Remonstrantisme
Ds. P. van de Voorde | 1 reactie | 05-11-2012| 14:38
Vraag
Kan iemand mij in eenvoudige bewoordingen uitleggen hoe de verhouding tussen de verantwoordelijkheid van de mens en Remonstrantisme is? Ik heb namelijk jaren in een kerk gezeten waar de lijdelijkheid de boventoon voert. God moet het doen. Maar God eist geloof en bekering. Door genade heb ik Jezus als mijn Verlosser leren kennen. Ik probeer mensen om me heen aan te moedigen tot Christus te komen en Hem aan te nemen. Maar dan word je al gauw uitgemaakt voor Remonstrant. Ook de jongerenavonden hier krijgen dat stempel opgedrukt. Ik vraag me af of men wel weet wat Remonstrantisme nu precies inhoudt. Aan de hand van de DL zou iedereen dit moeten weten, maar ik vind het zo verwarrend dat als je op de verantwoordelijkheid van de mens wijst, je direct voor Remonstrant wordt uitgemaakt. Ik zou graag daar een evenwichtig antwoord op willen. Ik heb het idee dat juist doordat men bang is voor Remonstrantisme, de weegschaal helemaal naar de andere kant is geslagen en daardoor de lijdelijkheid zo sterk is. Ook in veel preken. Dus: hoe kan je iemand op zijn verantwoordelijkheid wijzen zonder uitgemaakt te worden voor Remonstrant?
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Beste vragensteller,
Als ik je goed begrijp is je kernvraag: "Dus: hoe kan je iemand op zijn verantwoordelijkheid wijzen zonder uitgemaakt te worden voor Remonstrant?" Deze vraag roept bij mij het beeld op van een bootje. Als iedereen in het midden zit, of als er evenveel links als rechts zitten, blijft de boot in evenwicht. Maar zodra er een aan de ene kant gaat zitten, zal een ander moeten reageren, anders raakt de boot uit evenwicht. Dit gebeurt ook altijd in de discussie over de verhouding tussen onze verantwoordelijkheid en het soevereine werk van God in het leven van een zondaar.
De waarheid ligt in het midden, in het evenwicht waarin beide stellingen waar zijn. Enerzijds is het God die ons hart vernieuwt en onze wil ombuigt door zijn Heilige Geest. Alleen dit werk van God in ons maakt ons ontvankelijk te zijn voor de boodschap van het Evangelie en gewillig om dat te aanvaarden en erop te vertrouwen. Hier zie je vanzelf de verantwoordelijkheid van de mens in beeld komen die geroepen wordt om dit Evangelie van God te beantwoorden en daarmee God te erkennen en groot te maken. Het Evangelie is immers het Evangelie van God, tot eer van God, omdat zijn liefde en barhartigheid, zijn rechtvaardigheid en heiligheid er in wordt verheerlijk. Tegelijk is het Evangelie van God tot redding van ons.
Het is als twee sporen waar één trein op rijdt.
1. Wie dit Evangelie verwerpt, verwerpt daarmee God en de eer van God. Iedereen is hier zelf verantwoordelijk voor! Daar mag je op wijzen, zoals ook Jezus deed op tal van plaatsen (Joh.6:36)!
2. Wie het aanneemt verheerlijk in zijn/haar geloof de Heere God. Hier ben je ook zelf verantwoordelijk voor: je hoort, wilt, gelooft! Alleen is tegelijkertijd waar dat hier het werk van God in verweven is (Joh.6:37).
Deze twee sporen kun je niet bij elkaar krijgen. Moet je ook niet proberen, omdat anders het bootje uit evenwicht raakt of de trein ontspoort.
De oplossing m.b.t. jouw gesprekken met anderen is eenvoudig. Doe wat de apostelen deden die mensen opriepen tot geloof en wezen op hun verantwoordelijkheid (bijv. Hand.2, 2Kor.5). De liefde van Christus dreef hen en ze drongen er op aan te geloven. Meet weet tegelijk wat de apostelen wisten, zoals Paulus verwoord heeft in Efeze 2:1-10, dat geloof een gave is en alles te maken heeft met God die ons levend maakt – dan is ons hart vernieuwd zodat het ontvankelijk wordt voor het Evangelie en onze wil ombuigt, zodat we het met blijdschap ontvangen/aannemen.
Het ene moment benadruk je meer het ene, het andere moment het andere. Als je voor jezelf het Bijbelse evenwicht helder hebt, mogen ze je uitmaken voor van alles, maar je kunt uitleggen wat je zegt. Zo kun je anderen ook helpen om dit evenwicht te vinden. En heb vertrouwen in de kracht van Gods woord. Het is een kracht van God tot zaligheid (Rom.1:16).
Ik wens je Gods rijke zegen en bewogenheid met zondaren!
Ds. P. van de Voorde
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P. van de Voorde
- Geboortedatum:18-08-1975
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Wijngaarden
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Dat Gods raad bestaat, èn dat tegelijkertijd de mens verantwoordelijk is, zijn twee zaken die maar weinigen zien. Men is van mening dat die twee stukken niet samen kunnen bestaan en dus tegenstrijdig zijn. Maar dat is niet zo! Dat is nu precies de fout van ons verdorven oordeel. Twee waarheden kunnen niet met elkaar in strijd zijn. Als ik op een zekere plaats lees dat alle dingen van tevoren vastgelegd zijn, is dat waar. En als ik ergens anders lees dat een mens verantwoordelijk is voor al zijn daden, is dat óók waar. Het is mijn dwaasheid die mij doet inbeelden dat twee waarheden ooit tegengesteld aan elkaar kunnen zijn. Ik geloof niet dat deze twee waarheden ooit tot één samengesmeed kunnen worden op enig menselijk aambeeld. Maar in de eeuwigheid zullen die beiden wèl een zijn. Dit zijn twee lijnen die zo heel dicht bij elkaar lopen, dat de geest die proberen zal ze zo ver als maar mogelijk is te volgen, niet zal kunnen zien dat ze samensmelten. Maar in de eeuwigheid, dicht bij de troon van God vanwaar alle waarheid ontspruit, zullen ze tot één worden.
oftewel Matthew Henry: doe gij wat gij kunt, en God zal doen wat gij niet kunt.
