Dochtertje zit graag bij mamma
drs. A. Diepeveen- van der Marel | 19 reacties | 23-10-2012| 08:46
Vraag
Wij hebben een dochter van 2 jaar en 9 maanden. Ze vermaakt zichzelf altijd goed, is meestal erg lief. Niet door ergens te gaan zitten spelen, maar vooral door achter me aan te sjouwen, (liefst met haar knuffels) en (véél) te babbelen. Op zich niet erg, misschien heeft zij dit zo geleerd omdat ik haar meeneem (vanaf babytijd) naar gezinnen waar ik help. Daar is niet altijd speelgoed, misschien is dat de reden van haar speelgedrag, of is het haar karakter? Ze praatte al vroeg en snapt heel veel. De laatste tijd valt me op als we ergens zijn waar andere kinderen zijn, ze daar niet mee speelt. Ze wil dan alleen bij mij op schoot zitten. Hoe lang we er zijn en of ze de kinderen kent, maakt niet echt veel uit. Toen ze kleiner was accepteerde ik dit natuurlijk, maar nu vind ik het moeilijk worden. Wat te doen? Soms ga ik er bij zitten om even te spelen. Meestal loopt ze dan wel mee. Maar ga ik terug, dan gaat ze weer mee. Verlegen is ze niet. Als een oudere iets vraagt geeft ze gewoon antwoord. Ik lees de laatste tijd veel voor over school en speelzaal bijvoorbeeld, maar steevast zegt ze dat ze daar niet heen wil. Wat moet ik doen? Dit op z'n beloop laten? Is dit normaal op deze leeftijd? Eens per week pas ik op een jongetjes van net 5 jaar, die ze dus goed kent. Ze spelen sinds kort wel op het kleed (voorheen liet ze hem alleen zitten), maar als ze ergens niet aan mag zitten van hem is ze helemaal in tranen en wil niet meer spelen. Erg zwaar om steeds uit te leggen wat hij daar mee bedoelt.
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Beste ouders,
Dank voor uw vraag. Uw dochtertje is graag dicht in uw buurt. De meeste kinderen van deze leeftijd vinden het nog moeilijk om zich alleen te vermaken. Ook samenspelen is op deze leeftijd nog moeilijk. U zou graag zien dat ze wat losser komt van u en ook met andere kinderen kan spelen. Heel goed dat u die stap wat kleiner maakt door even met haar mee te spelen en hier bewust mee aan de slag te zijn!
Als kinderen een veilige basis hebben in het contact met de ouders, kunnen ze ook op onderzoek uit. Uw dochtertje is niet verlegen en zoekt contact met anderen ook op. Ze wil u graag alleen nog dicht bij zich hebben en heeft nog moeite om met andere kinderen te spelen. Lukt het al om haar bij wat meer vertrouwde andere volwassenen te laten zonder uw aanwezigheid? Zoals bij vader of andere familieleden? Bouw dit op door met korte momentjes te beginnen en in tijd verder uit te bouwen.
Ook op andere momenten kun je oefenen met het delen van aandacht, bijvoorbeeld door het alleenspel te stimuleren, zoals op een vast moment van de dag. Start maar met een heel kort momentje van een paar minuten en bouw dit uit. Het is belangrijk om dan ook als ouder, hoewel aanwezig, even niet beschikbaar te zijn. Begrens haar helder wanneer ze aandacht blijf vragen en sluit het oefenen af door even leuk met haar mee te spelen.
Het spelen met het oudere jongetje is een hele goede ervaring voor haar en ze groeit daar ook in. Het is begrijpelijk dat ze nog moeite heeft met delen. U kunt de kinderen helpen door het maken van afspraakjes over het speelgoed; kies samen met hen speelgoed waar ze ook beiden mee mogen spelen. Samenspelen moeten kinderen leren. Complimenteer de kinderen wanneer ze wel lekker aan het spelen zijn. Negeer het zo veel mogelijk als het mis gaat. Uitleggen wat hij bedoelt is nog te moeilijk voor uw dochtertje. Peuters van drie zijn nog erg op zichzelf gericht en hebben nog moeite om zich te verplaatsen in een ander kind. Dat is ook waarom samenspel nog moeilijk is. Probeer rustig en nuchter te reageren en help ze weer even op weg.
Juist tussen de twee en vier jaar is het meer en meer zelfstandig worden en daarbij ook het ontdekken van een eigen willetje, een belangrijke taak. Zorg voor voldoende oefening daarbij; dit kan door het stimuleren van spel met familie en/of buurkinderen. Op een peuterspeelzaal worden kinderen ook uitgedaagd om even los van de ouders te zijn en samen te spelen met andere kinderen. Ik krijg uit uw vraag de indruk dat u met uw dochtertje bespreekt of ze daar heen wil. Voor jonge kinderen is het moeilijk om zo’n vraag naar het onbekende te beantwoorden. Als u kiest voor een peuterspeelzaal, bereid haar dan goed voor door te zeggen dat ze al groot is en met andere kinderen gaat spelen. Bespreek even vooraf met de peuterspeelzaalleidsters hoe het afscheid zal gaan en biedt haar duidelijkheid dat u weer terug komt. Ook bij korte spelafspraakjes bij bekenden is dat voor haar erg belangrijk.
