Ouders veel verdriet gedaan

M.M. van Winkelen | 1 reactie | 29-10-2012| 12:51

Vraag

Ik ben een jonge vrouw, net de 20 gepasseerd. Toen ik 18 jaar was heb ik het contact met mijn ouders voor vijf maanden verbroken, omdat ik toen geen andere uitweg zag. Ik had rust nodig om woede, angst en twijfel de ruimte te geven, hopende dat ik weer ruimte in mijn hart zou krijgen om te beseffen dat ik zielsveel van mijn ouders houd. Dit heb ik wel besloten na een aantal andere wegen te hebben geprobeerd (via gesprekken met mediator, brieven, en afspraken met ouders gemaakt). Nu zijn er meer dan twee jaren voorbij en kan ik niet anders zeggen dat ik het besef heb gekregen dat ik mijn ouders enorm liefheb en dat ik hun onmacht niet meer als onwil zie. Nu mijn vraag: ik vraag me vaak af of ik niet te egoïstisch ben geweest. Ik heb voor mijzelf gekozen en ben lang boos geweest. Ik weet heel goed dat tijdens het maken van deze keuze de 'emmer' vol zat en ik geen andere optie zag. Nu twijfel ik alleen heel erg, omdat ik mijn ouders enorm veel verdriet heb gedaan. En de twijfel of ik dit ooit goed kan maken... Tenslotte staat er in de Bijbel dat ik mijn vader en moeder moet eren. Inmiddels is het contact beetje bij beetje beter geworden, ook al houden we elkaar enigszins op afstand en wil ik ze niet te dichtbij hebben. Ik twijfel heel erg of de weg die ik bewandeld heb wel de goede is geweest.


Antwoord

Beste vragensteller,

Jouw vraag is mij duidelijk. Je houdt van je ouders en toch ervaar je tegelijk dat je relatie met hen gevoelig ligt en door hetgeen er in het verleden is gebeurd altijd iets heeft van gebrokenheid. Het is goed om je nu, twee jaar nadat je de keus maakte om tijdelijk het contact met je ouders te mijden, de vraag te stellen of je goed hebt gehandeld. Jij zit daar duidelijk over in. Hoewel ik maar heel weinig weet van jouw situatie en van wat er in het verleden is gepasseerd, wil ik met je meedenken en je een aantal overwegingen meegeven.

Als eerste is het een valkuil om het verleden al te veel vanuit het heden te beoordelen. Je hebt die beslissing toen gemaakt in de complexe situatie van toen en met de kennis van toen. Je kon toen niet overzien hoe de relatie met je ouders zich zou ontwikkelen, hetzij in een positieve hetzij in een negatieve richting. Achteraf bekijk je de situatie van iets meer afstand en begrijp je jouw ouders wellicht ook wat beter. Dat is echter de situatie van nu en niet die van toen.

Hiernaast is het denk ik van belang om voor je zelf na te gaan wat je intentie was om tijdelijk het contact met je ouders te mijden. Als je dat doet uit afkeer en weerzin tegen hen, is het iets anders dan dat je doet om op de langere termijn te komen tot een betere relatie met je ouders. Ik kan mij er iets bij voorstellen dat je in een dergelijke conflictsituatie eerst innerlijk tot rust wilt komen voor je concreet weer kunt werken aan de relatie met je ouders.

Tenslotte, je schrijft inderdaad terecht dat de Heere van ons vraagt dat wij onze ouders eren. Bij het vijfde gebod kijkt de Heere wel twee kanten uit. Hij kijkt naar de kinderen en vraagt van hen om hun ouders te eren en met hun zwakheden en gebreken geduld te hebben (Heidelbergse Catechismus). Hij kijkt naar ouders en vraagt van hen liefde voor hun kinderen en wijsheid in de opvoeding. Zij mogen naar Gods bevel hun kinderen niet moedeloos maken door hun gedrag (Kol. 3:20), en evenmin "hen tot toorn verwekken" (Ef. 6:4). Wat maakt de Heere daarmee duidelijk hoezeer een goede relatie tussen ouders en kinderen Hem aangaat.

