Weinig over biseksualiteit gesproken

drs. E.J. (Els) van Dijk | 6 reacties | 20-12-2012| 13:19

Waarom wordt er in reformatorische kringen zo weinig over biseksualiteit gesproken? Ik ben 30 en ik ben er sinds een half jaar achter dat ik biseksueel ben. Ik ben me nu een beetje in de verschillende christelijke homo-organisaties aan het verdiepen en ik vind zo ontzettend weinig over biseksualiteit in het christelijke homo-debat. Is het de bedoeling dat ook ik celibatair moet gaan leven? Op dit moment voel ik me ook schuldig als ik verliefd word op een man en als ik überhaupt maar denk aan het beginnen van een relatie, het maakt niet uit met welk geslacht. De dominee en een gedeelte van de kerkenraad zijn op de hoogte. Het antwoord van de dominee viel me reuze mee. Maar het maakt de angst om de 'mist in te gaan' niet minder. Als ik lesbisch was geweest, dan was het slikken of stikken geweest. Met andere woorden: of de kerk of een relatie. Maar nu weet ik het gewoon niet. Ik moet straks als ik dood ga wel mezelf verantwoorden tegenover God en ik snap er gewoon helemaal niets meer van. Zou zelf-censuur wat betreft het avondmaal een oplossing zijn? Het avondmaal bezorgt me echt slapeloze nachten en dat trek ik niet veel langer meer. De kerkenraad gaat pas wat 'doen' als ik met een dame thuis kom. En dat is maar beter ook. Maar het blijft een grote gok met 50 procent kans dat het goed gaat en 50 procent kans dat het fout gaat.

Beste …,
 
Er wordt sowieso in de kerk (maar ook in de christelijke gezinnen!) weinig over seksualiteit gesproken. Opvoeders en begeleiders van jonge mensen lijken het een precair onderwerp te blijven vinden waardoor er maar weinig openheid is. Mensen hebben wel standpunten, maar dat is iets anders dan vanuit nabijheid en verbondenheid er met elkaar over spreken, juist als de praktijk van het leven weerbarstiger is dan het formuleren van heldere en kordate standpunten. En dat geldt zeker ook voor biseksualiteit.
 
Dat je biseksueel bent maakt jou niet minder dan iemand die hetero is, net zo als dat geldt voor iemand die lesbisch is. De vraag is hoe jij er mee omgaat. Hoe geef jij je seksuele identiteit zodanig vorm, dat je rein tegenover God staat/bent? Dat is dezelfde vraag die ook voor hetero’s en homo’s geldt. Je identiteit als zodanig hoeft absoluut niet tussen jou en God in te staan en is dus wat mij betreft ook geen enkele reden om geen avondmaal te vieren bijvoorbeeld. Het gaat om jouw zuiverheid en reinheid. Het gaat erom of je door Christus rein tegenover God staat en een vrij mens bent.
 
Dat vraagt om regie over jouw leven vanuit keuzes die jij maakt en die keuzes maak je op grond van je principes. Het gaat niet om een gok, maar om een wilsbesluit waar jij jezelf aan wil houden ja of nee en waar je consequenties aan verbindt. Daarom begrijp ik niet zo goed dat je bang bent om de mist in te gaan. Laat ik proberen dat uit te leggen.

Als jij vindt dat een lesbische relatie niet is zoals God seksualiteit bedoeld heeft, heb je dus een keus: wil je een dergelijke relatie een kans geven of wil je er principieel bij voorbaat niet aan beginnen? Als dat laatste het geval is, is dat een besluit. Zelfs als je gevoelens zou krijgen voor een andere vrouw, geef je daar niet aan toe, want je wilt dat niet!
 
Laat ik mijzelf als voorbeeld geven: ik ben een alleenstaande hetero vrouw. Als ik gevoelens zou krijgen voor een getrouwde man, mogen die gevoelens geen kans krijgen, aangezien dat niet mag en niet kan. Ik moet die gevoelens dus niet voeden, maar ze ver van mij houden. Sowieso moet ik ervoor zorgen dat ik seksueel niet geprikkeld word aangezien die gevoelens niet bevredigd kunnen worden. Dat vraagt dus een heel duidelijke keus met concrete consequenties. Alleen dan kan ik op dit gebied zuiver en rein blijven. Dus niet naar erotisch getinte plaatjes kijken (ik denk trouwens dat dit voor de meeste mensen niet goed is, maar dat terzijde), niet verlangens naar een man voeden, enzovoort en zo verder.
 
Als jij een relatie met een man een kans wilt geven, dan kun je je daar open voor stellen en kun je bezien of er een man op je pad komt die je levenspartner zou kunnen worden. Als je dat gezien je seksuele identiteit te eng vindt, kun je er ook voor kiezen een dergelijke relatie geen kans te geven en het besluit nemen om als alleenstaande door het leven te gaan.

Elk jaar ontmoet ik wel homofiele mannen die een dergelijk besluit nemen; zij zijn ervan overtuigd dat God een seksuele relatie tussen twee mannen niet bedoeld heeft – de lichamen zijn daar ook niet op afgesteld – en kiezen er daarom voor om geen relatie aan te gaan. Dat vind ik heel moedig en ik heb daar veel respect voor.
 
Ik ken ook homofiele mannen die hetzelfde uitgangspunt hanteren: seks tussen twee mannen heeft God niet bedoeld, maar om als alleenstaande te leven lijkt hen ook vreselijk, dus hebben zij gekozen voor een huwelijk met een vrouw. Let wel: die keuze kan lang niet iedereen maken en ik zal dat ook nooit als standaard advies geven, maar ik ken wel goede huwelijken met deze achtergrond.
 
Al met al: het leven overkomt je niet, het is geen gok, je kunt duidelijk vooraf keuzes maken hoe je je leven vorm zou willen geven. Waarmee ik niet wil zeggen dat dan precies gebeurt wat jij hebt bedacht. Maar je kunt wel heel duidelijk voor jezelf de kaders formuleren waarbinnen jij wilt opereren en ook de grenzen aangeven waar jij absoluut niet overheen wil gaan.

Daarom is het heerlijk dat we Gods Woord als een geweldige bron van wijsheid mogen hebben, juist als het gaat om onze ethische en morele dilemma’s en dat we Hem mogen kennen als onze grote Leidsman die wijsheid in ons hart wil leggen zodat we in vrede met Hem mogen leven.
 
Dat wens ik je dan ook van harte toe: genade en vrede en een hoopvolle toekomst zoals God die wil bereiden voor al Zijn kinderen. Als je dicht bij Hem blijft, komt het goed.

Dit artikel is beantwoord door

drs. E.J. (Els) van Dijk

• Geboortedatum:
  28-01-1956
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

213 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven