Leven zo zwaar

dr. G. W. Marchal | 3 reacties | 28-11-2012| 17:38

Vraag

Ik heb een probleem. Ik denk regelmatig aan de dood. Ik vind dit leven zo zwaar dat ik er het liefst mee zou stoppen. Natuurlijk doe ik dat niet, maar ik zit gewoon steeds in de knel. Denk ik er eindelijk uit te komen, komt het volgende probleem er wel weer aan. Ik vraag me af wanneer dit eens ophoudt. Waarom het me niet gegund is dat het gewoon een keertje goed gaat. Ik weet niet hoe ik hiermee moet omgaan. Ik wil wel hoop blijven houden, maar hoe kan ik dat doen? Ik heb veel aan tips denk ik...


Antwoord

Geachte schrijver van deze noodkreet,

Dit is een SOS-signaal. Een aantal tips is niet toereikend. U doet er goed aan om contact op te nemen met een vertrouwenspersoon. Misschien bied ik u op afstand een bescheiden handreiking door een artikel door te geven dat ik onlangs in het blad HW /Confessioneel schreef.
 
Een beest van vrees.

Des morgens kruipt een beest van vrees / door aderen en ingewanden, / en maakt mij weder tot een ander, / dan die ik slapend ben geweest.

De eerste regels van een gedicht van Gerrit Achterberg (1905-1962). Wie het verder wil lezen, raadplege zijn Verzamelde Gedichten (VG, 108). Angst is een beest van vrees. Vrees heeft een object: ik vrees, ik ben bang voor iets of iemand. Wanneer dat object verdwenen is, heeft ook de vrees geen bestaansrecht meer. Angst graaft dieper en is meer ongrijpbaar. Het beest kan uit het gezichtsveld zijn, maar –wie weet?– loert het nog steeds ergens op ons.

Gerrit Achterberg heeft die existentiële angst ervaren. Zijn leven ging door diepe dalen heen. Het was niet zonder tragiek. Wat er gebeurde, was overigens niet alleen een lot dat hem overviel, maar ook schuld, waarmee hij in het reine moest komen. Hij worstelde ermee, ook en vooral in zijn gedichten. Ondanks alles wist hij van het wonder van de verzoening, duur betaald, door Christus, "koopman in oud roest" (VG, 922). Nog een belijdenis: "Ik deed, van alles wat gedaan kan worden, / het meest misdadige – en was verdoemd. / Maar Gij hebt God een witte naam genoemd, / met die van Mij. / Nu is het stil geworden, / zoals een zomer om de dorpen bloeit" (VG, 600; een witte naam: zie Openb. 2:17).

Soms is dat beest van vrees niet te temmen, maar verscheurt het een mens, geheel en al. In de afgelopen weken kwam ik drie keer in aanraking met na(ast)bestaanden van mensen, die suïcide pleegden, een eind aan hun leven maakten. Een man van even in de veertig, een vrouw van in de tachtig en een man halverwege de zeventig. Ik werd uitgenodigd voor te gaan in de afscheidsdienst. Zoeken, tasten naar woorden om een gebeuren enigszins te benoemen, dat mensenmaat en mensenmacht te boven gaat. Ooit las ik een boek van professor P. C. Kuiper (1909-2002). Hij was een befaamd hoogleraar in de psychiatrie, schrijver van een reeks studieboeken, luistervink en gesprekspartner van mensen, ten einde raad. Kuiper kwam zelf in een tunnel van depressie terecht. In plaats van hulpverlener werd hij hulpbehoevend, voor een lange periode. Hij beschreef zijn ervaringen in dat angstland in een boek: "Ver heen – verslag van een depressie" (1988). Het is opgedragen aan Noortje, zijn allernaaste, een dochter van professor K. H. Miskotte. Kuiper geeft een omschrijving –definitie is mij te afgemeten– van wat depressie is: de draaglast gaat de draagkracht te boven. Daardoor kan een mens 'kopje onder' gaan. Voor twee van de drie mensen, die ik zopas noemde, gold dat ook heel letterlijk. Zij kwamen om in het water.

Hoe verder? Ik weet geen antwoord op dit kluwen van vragen. Ten hoogste een 'handwoord', zoals André Troost dat noemde: een handreiking om staande en gaande te blijven. Ook in dit opzicht leef ik van het gegeef: woorden, die ten diepste van God afkomstig zijn. Ik noem er enkele. Psalm 139: HEERE, Gij doorgrondt en kent mij. Veel meer dan wij elkaar en ook onszelf kennen. Gij omgeeft mij van achteren en van voren en Gij legt uw hand op mij. Hemelhoog en aardediep, zelfs in de diepten van het dodenrijk, is Hij nabij.  Zijn hand laat ons nooit en nergens los. Zelfs de duisternis is niet bestand voor Zijn licht, dat niet te doven is. Ook het boek Spreuken reikt onvergetelijke, onsterfelijke handwoorden aan. Het hart kent zijn eigen droefheid en in zijn vreugde kan een vreemde zich niet mengen ( 14:10). Ook onder het lachen kan het hart pijn lijden (14:13). Deze weergaloze God weet de weg in, weet weg met onze radeloosheid. Hij is ons nader dan ons eigen vlees en bloed.

In verbondenheid,
Ds. G. W. Marchal

Lees meer artikelen over:

depressiefdoodsuicide
Dit artikel is beantwoord door

dr. G. W. Marchal

  • Geboortedatum:
    13-09-1943
  • Kerkelijke gezindte:
    PKN (Hervormd)
  • Woon/standplaats:
    Welsum (33%)
  • Status:
    Inactief
34 artikelen
dr. G. W. Marchal

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
3 reacties
Hansje
29-11-2012 / 08:04
Beste .....

Ik kan je een tip geven (spreek uit ervaring met zware depressieve periode). Zoek ajb hulp en blijf niet zelfdokteren en denken dat het wel over gaat!

Ga naar je huisarts en bespreek het en hij zal je verder sturen!

Groet
dorieng
29-11-2012 / 14:57
Tips geven is moeilijk omdat je niet aangeeft wat voor problemen je steeds weer krijgt. Soms zien wij dingen als ernstig probleem waarvan een ander zegt: o, dat los je zo op. Ik zou ook professionele hulp zoeken en niet wachten. Laat je doorsturen naar iemand die specialist is op het gebied van psyche en kijk ook of het klikt met diegene. Dat laatste is erg belangrijk, anders heeft de hulp weinig zin. En schaam je niet om hulp te zoeken.....wanneer iemand steeds onverklaarbare pijnen heeft gaat hij ook naar een arts. Ik hoop dat je iemand vindt die je op weg kan helpen en dat moet echt lukken, daarnaast wens ik je vooral de hulp van God toe. Veel sterkte!
juni
30-11-2012 / 09:07
zoek hulp.!!! en...zoek mensen op die het veel erger hebben,in wat voor situatie ook. Ga daar vrijwillig helpen,. coordinators genoeg.Ga je verdiepen in b v dieren,in een asiel, omgaan met dieren die jou niets kunnen zeggen,......hoe ellendig hun leven is......Het leven is zoals je zegt en ervaart. Maar Kijk eens hoe dit komt? door onze eigen zondeval!Er is Hulp bij de Heere,zie Die te kennen en je ziet het leven als EEN GENADE gift.Satan wil je naar de ondergang hebben.Maar EEn is gekomen en heeft overwonnen hoor!Nu zie je dat nog niet,maar alles wat je zelf ervaart,daar kan je straks een ander mee tot dienst zijn Ervaring,oefeningen,de een meer dan de ander.Maar....het valt voor jou zelf niet mee,a;ls je er midden in zit!Komt tijd,komt raad!
Je kunt niet (meer) reageren op dit bericht. De reactiemogelijkheid is niet geactiveerd of de uiterste reactietermijn van 1 maand is verstreken.

Terug in de tijd

Twijfel tussen Bijbel en Koran

Ik ben een meisje van 15 en twijfel ontzettend of de Bijbel of de Koran waar is. Ik ben beide boeken al een tijdje aan het bestuderen en ik denk eerlijk gezegd dat de Bijbel het ware woord van God is ...
9 reacties
28-11-2023

Strijd over hertrouwen

Een aantal jaren geleden ben ik helaas gescheiden, om een andere reden dan overspel. Mijn ex-man en ik hebben beiden weer een nieuwe relatie. Mijn ex-man woont samen met zijn vriendin en ik wil graag ...
Geen reacties
28-11-2016

Alle dominees naar de hemel

Gaan alle dominees naar de hemel? Ook die zich er gemakkelijk vanaf gemaakt hebben en juist mensen stuk maken?
Geen reacties
28-11-2015
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering