Opgevoed met de leer van de Ger. Gem. in Ned.
Ds. N.P.J. Kleiberg | Geen reacties | 20-11-2003| 00:00
Vraag
Ik ben thuis opgevoed met de leer van de Ger. Gem. in Ned., maar een vriend van mij met de hervormde leer (Gereformeerde Bond). Nu hoor ik dat hij heel anders over het geloof denkt dan mijn kerkgenoten en ik vind dat hij gelijk heeft. Bestaat er een mogelijkheid om de kloof tussen Gereformeerde Bond en Ger. Gem. in Ned. te overbruggen?
Antwoord
Het is moeilijk om dit te beantwoorden zonder dat er kennis genomen is van de "leer" van de Ger. Gem. in Ned. en die van de Ger. Bond zonder die gehoord te hebben. Want we moeten niet vergeten, dat binnen de Ger. Gem. In Ned. verschil is tussen de ene en de andere predikant en zovele malen meer onder de GB predikanten. Daarom is het goed om elkaar eens oplettend te luisteren: wat zegt de predikant (van welke kerk dan ook) en wat leert ons de Bijbel.
Wel zouden we in zijn algemeenheid kunnen stellen, dat bij de Ger. Gem. in Ned. heel sterk het accent ligt op de uitverkiezing en daardoor ook sterk gesteld wordt dat de beloften Gods enkel voor de uitverkorenen zijn. En zo lang je niet weet dat te zijn, hebben de beloften Gods geen enkel nut. Ja, is het aanbod van genade niet voor die hoorders. Daarmee is de prediking dan getoonzet. Is dat niet waar? Ja, uiteindelijk ben ik het ermee eens, dat inderdaad de beloften die betrekking hebben op de zaligheid uiteindelijk enkel voor de uitverkorenen zijn. Maar, omdat een mens en ook een prediker niet weet, wie die uitverkorenen zijn, wordt het aanbod van genade alle hoorders voorgehouden (en dit is de lijn aan de rechterkant van de NHK). Men zal nooit kunnen zeggen dat het Woord niet tot hen gekomen is. En daarom zal dat Woord in de dag van het gericht ook tegen hen getuigen en zal Christus als de Rechter het moeten zeggen: "Gij hebt niet gewild".
Zeker, dat we onze zaligheid niet kunnen bewerken, is waar, maar we moeten wel eerlijk zeggen, dat de onwil altijd voorop gaat. We willen niet van genade leven. We willen wel onszelf bekeren, maar we willen niet dat een Ander dat doet in ons zonder ons.
En nu stel je de vraag: hoe kunnen we dat overbruggen. Ik proef daarin een beetje de achtergrond: is er een kerk, waar we zowel het één als het ander wat vinden. Misschien heb ik het verkeerd, maar laat ik dan dit zeggen: er is niet één volmaakte kerk hier op aarde. Ik vind ook dat zo lang je niet getrouwd bent mee moet gaan met de ouders waar je op dat moment verblijft. Dus ben je bij de één, dan ga je zondags daar naar de kerk, ben je bij de ander, dan ga je zondags daar met de ouders mee naar de kerk. En luister, wat er gezegd wordt.
En wat ik jullie dan zou willen aanraden: probeer niet een "brug" te slaan, maar bespreek met elkaar de preek. Bespreek hetgeen de dominee of voorlezer heeft gezegd en niet wat je meent dat hij gezegd zou hebben. En probeer met elkaar te onderzoeken wat dan het verschil is, waar die liggen en of die zo groot zijn, dat het breekpunten zijn. Onderzoek het vanuit het Woord en biddend voor het Aangezicht van de HEERE. En zoek zo met elkaar een weg, waar je samen onder het Woord mag en kan zitten. Als de verkering voortgezet wordt, zul je ook een keus moeten maken, waar je samen naar de kerk kunt en wilt gaan.
Tenslotte nog deze opmerking: als je onbekeerd sterft, dan zullen kerkmuren niet uitmaken, maar kom je op die ene rampzalige plaats terecht. Als de HEERE komt te bekeren, dan zullen er geen kerkmuren zijn, waarin je roemt, maar zul je roemen in God alleen.
Ds. N. P. J. Kleiberg
Dit artikel is beantwoord door
Ds. N.P.J. Kleiberg
- Geboortedatum:03-05-1945
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Achterberg
- Status:Actief
