Middenweg zoeken is moeilijk
Ds. P.D.J. Buijs | 24 reacties | 10-01-2013| 16:54
Vraag
Mijn vriend en ik komen uit verschillende kerken. Nu weet ik dat hij niet bij ons naar de kerk wil en ik niet bij hem. Ik heb het er zo moeilijk mee. Ik wil graag in onze gemeente blijven, maar ik weet niet hoe ik dit moet aanpakken. Mag ik wel doorgaan met mijn relatie? Of moet ik stoppen? Ik houd zo veel van hem. Hij zegt dat we een middenweg moeten zoeken, maar ik kan dat moeilijk. Ik heb veel baat bij onze gemeente. Christus staat zo voorop in de preek en ik heb er veel houvast aan, ondanks dat ik niet zeker weet of ik kind van God ben. Wat moet ik?
Antwoord
Beste lezer,
Je schetst een probleem dat vaak voorkomt: je hebt verkering en komt uit twee verschillende kerken. Hoe daarmee om te gaan? Allereerst: loop niet te hard van stapel. Verkeringstijd is er om kennis met elkaar te maken, dus: elkaar te leren kennen. Daar hoort ook bij: elkaars geestelijke leefwereld leren kennen, inclusief de kerkelijke achtergrond van de ander. Doe dat in de eerste plaats biddend. De Heere moet ook hierin je gedachten leiden en jullie de weg wijzen. Ga geregeld eens met de ander mee naar de kerk. Bespreek dan wat je daar aanspreekt, maar ook dat wat je moeite geeft. Dat kan heel goede gesprekken opleveren, waarbij je, als het goed is, elkaar in het hart kijkt. En juist dàt moet je in je verkeringstijd leren! Misschien gaan de ogen van de ander wel open voor iets wat je eerder nooit hebt gezien.
Meer dan eens zie je gebeuren dat twee mensen zo door de tijd heen samen naar een keus toegroeien. Ooit kreeg ik een stel bij me op de studeerkamer, die het heel goed aanpakten. Ook zij behoorden tot twee verschillende kerken. Ze zeiden: "We gaan geregeld bij elkaar naar de kerk, maar willen ook een gesprek aangaan met elk van de predikanten, om te horen hoe ze tegenover allerlei dingen staan en waar deze kerk voor staat en waar die kerk voor staat. Pas als we ons maximaal hebben laten informeren, en uitgebreid geluisterd hebben, willen we biddend een keus maken." Prachtig!
En als je nu geestelijk uiteindelijk niet op één lijn komt? Dan moet je het nog eens goed voor Gods aangezicht overwegen of je wel echt bij elkaar past. Het is voor een huwelijk immers wezenlijk dat het een huwelijk "in de Heere" zal zijn. Je moet dus geestelijk echt op dezelfde wortel (gaan) stoelen, anders gaat dat in je huwelijk nooit goed. En zeker ook niet als er kinderen zouden mogen komen. Dan is het toch echt: beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedwaald. Dat kan heel moeilijk zijn. Maar dan zal blijken wat de Heere ons waard is.
Ik kan natuurlijk helemaal niet beoordelen of dat bij jullie aan de orde zou kunnen zijn, maar geef het wel mee ter overweging. Wijsheid en zegen van de Heere toegewenst
Met een hartelijke groet,
Ds. P. D. J. Buijs
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P.D.J. Buijs
- Geboortedatum:02-11-1961
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Nunspeet
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ook investeren in het geestelijke leven. Praat veel met elkaar over de verschillen tussen jullie kerken. Waarom zijn die niet te overbruggen? Er is één God, die je in alle kerken kunt dienen, aanbidden en liefhebben.
En natuurlijk voel je je bij je eigen gemeente vaak het best op je gemak, maar dat betekent niet dat je je moet blijven vastpinnen op die gemeente.
Als je gaat trouwen zul je keuzes moeten maken. Waar gaan jullie wonen? Misschien samen in die woonplaats een nieuwe kerk gaan bezoeken?
