijk ook want je moet toch voor ze lopen, en bij mij was het elk jaar raak, en heb ook geroepen ik kan het niet meer aan, maar mocht toch elke keer weer Gods leiding zien dat Hij ons er weer bovenop heb mogen helpen. Wij mijn man en ik wilden dan ook geen voorbehoedsmiddelen gebruiken en hebben dit tot nu toe nog steeds niet gedaan, de jongste is nu 2 en ben nog steeds niet zwanger, elke keer als we gemeenschap hebben gehad gaat er daarna een gebed omhoog.
Maar mocht hetwel zo zijn is het ook goed, maar ik ben nu ook wel even blij dat het nu niet zo is.
Ik weet hoe je je voelt elke keer die spanning, je geniet niet meer van zo maar even gemeenschap hebben want....O help als ik maar niet zwanger wordt...
Blijf bidden God kan en zal je helpen, maar blijf bidden,en op zien naar Hem want Hij weet wat je wel en niet aankan.
Sterkte met het opvoeden van de kinderen,maar probeer zoveel van ze te genieten.

Hoi vraagstelster en Boda6, het raakt me enorm om te lezen hoe jullie worstelen met het wel/niet zwanger raken en de spanning die dat met zich meebrengt.
Hoogstwaarschijnlijk hebben jullie geleerd dat als God je leven leidt, dat ook betekent dat je zelf je verstand uit moet schakelen op zwangerschapsgebied.
Hier heb ik respect voor, ik zie hier echt een oprecht verlangen de Heer te dienen.
Maar als je even uitzoomt en naar de situatie kijkt, denk ik aan het volgende:
God geeft jullie een huwelijk en vervolgens vruchtbaarheid en kinderen.
Het is een hele belangrijke en bij vlagen ook zware taak om deze kinderen groot te brengen.
Iedereen weet hoe (normaal gesproken) een kindje ontstaat, door de eenwording van een vruchtbare man en dito vrouw. In de Bijbel staat niets over het feit dat je wel of niet in het huwelijk mag bepalen hoeveel kinderen er komen en wanneer.
Dus zonder meer aannemen dat je niet mag 'ingrijpen' lijkt mij wat kort door de bocht of zelfs onverantwoord naar het huwelijk (hoe belangrijk en mooi is ongecompliceerde gemeenschap zonder spanning), je eigen lichaam/geest en de overige kinderen.
Het heft in eigen handen nemen door zonder meer zelf te bepalen wanneer en hoeveel kids er komen en daar allerhande middelen voor aanwenden is ook wederom weer wat kort door de bocht.

Mijn man en ik zijn midden twintig, en hebben nu twee kleine kinderen. We willen ons graag gaan inzetten voor ándermans kind(eren) middels pleegzorg dus nu komt er, als het aan ons ligt, even geen eigen kindje bij.
We hebben nu een methode gevonden die goed aansluit bij het verantwoord omgaan met de vruchtbaarheid met respect voor het leven en het huwelijksleven. Fertilitycare (kijk maar eens op internet). Hierbij worden man en vrouw samen betrokken.
In de Bijbel wisten verschillende vrouwen ook precies wanneer ze (on)vruchtbaar waren (zie bijv. Thamar) en zaken als periodieke onthouding e.d. zijn niet een moderne uitvinding maar mijns insziens verstandig omgaan met hoe wij door de Schepper in elkaar zijn gezet.

Wat Boda6 terecht zegt is het belang van gebed. God is de gever van het leven, maar ook van wijsheid en verstand. Vraag Hem om wijsheid en durf buiten je opvoedings/kerkelijke kaders te denken.

Vergeet daarbij nooit: 'daarom is er nu GEEN veroordeling voor hen die in Christus zijn', je BENT en BLIJFT goedgekeurd voor de hemelse Vader door het volmaakte werk van de Here Jezus. Weet je geliefd en gedragen, ook in dit soort belangrijke punten.
Hij heeft jou (vraagstelster en andere vrouwen die het herkennen) gemaakt en heeft het beste met jou voor ogen, lees Zijn woord er maar op na!
Veel wijsheid en liefde gewenst...

Beste vraagstelster
God geeft je zeker ook eigen verantwoordelijkheid als het gaat om de kinderzegen. Want hoeveel kun jij aan? Hoeveel kan je portomonee aan? Je man?
Het meest belangrijkst is of jouw lichaam het nog aankan en vooral je psyche daarbij niet vergetend. Als je het zelf niet ziet zitten en daar biddend mee bezig bent, dan mag je absoluut je maatregelen daarmee nemen!

Zoals Boda6 hierboven beschrijft is een enorm risico. Het is goed en zeer bewonderenswaardig dat zij het vertrouwen hebben dat God een nieuwe zwangerschap zal voorkomen, maar ik zie hierin vooral ook de verantwoordelijkheid van ons als mensen zelf.
Je springt immers ook niet in de zee als je niet kunt zwemmen en vertrouwd dan op God dat Hij je wel redt?! Maar dat is mijn persoonlijke mening.

Het gaat om jou als persoon en om jullie als gezin: als jullie geen nieuwe zwangerschap en baby aankunnen (voorlopig) dan is het denk ik goed om de mogelijkheden van anticonceptie te bespreken.

Succces en sterkte!

Aan de ene kant:
- God weet wat wij nodig hebben
- Geen zorgen voor morgen
- Hij wil Zijn hulp en bijstand bieden aan diegenen die het van Hem verwachten
- Kinderen zijn een Godsgeschenk om op te voeden tot Zijn eer en tot uitbreiding van ZIjn koninkrijk
- God opent en sluit de baar moeder
- Leef in afhankelijkheid van de Heere
- Geef je over in Zijn hand en neem niet het eigen heft in handen
- Vraag niet af wat jij wilt, maar wat Gods wil is!
enz. enz. enz.

Aan de andere kant:
- neem je verantwoordelijkheid
- woon met verstand bij je vrouw
- kinderen zijn zo dierbaar/ belangrijk dat je er wel genoeg energie en liefde voor moet hebben
- het is niet de bedoeling dat je er als vrouw (of man) aan onderdoor gaat.

@anna30: het is een heel verschil of je in zee springt terwijl je weet niet te kunnen zwemmen of dat je het `risico`loopt zwanger te worden en een kindje van de Heere te krijgen. beetje rare vergelijking (vind ik).

Zelf vind ik het heel moedig als iemand hier zo mee omgaat. immers, je vraagt in deze weg wat de wil van de Heere is. Degenen die roepen dat je je verstand en dergelijke moet gebruiken en de wetenschap en middelen van nu niet voor niets hebt gaan vaak voor de makkelijkste weg.

Vragenstelster: ik denk dat dit bij heel veel echtparen speelt, en er veel mee geworsteld wordt. iedereen moet hierin toch zijn eigen keuze maken en de mening van anderen doet er eigenlijk niet toe. Verder vraag ik me af: waarom geen onthouding? (in de vruchtbare periode). Als jou man net als jij ziet dat jullie het niet aankunnen is toch bijbels om met verstand bij de vrouw de wonen?

Onthouding lijkt me lastig wanneer de periode onregelmatig verlopen. Dan kan je net zo goed niet aan onthouding doen in de praktijk.

Vergeet niet dat je nog 4 kinderen hebt, als jij het niet aankunt om nog een 5e te hebben, dan ben jij niet alleen degene die het niet trekt, maar dan zijn er nog 4 oudere kinderen en een baby die daar de dupe van worden. En ik denk dat je man er ook niet blij van zal worden. Mijn vrouw (werkzaam in de hulpverlening) heeft zo al genoeg gezinnen de vernieling in zien draaien. Of dat nu zegen is?

Mocht je regelmatig menstrueren, dan zou je onthouding kunnen overwegen, maar dat is geen 100% veilige methode, houdt dat wel altijd in je achterhoofd. Wil je wel meer zekerheid, dan ga je richting condoom/pil/spiraaltje denken.

Linksom, rechtsom, het blijft een eigen keus. Vraag het 100 mensen, je krijgt 100 antwoorden. (en intussen ben ik er ook 1 van).

Onthouding klinkt leuk, maar niet als je net als mij een cyclus hebt van eens in de 6, of eens in de 10 weken. Wanneer moet je dan 'onthouden'?
En of je nu aan onthouding doet, een condoom gebruikt, nfp doet, het doel is toch allemaal hetzelfde: een zwangerschap voorkomen?
Wat maakt het dan uit op welke manier je dat doet?
Bij onthouding heb ik altijd het gevoel: we geven God nog wel een kansje, als Hij echt wil dat er een kindje bij komt, dan is er een mogelijkheid dat je buiten je vruchtbare periode toch zwanger wordt. Maar is dat de bedoeling, dat je er zo mee omgaat?
Het blijft lastig. Vraagstelster, veel wijsheid en sterkte.

@Tessa:
[citaat]: Zelf vind ik het heel moedig als iemand hier zo mee omgaat. immers, je vraagt in deze weg wat de wil van de Heere is. Degenen die roepen dat je je verstand en dergelijke moet gebruiken en de wetenschap en middelen van nu niet voor niets hebt gaan vaak voor de makkelijkste weg.
[einde citaat]

oei wat een gevaarlijke uitspraak doe je hier! Dus als ik geen kindje meer mag krijgen omdat mijn gezondheid het niet toelaat zou ik nog steeds geen voorbehoedsmiddelen mogen gebruiken? Of als mijn psyche dat niet toelaat? God heeft ons ons verstand gegeven, onze hersenen om na te denken. God heeft de medische wetenschap gegeven en gezegend zodat we daarvan gebruik mogen maken.
En natuurlijk: als God 6 kinderen voor jou heeft voorbestemd zal je echt geen 7e krijgen. Maar je weet niet wat Gods wil is en daarom mag je er zeker met je verstand op de juiste manier mee omgaan.
De vergelijking van in zee springen zonder te kunnen zwemmen is bedoeld als: is het verstandig om je eigen verantwoordelijkheid niet te nemen als je dat wel kan en mag doen? Zo is het ook met de kinderzegen: God heeft de mensen de vrijheid gegeven om zelfstandig te kunnen denken en met het verstand te handelen. Ook op het gebied van vruchtbaarheid. In de Bijbel staat nergens dat je niet aan voorbehoedsmiddelen mag doen (ook niet op de natuurlijke manier zoals onthouding)

Nee, het is zeer zeker niet de gemakkelijkste weg om de wetenschap in te schakelen. Als dat de gemakkelijkste weg zou zijn dan had ik nooit, biddend, een kindje kunnen krijgen uit Gods hand via de wetenschappelijke weg.