Alle goeds bij de opvoeding van uw dochtertje gewenst,
Vriendelijke groet,
Anja van der Marel
Dit artikel is beantwoord door
drs. A. Diepeveen- van der Marel
- Geboortedatum:19-10-1976
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Functie: Orthopedagoog
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik lees de laatste tijd veel voor over school en speelzaal bijvoorbeeld, maar steevast zegt ze dat ze daar niet heen wil.
[einde citaat]
Dit meen je toch niet, mag ik hopen, het kind heeft toch niets te willen, heeft het kind een gehoorzame moeder?
Je hoef het kind echt niet 5x8 weg te doen maar begin eens met 1 of 2 morgens naar een speelzaal, ik heb er ervaring mee en je zult zien dat ze enorm opknapt!
mijn dochter word bijna 4 , maar was op die leeftijd ook heel afhankelijk van mij, wou alleen maar bij mij, en speelde niet terwijl ze vroeger wel speelde, toen ze bijna 3 was heb ik haar op de peuterspeelzaal gedaan, ze is daar enorm van opgeknapt, ik zou het dus zeker doen, en net wat dkw zegt, ze heeft toch niets te willen op die leeftijd... bij mij ging ze een ochtend en een middag,
ik zou het zeker doen!! succes
Ik had gisteren een kinderfeestje en daar waren ook 2 jongetjes die alleen maar bij hun moeder bleven hangen, 2 en 3 jaar. Klinkt mij wel aardig bekend/normaal in de oren.
Mij zoontje was ook zo, en als je hem nu kijkt; een vrolijke, zelfverzekerde 4jarige die vanaf de eerste dag met heel veel plezier naar school gaat, vriendjes heeft, geniet van spelen met anderen, enz. Dat veranderde allemaal vanzelf (tussen ruim 3jaar en 4jaar). Ik vind persoonlijk een kind van nog geen 3jaar te jong om al bij anderen (speelzaal) onder te brengen. Waarom mogen ze niet gewoon lekker bij mama blijven?? Ze zijn nog zó klein, 4 jaar vind ik echt vroeg genoeg (eigenlijk te vroeg ;-))!
Ik bedoelde dat ik boekjes voorlas die over school gaan enzo, niet dat ze iets te willen heeft wat betreft daarheen gaan natuurlijk!
School moet ze gewoon heen met 4 jaar dat weet ze ook. Peuterspeelzaal doen we haar niet heen, ik vind de tijd dat ze bij mama is al kort genoeg. Als ze drie is heeft ze er DV een brusje bij, misschien veranderd dat ook veel.
Verder, bedoel ik dus vooral dat waarom ze niet speelt bij een ander. ze zit alleen bij me op de bank en zegt gewoon: Nee ik ga niet spelen.
Ook in een speeltuin wil ze alleen als er niemand anders ergens op zit en ik er bij ben. het valt me op dat veel kleine kindjes heerlijk rondhossen, al dan niet met ouders in de buurt.
Eenkennig is ze niet, bij papa blijft ze gewoon en ook bij mn ouders en zusje komt ze veel, zelfs slapen en zegt me amper gedag ;)
het is dus geen echte verlegen-/eenkennigheid.
Kortom, echt zorgen hoef ik me dus niet te maken als ik de reacties lees?
Waarom niet? Is toch alleen maar goed voor de hechting?? Waarom moet ze al zo jong bij anderen zijn?
@Autum zegt: 'Ik weet natuurlijk niet hoe het is als mijn kind straks 3 is en of het heeft gewerkt''.
Is denk juist dat wanneer de eerste vier jaren, rustig thuis bij mama, goed verlopen (rust, regelmaat, veel aandacht/ liefde, consequente regels enz.) dat dát de basis is voor de rest van hun leventje.
@Gisela; ik denk dat je je geen zorgen hoeft te maken maar op afstand kun je dat natuurlijk nooit met zekerheid zeggen ;-). Ieder kind is anders. Ik denk dat het vanzelf komt.
Maar je moet ook kijken wat goed is voor het kind, toch niet alleen wat goed is voor jezelf, al zeg ik niet dat je dit bedoeld?
Ook al doe je het maar 1 morgen in de week, je zult zien dat het ontzettend goed is voor het kind en het allemaal veel makkelijker gaat.
