De Heere persoonlijk kennen

Is het wel bijbels als een predikant de gemeente vraagt of ze de Heere persoonlijk kennen? Dat deden de profeten in het Oude Testament en de apostelen in het Nieuwe Testament toch ook niet?

Beste vraagsteller, het is een goede vraag die je stelt. Ook een vraag om als voorganger jezelf mee voor de spiegel te stellen; hoe doe ik dat? En... is het inderdaad bijbels? Wat is dat eigenlijk, de Heere kennen? Zeg je daarmee dat je weet wie Hij is? Of dat Hij bestaat? Over Wie heb je het eigenlijk, en hoe ken je Hem dan?

Ik ben benieuwd wat de gedachte achter je vraag is, en misschien ken ik die wel. Want als je telkens die vraag gesteld krijgt, kun je daar heel erg onzeker van worden: Ken je de Heere (al) persoonlijk? En daarmee wordt van alles verondersteld, of in elk geval komt bij jezelf de vraag op: Wat is persoonlijk kennen? Wat gebeurt er dan met je? Inderdaad zien we dat in OT en NT de prediking niet zozeer vragenderwijs is, maar stellenderwijs, verkondigend, vermanend en onderwijzend. Daar zijn voorbeelden van te over. Ik noem alleen Jesaja 53, Ezechiël 36:25vv,  Johannes 3:16 en Johannes 11:23-26. O zeker, dan mag in de prediking de vraag aan de orde komen: Geloof je dat? Dat doet Jezus ook. En het antwoord dat (de Geest van) God werkt is wat we lezen in Johannes 11:27. Daar gaat het toch om?! Dat we in geloof antwoorden op de verkondiging. En dat geloof niet een zaak van je verstand alleen is, maar dat je daar ook met je hart bij betrokken bent, blijkt ook wel uit de vraag van Jezus aan Petrus: Heb je mij lief? En ook dan mag je antwoorden zoals Petrus antwoordt, en misschien ook wel na veel zonde en aanvechting, zelfs na een verloochening: Ja Heere, U weet dat ik van U houd. Verder kwam Petrus niet op die vraag met dat grote woord: Heb je mij lief (agapè); heb je mij lief met een alles gevende liefde? Hij kon het Woord van Jezus niet overnemen, maar Jezus nam het Woord van Petrus over: Heere, U weet, dat ik van U houd.

Het is goed om als predikanten nauwkeurig te zijn in onze vraagstelling, zodat we geen andere veronderstellingen oproepen. Het is bijbels om te vragen naar en aan te sporen/op te roepen tot geloof. En dan wel in die persoonlijke betrokkenheid. Het gaat er niet om dat je gelooft dat Jezus de Verlosser is, maar dat je gelooft, dat Jezus mijn Verlosser is. Hem heb ik lief en Hem wil ik volgen, geleid door de Heilige Geest. Inderdaad, dat is heel persoonlijk. Daar heb je ook zeker weet van, met je hart.

Ds. J. van het Goor