Het huwelijk bestaat uit alleen maar keuzes, waar je samen uit moet komen door te praten en goed te communiceren met elkaar.
Ik zou het zonde vinden om je relatie te laten stuklopen omdat beiden niet uit hun kerk willen eerlijkgezegt...
Leg het ook voor God neer en laat je leiden!
De KERK kent geen verschillen.
Dus sluit je aan bij de KERK en dan kan er ook gekeken worden over de muren van een kerk.
Met deze uitspraak lijkt het me onmogelijk om hier biddend mee om te gaan. Waarschijnlijk wil je bij je eigen kerk blijven uit traditie, over je vriend kunnen we dat niet zeggen. Zo gauw je je een geredde zondaar gaat noemen, maak je pas aanspraak op God's wijsheid. Dat is helaas zoals het in de bijbel staat.
Dus.... jammer genoeg,..... spijtig......zo zul je het niet bedoelen, hoop ik.
Eigenlijk weet ik het wel zeker.
Kijk, jouw probleem is geen probleem.
Het komt voor uit het feit dat wij teveel tijd en teveel geld hebben.
Als je Christen bent in Damascus of in Noord Korea dan heb je een probleem.
Als je in een vluchtelingenkamp woont en je tent waait weg dat is een probleem.
Als je geen geld hebt om eten te kopen dan heb je een probleem.
Geen medische zorg dat is een probleem.
Maar mensen die van elkaar houden en moeten kiezen uit 2 praktisch identieke Protestante kerken dat is geen probleem.
Dat is “spielerei” van de lage landen aan de Noordzee.
Bezoek samen met je vriend eens meerdere kerken. Wie weet ? Hoor je nog eens wat anders.
Een beetje nuance is nooit weg in het Protestantisme.
Dat is wel een beetje een dooddoener. Volgens mij valt 90% van de vragen hier onder de categorie 'spielerei'. Vragen over kerkgang hebben meestal wat te maken met traditie, ouders die iets vinden en waarin ze anders gaan dreigen met t 4e gebod, je kinderdoop uitzitten ("God heeft je voor deze kerk bedoeld", blabla). Zo gauw er echter geen overtuiging in zit en t vermogen om over kerkmuren heen te kijken ( je lid voelen van de 'grotere' Kerk), is t in wezen een discussie over winkelen bij de AH of bij de C1000. Uiteraard voelt de Aldi als middenweg dan tegen..
Mijn advies aan de vraagstelster is om te beginnen samen uit te zoeken waar jullie beide staan ten opzichte van God. Ik sluit me daarin aan bij ds. Buijs. Geestelijk moeten jullie op één lijn staan, anders is jullie relatie bij voorbaat gedoemd te mislukken. Dit weet ik uit ervaring. Hier geldt de uitspraak van de twee geloven en de duivel.
Daarnaast: een kerk op aarde is nooit volmaakt. Soms lijkt dat zo, maar, zei iemand laatst nog tegen mij, als je zelf de deur binnen stapt... is het dan nog steeds volmaakt? Nee, dat kan hier niet op aarde.
De belangrijkste vraag die er volgens mij moet zijn wat betreft kerkkeuze is: kunnen wij samen God dienen in deze gemeente? Ja, soms moet er dan wel wat water bij de wijn, maar zo zal het je verdere leven ook gaan: het huwelijk bestaat tenslotte meer uit geven dan uit nemen (bron: ervaringsdeskundigen, en dat zijn er een hele hoop ;)).
Kunt u mij zeggen waar die uitspraak “van die 2 geloven op dat ene kussen met die duivel in het midden”te vinden is in de bijbel ?
De vraag stellen is hem beantwoorden, nergens dus.
Ik ken nog meer van dit soort boerenfatsoen opmerkingen “de beste koe en de beste vrouw haal je bij je buurman”, niet erg bijbels allemaal.
