Al tien jaar thuis
J.M. Strijbis | 11 reacties | 08-11-2012| 12:57
Vraag
Ik ben een al tien jaar thuis zijnde man, afgekeurd en in de wao, en ben rond de 60 jaar. Ik ben getrouwd en heb uitwonende kinderen die ook allemaal werken en hun 'ding' hebben en ook niet in de buurt wonen. Mijn vrouw werkt gelukkig nog drie dagen, anders zouden we wel erg krap bij kas zitten. Door mijn wao zijn, zit ik ook veel thuis en op zich vind ik dat niet erg, alleen hebben we weinig (echte) vrienden en komt er nooit eens iemand zomaar eens aan. En overdag al helemaal niet. Mijn vrouw heeft daar nog niet eens erg in, omdat ze haar werk heeft, maar ik natuurlijk wel. Ik ga ook nooit in m'n uppie een stukje lopen, want dat is al vermoeiend. Een rondje met de fiets alleen doe ik ook niet zomaar en zeker niet als het kouder wordt. Een rondje rijden met de auto doe ik ook niet want daar is de benzine te duur voor. Soms gaan we weleens even weg als mijn vrouw niet hoeft te werken en op zondag gaan we naar de kerk. Als er Bijbellezing is, gaan we daar ook wel naar toe en ik naar de mannenvereniging. Het komt erop neer dat ik mij dikwijls best eenzaam voel en gewoon niet weet wat ik moet doen. Het huishouden hou ik wel bij en het eten klaar maken kan ik ook wel. Hele dag lezen, puzzelen of computeren doe ik ook niet. Verder heb ik eigenlijk ook geen hobby's. En hoe ik, of wij, eens aan wat vrienden kunnen komen zou ik al helemaal niet weten. We gaan ook meestal wel vroeg naar bed, echt om te slapen en verder niks. Mijn vrouw is na haar werk ook moe. Misschien is er iemand die wat tips of suggesties heeft?
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Geachte vragensteller,
Ik begrijp je probleem. Zelf wandel ik heel veel, maar ik lees dat je dat liever niet doet. Werkt voor mezelf heel goed en is geestverruimend en meditatief. Ik weet niet of je stille tijd houdt op een dag. Zo niet, dan adviseer ik je dat elke dag te doen. Elke dag een uur geeft toch minstens een dubbel doel aan je vrijetijdsbesteding.
Verder zoek ik het vooral in het contact met mensen. Is er bij jou een instelling in de buurt waar je vrijwilligerswerk kunt doen? Zijn er mogelijk mensen waar je een krant voor zou kunnen lezen? Ken je mensen die blij zouden zijn als je een boodschap voor ze doet?
Als derde is het misschien een idee om naar de kerkenraad of naar de dominee of wijkouderling te stappen. Mogelijk kennen zij mensen uit de gemeente die heel blij zouden zijn met een bezoekje. Als vierde is er misschien in de gemeente een vereniging of commissie waar je in kunt participeren.
Ik hoop dat ik je hiermee een beetje op weg heb kunnen helpen.
Sterkte er mee.
Groetjes,
J. M. Strijbis
Tip van de redactie: Veel musea en verzorgingshuizen zoeken ook vrijwilligers.
Dit artikel is beantwoord door
J.M. Strijbis
- Geboortedatum:16-06-1956
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Gouda
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Docent(opleider) Driestar Hogeschool
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Als je een beetje rondvraagt en je soepel opstelt, is er vast wel wat te vinden. Het mes snijdt dan aan twee kanten. Je helpt anderen maar zelf doe je ook ervaringen op in een andere omgeving, met andere mensen etc. Heel verrijkend. Daarnaast 'schuift' het soms wat. Een kadootje op je verjaardag, een kerstattentie. Bovenal waardering en het weten dat je anderen helpt.
Het Reformatorisch dagblad vraagt mensen die oude kranten willen corrigeren voor Digibron, dit is de tekst doorlezen en woorden die niet vertaald zijn met inscannen aanpassen.
Het inlezen van (christelijke) luisterboeken, ook genoeg in te doen.
De kerkbode (helpen) opmaken, puzzelrubrieken maken, verhalen maken en dergelijke.
Je gaat het nog druk krijgen!
Daarnaast gaf hij aan dat hij niet wilde wandelen omdat het te vermoeiend is, niet dat hij het niet zou willen...
Het zal vast goed bedoeld zijn maar persoonlijk kreeg ik er een beetje een nare bijsmaak van. Alsof de man alleen telt als hij iets doet..
Zoals je kunt lezen zie je verschillende punten aangedragen, zowel voor inspannend als niet inspannend werk, ook waar je alleen maar achter de computer hoeft te zitten.
Aan de andere kant krijgen we regelmatig via de media te horen dat er veeeel mensen eenzaam zijn. Dan zullen er vast ook sites zijn, vast ook verantwoorde sites, waar mensen te vinden zijn die ook wel nieuw mensen willen leren kennen.
Sterkte ermee!
Misschien is een klein stukje volkstuin wel wat voor u? lekker in de buitenlucht bezig zijn en andere mensen (vaak gepensioneerde mannen) ontmoeten overdag. Er zijn ook volkstuincomplexen, waar een kantine is, waar mensen samen een bakje koffie drinken of wat kletsen. U zou een bankje neer kunnen zetten, of wat bakken op hoogte maken (of laten maken). En u komt met gezonde (onbespoten) groenten thuis en wat nieuwe verhalen. Ik snap dat dit voor de wintermaanden natuurlijk geen alternatief is. Maar ik weet zeker dat als u het verzorginshuis belt of er eenzame mensen zijn die graag een bezoekje willen, u zult schikken, welk aanbod er is! Maar ook om mensen in de rolstoel naar de zaal te brengen voor eten, koffiedrinken of overdenking. Of bewoners even meehelpen met brood in stukjes snijden. Waarschijnlijk ontmoet u dan gelijk andere gemeenteleden die ook meehelpen.
Ik neem maar aan dat als de briefschrijver van lezen houdt, hij vaak in de bibliotheek te vinden is, waar je naast boeken ook tijdschriften en kranten kunt lenen en/of lezen.
Net als met het vinden van een baan, is de beste manier vaak: Deel de dingen met mensen om je heen. "Netwerken werkt".
Met het krijgen van vriendschappen werkt ook nog vaak de ouderwetse gulden regel: De beste manier om vrienden te krijgen is er één te zijn. Probeer uzelf te geven in contacten, en durf wat kwetsbaarder te zijn, door u vriendschappelijk op te stellen en een vertrouwelijke houding aan te wennen. Dit is een krachtige basis voor wederzijdse echte vriendschap.
Een onverwacht bezoekje bij een gemeentelid zou een eerste kleine stap bijvoorbeeld kunnen zijn. Het hoeft niet direct groots zoals sommigen u adviseren. U kunt in het klein beginnen, u zult als snel verrast zijn wat de uitwerking daarvan kan zijn. Er zitten veel meer mensen in hetzelfde isolement dan u weet. Ook zij wachten misschien op een verandering, maar als niemand iets onderneemt, komt er geen verandering. Als u zelf initiatief neemt, geeft het u een dubbel goed gevoel, omdat u (met recht) een beetje trots mag zijn op uzelf, door zélf iets te doen aan uw levenskwaliteit.
Hartelijk dank nogmaals
Vriendelijke groet,
Hermanus