Als het voor de vrouw (de man of het gezin of de situatie) beter is dat er (voorlopig) geen baby komt: handel dan biddend met je verstand.
Want zijn wij zo sterk en zo verzekerd dat we zonder twijfel op God kunnen vertrouwen? Of zijn we zoals Petrus die vol vertrouwen over het water liep, maar toen hij enigsins twijfelde het water in zakte?

Tegenwoordig zijn er net als zwangerschapstesten ook ovulatietesten te koop bij de drogist. Misschien een idee om die te gebruiken als je via een natuurlijke manier een zwangerschap wilt voorkomen en je cyclus is niet regelmatig. Dan weet je toch wanneer je het meest vruchtbaar bent. Zoals hiervoor ergens staat dat de nfp-methode op gelijke voet staat met een condoom enz. ben ik het niet eens. Waarom zou God alles zo volgens een cyclus geschapen hebben als je daar geen rekening mee zou mogen houden?

@anna30: de vergelijking van de zwemmer gaat gewoon niet op. als ik in het water spring en weet niet te kunnen zwemmen kan ik er niet op vertrouwen dat ik geholpen wordt. als ik een kindje zou krijgen waar ik enorm tegen op zou zien (stel in geval van vragenstelster) mag ik vertrouwen dat Hij die mij dat kind gaf er ook voor zorgen wil dat alles goed komt. Er staat er a;tijd nog Een boven Wiens schepsel het zou zijn.

Vervolgens trek je ook conclusies waar ik niet op doel. ik bedoel niet in geval van ziekte lichamelijk/psychisch. maar dat is ook heel anders dan wat vragenstelster bedoelt. zij zijn (uit de vraag op te merken) een gewoon gezin met kinderen snel op elkaar wat logischerwijs lichamelijke en geestelijke belasting met zich mee brengt. er zijn dus geen redenen om absoluut niet zwanger te mogen worden. Het is wellicht wel beter, vandaar dat ik het zei van de (periodieke) onthouding. al realiseerde ik me inderdaad niet dat niet iedereen zo`n regelmatige cyclus heeft als ik.

Het gaat hier trouwens ook niet over met behulp van de wetenschap wel een kindje te krijgen, maar met behulp van de wetenschap (even)geen kindje te hoeven krijgen.

Wanneer je echt niet zwanger kan/mag worden en je wilt graag gebruik maken van je cyclus zoals God die in de schepping heeft gelegd: de ladycomp is heel fijn in gebruik. Geeft precies je (on)vruchtbare dagen aan en al gauw weet je hoe je cyclus in elkaar steekt...

Je moet dit onderwerp niet losstaand zien, volgens mij.
Het gaat om afhankelijkheid van God in heel ons leven en niet alleen rond zwangerschap.
Hoe ga je dan om met preventief ingrijpen op medisch gebied? neem je medicijnen in als je ziek bent, of laat je de genezing aan God over? (ja, dan wordt er wel gezegd, je mag bidden of God de medicatie of dokter zegent) waarom dan niet een onthoudingsmiddel als een zwangerschap te zwaar is. Of als je een kind met autisme hebt die een drukke gezinssituatie niet aan kan en veel rust om hem/haar heen nodig heeft. Is het dan geen zegen dat je niet elk jaar zwanger hoeft te worden/zijn? Er zijn idd heel veel gezinnen met een overspannen vader/moeder, of zó overbelast dat ze de (vooral jongste) kinderen maar hun gang laten gaan, omdat ze opvoedingsmoe zijn. Is het dan niet bekend dat vrouwen vroeger minstens 3 jaar hun kinderen zoogden en niet zwanger werden. Werd de opvoeding niet gedeeld met andere vrouwen als buurvrouwen, moeders, zussen etc.?
Is het niet zo dat heel veel huwelijke kapot zijn gegaan door een verkeerde/gespannen kijk op seksualiteit? De angst en vermijdingsdrang van vrouwen die niet meer kunnen genieten door de spanning? Is dat het leven vieren met de vrouw/man die je liefhebt? Heel veel respect voor mensen die het over durven te geven en hun gezin aankunnen. Maar ga er niet vanuit dat dit voor iedereen opgaat. En trek het dan ook het hele leven door tav sociale zekerheid overheid, verzekeren, sparen, inenten etc etc