Waar 2 mensen in Gods naam bijeen zijn daar is God zelf aanwezig.
Er staat niet bij “onder het dak van dezelfde kerk”.
Waren Izaak en Rebecca van dezelfde kerk ? En Boaz en Ruth ?
“uw God is mijn God” dat was de norm en dat zou onze norm nog moeten zijn.
En ja, ik vind dat je dit soort geklets wel af moet zetten tegen de grote problemen die er zijn, dan komt alles een beetje in het juiste perspectief.
God dienen met en in onze omgeving ? Hoe groot is deze omgeving ?
Hoeveel kilometer had u in gedachten ?
Ik ben blij dat Christus Zijn verlossingswerk niet beperkt heeft tot Nazareth en omgeving.
Laten we van onze kleine eilandjes afkomen en met vreugde aanschouwen welk groots werk aan ons verricht is in de gehele wereld.
Zusters en broeders wereldwijd, niet allemaal van dezelfde kerk, maar met elkaar verbonden door die ene Meester.
Er worden jaarlijks, pearl187, 100.000 Christenen vermoord vanwege het geloof in de Here Jezus. Realiseren wij ons ? Dat zijn onze broeders en zusters.
Binnen dit kader is mijn opmerking over “spielerei” toch niet erg ongepast.
Het is de hoogste tijd om prioriteiten te stellen en zoals u zelf zegt “een kerk op aarde is nooit volmaakt” dus waarom hierover een probleem maken ? Het is in ieder geval geen vraag voor een dominee “die zal namelijk op Christus wijzen – over kerkmuren heen.
Wie zegt er dat de uitspraak over de duivel en het kussen zo uit de bijbel komt? Dat komt hij namelijk niet. Er staat wel 'vorm geen ongelijk span'. Dus als je er niet uit komt samen, kan je dan een goed huwelijk hebben??
En nee, niet alles komt in het juiste perspectief door er andere zaken bij te betrekken, geld, goed enz.. Wij zijn wel bevoorrecht om in Nederland te wonen. En daarbij hebben wij onze eigen vraagstukken. Onder andere over die vreselijke versnipperde Nederlandse kerken, die elkaar soms niet kunnen luchten of zien.
Statement: misschien is dat nog wel erger dan vervolgde christenen... mensen die denken goed te zitten, omdat ze naar een bepaalde kerk gaan, maar het ware geloof niet kennen.
De apostel zegt : “vorm geen ongelijk span – en nu komt het – met een ongelovige, dat vergeet u er bij te schrijven. Paulus gebruikt in de grondtaal het woord “Beliar (letterlijk: deugniet, nietsnut, vernietiger - een naam voor satan), afgoden”. Het gaat hier, op zeker, niet over mensen van verschillende kerkgenootschappen, eenvoudig weg – omdat die er toen nog niet bestonden.
Beter iets voorzichtiger citeren, ik heb deze tekst horen misbruiken in de tijd van de apartheid in Zuid Afrika tegen huwelijken van blanken met zwarten.
Tenslotte aan vraagstelster ; je zegt dat je heel veel van je vriend houdt, dat is het enige wat telt, laat je niet beïnvloeden door zaken als kerkverschillen, het is jouw probleem niet, dit soort discussies komen uit de vorige eeuw of nog verder terug, de meeste mensen weten meestal niet meer waar het over ging en de meeste originele geschilpunten bestaan zelfs niet meer.
Je bent jong, neem je vriend bij de hand, heb elkaar lief en ga samen een grootse toekomst tegemoet. Laat het bij jou niet zijn zoals bij de kinderen uit Lucas 7 die ons toeroepen “wij hebben op de fluit gespeeld en jullie hebben niet gedanst”.
Waar liefde woont, gebiedt de Heer Zijn zegen. Daar woont Hij Zelf, daar wordt Zijn heil verkregen, En 't leven tot in eeuwigheid.
dat Christus minder / niet centraal staat. Dat zou niet mogen, maar de praktijk leert het wel anders. Misschien dat haar vriend of zijzelf dat in hun eigen leven ook zo ervaren, Christus niet centraal. Dan vind ik het juist goed dat zij met deze vraag komt en ik hoop voor hen dat zij er uit zullen komen met Christus en in Christus.
Op basis van deze gegevens zijn tips hier dus niet echt nodig..
Dit meisje zegt “Christus staat zo voorop in de preek en ik heb er veel houvast aan, ondanks dat ik niet zeker weet of ik kind van God ben”.
Toen Johannes de Doper in de gevangenis zat, stuurde hij zijn leerlingen naar Jezus met de vraag “bent U de Christus – of moeten wij een ander verwachten ?”
Was Johannes ook een ongelovige ? Een beliar ?
@ In het slechtste geval is haar vriend ook niet zeker van zijn heil en zijn ze dus een gelijk span op een kussen, alleen heeft God daar totaal niks te zeggen..
Dat geloof je toch niet echt, mag ik hopen.
De almachtige God heeft alleen wat te zeggen als wij het beamen ?
Nee dus, gelukkig niet. Hij heeft alle macht in de hemel en op aarde.
Ik zal niet zeggen dat Johannes een ongelovige is, maar als hij niet doorheeft wat het geloof betekent (en er zijn genoeg redenen aan te nemen dat hij dat wel deed) kun je je dat afvragen. In dit geval zegt het meisje het zelf, dus ga ik daar (wellicht wat te hard, want misschien zegt ze het uit gewoonte omdat ze niet zo 'arrogant' mag zeggen dat ze een kind van God is o.i.d.) op in.
Het ongelijke span in een huwelijk is bedoeld als ongelovigen en gelovigen. Het duidt op het verschil (ongelijk?).. Als ik net bedacht dat ze wellicht niet verschillend zijn, is het dus een gelijk span (!?). Alleen dus ongelovig en daarom hebben ze niet veel aan zo'n les uit de bijbel. Heeft God iets te zeggen? Tja, als je gelooft dat ze door het niet-volgen van Zijn geboden zullen worden gestraft, wel degelijk, maar dat oordeel heb je al met alle daden waarin je God niet betrekt (=zonde). Maar tijdens dit leven hebben ze daar niet zoveel last van hoor. Het is in ieder geval niet zo dat gelovigen gezonder en rijker zijn dan ongelovigen.
Ik kan je het helaas niet veel simpeler brengen. Het geloof is toch zeker ook weggelegd voor mensen uit de logica?
Ik bedoel hier te zeggen dat twijfel zelfs voorkomt bij Johannes de Doper waarvan Christus zegt “van vrouwe geboren geen grotere”.
En dat betreffende vraag van Johannes “bent U de Christus of moeten wij een ander verwachten”
niet schokerender is dan die van vraagstelster “ik niet zeker weet of ik kind van God ben”.
We moeten oppassen dat we mensen niet beoordelen op een zinnetje. Waarschijnlijk heeft ze dit thuis zo geleerd. Hoe willen wij bij de naaste beoordelen of hij of zij een kind van God is ?
Op basis van woorden ?
Een Vader had 2 zonen, de eerste zoon zei “ja Vader” maar hij deed “nee”.
De tweede zoon zei “nee Vader” maar hij deed “ja”.
Wie heeft de wil van de Vader gedaan ?
@Possien – In de wiskunde is er logica – daar is 1 + 1 = 2.
In het geloof blijkt keer op keer dat 1 + 1 steeds weer 3 is.
De eersten worden de laatsten en de laatsten de eersten enz.
Jij zegt ; “Maar tijdens dit leven hebben ze daar niet zoveel last van hoor. Het is in ieder geval niet zo dat gelovigen gezonder en rijker zijn dan ongelovigen”.
Hier begrijp ik niets van – sorry.
Het is onze enige troost, beide in LEVEN in sterven.
- 1
- 2