Later bij onze jongste 2 heb ik ze naar de creche van de kerk gebracht al was het maar 1 ochtendje in de week,op zondag, met resultaat ze werden opener naar andere kinderen, en nu denk ik had ik die andere toen ook gedaan,dan hadden ze veel minder last gehad, maar de keus is natuurlijk voor jou, het is je 1e?? Zo dacht ik er toen ook over, maar bij de 4e en 5e denk je ja Hallo ik wil even kunnen praten en daar hoeven jullie er niet bij te hangen. En het is wel goed voor sociale contacten ook voor je kind( zonder moeder)
Ik begrijp je gevoel wel hoor en je zal heus niet over 1 nacht ijs gaan, doe het een keer op een zondagochtend bijv.
Succes er mee!!
het is inderdaad mn eerste, hier in de buurt wonen gen christelijke kinderen dat is ook een reden waarom de PSZ me tegenhoud. Bovendien denk ik dat ze het straks met 4 evengoed leert als nu met 3, maar snap wel dat ze dan ouder zijn en je niet wilt dat ze alles horen.
Je kind hoeft toch niet alleen te spelen met christelijke kinderen, we leven toch midden in de wereld, we zijn toch geen aparte zuil?
Je kind zal op school, op het werk en waar ook in de wereld te maken krijgen met allerlei soorten mensen en godsdiensten.
Het is zaak om het kind het geloof en principe voor te houden, maar niet spelen met niet christelijke kinderen, dat gaat veel en veel te ver mijns inziens.
Ik merk nu al aan mijn kind dat ze went aan anderen. Ik vind het belangrijk dat ze haar omgeving goed leert kennen en niet alleen ons huis kent. Wat mij betreft gaan we vaak op stap, speelt ze veel met andere kinderen maar blijft ons huis de basis. En dat gaat hartstikke prima.
@Gisela: Fijn dat je kind niet eenkennig is. Hoop voor je dat je een oplossing vindt. Is af en toe een dag of halve dag spelen bij familie of vrienden ook een optie?
Maar op een niet christelijke peuterspeelzaal worden ook liedjes geleerd worden, feesten gevierd, dingen bijgebracht worden waar je niet achter kan staan als christen. En kinderen nemen dingen gauw op. Lijkt mij niet stroken met je doopbelofte...
Toen mijn dochtertje op een niet christelijke peuterspeelzaal zat, ik geloof 2 dagdelen per week op medisch advies, was dit niet aan de orde, ja ze leerden wel liedjes van alle eendjes zwemmen in het water en altijd is kortjakje ziek.
En misschien stond er ook wel een kerstboom en werd het liedje jingle bels geleerd, ik weet niet wat dit met doopbelofte te maken heeft aangezien de kerstboom z'n wortels heeft in christelijke traditie en ik daar geen kwaad in zie, het verhaal van Jozef en Maria werd inderdaad niet verteld, maar dat konden we thuis natuurlijk doen, volgens mij was er ook een zwarte piet op een gegeven moment, maar ook daar zie ik geen kwaad in, onschuldig kindervermaak, maar misschien gebeuren er nog wel hele andere dingen waar ik geen weet van heb op andere peuterspeelzalen, dus misschien ben ik daarom wel te wereldvreemd.
Ik weet het van mn vriendin, dingen als Sintmaarten, carnaval, Kerstgebeuren etc kan ik echt niet achter staan maar ook niet elke keer mn kind voor thus houden. Dan is mijn keus om haar daar niet heen te doen.
We hebben verder niet veel contact met jonge gezinnen, wonen ook erg ver weg allemaal, maar probeer het af en toe wel.
Ik vraag mij ook vaak af waarom kleintjes al bij anderen enzo 'gedropt' moeten worden, ik vind het zielig.... Waarom mogen ze niet heerlijk gewoon 'aan moeders rok hangen'/ 'bij moeder zijn'/ 'lekker veel op schoot zitten ;-)' ? Gewoon in alle rust, liefde en regelmaat van een gezinsleven de eerste 4 basisjaren doormaken?? Ze zijn nog zóó klein. Knuffel ze nog maar lekker hoor.
Ik heb zelf een zoontje van nu 15 maanden. Hij hangt heel erg aan mij, zit het liefst bij mij, knuffelt heel graag en heel veel. En je wilt niet weten hoeveel commentaar ik daar op krijg. Ik geef hem nog BV, zou ook verwennerij zijn. Ja, er is me zelfs al verteld toch maar eens hulp in te schakelen, omdat hij nog wel eens wil huilen als ik even wegga.
Vragenstelster: geniet er aub van! Het is soms zwaar en vermoeiend, ik weet er alles van. Maar het gaat voorbij en dan ga je het missen. Ik zie het nu bij mijn oudere kinderen, dat is al weer zo anders. Ik vind het heerlijk zo''n jong hummeltje wat lekker bij mama is thuis. Wat is daar mis mee? Veel plezier van haar!