Ik hoop dat de relatie met je ouders verder mag herstellen. Probeer waar dit mogelijk is je ouders duidelijk te maken waarom je zo handelt of gehandeld hebt, dat kan het voor hen makkelijker maken het te aanvaarden. Waar je ervaart dat je leven ten opzichte van Gods wet tekort schiet, bidt daar om vergeving en vernieuwing. Voor Gods troon is er Eén die ook het vijfde gebod volmaakt heeft vervuld in de grootste verzoekingen en beproevingen, en die ons hierin te hulp kan komen.

Martijn van Winkelen

Lees meer artikelen over:

erenoudersspijt
Dit artikel is beantwoord door

M.M. van Winkelen

  • Geboortedatum:
    18-07-1981
  • Kerkelijke gezindte:
    Gereformeerde Gemeenten
  • Woon/standplaats:
    Den Haag
  • Status:
    Actief
57 artikelen
M.M. van Winkelen

Bijzonderheden:

Ouderling in Gereformeerde Gemeenten.

Bekijk ook:


Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
1 reactie
Zaza
29-10-2012 / 17:15
Herkenbaar! Als je later op de dingen terug kijkt, dan begrijp je de dingen veel meer, kun je je ouders ook meer verontschuldigen voor jezelf. Dat is een normale ontwikkeling, maar het geeft je wel veel pijn en schuldgevoel en schaamte ook over hoe je je soms hebt gedragen. Tegelijk had jij ook je pijn en mag je die ook laten staan. Ondanks het feit dat je ouders niet uit onwil handelden, deden ze je wel pijn. Je hoeft je dus niet schuldig te voelen over jouw pijn. Die moet je ook niet nu opeens willen verbannen uit je leven, omdat ze het heus niet uit onwil deden. Het kan heel erg opluchten om heel eerlijk met je ouders te praten. Vertel hen dat je nu ziet dat het geen onwil was, dat je ziet dat ze het uit liefde misschien zelfs deden (voor jouw bestwil, vanuit hun oogpunt). En spreek daarna ook eerlijk uit wat dingen met jou hebben gedaan. Ik hoop dat zij dan ook oog hebben voor jouw pijn, al weet je dat nooit zeker. Denk er dus ook goed over na of je het aankunt, als zij jouw dingen niet zullen inzien. En als je het niet aankunt, doe het dan niet.
En weet je... in deze zondige wereld doen we verkeerde dingen. De juiste weg is vergeving vragen aan God en aan mensen. Dat geeft ruimte voor jezelf, maar ook ruimte voor de anderen om hun fouten misschien toe te geven! Ik wens je de kracht en wijsheid toe om dit op een goede manier te kunnen doen. Ik hoop dat het de relatie tussen jou en je ouders toch kan herstellen, al is het maar een klein beetje!
Veel zegen!
Je kunt niet (meer) reageren op dit bericht. De reactiemogelijkheid is niet geactiveerd of de uiterste reactietermijn van 1 maand is verstreken.

Terug in de tijd

Verzoekingen in het dagelijkse leven

In Mattheüs 4 gaat het over de verzoeking in de woestijn. De Heere sprak tot de satan: “Gij zult de Heere uw God niet verzoeken.” In deze context snap ik de zin. Kunt u voorbeelden noemen van het ve...
1 reactie
29-10-2021

Pleegkinderen opvangen

Mijn man en ik denken erover om bewust geen kinderen te krijgen. Met als reden om in plaats daarvan pleegkinderen op te vangen die we dan de volle aandacht kunnen geven. Beiden willen wij al lange tij...
3 reacties
29-10-2011

Tip voor HSV

Beste HSV, een correctie. Bij Hebr. 12:7 staat een doorverwijzing naar Gen: 27:36, dit is fout. Het moet zijn: Gen. 27:38. Andersom klopt hij wel. Verder heel erg bedankt voor jullie werk! Zet hem op!
Geen reacties
29-10-2013
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering